วันถัดมา

 

ดูเหมือนว่าวันนี้ ดันเจี้ยนยูเมมิจะมีคนมากกว่าปกติ

 

“อ้าา~ เพราะว่าวันนี้เป็นวันเสาร์นี่เอง”

 

คนเหล่านี้คือคนที่มีงานเสริมเป็นนักผจญภัย พวกเขาคงต้องการหาเงินเพิ่มในวันหยุด

 

สำหรับพวกเขาที่มาที่ดันเจี้ยนแค่สัปดาห์ละครั้งหรือสองสัปดาห์ครั้ง การหยุดพักหลังจากพิชิตดันเจี้ยนดูเหมือนจะเป็นปัญหาเท่าไร ส่วนมากพวกเขาจึงเน้นไปที่การพิชิตดันเจี้ยน

 

ถึงแม้ค่าประสบการณ์และวัตถุดิบที่ได้จากดันเจี้ยนยูเมมิจะไม่ค่อยมีค่า แต่รางวัลการพิชิตค่อยข้างดีและมีประโยชน์สำหรับพวกที่จับกลุ่มผจญภัย

 

เหมือนกับปาร์ตี้ 5 คนที่พึ่งเข้าประตูดันเจี้ยนไปเมื่อกี้

 

“หืม?  5 คนหรอ?”

 

ถึงแม้ว่าผมจะมีความเห็นบางอย่างเกี่ยวกับจำนวนคนในปาร์ตี้ของพวกเขา แต่ผมก็เลือกทีจะปล่อยมันไป มันจะยุ่งยากถ้าหากผมรบกวนพวกเขาจากคำเตือนที่ไม่จำเป็น และยิ่งกว่านั้น นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาสนใจคนอื่น

 

ผมเดินช้ากว่าคนอื่นเล็กน้อยและเริ่มใช้ [การเคลื่อนย้ายภายในดันเจี้ยน]

 

 เมื่อเข้ามาข้างในดันเจี้ยน ผมระวังที่จะเข้าใกล้นักผจญภัยคนอื่นเท่าที่จะเป็นไปได้และพิชิตดันเจี้ยน 3 ครั้งในพริบตา

 

ไม่แน่ว่า ผมอาจจะพิชิตมันได้ 10 ครั้ง

 

นี่คือสิ่งที่ผมคิด

 

ในครั้งที่ 4 ที่ผมท้าทายดันเจี้ยน ประตูของห้องบอสได้ปิดอยู่ในตอนที่ผมมาถึง ดูเหมือนว่ามีปาร์ตี้อื่นเข้าท้าทายบอสในตอนที่ผมกลับมาอีกรอบ

 

ประตูจะไม่เปิดจนกว่าบอสจะถูกจัดการหรือเหล่าผู้ท้าทายถูกกวาดล้างไป เพราะงั้นมันเป็นการรอคอยที่น่าหงุดหงิดสำหรับผม

 

“อะ- อะโนน…”

 

 

“วะ เหวออ!”

 

ผมตกใจจากเสียงที่ไม่ใช่เสียงของผม

 

และคนที่เรียกผมได้แสดงตัวออกมา ไหล่เธอสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าผมตกใจเพราะเธอ 

 

“ขะ- ขอโทษนะคะที่ทำให้ตกใจ”

 

“มะ- ไม่เป็นไร ไม่ขนาดนั้นหรอก”

 

“เอ๋? แต่ว่าคุณถึงกับผงะและส่งเสียงดังเลยนะ”

 

“–ทะ- ที่สำคัญกว่านั้น ผมสงสัยสัยว่าทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่คนเดียว”

 

ผมถามเพื่อเปลี่ยนเรื่องเพื่อหนีจากเรื่องน่าอายพวกนั้น

 

โดยปกติดันเจี้ยนมักจะถูกท้าทายด้วยปาร์ตี้ แต่เธอกลับอยู่ที่นี่คนเดียว

 

หรือเธออาจจะเป็นนักผจญภัยโซโล่แบบเดียวผมที่พยายามพิชิตดันเจี้ยน แต่ว่าเธอกลับไม่มีอาวุธเลย

 

หมายความว่า เธอเป็นนักผจญภัยสายนักเวทย์ แต่มันค่อนข้างลำบากสำหรับนักเวทย์จะเป็นโซโล่เพื่อพิชิตดันเจี้ยน

 

งั้นแสดงว่ามีเหตุผลอื่นที่ทำให้เธออยู่คนเดียวที่นี่

 

“จะ- จริง ๆ แล้ว…”

 

แม้จะลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็ได้บอกเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอให้ผมฟัง…