ชั้นที่ 15 ของดันเจี้ยนแรงค์ D [ดันเจี้ยนยูนางิ]

 

มีศพของก็อบลินนอนเรียงรายมากกว่า 10 ศพ เหลืออีกแค่ 3 ตัวเท่านั้น และผมจะจัดการมัน

 

“ฮ้า~”

 

*ฉ๊วบ *

 

ผมเหวี่ยงมีดสั้นเชือดคอของก็อบลิน และรีบวิ่งไปที่ก็อบลินอีกสองตัวที่เหลือขณะที่มันกำลังล้มลงพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาจากคอ

 

“กรรรรรร!”

 

“ฮ้าาา!”

 

“ช้าไปแล้วพวก!”

 

พวกมันเข้าโจมตีพร้อมกัน ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ได้ผล แม้จะดูไม่เป็นอย่างนั้น แต่ผมก็เป็นนักผจญภัยมาไม่น้อยกว่าหนึ่งปี เพราะงั้น การโจมตีแบบนี้ ผมเห็นมันมาเป็นล้านครั้งแล้ว

 

“และนี่คือการปิดฉาก!”

 

หลังจากหลบการโจมตี ผมได้จัดการก็อบลินสองตัวทางขวา จากนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังก้องในหัวของผม

 

[ได้รับประสบการณ์ – เลเวลถูกเพิ่ม 1 เลเวล]

 

“ในที่สุด, เปิดสเตตัส!”

 

นี่คือการเพิ่มขึ้นเลเวลครั้งแรกในรอบ 5 วัน ดังนั้น ผมจึงอยากจะเห็นมันทันที

 

_____________

 

อามาเนะริน – อายุ 19 ปี – เพศชาย – เลเวล 95

 

SP：0

 

HP：785 / 820 MP：120 / 130

 

พลังโจมตี：200

 

ควาททนทาน：160

 

ความเร็ว：180

 

ความฉลาด：110

 

ความแข็งแกร่งทางจิตใจ：80

 

โชค：220

 

สกิล : การเคลื่อนย้ายในดันเจี้ยน Lv9, เสริมแกร่งLv3, นักเวทฝึกหัด Lv3

______________

 

การเคลื่อนย้ายในดันเจี้ยน Lv9

 

ปริมาณการใช้ MP : 2MP x ระยะทาง (m)

 

เงื่อนไข : สามารถเครื่องย้ายได้ภายในดันเจี้ยนที่ผู้ใช้อยู่เท่านั้น

 

ระยะการเคลื่อนย้าย : ในระยะ 20 เมตร

 

เวลาที่ใช้ : 3 วินาที x ระยะทาง (m)

 

การครอบคลุมเป้าหมาย : ผู้ใช้และสิ่งสวมใส่

________________

 

บอกตามตรง แม้เลเวลของผมได้เปลี่ยนจาก 94 เป็น 95 แต่ผมไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่างเท่าไร

 

ยังไงก็ตาม การดูสเตตัส รังแต่จะทำให้รู้สึกหดหู่ นั่นเพราะผมยังเห็นความไร้ความสามารถของผมในนั้น

 

ในเกมทั่ว ๆ ไป เลเวล 95 คือเลเวลที่ค่อนข้างสูง แต่ในความเป็นจริง มันค่อนข้างต่ำ..ไม่สิ น่าจะอยู่ช่วงกลาง ๆ ใช่ไหม? เลเวลที่สูงที่สุดของโลกนี้มันมากกว่า 100,000 เฮ้ออ~ ไม่ใช่อะไรที่จะไปถึงได้เลย

 

เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ดันเจี้ยนได้ปรากฎขึ้นมา เหล่าแนวหน้าที่กระหายในเวลานั้นได้กลายเป็นเบอร์ต้น ๆ ของโลก มันคงเป็นอะไรที่อวดดีสำหรับผมที่พึ่งเป็นนักผจญภัยได้แค่ปีเดียว หากคิดที่จะไปถึงพวกเขา

 

“เอ๊ะ! ไม่ใช่ว่า ยูนางิดันเจี้ยนมอบ 5 เลเวลเป็นรางวัล สำหรับการพิชิตดันเจี้ยนสำเร็จหรอ?”

 

หลังจากพิชิตดันเจี้ยนสำเร็จ นอกจากรางวัลจากการพิชิตแล้ว  เลเวลของนักผจญภัยจะเพิ่มขึ้นเช่นกัน การเพิ่มขึ้นของเลเวลจะขึ้นอยู่กับดันเจี้ยน เช่น 1 เลเวลสำหรับดันเจี้ยนระดับ E หรือ 100 เลเวลสำหรับดันเจี้ยนระดับ A และสำหรับดันเจี้ยนยูนางิก็คือ 5 เลเวล

 

ด้วยเหตุนี้ ผู้คนมักจะคิดว่าการพิชิตดันเจี้ยนหลาย ๆ ครั้งเพื่อรับประสบการณ์จากการกำจัดเหล่ามอนสเตอร์ อาจจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพ ยังไงก็ตาม มีบางอย่างที่เป็นปัญหาสำหรับการทำแบบนั้น

 

เมื่อดันเจี้ยนถูกพิชิต จะมีช่วง 1 สัปดาห์ที่ยาวนานสำหรับการพัก ก่อนที่คุณจะสามารถเข้าท้าทายดันเจี้ยนได้อีกครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ด้วยเหตุนี้ ดูเหมือนจะไม่สามารถเข้าท้าทายดันเจี้ยนอื่นได้ เนื่องจากข้อมูลการพิชิตดันเจี้ยนของนักผจญภัยจะเชื่อมต่อกับดันเจี้ยนทั่วโลก

 

จริง ๆ แล้ว การพิชิตดันเจี้ยนไม่ได้น่าดึงดูดสำหรับนักผจญภัยที่มีเป้าหมายที่จะหาเงินจากดันเจี้ยนแบบผม

 

“แต่ไม่ใช่สำหรับตอนนี้ เลเวลของผมจะเป็น 100 ถ้าผมพิชิตมันได้”

 

ทุก ๆ 10 เลเวลจะได้ SP ที่ใช้ในการเสริมความแข็งแกร่งของสกิลและ SP ที่ผมจะได้รับจากการเพิ่มเลเวลถึง 100 คือ 100 ซึ่งเป็นจำนวนที่ผมจำเป็นต้องใช้ในการเพิ่มเลเวลของสกิลเฉพาะตัว [การเคลื่อนย้ายในดันเจี้ยน] ของผม จากเลเวล 9 เลเวล 10 ถึงแม้ว่ามันจะขึ้นอยู่กับแต่ละสกิล มีบางสกิลที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก หลังจากได้รับเลเวล 10

 

“เอาน่า ถึงรายได้ของผมจะลดลง จากการไม่เข้าพิชิตดันเจี้ยนหนึ่งสัปดาห์ แต่…ไม่มีอะไรที่ได้มาโดยไม่เสียสละ ไปลุยกันเถอะ”

 

ผมปลุกใจและมุ่งหน้าสู่ชั้นที่ 20 ส่วนที่ลึกที่สุดของดันเจี้ยนยูนางิ

 

บอสของดันเจี้ยนยูนางิคือ “อสูรสองหาง” มอนสเตอร์ที่มีทักษะการใช้สองหางของมันโจมตีระดับมาสเตอร์ และมันยากที่จะจัดการหากไม่เข้าใจรูปแบบการโจมตีของมัน ถึงอย่างนั้น นี่เป็นครั้งที่สามที่สู้กับมัน ผมมั่นใจว่าสามารถชนะมันได้อย่างสวยงาม

 

ผมไม่รู้ว่าควรจะต้องทำยังไงกับรางวัลที่ได้จากการพิชิตดันเจี้ยนยูนางิ ซึ่งคือหินเวทย์โง่ ๆ กับ 5 เลเวลที่เพิ่มขึ้นตามที่บอก

 

ตามคาด เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของผมหลังจากผมจัดการบอส ผมรับรางวัลมาโดยไม่ได้แสดงท่าเหมือนกันไรเดอร์โพสใด ๆ

 

『รางวัลการพิชิตดันเจี้ยน – เลแวลถูกเพิ่มขึ้น 5 เลเวล』

 

_____________

 

อามาเนะริน – อายุ 19 ปี – เพศชาย – เลเวล 95

 

SP: 100

 

HP: 650 / 860 MP: 80 / 140

 

พลังโจมตี：210

 

ควาททนทาน：170

 

ความเร็ว：190

 

ความฉลาด：120

 

ความแข็งแกร่งทางจิตใจ：90

 

โชค：220

 

สกิล : การเคลื่อนย้ายในดันเจี้ยน Lv9, เสริมแกร่งLv3, นักเวทฝึกหัด Lv3

 

______________

 

“ฟูวว~”

 

ผมหายใจเข้าออกลึก ๆ เนื่องจากวันนี้จะส่งผลอย่างมากต่อชีวิตนักผจญภัยของผม

 

“หากมองย้อนกลับไป มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงหนึ่งปีมานี้”

 

ทันทีที่เรียนจบจากมัธยมปลาย ผมเข้าทดสอบคุณสมบัติของนักผจญภัยและเข้าท้าทายดันเจี้ยน ผมได้สัมผัสพลังเวทย์แห่งดันเจี้ยนได้รับสกิลเฉพาะตัว [การเคลื่อนย้ายภายในดันเจี้ยน]

 

ในช่วงแรก ทุกคนต่างรู้สึกตื่นเต้นและคิดไปต่าง ๆ นานา เกี่ยวกับความพิเศษในการเคลื่อนย้ายอย่างอิสระภายในดันเจี้ยน ยังไงก็ตาม หลังจากที่ได้ทดลองใช้งานผมได้พบข้อจำกัดมากมายของมัน ท้ายที่สุด มันถูกมองเป็นหนึ่งในสกิลขยะเนื่องจากความไร้ประโยชน์ของมัน

 

มันน่าหงุดหงิด

 

ผมต้องการพิสูจน์มัน

 

เพื่อที่จะพูดได้ว่า มันไม่ใช่แค่นี้หรอก

 

เพราะอย่างนั้น ถึงแม้คนรอบ ๆ ตัวผมจะค่อย ๆ ก้าวไปไกลกว่าผม ผมกลับเลือกที่จะเป็นนักผจญภัยต่อไป ถึงแม้จะต้องก้มหน้าอยู่ที่จุดต่ำที่สุดก็ตาม และนี่คือเวลาแห่งการตัดสินว่าความพยายามของผมมันมีค่าหรือไม่

 

“เอาล่ะ มาลุยกันเถอะ”

 

ผมได้ทำการปรับค่าสเตตัสเพื่อมอบ SP ทั้งหมดให้สกิล [การเคลื่อนย้ายภายในดันเจี้ยน] ระยะเคลื่อนย้าย, เวลาการทำงาน หรือการครอบคลุมเป้าหมาย จะมีอะไรเปลี่ยนไหม? หรืออาจจะ..

 

『เลเวลของทักษะ [การเคลื่อนย้ายในดันเจี้ยน] เพิ่มเป็น 10』

 

『 เงื่อนไขมีการเปลี่ยนแปลง』

 

『 สามารถเคลื่อนย้ายได้เฉพาะดันเจี้ยนที่ผู้ใช้อยู่ –> สามารถเคลื่อนย้ายได้เฉพาะดันเจี้ยนที่ผู้ใช้เคยไป』

 

ดูเหมือนเสียงที่ดังในหัวของผมจะจบแค่นี้

 

“สามารถเคลื่อนย้ายได้เฉพาะดันเจี้ยนที่ผู้ใช้เคยไป?”

 

ผมชะงัก เพื่อทำความเข้าใจ และดูเหมือนไม่น่าจะใช่สิ่งที่ผมต้องการเท่าไร

 

“นั่นสิน้าาาา… ไม่มีทางที่ทุกอย่างจะตรงไปตรงมาขนาดนั้น”

 

แม้ว่าผมจะจินตนาการไปต่าง ๆ นานา ไม่ว่าจะเป็น หากการเคลื่อนระยะทางกลายเป็นที่ไหนก็ได้ในดันเจี้ยน, ถ้าหากไม่ต้องใช้เวลาในการใช้งานสกิล หรือการครอบคลุมเป้าหมายที่ถูกเคลื่อนย้ายสามารถรวมนักผจญภัยคนอื่นด้วย แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

 

เอาเถอะ ผมยังไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับมันเท่าไร ถ้าหากจะพูดว่า ผมสามารถเคลื่อนย้ายไปดันเจี้ยนที่เคยไป…ระยะห่างอย่างน้อยระหว่างดันเจี้ยนห่างกันไม่กี่กิโลเมตร ไม่ว่าระยะทางเท่าไรก็ตามที่เพิ่มขึ้นจาก 20 เมตร มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับวิธีใช้ มันคือการพัฒนาที่ไม่มีความหมาย

 

“ฮ้าาาา~”

 

ผมแสดงความผิดหวังราวกับถูกคุณค่าของหนึ่งปีที่คาดหวังทรยศ ขอโทษซะ! ขณะที่ผมกำลังหดหู่อยู่นั้น ร่างกายของผมก็ถูกห่อหุ่มด้วยแสง เป็นสัญญาณการทำงานของเวทย์เคลื่อนย้ายสู้ชั้นบนสุด

 

“อ๊ะ! ใกล้แล้วสิ”

 

ผมเก็บหินเวทย์จากการพิชิตดันเจี้ยนและอสูรสองหาง และรอให้เวทย์เคลื่อนย้ายทำงานเสร็จ

 

บอกตามตรง ในตอนนี้ผมรู้สึกหดหู่มากจนอยากจะร้องไห้บนเตียงไปสามวัน แต่ผมไม่สามารถอยู่แบบนั้นได้ตลอดนะสิ

 

“เลเวล 20 คือความเป็นไปได้ครั้งถัดไปที่สกิลจะได้การพัฒนาที่สำคัญ ฮืมมม ถึงจะไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาเท่าไร มีแต่ต้องทำมันเท่านั้น”

 

ปั๊บ!

 

ผมตบแก้มตัวเองเพื่อปลุกกำลังใจ พร้อมกันกับเวทย์เคลื่อนย้ายได้ทำงานเสร็จสิ้น และผมได้กลับมาสู่ชั้นบนสุดเรียบร้อย

 

ในตอนนี้ ผมยังไม่รู้ถึงคุณค่าที่แท้จริงของ [การเคลื่อนย้านในดันเจี้ยน] หรือเอฟเฟคที่ยิ่งใหญ่ของพลังที่ได้รับจากการพัฒนาของสกิล

 

ผมได้รู้เกี่ยวกับมันในชั่วโมงต่อมา

 

_____________________