[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? - ตอนที่ 49

—วันศุกร์…

 

ทันทีที่ทานอาหารกลางวันเสร็จ ผมวางแผ่นเอกสารกองหนึ่งไว้บนหน้าโต๊ะของซาวะ

 

“เอ๊ะ..อะไรอ่ะ”

 

ซาวะหยิบแผ่นเอกสารที่อยู่บนโตะของเขาขึ้นมาดูด้วยท่าทางสงสัย

 

” ‘แผนที่คานางาวะ’ ‘สิ่งที่จะเกิดขึ้นทำให้เธอมีความสุข’ ‘คำอธิบายการเดทอย่างละเอียด’ การออกเดทในอุดมคติ’ นี่มันอะไรกันเนี่ยมินาโตะ!!!”

 

“อันที่จริงชั้นก็อยากมาคุยกับนายเรื่องนี้ละนะ”

 

ด้วยความที่ผมซ่อนความจริงที่ว่าผมอาศัยอยู่กับริโกะไว้ โดยบอกไปเพียงวันที่ไปร้านขายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และเรื่องการแก้ตัวอีกครั้งกับซาวะ

 

จากนั้นสีหน้าของซาวะก็ขุ่นมัวเมื่อได้ยินคำว่า”เราไปที่ร้ายขายเครื่องใช้ไฟฟ้า”

 

และยิ่งกว่านั้นเขาหัวเสียขึ้นไปอีกเมื่อผมเล่าถึงร้านแฮมเบอร์เกอร์ที่พาเธอไป

 

“มินาโตะ..นายนี่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงเลยจริงๆ!!!!”

 

“เอ่อ..อันนั้นนายก็พูดถูกแหละ แฮะๆ..”

 

“นั่นเป็นเหตุผลที่ชั้น..บอกให้นายไปศึกษาเรื่องรักๆใคร่ๆเป็นประจำ”

 

“ขอโทษ…”

 

“ปกติแล้วจุดหมายของการออกเดทก็คือพวกสวนสนุก พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ หรือไม่ก็โรงภาพยนตร์ ใครเขาจะไปที่ร้านเครื่องใช้ไฟฟ้าแล้วไปจบที่ร้านแฮมเบอร์เกอร์กันห๊าาาา!!!”

 

“ใช่แล้ว พวกนั่นถูกรวบรวมไว้ไว้ในเอกสารพวกนี้ของชั้นด้วย”

 

“งั้นเหรอ..”

 

“แต่ว่านะ มันไม่มีทางที่จะไปสถานที่พวกนี้ได้หมดในวันเดียวแน่นอน ชั้นอยากให้ริโกะมีความประทับใจที่สุด เลยอยากจะขอฟังความคิดเห็นของนายหน่อย..”

 

“เอ่อ..”

 

“นิตยสารบางอันก็เขียนไม่เหมือนกันด้วย บางคนก็บอกว่าควรเป็นผู้นำที่ห้าวหาญ บางคนบอกหากทำเต็มที่จนเกินไปอาจเสียคะแนนความรัก บางคนบอกว่าสาวๆจะผิดหวังถ้าหากไม่ได้จับมือ..อา!! ชั้นไม่รู้เลยว่าอันไหนถูกต้องควรไม่ควรตอนนี้รู้สึกเหมือนอยู่ในเขาวงกตเลย..”

 

ร่างกายของซาวะทรุดลงอย่างกระทันหันเมื่อได้ยินคำพูดของผม

 

“สิ่งที่นายทำมานี่ เมื่อคืนนายไม่ได้นอนจริงๆใช่มั้ย..”

 

ทั้งหมดที่ทำได้ตอนนี้ผมคือเพียงยิ้มตอบตกลงกลับไป

 

เพื่อเอาใจริโกะถึงแม้จะไม่ได้นอนก็ไม่เป็นไร…

 

“นี่..มินาโตะชั้นไม่คิดว่าเราจะหาคำตอบที่ถูกต้องจริงๆได้ถึงเราจะร่วมมือกัน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหัวใจของผู้หญิงคืออะไร เเละไม่รู้เลยว่าคุณฮานาเอะชอบอะไรด้วย…”

 

ซาวะพูดมาก็ถูกทั้งหมด..

 

“งั้น..ชั้นคิดว่าจะลองไปถามอาซาคุระดูสักหน่อย..”

 

อาซาคุระเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของริโกะในชั้นเรียน เหมาะที่สุดจะเป็นคนคุยด้วย

 

“ฮะ?..นายเอาจริงเหรอ…ก็จริงอยู่ที่ว่าอาซาคุระจะน่าเชื่อถือกว่าชั้นมาก แต่นายไม่เป็นไรเหรอที่จะคุยกับผู้หญิงน่ากลัวแบบนั้น”

 

แน่นอน ผมกลัว อย่างแรกเลยผมไม่ได้คุยกับอาซาคุระตั้งแต่ไปทัศนศึกษาครั้งนั้น

 

“ชั้นตัดสินใจแล้ว จะต้องพยายามให้มากขึ้น!”

 

“มินาโตะ น-นายเปลี่ยนไป…”

 

“ห๊า!!..จริงๆเหรอ..”

 

“เมื่อก่อนนายเป็นคนที่ไม่กล้าทำอะไรขนาดนี้เลยนะ นี่เป็นครั้งแรกที่กล้ามาขอคำแนะนำ เพราะงั้นจงพยายามแบบนี้ต่อไปซะ!!!”

 

“อ่า…ขอบคุณ..เดี๋ยวว่างๆชั้นจะไปหาอาซาคุระดู”

 

“ถ้านายล้มเหลวกลับบมาล่ะก็..ชั้นจะเป็นคนปลอบใจนายเอง ฮ่าฮ่า!!”

 

“เข้าใจแล้วคร้าบ~~”

 

=====

 

น่าเสียดายที่ช่วงพักกลางวันอาซาคุระอยู่ตัวติดกับริโกะมากเกินไปจนหาช่องว่างที่จะเข้าไปคุยด้วยไม่ได้เลย

 

ผมไม่มีช่องว่างในการเข้าหาแม้แต่นิดเดียว…

 

แต่ก็ยังโชคดีที่คาบสุดท้าย ริโกะซึ่งเป็นเวรประจำในวันนี้กำลังขนอุปกรณ์สำหรับทำความสะอาดออกไปเก็บอยู่

 

ผมพลาดโอกาสนี้ไม่ได้แล้ว จากนั้นจึงรีบวิ่งไปที่นั่งของอาซาคุระ..

 

แต่…เมื่ออาซาคุระเห็นผมปรากฏตัวต่อหน้าเธอ เธอเลิกคิ้วขึ้นอนึ่งด้วยความประหลาดใจ

 

ไม่ดีแล้ว…นี่มันไม่ดีสุดๆ…

 

อาซาคุระที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมมีพลังมากกว่าที่ผมคิดไว้มากจนเริ่มสงสัยว่าการที่เราไปทัศนะศึกษาด้วยกันครั้งนั้นด้วยกันเป็นภาพลวงตารึเปล่า..

 

“เอ๊ะ…มีอะไรรึเปล่า?”

 

ทั้งหมดที่ผมทำได้ตอนนี้คือยืนนิ่งๆ

 

นี่ไม่ใช่เวลามาขี้ขลาด..ต้องกล้า!

 

“อ-เอ่..เอ่อ..ผมมีเรื่องจะคุยด..ด้วยเป็นการส่วนตัว…พอจ..จะมีเวลาให้สักสองสามนาทีได้ไหม…”

 

“แค่เราสองคนเหรอ..โอเคงั้นตามชั้นมา..”

 

อาซาคุระเรียกผมแล้วเราสองคนก็เดินตามกันออกไปที่ทางเดิน

 

“สรุปแล้วมีอะไร…ที่ต้องเรียกชั้นมาคุยแบบลับๆ แล้วที่ไม่ว่าไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน..”

 

ความจริงที่ว่าตอนนี้ผมกำลังอยู่สองต่อสองกับผู้หญิงที่น่ากลัวทำให้ร่างกายของผมตึงเครียดแบบสุดๆ แต่อาซาคุระมองเข้ามาในดวงตาของผมด้วยสีหน้าที่อยากรู้อยากเห็นของเธอ

 

“นี่…ถ้านายไม่บอกชั้นล่ะก็ชั้นจะไปรู้ได้เล่า…เอา..รีบๆบอกมาได้แล้วน่า”

 

ราวกับเธอกำลังแกล้งผมอยู่ อาซาคุระเขยิบตัวเข้ามาใกล้ๆ

 

อ่า..ไม่นะตอนนี้แทบจะตัวติดกันแล้ว..

 

อยากร้องออกมาดังๆ..

 

“ผ-ผมตัองการให้เดทของผมกับริโกะประสบความสำเร็จ..ผมอยากรู้ว่าคุณอาซาคุระจะช่วยให้คำแนะนำได้มั้ย..”

 

“เดท..กับริโกะเหรอ..”

 

“ใช่!”

 

หลังจากนั้นผมก็จัดการอธิบายเรื่องราวต่างให้อาซาคุระฟังเช่นเดียวกับที่ผมเล่าให้ซาวะก่อนหน้านี้

 

การแสดงออกของเธอเริ่มขบขันมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อผมเล่า..

 

“อ้า..เข้าใจแล้ว..นี่คือทั้งหมดสินะ..ไม่เข้าใจจริงๆเลยทำไมถึงคิดว่ามันล้มเหลวแต่ก็พอเข้าใจส่วนที่นายบอกว่าอยากให้ให้ริโกะมีความสุขในวันนั้น ใช่มั้ยล่ะ?”

 

“….”

 

อาซาคุระหัวเราะอย่างสดใสพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่มไปด้วยและพูดว่า”นายนี่มันน่ารักจริงๆ”แล้วตบไหล่ของผมเบาๆ

 

ผมรู้สึกว่าตอนนี้เธอทำตัวเหมือนชายชรา..แต่ก็รู้สึกสบายใจกับเธอมากกว่าเมื่อกี้เยอะเลย..

 

“นายพยายามเข้าหาชั้นมาตลอดเลยสินะ…เลยอาศัยจังหวะที่ริโกะไม่อยู่เข้ามา ชั้นดีใจนะที่นายมีความพยายามแบบนี้..”

 

“….”

 

“อ่า..แต่ก็ช่างนะ นายรู้อะไรมั้ย…นายไม่ต้องวางแผนอะไรสำหรับเรื่องนั้นหรอก นายต้องการแค่ให้ริโกะมีความสุขใช่มั้ยล่ะ..!”

 

“ผมไม่รู้จริงๆว่าจะทำให้คุณริโกะมีความสุขได้ยังไง”

 

“ก็ดีแล้วนิ..นายพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเธอ ดั้งนั้นเธอจะต้องมีความสุขแน่ๆถึงจะไม่ได้ทำตามแบบแผน”

 

ผมทำได้แค่เห็นหนทางความผิดพลาดของตัวเองมากมาย..

 

ขณะที่ผมกำลังทำหน้าซีดเผือดหมดหวังกับตัวเองอยู่นั้น อาซาคุระก็ถอนหายใจ”เห้อ..”ออกมาด้วยความโล่งอก

 

“อ่า..ชั้นคงช่วยอะไรนายไม่ได้มากหรอกนะ..เอาเป็นว่าจะบอกแบบแผนคร่าวๆที่ควรทำให้ก็แล้วกัน…เผื่อไว้…”

 

“ขอบคุณครับคุณอาซาคุระ ผมเป็นหนี้บุญคุณแล้ว”

 

….แล้วเธอก็ได้ให้คำแนะนำต่างๆกับผม..

 

“—เข้าใจแล้วครับ..”

 

นี่เป็นครั้งแรกหลังจากเหตุการณ์ในอดีตตอนนั้นที่ผมคุยกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ริโกะแล้วสบายใจขนาดนี้

 

ถึงมันจะเหนื่อยไปหน่อยก็ตาม แต่ผมก็ดีใจที่ได้คุยกับอาซาคุระ..

 

“ยังไงก็ตาม..นายเพื่อนสมัยเด็ก…โอ๊ะ..ไม่ใช่สิต้องเรียกว่านิยามะ  หายากนะคนที่จะพยายามอย่างหนักเพื่อแฟนของเขา ถ้าริโกะรู้เรื่องนี้คงต้องดีใจมากจนต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ!”

 

“โอ๊ะ…ได้โปรดอย่าพึ่งบอกคุณริโกะด้วยครับ..”

 

ถ้าเธอรู้เรื่องนี้จริงๆต้องดีใจไม่น้อยเลย แต่ถ้าขนาดต้องร้องไห้ออกมานี่ ดูเหมือนจะพูดเกินจริงไปหน่อย..

 

“นายไม่จำเป็นต้องวางแผนอะไรเลย สิ่งที่ดีที่สุดที่ทำได้คือเป็นตัวของตัวเองแล้วบอกความรู้สึกที่มีต่อเธอไปตรงๆว่ารู้สึกยังไง ถ้านายมีปัญหาให้จำคำพูดของชั้นไว้..”

 

ผมเดาว่าอาซาคุระว่าเธอคงไม่รู้ว่าผมไร้ความสามารถแค่ไหนในการออกเดท อย่างไรก็ตามมันเป็นคำพูดที่น่าเชื่อถือได้เมื่อออกจากปากอาซาคุระ

 

=====

 

—สองวันผ่านไป

 

ในที่สุดวันอาทิตย์ที่เราสัญญาไว้ก็มาถึง

 

“คุณมินาโตะคะ…ฉันลองพยายามเลือดชุดดูเเล้ว..ดูเป็ยังไง..บ้าง..”

 

ริโกะที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้เปรียบเสมือนนางฟ้าที่สมบูรณ์แบบ

 

“….”

 

ชุดเดรสสีขาวยาวเหนือเข่าชายกระโปรงพริ้วไว้ตามที่เธอสบัดไปมา ชุดซึ่งสร้างความประทับใจ ดูดีให้ความเรียมร้อย เข้ากันกับริโกะเป็นอย่างมาก ผมของเธอถักเปีย ด้านข้างติดเครื่องประดับดอกไม้เล็กๆนั้นทำให้ดูสดชื่นขึ้นไปอีกแบบทำให้การเดทในวันนี้ดูพิเศษมากขึ้น..

“น่ารักจัง..”

 

คำพูดนั้นลอยออกมาเองโดยไม่ทันตั้งตัว ผมตกใจรีบเอามือปิดปาก แต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว…

 

แต่ก็ได้แค่เงียบต่อไปไม่ได้พูดรีบแก้ตัวหรืออะไรต่อจากนั้น…

 

 

จบ!!!