[WN] Jisui danshi to mesukōsei - ตอนที่ 21
หนุ่มวิทยาลัยกับสาวมัธยมปลายไร้เดียงสา – 21
“ทุกคน ! ช่วงนี้คิดว่ามาฮิรุดูทำตัวแปลกๆมั้ย..”
ณ ตอนเที่ยง—เป็นเวลาอาหารกลางวันที่โรงเรียนมัธยมเอกชนอุตะเนะในห้องเรียนชั้นปีหนึ่ง
เด็กผู้หญิงใส่แว่นเอามือทุบโต๊ะของเธอและตะโกนท่ามกลางผู้ชายและผู้หญิงรวมทั้งหมดสี่คนกำลังร่วมรับประทานอาหารกลางวันที่โต๊ะของพวกเขา อีกสามคนที่เหลือ—โคสิบากิ ฮิโยริ และเด็กชายสองคน—มองหน้ากันเงียบๆ
“หมายถึงอะไรเหรอ…”
“ทำตัวแปลกๆ..?”
ฟูยูชิมะ ยูกิโฮะ นักเรียนหญิงใส่แว่นมองที่ฮิโยริด้วยสายตาเฉียบคม
เมื่อเห็นยูกิโฮะเป็นอย่างนั้น มินามิดะ เรียว นักเรียนชายผมบลอนด์หม่นๆ หัวเราะเยาะ “ฮ่าฮ่าจริงเหรอๆ แถมยังกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าคุณแม่โคสึบากิอีก”
จากนั้นฮิโยริก็ฟาดเรียวเขาที่ด้านหลังศีรษะของเขาเบา ๆ
“โอ๊ยยยย! ทำอะไรของเธอเนี่ย”
“แปลกๆ…? ฮิมะเธอมีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิมเหรอ..”
“ไม่รู้สิ..แต่ช่วงหลังๆมาฮิรุจังดูเหมือนจะสดใสแล้วก็ดูมีความสุขขึ้นนะ”
“อย่างงั้นเหรอ..ฉันว่าอาซาฮีที่เป็นแบบนั้นก็ปกตินะจริงไหม ยูซึรุ”
จากนั้นเรียวก็เบนความสนใจไปที่ ยูโมเมะ ยูซึรุ เด็กชายแว่นขอบดำ ด้วยบรรยากาศรอบตัวซึ่งให้ความรู้สึกว่าเป็นคนฉลาด
เขาพ่นลมหายใจขณะดันสะพานแว่นขึ้นและมองยูกิโฮด้วยสายตาเย็นชา
“อึ่ม…ดูเหมือนเธอจะคิดมากไปเองนะ ทำไมไม่ลองพักผ่อนดูหน่อยล่ะ”
“น่ารำคาญชะมัด นายเป็นคนเดียวที่ฉันไม่อยากคุยด้วยรู้มั้ยไอ้คนสี่ตา”
“ห๊า!..เธอเรียกใครว่าคนสี่ตากันฟะ-!”
“ฉันกำลังพูดถึงผู้ชายที่ใส่แว่นจืดๆ ที่แกล้งทำเป็นเท่น่ะ~”
“เธอมันบ้าที่สุด ทุกวันนี้มีแค่เธอคนเดียวไม่ใช่เหรอที่ใช้ภาษาแบบนั้นกับฉัน!?”
ฮิโยริวางตะเกียบไว้ในกล่องอาหารกลางวันด้วยสีหน้าเฉยชา ราวกับว่าเธอคุ้นเคยกับการทะเลาะวิวาทกันของยูกิโฮะและยูซึรุเป็นอย่างดี
ฮิโยริรู้ด้วยว่าการทะเลาะวิวาทกันระหว่างสองคู่หูที่ใส่แว่นนั้นไม่มีที่สิ้นสุด
ทั้งสี่คนนี้ รวมทั้งมาฮิรุและอีกคนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยมัธยมต้น อย่างไรก็ตาม การอธิบายว่าพวกเขาเป็น “กลุ่มเพื่อนรัก” จะดูค่อนข้างถูกมากกว่า “กลุ่มเพื่อนที่ดี”
“แต่ว่านะมันก็จริง ช่วงนี้อาซาฮีไม่กลับบ้านเร็วไปหน่อยเหรอ ปกติหลังเลิกเรียนพวกเราจะมีไปเที่ยวด้วยกันบางที”
“ใช่ไหมไ! เธอมีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษตอนที่จะกลับบ้าน”
“นั่น เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าไม่ได้คิดไปเอง”
“ฉันรู้ตัวดีย่ะ ว่าไม่ได้คิดไปเอง”
จากนั้นยูกิโฮะยื่นมือขึ้นมาแตะหน้าอกเล็กๆของเธอเพื่อยืนยันด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“สิ่งนั้นต้องเป็นผู้ชายอย่างแน่นอน!!”
[ยูซึรุ] *พรวดดดดดด*
“ยังสบายดีไหมยูซึรุ…!”
เรียว ร้องเรียก ยูซึรุ ด้วยความเป็นห่วงซึ่งหายใจไม่ออกในทันที แต่แล้วชายที่สวมแว่น นามว่ายูซึรุก็ยืนขึ้นและเตะเก้าอี้ของเขา
“อย่าพูดแปลกๆเกี่ยวกับจินตนาการของเธอเองนะ อาซาฮีไม่มีวันที่จะนึกถึงผู้ชายได้หรอก”
“จะเป็นไปไม่ได้ยังไง มาฮิรุเธอก็มีบุคลิกหน้าตาที่ดีไม่น้อยเลยนะ ไม่แปลกหรอกที่จะมีผู้ชายสักคนสองคน! จริงมั้ยฮิโยริ..?..”
“อ-อย่าถามฉัน..”
ฮิโยริ จิบชาขวดของเธอโดยไม่สนใจพลางครุ่นคิดว่าเธอควรตอบคำถามอย่างไร เพราะแม้ว่าจินตนาการของยูกิโฮะจะไม่ถูกต้องทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผิดทั้งหมดเช่นกัน
มาฮิรุไปบ้านของชายคนหนึ่งเกือบทุกวันเมื่อไม่นานมานี้—ชื่อของเขาคือ ยาโมริ ยู นักศึกษาวิทยาลัยที่อาศัยอยู่ในห้องข้างอพาร์ตเมนต์ของมาฮิรุ
ในความคิดของฮิโยริ เธอคิดว่ายิ่งการที่เพื่อนคนอื่นรู้รายละเอียดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ มันคงจะต้องเกิดปัญหาขึ้นตามมามากเท่านั้นอย่างแน่นอน โดยเฉพาะยูกิโฮะ
เธอไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ เนื่องจากฮิโยริเองก็ระวังตัวไม่ให้เพื่อนคนอื่นได้ยินว่า สุดสัปดาห์ก่อนหน้านี้ เธอเองก็เคยไปบ้านของนักศึกษาวิทยาลัยที่ไม่รู้จักคนนั้น…แต่ในกรณีของ ยูกิโฮะ เธอคงแค่อยากไปดูสถานที่นั้นเพื่อความสนุก
และมาฮิรุคงไม่เห็นด้วย เธอเป็นคนซื่อสัตย์มากและไม่ต้องการสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นให้กับเพื่อนบ้านที่คอยดูแลเธอเสมอ นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เธอไม่ได้บอกความจริงกับใครในกลุ่มยกเว้นฮิโยริ
“ฮ้าา..ฉันนึกไม่ออกจริงๆเลยว่ามาฮิรุจะอยู่ในควาสัมพันธ์——..!????”
แผนการของฮิโยริที่จะปล่อยให้สถานการณ์เลื่อนลอยไปชั่วขณะ แต่เธอก็ถูกหญิงสาวที่สดใสเดินเข้ามาขัดจังหวะ..!
“ฉันกลับมาแล้ว~! โรงอาหารคนแน่นมาก —อ๊ะ…!?”
“อ้าว~มาฮิรุ เธอมาได้ถูกเวลาจริงๆเลย”
ฮิโยริ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและเอามือจับหน้าผากของตัวเองเมื่อเพื่อนสนิทของเธอกลับมาในสถานการณ์ที่เลวร้ายสุดๆ…
จบ~ ดองไว้ตั้งแต่ปีก่อนแหน่ะ7-7 กลับมาแปลแล้วว
YOU MAY ALSO LIKE
