(WN) I’m the Evil Lord of an Intergalactic Empire! - ตอนที่ 46

ไกด์หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งการแก้แค้น

 

หลังจากถูกหอกสีทองจากความกตัญญูแทง ไกด์ก็ตะโกนด้วยความแค้น

 

“เลียม… ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ…”  

 

อย่างไรก็ตาม มันก็มีปัญหาใหญ่อยู่อย่างหนึ่ง

 

ด้วยสถานะเลียมในปัจจุบัน มันคงเป็นเรื่องยากที่ส่งเขาลงสู่ความทุกข์ทรมาน  

 

เขามีชื่อเสียงในฐานะผู้ปกครองที่มีคุณธรรม และชีวิตที่ดีของเขา ทำให้เขาส่งอารมณ์เชิงบวกที่น่าขยะแขยงมายังไกด์อย่างต่อเนื่อง

 

มันไม่ง่ายเลยที่จะแก้แค้น

 

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามันเป็นไปไม่ได้

 

แล้วเขาควรทำยังไง?

 

“มีคนจำนวนมากที่ไม่พอใจเลียม… ฉันจะตามหาพวกมันและหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งการแก้แค้น”

 

ขณะที่กุมอกตัวเองด้วยความเจ็บปวด ไกด์ใช้พลังของเขาเพื่อค้นหาบุคคลที่มีความรู้สึกเกลียดชังต่อเลียม

 

และในขณะที่มีปฏิกิริยารุนแรงจำนวนมาก มีบุคคลสองคนที่โดดเด่นเป็นพิเศษ

 

“คนนี้ไงล่ะ!”

 

เมื่อไกด์ก้าวผ่านประตูที่เขามักใช้ปรากฏตัว เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าบุคคลแรกที่พยายามจะแก้แค้นเลียม

 

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก- ยาสึชิ

 

เขาจับที่หัวของเขากลางตรอกมืด

 

 

 

เมื่อเห็นร่างของยาสึชิไกด์ก็ตะโกน

 

“คุณอีกแล้วเรอะ!!!”

 

ยาสึชิเป็นต้นกำเนิดของความแข็งแกร่งที่ไม่อาจหยั่งถึงของเลียม

 

เพราะแบบนั้นไกด์จึงไม่มีความทรงจำที่ดีนัก

 

ไกด์ต้องการจะฆ่าเขาทันทีเพื่อระงับความเกลียดชัง– แต่เขาหยุดตัวเองหลังจากได้ยินคำพูดของยาสึชิ

 

“ประกายแสงอะไร! ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เขาที่เชื่อมโยงชื่อของฉันกับวิชานั่น!”

 

หลังจบการแข่งขันที่โรงเรียนประถม ชื่อทักษะดาบของเลียมก็แพร่กระจายไปราวกับไฟป่า  

 

เลียมบอกกับทุกคนว่ามันมาจากโรงฝึกประกายแสง และแน่นอนว่าตอนนี้ทุกคนสนใจที่จะเรียนมันจากปรมาจารย์ที่ชื่อว่ายาสึชิ

 

ทำให้ตอนนี้ ยาสึชิถูกไล่ตามอย่างต่อเนื่อง

 

ไกด์มองไปที่ยาสึชิ

 

“ถ-ถ้าเรื่องนี้ยังดำเนินต่อไป คำโกหกของฉันจะถูกเปิดเผย –ฉันจะถูกเลียมฆ่าหรือแย่กว่านั้น แม้กระทั่งตอนนี้ฉันก็ยังถูกโจรสลัดตามล่า ในฐานะ’ปรมาจารย์’ที่ฝึกฝนนักล่าโจรสลัด”

 

ยาสึชิตัดสินใจในทันใดนั้นเอง

 

“ถ้าฉันไม่แก้ไขปัญหานี้เร็วๆนี้ ฉันคงจบสิ้นแน่ …ฉันต้องฝึกลูกศิษย์คนใหม่ขึ้นมา  

แค่ตัวฉันคงทำไม่ได้ แต่ถ้ามีลูกศิษย์ล่ะก็…ใช่แล้ว สองคน ต้องมีสองคน ถ้าฉันฝึกพวกเขาเหมือนที่ฉันฝึกให้กับเลียม ฉันแน่ใจว่าทุกอย่างจะออกมาดี”

 

ไกด์ปรบมือให้กับความคิดนั้น เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

 

“ยาสึชิ… ฉันเชื่อมั่นในตัวคุณ”

 

หากคำโกหกของเขาถูกเปิดเผย ยาสึชิมั่นใจว่าเลียมจะกำจัดเขา  

 

เช่นเดียวกับที่เขาฝึกเลียม เขาจะฝึกลูกศิษย์อีกสองคนด้วยวิธีเดียวกันเพื่อลอบสังหารเขา

 

นอกจากนั้น เขายังคิดว่าสิ่งนี้สามารถช่วยป้องกันตัวเองจากโจรสลัดได้อีกด้วย

 

“อย่างแรก ฉันต้องการหาเด็กที่มีความสามารถมากกว่าเลียม ในด้านการเงิน ฉันยังมีหนทางอยู่บ้าง ฉันต้องปลูกฝังพวกเขาให้กลายเป็นศัตรูของเลียม”

 

ไกด์สนับสนุนแนวคิดนี้เช่นกัน

 

“คุณยอดเยี่ยมจริงๆยาสึชิ ฉันจะสนับสนุนแผนของคุณ ดังนั้นนี่คือของขวัญเล็กน้อยจากฉัน”

 

พอไกด์ดีดนิ้ว เสียงของคนกำลังต่อสู้กันก็ได้ยินมาแต่ไกล

 

แม้ว่าเขาจะกำลังซ่อนตัว แต่ก็ยังไม่วายไปตรวจสอบต้นเสียง

 

ตรงนั้น เขาพบเด็กสองคนกำลังทุบตีชายคนหนึ่งด้วยไม้

 

ร่างกายของเด็กนั้นผอมบาง แต่กลับถือไม้ขนาดใหญ่เกินตัว

 

แท่งไม้เต็มไปด้วยเลือด และชายร่างใหญ่ก็ล้มลงกับพื้น

 

นั่นคือตอนที่เด็กสองคนเห็นยาสึชิ

 

ดวงตาของพวกเขานั้น ดุร้ายราวสัตว์กระหายเลือด

 

“เอ๋-?!”

 

เด็กๆเดินเข้าหายาสึชิ

 

ไกด์รู้ว่ายาสึชิไม่ได้ยินเขา แต่เขาก็เริ่มอธิบาย

 

“ฉันพบเด็กที่มีความสามารถบางคนอยู่ใกล้ ๆ และพาพวกเขามาที่นี่เพื่อคุณเลยนะยาสึชิ …ฉันหวังว่าคุณจะฝึกพวกเขาได้ดี เตรียมผู้สืบทอดที่แท้จริงของประกายแสงให้พร้อมสำหรับฆ่าเลียม!”

 

ก่อนที่เขาจะประชิดตัว ยาสึชิหยิบอาหารออกมาจากกระเป๋าที่อกของเขาแล้วขว้างใส่พวกเด็กๆ

 

เมื่อเด็กๆจับอาหารไว้ได้ ทั้งสองก็เริ่มกินอาหารเหมือนสัตว์ในทันที

 

เมื่อมองดูร่างของพวกเด็กๆ ยาสึชิก็ครุ่นคิดอย่างหนัก

 

“ถ้าฉันฝึกสองคนนี้ พวกเขาอาจจะสามารถเอาชนะเลียมได้ หากพวกเขาสามารถเอาชนะชายร่างใหญ่อย่างตอนนี้ พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นอีกมากในอนาคต”

 

เขาจึงรับเด็กทั้งสองคนเป็นลูกศิษย์

 

หลังจากยืนยันว่าเป็นไปตามต้องการ ไกด์ก็มุ่งหน้าไปยังสัญญาณถัดไป ที่เผาไหม้ด้วยความแค้น

 

“แล้วอีกคนคือใคร”

 

◇ ◇ ◇

 

ณ สถานศึกษาทางการทหาร  

 

ที่นั่น ยูลิเซียกำลังศึกษาเพื่อเพิ่มความสำเร็จในฐานะทหารหญิง

 

“อ๋อ ผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ”

 

เธออดทนต่อการฝึกฝนอย่างหนัก

 

ดวงตาของเธอส่องประกายแหลมคม และผมสวยๆของเธอก็ถูกตัดจนสั้น

 

ปัจจุบันเธออยู่ระหว่างการฝึกเพื่อเข้าร่วมกองกำลังพิเศษ

 

เธอถูกผู้สอนทุ่มลงไปที่พื้นซึ่งเต็มไปด้วยโคลน แต่เธอก็ยังลุกขึ้นได้

 

ไกด์ประทับใจในความดื้อรั้นของเธอ

 

“มีเหตุผลที่เธอเกลียดเลียมมากขนาดนี้หรือเปล่า? เสียงหัวใจของเธอกำลังพูดว่าอะไร?”

 

ที่นั่น…

 

(ยกโทษไม่ได้ ยกโทษไม่ได้ ยกโทษไม่ได้ ยกโทษให้ไม่ได้–)

 

มันเป็นบทสวดแห่งความเกลียดชัง ที่ดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

เธอเป็นผู้ล้างแค้นที่สมบูรณ์แบบ

 

“ว-วิเศษมาก! สำหรับผู้ที่มีศักยภาพเช่นนี้ นี่คือของขวัญจากฉัน เพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะประสบความสำเร็จ ฉันจะให้การสนับสนุนคุณ”

 

เพื่อให้แน่ใจว่าดาบแห่งการแก้แค้นของเธอไปถึงเลียม ยูลิเซียต้องประสบความสำเร็จ

 

แม้ก่อนหน้านี้เธอจะพ่ายแพ้ต่ออาจารย์ผู้สอน แต่ตอนนี้เธอก็พลิกกลับมาชนะจนได้

 

อาจารย์ตะโกนใส่ยูลิเซีย

 

“ฉันคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ทำได้แค่ส่ายตูดยั่วยวนคนอื่น แต่ดูเหมือนว่าเด็กน้อยเช่นคุณจะโตขึ้นมาหน่อยแล้ว!”

 

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ!”

 

ในเสียงของหัวใจของยูลิเซีย

 

(เลียม ฉันสาบาน ฉันจะแก้แค้นนายให้ได้)

 

ไกด์พยักหน้า

 

“ความปรารถนาอันบริสุทธิ์ของคุณในการแก้แค้นเลียมนั้นน่าทึ่งมาก ฉันจะสนับสนุนคุณจากเงามืด ฉันหวังว่าวันที่การแก้แค้นของคุณที่มีต่อเขาจะบรรลุผล”

 

ขณะที่ไกด์ตรวจสอบยูลิเซีย เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับการฝึกฝนหนักมาก

 

มันไม่ใช่แค่การฝึกธรรมดาๆ

 

เพื่อที่จะก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้น เธอเข้าร่วมการฝึกฝนหลายอย่าง

 

อย่างไรก็ตาม หากเธอยังคงทำเช่นนี้ ย่อมมีข้อด้อยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คือการถูกบังคับให้อยู่ในระบบทหารเป็นระยะเวลานาน

 

ถึงแบบนั้น ยูลิเซียก็ไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นและฝึกฝนต่อไป

 

ทุกอย่างก็เพื่อแก้แค้นเลียม

 

ไกด์เห็นแบบนั้นจึงสามารถออกจากสถานที่แห่งนี้ได้ด้วยความพึงพอใจ

 

“ฉันหวังว่าการแก้แค้นของคุณจะไปถึงเลียมในสักวันหนึ่ง”

 

ไกด์หายตัวไป

 

◇ ◇ ◇

 

หลังจากรับเด็กทั้งสองเป็นลูกศิษย์ ยาสึชิก็ตกอยู่ในห้วงความคิด

 

ขณะดูพวกเขานอนบนเตียงในโรงแรมราคาถูก เขากำลังคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับแผนการณ์ในอนาคต

 

“ฉันควรทำอย่างไรหากการลอบสังหารล้มเหลว”

 

สองคนที่อยู่ข้างหน้าเขามีพรสวรรค์อย่างแน่นอน

 

แต่เลียมก็แข็งแกร่ง

 

อย่างแรกเลย เลียมเป็นคนที่สามารถใช้ทักษะมายากลของเขา เปลี่ยนมันให้เป็นทักษะดาบที่แท้จริง

 

“ถ้าสองคนนี้ล้มเหลวในการลอบสังหารและถูกฆ่า…หัวของฉันก็บินไปอยู่ดี”

 

มันคงจะดีถ้าเขาแค่ถูกฆ่าตาย

 

แต่คู่ต่อสู้ของเขาเป็นขุนนาง

 

เขาไม่รู้ว่าการทรมานที่น่าสยดสยองแบบไหนจะรอเขาอยู่ ถ้าเขาถูกจับได้

 

แค่คิดเกี่ยวกับวิธีที่เขาจะถูกทรมานอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะตาย – เขาก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

 

ยาสึชิผู้ขี้ขลาดจึงตัดสินใจอีกครั้ง

 

“ใช่แล้ว! ฉันจะใส่เหตุผลส่งๆไว้เบื้องหลัง มันจะป้องกันไม่ให้เด็กเหล่านี้ถามฉันด้วย ใช่… ฉันควรบอกพวกเขาว่าพอจบหลักสูตร พวกเขาจะต้องท้าทายศิษย์พี่อย่างสุดกำลัง”

 

แม้ว่าพวกเขาจะถูกฆ่าตาย เขาอาจจะสามารถโน้มน้าวเลียมได้ว่าเป็นการทดสอบบางอย่าง ตราบใดที่เขาส่งจดหมายว่า “คุณทำได้ดี” อะไรแบบนั้น

 

“มันจะได้ผลไหมนะ? อืม… ชีวิตฉันยังคงตกอยู่ในอันตรายแม้ว่าเขาจะถูกฆ่าหรือไม่ถูกฆ่าก็ตาม ฉันต้องหาทางป้องกันทุกอย่างเท่าที่ทำได้”

 

เพราะความรักตัวกลัวตายของเขา ยาสึชิจึงตัดสินใจรับลูกศิษย์สองคนและสอนการใช้ประกายแสงให้เหล่าลูกศิษย์

 

โชคดีที่เขารู้วิธีสอนวิชานี้อยู่แล้ว

 

เขาเคยฝึกฝนเลียมมาก่อน

 

“ปัญหาก็คือ แม้ว่าฉันจะฝึกพวกเขาในลักษณะเดียวกัน ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะได้ผลลัพธ์แบบไหน ถ้าฉันให้ร้ายเลียมเพียงอย่างเดียว พวกเขาอาจรั่วไหลคำพูดผิดๆของฉันไปทั่ว… อืม…ถ้าอย่างนั้น ฉันต้องสรรเสริญเลียมต่อหน้าพวกเขาเสมอ”

 

เขาจะชมเลียมต่อหน้าพวกเขาให้มาก แต่ก็ต้องให้พวกเขาฆ่าเลียมด้วย

 

เขาไม่มีทางเลือกอื่น  

 

เลียมได้เผยแพร่ชื่อรูปแบบดาบประกายแสงไปเป็นวงกว้าง

 

ทั้งขุนนาง ทั้งโจรสลัด และแม้กระทั่งนักศิลปะการต่อสู้ ต่างพยายามไขว่คว้ามัน

 

แม้ว่าเขาจะวิ่งหนี เขาก็จะถูกตามล่าอย่างแน่นอน

 

ยาสึชิไม่มีเวลาที่จะมาจู้จี้จุกจิกกับทางเลือกของเขา

 

ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝึกฝนเด็กๆ ให้เร็วที่สุด

 

เพราะ… ตัวเขานั้นช่างอ่อนแอ

 

“เอาละ ฉันจะเขียนจดหมายให้พวกเขาในกรณีที่เกิดความล้มเหลว หากพวกเขาพูดจาดีๆใส่เลียมอย่างถูกต้อง ความเข้าใจผิดจะถูกแก้ไข…แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จ”

 

ยาสึชิ ที่รับลูกศิษย์คนใหม่เพื่อลอบสังหารเลียม พึมพำ

 

“ฉันจะฝึกพวกเขาให้แข็งแกร่งพอที่จะโค่นเลียมได้ …แล้วยังไงต่อกันนะ”

 

ยาสึชิสับสนในตัวเอง และไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

 

◇ ◇ ◇

 

ณ สถานศึกษาทางการทหาร

 

ขณะที่ผู้ชายหลายคนหนีห่างจากการฝึกฝนที่เข้มงวด ยูลิเซียยังคงอยู่

 

ทั้งหมดนี้เพื่อการแก้แค้นระหว่างเธอกับเลียม

 

เธอจ้องมองภาพสะท้อนของเธอในห้องน้ำ

 

ผมสวยที่เธอภาคภูมิใจได้รับการตัดออก และกล้ามเนื้อก็มากขึ้นหลังจากการออกกำลังกายอย่างหนัก

 

“ฉันต้องรักษาเสน่ห์ของผู้หญิงเอาไว้ ร่างกายนี้เป็นเครื่องมือที่จำเป็นสำหรับการแก้แค้นของฉัน”

 

เลียม… ชายผู้เดียวที่ไม่สนใจเธอเลย

 

แต่แผนการแก้แค้นของเธอคืออะไรกัน?

 

ข้อสรุปที่ยูลิเซียคิดได้คือ ในช่วงเวลาหลังจากที่เลียมสำเร็จการศึกษาจากสถาบันการทหารและถูกเกณฑ์เข้าประจำการ

 

ในช่วงเวลานั้น กองทัพจะส่งทหารคนหนึ่งไปเป็นผู้ช่วยของเลียม

 

เฉพาะขุนนางในหมู่เจ้าหน้าที่หญิงเท่านั้นที่จะได้รับการคัดเลือก

 

ถ้าเธอไม่มีรูปลักษณ์ ความสามารถ และทุกอย่างที่จำเป็น เธอก็จะไม่ถูกเลือก

 

เพื่อให้ได้ตำแหน่งนั้น การฝึกฝนปกตินั้นไม่เพียงพอ

 

มีนายทหารหญิงจำนวนมากที่เข้ารับการเกณฑ์ทหาร ซึ่งมาจากบ้านเบนฟิลด์

 

มีหลายคนที่ประสบความสำเร็จในสถาบันการศึกษาและได้รับการจัดสรรเป็นพิเศษให้เป็นผู้ช่วยของเลียม

 

ถ้าเธอไม่พยายามฝึกฝนที่นี่ พวกเขาจะไม่เหลียวแลเธอด้วยซ้ำ

 

ด้วยเหตุนี้ ยูลิเซียจึงตัดสินใจเข้าร่วมกองกำลังพิเศษ

 

หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกฝนที่เข้มงวดนี้แล้ว ภารกิจที่โหดหิน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสู้รบจะรอเธออยู่

 

ถ้าเธอทำแบบนั้นได้สำเร็จ เธอก็รับประกันได้เลยว่าจะถูกรับเลือกให้เป็นผู้ช่วยของเลียม

 

และหลังจากนั้น… เธอจะทำให้เลียมหลงใหลในตัวเธอและโยนเขาทิ้ง

 

แม้ว่าครั้งก่อนเธอจะไม่ได้ถูกทอดทิ้งจริงๆ แต่นี่เป็นปัญหาต่อความภาคภูมิใจของเธอ

 

การคาดการณ์ของไกด์เกี่ยวกับเป้าหมายของเธอนั้น– ผิดมหันต์

 

“ฉันจะหันหลังให้ เพื่อจุดประสงค์นี้ ฉันจะทำการตรวจสอบเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน”

 

ตลอดการฝึกอย่างเข้มงวดของเธอ ความคิดของเธอเต็มไปด้วยเลียมเสมอ

 

และการฝึกของเธอกำลังจะสิ้นสุด  

 

และเมื่อมันจบลง มีเพียงสนามรบที่อันตรายเท่านั้นที่รอเธออยู่

 

แม้ว่าเธอจะสามารถยอมแพ้และไล่ตามความสุขของคนธรรมดาได้ แต่ยูลิเซีย ก็มี แค่เลียมในใจ

 

“ถ้าครั้งนี้ฉันอยากจะยั่วยวนเขา ฉันต้องรู้รสนิยมของเขาก่อน”

 

เพื่อนร่วมรุ่นที่เห็นยูลิเซียยืนยิ้มอย่างน่ากลัวอยู่หน้ากระจกก็ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

 

◇ ◇ ◇

 

ไกด์ยืนอยู่บนยอดตึกในเมืองหลวง

 

“ไปหว่านเมล็ดแห่งความแค้นกันต่อเถอะ! มากขึ้นและมากขึ้น! อย่างน้อยหนึ่งในนั้นจะก็ต้องไปถึงเลียมในที่สุด!”

 

แต่เขามองข้ามบางอย่างไปหรือเปล่า?

 

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแบบนั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

“จนกว่าจะถึงเวลานั้น ฉันต้องประหยัดพลังเอาไว้ก่อน”

 

ความกตัญญูของเลียมกำลังเผาไหม้ร่างกายของเขาแม้กระทั่งตอนนี้

 

เพราะแบบนั้น ไกด์จึงยังรอคอยโอกาสที่จะแก้แค้นในขณะที่ซึมซับอารมณ์ด้านลบของเมืองหลวงจักรวรรดิ

 

◇ ◇ ◇

 

สิ่งที่ไกด์มองข้ามคือยังมีคนอื่นๆอีกมาก ที่ต้องการแก้แค้นเลียม

 

เช่น ตระกูลเบิร์กลีย์

 

เหล่าผู้นำของครอบครัวเข้าร่วมการประชุมโฮโลแกรมในห้องประชุมที่มีแสงสลัว

 

พวกเขาทั้งหมดเป็นลูกของหัวหน้าตระกูลเบิร์กลีย์

 

“เดอร์ริคถูกฆ่าตาย”

 

หลังคำพูดของหัวหน้า ผู้บริหารเริ่มบ่นเกี่ยวกับเดอร์ริก

 

“ไอ้หมอนั่นทำอุปกรณ์พัฒนาดาวเคราะห์ของเราหาย”

 

“เราไม่น่าคาดหวังอะไรกับเขาเลย”

 

“เขาสูญเสียกองยานที่เราให้ยืมไปด้วยซ้ำ เขานั้นไร้ประโยชน์จริงๆ”  

 

หัวหน้ากำลังลูบมีสิ่งมีชีวิตที่เหมือนแมวอยู่ในอ้อมแขน

 

“ลูกชายที่น่ารักของฉันถูกฆ่าตาย… เงียบปากไปซะ”

 

เส้นสีน้ำเงินปรากฏบนหน้าผากของหัวหน้า

 

“มีคนงี่เง่าคนหนึ่งออกมาทะเลาะกับครอบครัวของเรา”

 

ใบหน้าของเลียมถูกฉายไปที่กลางห้องประชุม

 

“เลียมนักล่าโจรสลัด?”

 

“เด็กอัจฉริยะจากบ้านเบนฟิลด์ที่ล่มสลาย?”

 

“เขามันตัวอันตราย”

 

ขณะที่เหล่าผู้บริหารโพล่งออกมาด้วยความโกลาหล หัวหน้าก็เหวี่ยงหมัดทุบโต๊ะอย่างแรง

 

สิ่งมีชีวิตที่เหมือนแมวรู้สึกประหลาดใจ แต่ไม่นานก็สงบลงหลังจากถูกลูบไล้

 

“ธุรกิจของเราได้รับความเดือดร้อนเนื่องจากการล่าโจรสลัดของชายคนนี้มาระยะหนึ่งแล้ว ฉันอยากจะกำจัดเขามาโดยตลอด”  

 

ในโลกใต้ดิน เงินรางวัลก้อนโตสำหรับค่าหัวของเลียม โดยหวังว่าจะดึงดูดผู้ที่ตามล่าเขา

 

เหล่าคนโง่รีบวิ่งไปที่อาณาเขตของเลียมเพื่อเงินรางวัล แต่ทุกคนไม่พบอะไรนอกจากความตาย

 

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่โจรสลัดต่างดันตัวเองเข้าหาอาณาเขตของเลียมอย่างเร่งรีบ แต่ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพอที่จะท้าทายเขา สิ่งนี้ไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเงินรางวัลจะเพิ่มขึ้นก็ตาม

 

เพราะว่าทุกคนที่พยายามเพื่อเงินรางวัลมาจนถึงตอนนี้ ถูกสังหารก่อนที่จะเผชิญหน้ากับเลียมด้วยซ้ำ

 

“เราจะทำสงครามกับบ้านเบนฟิลด์ในไม่ช้า รวบรวมขุนนางคนอื่นๆ ไม่ว่าจะคุกคามพวกเขาหรือทำอะไรก็ตามที่จำเป็น เพื่อให้พวกเขาเข้าร่วมกับเรา”

 

หัวหน้าตัดสินใจเพิ่มพันธมิตรเพื่อเอาชนะเลียม

 

สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเลียมนั้นเป็นภัยอันตรายที่คุกคามเพียงใด

 

“พ่อ! เราสามารถทำได้แม้ไม่มีพวกเขา!”

 

ลูกชายคนหนึ่งออกมาเสนอตัวว่าจะจัดการกับเลียม

 

แต่เขาถูกหยุด

 

“เดอร์ริกก็ตายเพราะไปดูถูกเลียมแบบนั้น จากนี้ไป เราจะไม่เสียพลังงานไปกับเรื่องงี่เง่าเช่นการไปตายเรียงตัวอีกต่อไป”

 

หัวหน้ามองดูประวัติของเลียมและยิ้ม

 

“เด็กน้อย… เมื่อคุณเลือกที่จะสู้กับครอบครัวเบิร์กลีย์ อย่าคิดว่าคุณจะสามารถเดินจากไปโดยปลอดภัย”

 

ณ ที่แห่งหนึ่งที่เลียมไม่รู้จัก เปลวไฟแห่งสงครามได้แผ่ขยายออกไป

 

————

 

ไบรอัน (´・ω・｀) “มีบ้านชั้นสูงหลายหลังที่มีชื่อ’เบิร์กลีย์’ มันช่างเจ็บปวดที่ไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร หรือร้ายแรงกว่านั้น คือมันมาจากที่เดียวกัน! การมีพวกมันมากมายรวมกันภายใต้ตระกูลเดียวกัน… มันช่างเจ็บปวด”

 

————

 

สนับสนุนผู้แปลได้ที่นี่นะครับ  

กสิกร 475-2-65694-8 นายเมือง บ.