(WN) I’m the Evil Lord of an Intergalactic Empire! - ตอนที่ 58

กองยานของเลียม

 

วันเวลาที่ใช้ไปกับการฝึกทหารของผมก็ยังคงดำเนินต่อไป

 

ผมปล่อยให้ ปัญญาประดิษฐ์จัดการงานเป็นส่วนใหญ่แล้วค่อยตรวจสอบผลลัพธ์อีกครั้งก่อนเที่ยง

 

พอกินอาหารกลางวันเสร็จ ก็พักผ่อนเป็นเวลาสั้นๆก่อนจะทำงานต่อ

 

หลังหมดเวลางานช่วงบ่าย ผมที่ทำงานที่เหลือเสร็จแล้วจะเตรียมกลับที่พักตามกำหนดเวลา เพื่อใช้เวลาส่วนตัว

 

เมื่อมีทหารเข้ามาร้องเรียน ผมจะใช้สถานะทางสังคมปกป้องตัวเองหรือข่มขู่… ไม่ๆ แค่ส่งคำทักทายตามมารยาทไปยังผู้บังคับบัญชาของพวกเขาในกองทัพเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ผมต้องการ

 

เทียเคยบอกกับผมว่า “ถ้าคุณส่งเสบียงจำนวนมากไปยังแนวหน้า ทุกคนจะได้รู้ว่าท่านเลียมยอดเยี่ยมเพียงใด”(TL:พวกที่มีปัญหาส่วนใหญ่คือกองยานลาดตระเวนที่อู้แต่อยากได้เสบียงเยอะๆ)

 

รู้สึกเหมือนโกงเลย ที่สามารถสร้างความดีความชอบให้จักรวรรดิได้โดยใช้เงินของจักรวรรดิเอง  

 

แต่ผมคิดว่าการใช้งบประมาณของจักรวรรดิเพียงอย่างเดียวคงจะน่าเกลียดไปหน่อย  

ดังนั้นผมเลยใช้เงินส่วนตัวนิดหน่อยเพื่อเพิ่มพิเศษให้พวกเขา

 

การเพิ่มความประทับใจเหล่านี้ให้กับผู้บัญชาการกองทัพจะนำมาซึ่งผลตอบแทนที่ดีในสักวันหนึ่ง

 

ถ้าผมต้องการสร้างหนี้บุญคุณให้จักรวรรดิ การเริ่มมันตั้งแต่ตอนที่ผมฝึกทหารเลยน่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ?

 

ไม่ว่ามุมไหน นั่นก็เป็นวิธีที่ผมใช้เวลาในการฝึกไปอย่างเรื่อยเปื่อย

 

ตอนนั้นเอง ผมก็ถูกเชิญไปรับประทานอาหารกลางวันโดยเคิร์ท

 

ตอนนี้เขากำลังฝึกเป็นข้าราชการหลังจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเจอช่วงเวลาที่ยากลำบาก

 

เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจัง ไม่เหมือนผม ดังนั้นเขาเลยไม่ค่อยมีวันว่างเท่าไหร่นัก

 

จู่ๆเคิร์ทก็เริ่มหัวข้อสนทนาเรื่องผู้ช่วย-

 

“ผู้ช่วยของผมงั้นเหรอ?”

 

นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน เคิร์ตในชุดสูทดูโตขึ้นนิดหน่อย

 

เมื่อมองแวบแรก เขาอาจดูเหมือนเด็กหนุ่มหน้าหวานธรรมดา เป็นเยาวชนที่ดูดีน่านับถือ แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนร้ายที่ร้ายกาจมาก

 

“ใช่ มันเป็นประเด็นร้อนแม้แต่รอบๆตัวฉัน มีทหารที่มีชื่อเสียงหลายคนต้องการเป็นผู้ช่วยของคุณ เลียม  

…อันที่จริง กองทัพกำลังมีปัญหาในการตัดสินใจว่าจะมอบหมายใครให้กับคุณ”

 

เห็นได้ชัดว่ามีทหารจำนวนมากที่ต้องการเป็นผู้ช่วยของดยุคในอนาคต

 

“ใครก็ได้ ตราบใดที่เป็นสาวสวย”

 

พอผมตอบไปแบบนั้น เคิร์ทก็หัวเราะและพูดว่า “คุณก็ยังเหมือนเดิมเลย”

 

วอลเลซที่กำลังเคี้ยวสเต็ก มองไปทางเคิร์ท

 

“หลังจากแยกจากเลียมไป คุณเองในฐานะทายาทของบ้านบารอน ดูเหมือนว่าจะเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆเหมือนกันนี่  

สาวๆจำนวนมากอยากเป็นหนึ่งในคนของคุณกันทั้งนั้น”

 

เขาไปได้ยินมาจากไหนล่ะนั่น? วอลเลซดูเหมือนจะรู้สถานการณ์ของเคิร์ทพอสมควร

 

“โอ้ จริงเหรอ?”

 

เมื่อได้ยินแบบนั้น เคิร์ทก็เกาหน้าเขินๆ

 

“ถึงคุณจะบอกว่ามีเยอะ แต่ก็ไม่ใช่ฉันแค่คนเดียวที่ถูกเล็งไว้  มีคนมากมายที่หวังจะยกระดับสถานะของตัวเองด้วยการเป็นผู้ช่วยหรือเลขาบ้านขุนนาง”

 

วอลเลซดูเหมือนจะอิจฉา

 

“กลับกัน คงไม่มีใครสนใจอดีตเจ้าชายอย่างฉัน ยิ่งเจ้าชายนี่เลิกคิดหาผู้ช่วยไปเลย พวกนั้นคงเอาคนรับใช้ส่วนตัวเป็นผู้ช่วยนั่นแหละ”

 

ดูเหมือนไม่มีใครสนใจทำงานให้กับเจ้าชาย

 

มันไม่ตลกเลยถ้าเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ระหว่างราชวงศ์จนนำมาซึ่งการถูกประหารชีวิต

 

และเช่นเคย พวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างละเอียดอ่อน

 

“สำหรับผู้ช่วยของผม หวังว่าจะเป็นสาวสวยแค่นั้นก็พอ”

 

วอลเลซหัวเราะออกมา

 

“ไม่ต้องห่วง รูปร่างหน้าตาเป็นเกณฑ์การคัดเลือกที่จำเป็นสำหรับตำแหน่งผู้ช่วยและเลขา  

ถึงแม้จะมีข่าวลือมาว่าพวกเขาจะเลือกให้ตามความชอบส่วนบุคคล แต่ฉันสงสัยว่าพวกเขาจะเลือกใครให้คุณ เลียม”

 

ในท้ายที่สุด ผมจะเป็นคนตัดสินใจจากรายชื่อผู้สมัครที่เหลืออยู่ แต่กระบวนการคัดเลือกที่กลั่นกรองพวกเขาออกไปจนถึงจุดนั้นค่อนข้างเข้มงวด

 

ผมได้ยินมาว่าพวกเขาจะตรวจสอบจากประวัติและอื่นๆ

 

จะมีกี่คนที่ให้ผมเลือกกันนะ

 

◇ ◇ ◇

 

ในห้องขนาดใหญ่ มีเจ้าหน้าที่หญิงที่หน้าตาสวยงามยืนเรียงแถวกันอยู่

 

ในสถานที่แห่งนี้ หญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ระหว่างพวกเธอ

นั้นคือเทีย ผู้ซึ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเพราะผลงานของเธอในการรวมและจัดระเบียบกองยานลาดตระเวน

 

ตอนนี้ยศที่ประดับอยู่บนชุดของเธอคือพันเอก

 

มันเป็นการก้าวข้ามตำแหน่งที่ผิดปกติ แต่นั่นก็เพราะกองทัพได้ประเมินความสำเร็จในผลงานของเธอไว้สูงมาก

 

“คุณผู้หญิงทุกท่าน… ในที่สุดท่านเลียมก็ได้รับมอบหมายให้เป็นทหารอย่างเป็นทางการแล้ว”

 

ทักษะของเทียในการจัดการกองยานขนาดใหญ่นั้นมีค่ามากในกองทัพ  

กองทัพทำกระทั้ง เสนอตำแหน่งถาวรในกองทัพให้เธอ แต่มันก็ถูกเธอปฏิเสธไปทั้งหมด

 

เจ้าหน้าที่หญิงทั้งหมดที่เทียพามารวมกันที่นี่ ล้วนมาจากอาณาเขตของบ้านเบนฟิลด์

 

“พวกคุณล้วนเป็นขุนนางระดับสูงที่มาจากอาณาเขตของท่านเลียมโดยตรง  

จากทั้งหมดที่นี่ คนใดคนหนึ่งในพวกคุณจะถูกรับเลือกให้เป็นผู้ช่วยของเขา…  

ไม่สิ พวกคุณคนใดคนหนึ่งจะต้องเป็นผู้ช่วยของเขา”

 

มีทหารจำนวนมากที่ต้องการเพิ่มชื่อเสียงด้วยการเป็นผู้ช่วยของเลียม

 

อย่างไรก็ตาม เทียนั้นไม่สามารถไว้วางใจคนนอกให้มาอยู่เคียงข้างนายท่านของเธอได้

 

เหตุผลก็คือ ถ้าท่านเลียมชอบคนนอกคนนั้น เมื่อออกจากกองทัพแล้ว ท่านเลียมจะพาคนคนนั้นมารับใช้ด้วยไม่ผิดแน่

 

ผู้ช่วยจะมีหน้าที่เสริมความแข็งแกร่งให้กับความสัมพันธ์ของเขากับกองทัพ  

แต่คงจะลำบากหากผู้ช่วยคนนั้นให้ความสำคัญกับเป้าหมายของกองทัพจักรวรรดิมากกว่าเลียม

 

นอกจากนี้ยังมีความเป็นไปได้ที่เลียมจะนำผู้ช่วยมาเป็นภรรยา และหากเป็นแบบนั้น จะเป็นการดีกว่าถ้าบุคคลนั้นเป็นคนจากอาณาเขตของเขา

 

“ทุกอย่างก็เพื่อเห็นแก่ท่านเลียม อุทิศร่างกายและจิตวิญญาณของคุณให้กับเขา!”

 

“รับทราบ!”

 

เมื่อทุกคนตอบรับความเคารพพร้อมกัน เทียก็แสดงท่าทีพึงพอใจ

 

(พวกเธอมีรูปร่างหน้าตาและความสามารถในการทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเขา ไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าพวกเธออีกแล้ว ท่านเลียมจะต้องพอใจอย่างแน่นอน)

 

◇ ◇ ◇

 

ในขณะเดียวกัน-

 

ทหารระดับสูงก็กุมหัวของพวกเขา

 

“พวกเราจะทำยังไงดี?”

 

“…เราต้องการการเชื่อมต่อกับเคานต์ – ไม่สิ… ดยุคในอนาคต”

 

“ทางเรามีคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งเป็นผู้ประสานงานไหม?”

 

หลังจากประสบความสำเร็จอย่างมากในแผนกลอจิสติกส์ เลียมได้เตรียมกองยานส่วนตัวซึ่งประกอบด้วยอัศวินขับเคลื่อนรุ่นล่าสุดและยานรบรุ่นใหม่เพื่อใช้เป็นกองทัพของเขา

 

เขาเป็นคนที่แก้ปัญหาที่ลำบากที่สุดอย่างหนึ่งของกองทัพ อีกทั้ง เขาก็ยังเป็นขุนนางที่มีโลหะหายากมากมาย

 

กองทัพต้องการผูกสัมพันธ์กับเขาอย่างมาก

 

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเทียไม่ได้แสดงความสนใจในการเป็นทหารของกองทัพ พวกเขาจึงไม่มีอะไรที่จะเชื่อมเลียมกับกองทัพได้

 

ความสัมพันธ์ที่ดีอาจจะสร้างมันขึ้นมาได้ผ่านผู้ช่วยของเขา… แต่ผู้สมัครผู้ช่วยของเขาส่วนใหญ่ คือผู้อาศัยในอาณาเขตของเขาเอง

 

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเงยหน้าขึ้น

 

“… เอาจริงๆ ฉันรู้จักคนหนึ่งที่มีความสามารถโดดเด่น”

 

“รูปร่างหน้าตาของเธอเป็นไง?”

 

“ไม่มีปัญหาในด้านนั้นเช่นกัน และเธอก็คุ้นเคยกับท่านเคาท์อยู่แล้วด้วย”

 

“ใครละนั่น?”

 

ข้อมูลของผู้หญิงคนหนึ่งถูกดึงขึ้นมา

 

“พลตรียูลิเซีย เดิมทีเธอได้รับมอบหมายให้ทำงานในโรงงานอาวุธ แต่หลังจากฝึกอบรมใหม่อีกครั้ง  

เธอถูกย้ายไปที่หน่วยรบพิเศษ และยังได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับหน่วยสืบราชการลับอีกด้วย”

 

เธอมีคุณสมบัติที่ดีและผลงานการันตีมากมาย

 

เธอเป็นบุคลากรที่แม้แต่กองทัพก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือ แต่คนที่มีความสามารถและสวยงามมีโอกาสสูงที่จะได้รับความสนใจจากเลียม

 

“แล้วเธอสนใจงานนี้รีเปล่า? เราได้ถามความเห็นเธอหรือยัง?”

 

เธอจะโอเคไหมถ้าเธอกลายเป็นคนรักหรือเมียน้อยของขุนนาง? นี่คือปัญหา

 

บางคนเต็มใจที่จะเป็น แต่หลายคนก็ไม่เห็นด้วยกับมัน

 

“เรื่องนั้นไม่เป็นปัญหา เธอดูเต็มใจเมื่อฉันยกเรื่องนี้ขึ้นมา”

 

“เฮ้อ…เธอมีประวัติที่ยอดเยี่ยม ฉันอยากจะเก็บคนแบบนี้ไว้เป็นลูกน้องในกองทัพมากกว่า”

 

ยูลิเซียนั้นถูกพวกเขาประเมินไว้สูง

 

“ไม่ลองไม่รู้ ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย ส่งเอกสารของเธอไปให้เคานต์ทันที”

 

– พลังของไกด์เริ่มทำงาน ทำให้ยูลิเซียเข้ามาเป็นหนึ่งในผู้ช่วยของเลียม

 

◇ ◇ ◇

 

ผมกำลังดูเอกสารที่คล้ายกับภาพถ่ายดูตัวในห้องทำงาน

 

คนรอบข้างผมดูเหมือนจะกังวล แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

 

วอลเลซหยิบหนึ่งในนั้นขึ้นมาและตรวจสอบเนื้อหา ทำให้เขาร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ

 

“มันช่างจ้าซะเหลือเกิน! ฮา~เธอสวยมาก ฉันเลือกเธอมาเป็นผู้ช่วยของฉันได้ไหมเนี่ย?”

 

ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์ เขาจะได้รับการเลื่อนยศเป็นร้อยโทหลังจากการฝึกของเราเสร็จสิ้น

 

อย่างไรก็ตาม ไม่มีแผนให้เขารับผู้ช่วย

 

นั่นเป็นเพราะตำแหน่งของเขาไม่จำเป็นต้องมี

 

“ถ้าคุณอยากได้ครูฝึกให้มาฝึกคุณละก็ ผมให้ได้เสมอ เอาไหม?”

 

“ฮ่าฮ่า ตลกดีนะ เลียม… นั่นล้อเล่นใช่มั้ย?”

 

ให้ครูฝึกมาฝึกผู้ชายคนนี้เพิ่มอีกหน่อย นั่นอาจเป็นความคิดที่ดี

 

อย่างไรก็ตาม ผมเลือกไม่ถูกจริงๆว่าควรเลือกใครมาทำงานเป็นผู้ช่วย

 

เนื่องจากการเกณฑ์ทหารของเราเป็นเพียงชั่วคราว ผมเลยคิดว่านี่ไม่จำเป็นเลยซักนิด

 

ขณะที่วอลเลซกำลังเลือกเอกสารไปมา เขาก็หยุดที่เอกสารใบหนึ่ง

 

“โอ้ ประวัติของเธอคนนี้น่าทึ่งมาก เธอเคยทำงานกับกองกำลังพิเศษด้วย”

 

“หืม? ไหนดูหน่อยซิ”

 

เมื่อผมตรวจสอบเนื้อหาในเอกสารของเธอ ภาพของยูลิเซียก็ปรากฎขึ้น

 

เมื่อดูประวัติการทำงานของเธอ หลังจากที่ออกจากโรงงานอาวุธที่สาม  

เธอได้เข้าฝึกอบรมที่สถาบันการทหารใหม่อีกรอบ แล้วหลังจากนั้นเธอก็ถูกมอบหมายให้อยู่ในหน่วยรบพิเศษ

 

หลังจากนั้นเธอก็ฝึกฝนในหน่วยสืบราชการลับและเรียนรู้เทคโนโลยีจากโรงงานต่างๆ

 

เธอเหมือนสายลับหญิง

 

“แล้วทำไมคนอย่างเธอถึงไปเข้าร่วมกองกำลังพิเศษกันล่ะนั่น?”

 

เมื่อผมโพล่งออกมาแบบนั้น วอลเลซก็ทำหน้าตาสงสัย

 

“คุณรู้จักเธอเรอะ?”

 

“ผมรู้จักเธอในขณะที่เธอยังเป็นพนักงานขายที่โรงงานผลิตอาวุธ”

 

“โอ้ ดูคุณสิ~ แม้ว่าคุณจะไม่ได้ทำอะไรเลย สาวสวยก็ดูเหมือนจะมาหาคุณโดยธรรมชาติ”

 

การได้เห็นความอิจฉาริษยาของวอลเลซทำให้ผมมีความสุข

 

จากนั้นผมก็หันกลับมาที่กองเอกสาร

 

–ถ้าผมต้องไล่ดูเอกสารพวกนี้ทั้งหมด ผมอาจจะเลิกงานช้า

 

อย่างที่บอก ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ผมสนใจเลย

 

ฮ่า… ผมคิดถึงอามากิซะแล้วสิ

 

ผมควรพาเธอมาที่เมืองหลวงไหมนะ?

 

แต่ตอนนี้เธอกำลังทำงานดูแลในอาณาเขตอยู่ และตอนนี้พวกเบิร์กลีย์ที่น่ารำคาญก็อยู่รอบๆตัวผม  

ผมเลยกังวลว่าเธอจะเป็นอันตรายหากพาเธอมาด้วย

 

…ผมรู้สึกเหนื่อยหน่ายอย่างมากกับการต่อสู้กับพวกเบิร์กลีย์

 

มันคงจะดี ถ้าหากว่าผมสามารถจัดการพวกมันทั้งหมดได้ในทีเดียว

 

“ผมเลือกยูลิเซียแล้วกัน อย่างน้อยก็เป็นคนคุ้นเคย เอาแบบนี้แหละ”

 

“ตัดสินใจง่ายเกินไปไหมนั่น?”

 

“เฮอะ! ผมสามารถรวบรวมสาวสวยได้มากเท่าที่ต้องการ และเมื่อไรก็ได้! กะเรื่องแค่เลือกผู้ช่วย จะไปคิดอะไรมาก?”

 

เนื่องจากไม่สำคัญว่าผมจะเลือกใคร ผมจึงตัดสินใจเลือกยูลิเซีย

 

แม้จะเป็นผู้หญิงที่น่าผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา

 

◇ ◇ ◇

 

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผมตัดสินใจเรื่องผู้ช่วย

 

ยูลิเซียมาถึงสถานที่ฝึกทหารของผม

 

“ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้งค่ะ ท่านเลียม”

 

ยูลิเซียทักทายผมด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนเธอจะมีร่างกายที่กระชับกว่าเมื่อก่อน

 

ทั้งหน้าอกและก้นของเธอยังคงมีขนาดที่เหมาะสม แต่ร่างกายโดยรวมของเธอดูดีขึ้น

 

ราวกับว่าเธอเลือกฝึกเฉพาะสิ่งที่เธอต้องการฝึกฝน ทำให้ตอนนี้หน้าอกและก้นของเธอดูโค้งเว้าชัดขึ้นไปอีก

 

ผมหยุดการประมวลผลเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ เมื่อเห็นยูลิเซียมาหาผมในที่ทำงาน

 

“…ยังมีเวลาอีกตั้งครึ่งปี ก่อนที่คุณจะได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ช่วยของผมไม่ใช่เหรอ?”

 

“ฉันได้รับอนุญาตจากหัวหน้าแล้ว และได้ยินมาว่าปริมาณงานของคุณเพิ่มขึ้นเนื่องจากคุณจะถูกย้ายไปประจำการในเร็วๆ นี้ ฉันจึงต้องการที่จะเข้ามาช่วยเหลือ”

 

ดูเธอมีวิสัยทัศมากกว่าเมื่อก่อน

 

ดูราวกับคนละคนกันเลย

 

◇ ◇ ◇

 

ตอนนี้ ยูลิเซียยืนอยู่ต่อหน้าเลียม เธอกำลังเก็บความรู้สึกมืดมนที่เอ่อล้นอยู่ภายในตัวเธอ

 

(ในที่สุด… ในที่สุดฉันก็สามารถแก้แค้นคุณได้ เลียม)

 

ยูลิเซียเข้ามาหาเขาเพียงเพื่อล้างแค้นให้กับความภาคภูมิใจที่แตกสลายไปก่อนหน้านี้

 

เธอใช้เวลาเป็นสิบปีเพื่อขัดเกลาตัวเอง

 

“ท่านเลียม ตอนนี้ให้ฉันได้ช่วย–”

 

ก้าวแรกของการแก้แค้นของเธอจะเริ่มต้นที่นี่

 

นั่นคือสิ่งที่เธอคิด …แต่แล้วมีคนคนหนึ่งร้องไห้พุ่งเข้ามาที่โต๊ะทำงานของเลียม

 

คนคนนั้นคือไนอัส กัปตันเทคโนโลยีของโรงงานผลิตอาวุธที่เจ็ด สถานที่ที่เต็มไปด้วยปัญหา

 

เมื่อมองผ่านๆ เธอดูเป็นหญิงสาวคงแก่เรียน เพราะผมสีดำสั้นกับแว่นตาของเธอ แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่มีด้านน่าเอือมระอามากมาย

 

“ท่านเลียม~!”

 

หลังจากวิ่งผ่านประตูราวกับบินจนมาถึงโต๊ะทำงานของเลียม ไนอัสก็ร้องไห้ออกมา

 

(คุณอีกแล้ว?!)

 

ยูลิเซียเป็นอีกคนที่รู้จักของไนอัส แต่ไนอัสไม่ได้ทักทายเธอด้วยซ้ำ

 

เลียมคิ้วขมวด

 

“…คราวนี้อะไรอีกล่ะ?”

 

(ชิ่วๆ! ยัยคนน่ารำคาญ ออกไปซะ! อย่าใจอ่อนต่อเธอนะเลียม!)

 

เลียมจะอ่อนโยนต่อคนรู้จัก

 

แม้ว่าเขาจะดูเป็นคนหยาบคาย แต่เขาก็เป็นหนึ่งในขุนนางที่มีเมตตา

 

ยูลิเซียรู้เรื่องนี้ดี เธอเลยรู้สึกรำคาญที่ไนอัสมารบกวนแผนการของเธอ

 

“ได้โปรดฟังฉันที! ท่านเลียม ฉันกำลังสร้างยานต้นแบบรุ่นใหม่ที่ใช้โลหะหายากที่คุณเตรียมไว้ให้ฉัน!”

 

“คุณเคยบอกผมเรื่องนี้แล้ว”

 

ไนอัสต้องการทดลองวิทยาการใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าเบื้องบนของโรงงานผลิตอาวุธที่เจ็ด จะตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่โครงการอื่นมากกว่า

 

เป็นผลให้ไนอัสไม่สามารถทำงานในสิ่งที่เธอต้องการได้

 

ยูลิเซียกำลังยิ้มอยู่ในใจ

 

(หึ ถ้าระบายเสร็จแล้ว ก็รีบกลับบ้านไป ชิ่วๆ)

 

เธอต้องการกำจัดเลียมในทันที แต่ไนอัสก็เข้ามาขวางทางเธอซะได้

 

อย่างไรก็ตาม-

 

“–ฉันต้องการโลหะหายากและเงินทุนเพิ่มเติม”

 

“ฮะ?!”

 

หลังฟังคำเรียกร้องของเธอ ยูลิเซียอดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความประหลาดใจ

 

หากต้องการพัฒนายานรบรุ่นใหม่ มันต้องใช้งบประมาณมหาศาล

 

ไม่รวมถึงการใช้งานโลหะหายากจำนวนมาก

 

มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะขอร้องเลียมสำหรับเรื่องพวกนี้

 

แต่เลียมกลับสนใจอย่างน่าประหลาด

 

“คุณกำลังพัฒนายานรุ่นใหม่เหรอ?”

 

“ฉันจะเตรียมยานรบรุ่นพิเศษให้คุณ ท่านเลียม! แต่ต้นทุนในการพัฒนาของพวกนี้ไม่ถูกเลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงต้องการเงินทุนและโลหะหายากมากขึ้นอีก!”

 

สนใจก็ส่วนสนใจ แต่เลียมตอบปฏิเสธ เนื่องจากเขารู้สึกไม่คุ้มค่าเกี่ยวกับงบประมาณที่ไนอัสต้องใช้ในครั้งนี้

 

ในตอนนั้นเองไนอัสก็ทรุดตัวลงกับพื้นและร้องไห้ ทำให้กระโปรงเลิกขึ้นเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ  

 

ภาพที่ปรากฎคือกางเกงขาสั้นที่เธอสวมอยู่ด้านใน เพราะเธอคิดว่ามันสะดวกกับการทำงาน

 

ดวงตาของเลียมเบิกกว้างเมื่อเห็นมัน

 

(ย – แย่แล้ว!)

 

ยูลิเซียพยายามทำความเข้าใจเกี่ยวกับตัวเลียม เธอจึงพยายามอย่างมากเพื่อศึกษางานอดิเรกและความชอบของเขา มันทำให้เธออุทานในสถานการณ์นี้

 

เลียมนั้นชอบชุดชั้นในแบบกีฬามากกว่าแบบเซ็กซี่

 

เมื่อสังเกตเห็นสายตาของเลียม ไนอัสก็รีบจับกระโปรงของเธอกลับคืนสู่ตำแหน่งเดิม

 

ไนอัสแก้ตัวด้วยความเขินอาย

 

“ข-ขอโทษ อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ช่วงนี้ฉันงานยุ่งมาก ฉันใส่กางเกงเพราะว่ามันช่วยให้เคลื่อนไหวสะดวกตอนทำงาน ฉันมักจะใส่ชุดชั้นในที่ดีกว่านี้!”

 

แม้ยูลิเซียจะคิดในใจว่ายัยนี่ตอแหล แต่เธอก็จับสังเกตุหน้าตามีความสุขของเลียมได้

 

“โอ้-อย่างนั้นเหรอ? ใช่ ใช่ เอาล่ะ เรากำลังพูดถึงเรื่องงบประมาณใช่ไหม? ผมจะเตรียมเงินให้คุณ”

 

ยูลิเซียเอามือทั้งสองข้างปิดหน้า

 

(งี่เง่าเอ้ย! คุณใจง่ายอีกแล้ว ทุกครั้งเลย!)

 

ไนอัสได้ยินดังนั้นก็เรียกร้องเพิ่มเติมในทันที

 

“ได้โปรดเพิ่มจำนวนโลหะหายากขึ้นด้วย! ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องการให้คุณซื้อยานรบเพิ่มด้วย  

ท่านเลียม คุณใจร้ายมาก คุณกำลังเตรียมกองยานใหม่ทั้งกอง แต่คุณไม่ได้ซื้อยานแม้แต่ลำเดียวจากเราเลย  

ทำไมคุณถึงไปซื้อยานรบที่โรงงานผลิตอาวุธที่สามกับหกพัฒนาร่วมกัน โดยไม่ติดต่อทางเราล่ะ?”

 

“โอ้ อย่างนั้นหรือ? ผมไม่รู้เรื่องพวกนั้นหรอก เพราะเทียเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนั้นน่ะ”

 

เลียมไม่เคยสนใจเรื่องนั้นด้วยซ้ำ

 

ในฐานะอดีตพนักงานของโรงงานผลิตอาวุธที่สาม ยูลิเซียก็เคยได้ยินเกี่ยวกับการพัฒนาร่วมกันของโรงงานอาวุธหลายแห่ง

 

(…การพัฒนาร่วมกันเพื่อพัฒนายานรบรุ่นใหม่ เหมือนฉันได้ยินข่าวลือมาว่าโรงงานอาวุธที่เก้าก็กำลังทำแบบนั้นอยู่เหมือนกัน)

 

โรงงานอาวุธแต่ละแห่งต่างก็เร่งเตรียมกองยานใหม่

 

ในขณะเดียวกัน โรงงานอาวุธที่เจ็ดนั้น ถูกเทียมองข้ามไปโดยสิ้นเชิง

 

“…นั่นเป็นเพราะพวกคุณไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอกของยานที่พัฒนาอยู่น่ะสิ”

 

ไนอัสถอดแว่นตาของเธอออกและเช็ดน้ำตา

 

“เราพยายามทำแล้ว! อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธเราโดยพูดว่า ‘มันไม่เหมาะกับท่านเลียม’  

ทั้งที่เรามียานแปดร้อยลำที่พร้อมสำหรับการขาย! ถ้าคุณไม่ซื้อมัน พวกเราแย่แน่!”

 

ยูลิเซียตกอยู่ในความคิด

 

(การมุ่งเน้นที่ประสิทธิภาพโดยไม่สนรูปลักษณ์ก็ยังคงเหมือนเดิม แต่พวกเขาไม่ควรสร้างยานแปดร้อยลำโดยไม่มีแผนสำรองตั้งแต่แรก)

 

แม้แต่เลียมก็ยังแปลกใจ แต่แล้วเขาดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

 

“ได้สิ ยานทั้งแปดร้อยลำนั่นผมจะซื้อเอง”

 

“จริงๆนะ?!”

 

ไนอัสยิ้มอย่างมีความสุข เลียมเห็นแบบนั้นจึงเสนอข้อตกลงเพิ่มเติม

 

“ผมจะสั่งผลิตยานรบเพิ่ม เพราะยังไงดูเหมือนพวกคุณคงว่างกว่าโรงงานอื่นอยู่แล้ว  

นอกจากนี้…คุณมียานรบหรืออาวุธอะไรที่ต้องการโละทิ้งไหม? ผมจะรับซื้อมันทั้งหมดเลย”

 

แม้แต่ยูลิเซียที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ไม่รู้ว่าเลียมคิดอะไรอยู่

 

———–

 

ไบรอัน (´；ω；｀) “การเห็นท่านเลียมถูกกับดักน้ำผึ้งอย่างง่ายดายอีกครั้งนี่มัน….เจ็บปวด”

 

———–

ช่วงนี้นานๆจะมาทีนะครับ คนแปลช็อตๆ 555

สนับสนุนผู้แปลได้ที่นี่นะครับ กสิกร 475-2-65694-8 เมือง บ.