จิตวิญญาณเหล็กกล้า

 

โรเซตต้ากำลังตกอยู่ในความสิ้นหวัง

 

เช่นเดียวกับที่ยายและแม่ของเธอได้เผชิญ โรเซตต้าก็ค่อยๆหมดแรงในการเรียนที่โรงเรียนประถม

 

“ฉัน… ฉันแค่… ต้องการหนีจากชีวิตที่น่าสังเวชนี้…”

 

เธอต้องการออกจากนรกที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี่

 

แต่ความเป็นจริงนั้นโหดร้าย

 

ในทุกๆวัน เธอเห็นถึงความแตกต่างระหว่างตัวเองกับเพื่อนในห้อง

 

เมื่อปีที่สองของเธอกำลังจะสิ้นสุด เธอก็ตามเพื่อนๆไม่ทันอีกต่อไป

 

เธอไม่สามารถเข้าใจบทเรียนในชั้นเรียน

 

ในระหว่างการฝึกศิลปะการป้องกันตัว เธอไม่สามารถแม้แต่สูสีกับเด็กผู้หญิงที่ตัวเล็กกว่าเธอ

 

และไม่ว่าเธอจะทำงานหนักแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

 

เธอถึงกับสงสัยว่าเธอเป็นมนุษย์เหมือนคนอื่นๆ หรือเปล่า

 

เธอล้มลงบนเตียงของเธอ

 

“ฉันทนไม่ไหวแล้ว… ถ้าฉันรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ มันคงจะดีกว่าถ้าฉันไม่ได้เกิดมา”

 

เธอจำใบหน้าเศร้าหมองของแม่และยายของเธอได้เมื่อพวกเขาส่งเธอมาที่โรงเรียนประถม

 

มันเป็นการแสดงออกที่เจ็บปวดเพราะพวกเธอรู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น

 

แต่ว่าทั้งสองคนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องส่งเธอไปเรียน พวกเธอบอกโรเซตต้าว่า “จะยอมแพ้ก็ได้นะ”

 

แต่โรเซตต้ารับไม่ได้

 

เธอไม่ต้องการที่จะยอมแพ้และยอมจำนนต่อโชคชะตา

 

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มาเรียนชั้นประถม เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีโอกาสเลย แม้เธอจะพยายามซักเท่าไหร่

 

จิตวิญญาณของโรเซตต้ากำลังแตกสลาย

 

ถ้าเธอมีสิ่งใดมาก่อนที่เธอจะมาที่นี่ มันก็แตกสลายไปหมดแล้ว

 

◇ ◇ ◇

 

ณ ห้องประชุมของโรงเรียนประถมศึกษา

 

คณะครูกำลังประชุมกันอยู่

 

“สำหรับกรณีของคลอเดีย…”

 

ศาสตราจารย์จอห์นกำลังขอคำปรึกษากับครูคนอื่นๆ

 

“ตอนนี้เธอกำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก ถ้าเป็นไปได้ก็พยายามทำดีกับเธอ”

 

ที่โรงเรียนประถม โรเซตต้าไม่ได้ถูกรังแกอย่างรุนแรงเท่ากับที่โลกภายนอกทำกับบ้านคลอเดีย

 

อย่างไรก็ตาม อดีตของบ้านคลอเดียก็ยังมีผลที่นี่

 

และเหนือสิ่งอื่นใดคือความจริงที่ว่า เธอมีระดับความเข้าใจแตกต่างจากนักเรียนคนอื่นๆ อย่างชัดเจน

 

มันไม่ใช่ปัญหาของบุคคล แต่เป็นเรื่องที่เรียบง่ายเช่นความแข็งแกร่งทางการเงินและสถานะ

 

ไม่มีใครตำหนิเธอภายใต้สถานการณ์นี้

 

หรือยิ่งกว่านั้น พวกเขารู้ว่าเธอพยายามอย่างหนักแล้ว

 

ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามที่จะปฏิบัติต่อเธอดีกว่าคนอื่น

 

พวกเขาไม่สามารถโกรธเธอได้

 

มันไม่ใช่ความผิดของเธอ

 

แต่ดูเหมือนว่าโรเซตต้าจะมองว่าเป็นการละเลย

 

ครูอีกคนให้คำแนะนำ

 

“ทำไมเราไม่ปล่อยให้เธอพักซักหน่อยล่ะ? เช่นการพักการเรียน?”

 

ศาสตราจารย์จอห์นส่ายหัว

 

“เจ้าหน้าที่ที่คอยเฝ้าติดตามจะเริ่มร้องเรียนเกี่ยวกับเรื่องนั้น สถานการณ์มันซับซ้อนน่ะ”

 

บรรดาผู้ที่เฝ้าติดตามความเคลื่อนไหวของบ้านคลอเดียมานับพันปีนั้นไร้ความปราณี

 

พวกเขาคิดอยู่เสมอว่าพวกเขาจะทำลายจิตวิญญาณของคลอเดียได้อย่างไร

 

ผู้คนเหล่านั้นรวมตัวกันเพื่อทำเช่นนั้นจนถึงทุกวันนี้

 

เมื่อใดก็ตามที่ครูพยายามให้โรเซตตาหยุดพัก เจ้าหน้าที่เฝ้าติดตามก็จะเริ่มบ่น

 

‘คุณกำลังขัดคำสั่งของจักรพรรดิผู้ล่วงลับไปแล้วงั้นรึ?’

 

ภัยคุกคามดังกล่าวไม่สามารถช่วยเหลือได้โดยครูเท่านั้น

 

ดังนั้นพวกเขาจึงถูกห้ามไม่ให้ยื่นมือเข้าช่วย

 

“มีวิธีใดที่เราสามารถช่วยเธอได้บ้างนะ”

 

พวกเขาทำอะไรไม่ได้

 

ทันใดนั้นครูอีกคนก็บุกเข้ามาในห้องประชุมของเหล่าครู

 

“เรามีปัญหาแล้ว!”

 

ศาสตราจารย์จอห์นหันไปหาผู้ที่เข้ามา

 

“มีอะไรเกิดขึ้น?”

 

“มันเกี่ยวกับทัวร์นาเมนต์อัศวินขับเคลื่อนที่จะจัดขึ้น! เดอร์ริกเข้าร่วมการแข่งขัน …แต่เลียมก็เข้าแข่งด้วย!”

 

บรรดาอาจารย์ต่างก็ยืนขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น

 

“ร-เราต้องไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น!”

 

เลียมกำลังจะฆ่าเดอร์ริค

 

แม้ว่าเขาจะเป็นคนใจเย็นและดูโตเกินวัย แต่เลียมก็มีชื่อเสียงในเรื่องไร้ความปราณีต่อโจรสลัด

 

ปัญหาจะเกิดขึ้นแน่นอนถ้าเลียมและเดอร์ริกต่อสู้กันด้วยอัศวินขับเคลื่อน

 

“ลองพูดกับเลียมว่าเขาสามารถหลีกเลี่ยงการเข้าร่วมในครั้งนี้ได้ไหม ไม่งั้น…”

 

อย่างไรก็ตาม ครูที่นำข่าวมาส่ายหัว

 

“เป็นเดอร์ริกเองที่อยากให้เลียมเข้าร่วมการแข่งขัน ถ้าเราไม่อนุญาต เขาบอกว่าเราจะต้องเสียใจที่ทำแบบนั้น”

 

ศาสตราจารย์จอห์นรีบไปรายงานผู้บังคับบัญชาของเขาทันที

 

“เขาคิดอะไรอยู่กันเนี่ย”

 

◇ ◇ ◇

 

เป็นนายกรัฐมนตรีที่ได้รับรายงานจากโรงเรียนประถม

 

“…อืม เรื่องนี้น่าสนใจ คุณคิดว่าฉันควรทำยังไง?”

 

และผู้ใต้บังคับบัญชาที่นำรายงานมาให้เขาคือ– เทีย

 

เธอได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนายกรัฐมนตรีในฐานะเจ้าหน้าที่

 

“หากเรื่องนี้ดำเนินต่อไปท่านเลียมจะพอใจมากกว่าค่ะ”

 

ขณะมองดูเทียที่ยิ้มกว้าง นายกรัฐมนตรีคิดที่จะเชิญเธอให้มาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างเป็นทางการด้วยตนเอง

 

นั่นเป็นข้อพิสูจน์ว่าเทียมีความสามารถมาก

 

“คริสเตียน่า คุณเคยคิดที่จะเป็นข้าราชประจำของทางการของจักรวรรดิไหม?”

 

เทียตอบกลับทันที

 

“ไม่ค่ะ”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น นายกรัฐมนตรีก็ยอมแพ้

 

“เฮ้อ…ขอโทษที่ถามแบบนั้น โดยส่วนตัวแล้วฉันต้องการผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”

 

“นายเหนือหัวเพียงคนเดียวของฉันคือลอร์ดเลียมค่ะ”

 

“การได้รับความภักดีจากอัศวินที่มีความสามารถเช่นคุณ เขาเป็นคนที่พิเศษจริงๆ”

 

“แน่นอนค่ะ”

 

เทียซึ่งปัจจุบันทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ ได้รับการยอมรับจากนายกรัฐมนตรีเพราะความสามารถของเธอ

 

เขาอยากจะเชิญเธอมาเป็นผู้ช่วยของเขาในศตวรรษหน้า ดังนั้นนายกรัฐมนตรีรู้สึกผิดหวังกับการปฏิเสธของเธอ – เธอเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ค่อนข้างน่าเชื่อถือ

 

“ตอนนี้บ้านเบนฟิลด์ และตระกูลเบิร์กลีย์ กำลังจะเริ่มต่อสู้อย่างจริงจังในไม่ช้า คุณพร้อมรึยัง?”

 

เทียนั้นมั่นใจว่าพวกเขาจะชนะเสมอ

 

“แน่นอนค่ะ ฉันไม่เคยสงสัยการตัดสินใจของลอร์ดเลียม แม้ว่าเขาจะเลือกผิด แต่ฉันมั่นใจว่าเราจะชนะ”

 

(เธอมีความสามารถ แต่ตามืดบอดไปหน่อย)

 

เทียให้บรรยากาศที่อันตรายขณะที่เธอพูดถึงสิ่งที่เธอเชื่ออย่างสุดใจว่าเป็นคำตอบที่ถูกต้อง

 

“ก็ดี คุณสามารถอาละวาดได้เต็มที่ จักรวรรดิจะยอมรับใครก็ตามที่เป็นผู้ชนะ”

 

สงครามระหว่างบ้านเบนฟิลด์และตระกูลเบิร์กลีย์

 

ใครจะชนะ?

 

แม้แต่นายกรัฐมนตรีก็ไม่รู้

 

(ในแง่ของจำนวน มันเป็นชัยชนะที่ท่วมท้นของตระกูลเบิร์กลีย์ แต่เบนฟิลด์นั้นชนะการต่อสู้โดยที่จำนวนน้อยกว่ามาโดยตลอด โดยส่วนตัวแล้วฉันอยากจะเชื่อว่าครั้งนี้จะเป็นแบบนั้น)

 

เขาเชียร์บ้านเบนฟิลด์ แต่เขาต้องเป็นกลางในฐานะนายกรัฐมนตรี (TL: ตอนก่อนไม่พูดงี้)

 

(ต่อจากนี้ไปจะเป็นการต่อสู้ที่ยาวนาน)

 

สงครามระหว่างขุนนางนั้น

 

ช่วงแรกจะเป็นการต่อสู้ที่เงียบๆ

 

การต่อสู้จะเริ่มขึ้นจริงๆก็ตอนที่กองกำลังทหารเข้ามาเกี่ยวข้อง

 

ผู้ที่จะได้รับประโยชน์จากชัยชนะของตระกูลเบิร์กลีย์ จะสนับสนุนพวกเขาในช่วงสงคราม

 

หากเป็นแบบนั้น เลียมก็ไม่มีโอกาสชนะ

 

ไม่ว่าเลียมและบ้านของเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาก็จะพ่ายแพ้

 

(—คำถามคือบรรดาขุนนางจะมีผู้ใดกล้าสนับสนุนเบนฟิลด์ในครั้งนี้)

 

เพื่อให้เขาชนะ การสนับสนุนของขุนนางและพ่อค้าที่ต่อต้านตระกูลเบิร์กลีย์นั้นจำเป็น

 

◇ ◇ ◇

 

“กระผมขออภัยเป็นอย่างยิ่งครับ!”

 

ในจอภาพไบรอันกำลังก้มหัวขอโทษ

 

ผมฟังรายงานในขณะที่ขยี้ตา

 

“หัวหน้าบ้านคลอเดียและบรรพบุรุษของเธอสงสัยในเจตนาของคุณ และการเจรจาเกี่ยวกับการหมั้นก็ไม่คืบหน้าเลย”

 

ผมไตร่ตรองเรื่องนี้ขณะมองไบรอันที่กำลังเช็ดเหงื่อของเขา

 

โดยทั่วไปแล้วไบรอันเป็นคนนุ่มนวล

 

ผมไม่คิดว่าเขาจะใช้ทัศนคติที่ดูถูกอีกฝ่ายแบบ “ทำไมคนพวกนั้นถึงไม่ยอมรับการหมั้น!”

 

ที่อีกฝ่ายคิดแบบนั้น หรือคิดว่าเราไม่จริงใจพอ?

 

จิตวิญญาณเหล็กกล้าของบ้านคลอเดียไม่เสื่อมสลายไม่ว่าพวกเขาจะตกต่ำแค่ไหน – นี่มันยอดเยี่ยมที่สุด!

 

“ดำเนินการเจรจาต่อไปอย่างระมัดระวัง พูดคุยย่างสุภาพเพื่อทำให้พวกเขาผ่อนคลายทีละเล็กทีละน้อย แบบนั้นจะดีกว่านะไบรอัน”

 

“น- แน่นอน แต่ปัญหาคือ… บ้านคลอเดียไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงอยากให้เลดี้โรเซตต้าเป็นภรรยาของคุณ พวกเขาคิดว่านี่เป็นแผนการอะไรบางอย่าง”

 

‘แม้ว่าคุณจะตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่คุณกำลังดูถูกเราด้วยข้อเสนอการแต่งงานแค่นี้งั้นเหรอ?! เราเป็นบ้านดัชเชสที่มีประวัติศาสตร์มาอย่างยาวนานนะ!’

 

– อะไรแบบนั้นใช่มะ?

 

โอ้ บ้านคลอเดีย คุณช่างน่าสนุกเสียจริง

 

“ท่านเลียม…คุณจะรับเลดี้โรเซตต้าเป็นภรรยาจริง ๆ ใช่ไหม?”

 

เมื่อมองไปที่ไบรอันที่ดูกังวล ผมรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

 

ลอร์ดผู้ชั่วร้ายอย่างผมจะสู่ขอลูกสาวของตระกูลคลอเดีย บ้านที่เหมือนกลุ่มก้อนความยุติธรรมที่เต็มไปด้วยด้วยจิตวิญญาณแห่งเหล็กกล้า

 

ครอบครัวคลอเดียเป็นครอบครัวใหญ่

 

พวกเขาต่อต้านคำสั่งของจักรพรรดิผู้ชั่วร้ายในสมัยนั้นและทนต่อการถูกทรมานมาสองพันปี

 

นอกจากนั้น พวกเขายังเป็นบ้านที่ผู้หญิงเป็นผู้ปกครองซึ่งคิดว่าผู้ชายทุกคนเป็นขยะ (TL: หือ!)

 

การทำให้บ้านหลังนี้ยอมจำนนต่อผมนั้นน่าสนใจอย่างแน่นอน

 

ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน

 

ยิ่งกว่านั้น ผมต้องการดูว่าพวกเขาจะทนได้นานแค่ไหน

 

“ไบรอัน คุณไม่พอใจกับการตัดสินใจของผมรึเปล่า?”

 

โดยปกติแล้ว ผมไม่อนุญาตให้ใครบ่นเกี่ยวกับสิ่งที่ผมตัดสินใจไปแล้ว

 

แต่ผมรู้จักไบรอันมานานกว่าใคร

 

ผมจะยกโทษให้ถ้ามันเป็นเพียงคำบ่นไม่กี่คำ

 

“…ถ้าฉันพูดอย่างเป็นกลาง ฉันไม่พอใจ หนี้ที่บ้านคลอเดียมีนั้นมากกว่าบ้านเบนฟิลด์ในสมัยก่อนด้วยซ้ำ ไม่มีผลตอบแทนอะไรเลยสำหรับการสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขา”

 

แต่นั่นเป็นปัญหาที่ผมสามารถแก้ไขได้ด้วยเงิน

 

อันที่จริงอามากิบอกผมว่าการพัฒนาในอาณาเขตคืบหน้าไปอย่างราบรื่นในช่วงที่ผ่านมา ต่อให้ปล่อยไว้เฉยๆหนี้ของบ้านเบนฟิลด์ก็จะถูกชำระจนหมดในเวลาไม่นาน

 

เมื่ออามากิเป็นคนพูดนั่นคือความจริงแน่นอน

 

“แต่นี่คือสิ่งที่ผมตัดสินใจแล้ว”

 

ไหล่ของไบรอันตกลงเมื่อผมพูดแบบนั้น

 

“กระผมเข้าใจขอรับ และโดยส่วนตัวแล้ว… ไบรอันคนนี้สนับสนุนคุณ ท่านเลียม”

 

การติดต่อสิ้นสุดลง

 

ผมยืนขึ้นและบิดขี้เกียจ

 

“ในที่สุดไบรอันก็เรียนรู้ที่จะเข้าใจความรู้สึกของผม แม้ว่าผมจะคิดว่าเขากำลังเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง แต่นั่นเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา”

 

◇ ◇ ◇

 

ในขณะนั้น หุ่นรบต้นแบบกำลังถูกทดสอบที่โรงงานอาวุธที่เจ็ด

 

มารีเป็นผู้ขับหุ่นรบต้นแบบที่ถูกสร้างจากวัสดุราคาแพง

 

ในอวกาศ – เธอกำลังบินผ่านความมืดและขยะอวกาศด้วยความเร็วสูงสุด

 

ไนอัสที่กำลังดูการทดสอบจากภายในยานรู้สึกทึ่ง

 

“เยี่ยมมาก อัศวินขับเคลื่อนที่สร้างขึ้นจากวัสดุราคาแพงนั้นดีที่สุด”

 

เครื่องที่สร้างขึ้นโดยใช้โลหะหายากจำนวนมหาศาลโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับงบประมาณนั้นเป็นงานศิลปะมากกว่าหุ่นรบ

 

มารีซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นการทดสอบกลับมาที่ยาน

 

“คุณไนอัส ความเร็วในการตอบสนองมันช้าเล็กน้อย คุณคิดว่าท่านเลียมจะพอใจกับระดับแค่นี้จริงๆ เหรอ?”

 

ในฐานะนักบินทดสอบ มารีเป็นนักบินทดสอบระดับเฟิร์สคลาสแน่นอน

 

แม้ว่าจะมีปัญหามากมายเกี่ยวกับบุคลิกภาพของเธอก็ตาม

 

เธอเป็นนักบินระดับสุดยอดที่สามารถจัดการกับเครื่องบินที่ขับได้ยากลำบาก ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของเธอเอง

 

ไนอัสตอบขณะใช้งานแท็บเล็ต

 

“ฉันจะระมัดระวังมากขึ้นตอนปรับความเร็วปฏิกิริยาของเอวิท”

 

“ระวังการปรับจูนของเด็กคนนี้ด้วย เด็กคนนี้จะกลายเป็นอัศวินขับเครื่องส่วนตัวของฉัน”

 

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงต้นแบบ แต่มารีก็ชอบมัน

 

“โดยส่วนตัวแล้ว… ฉันต้องการเก็บไว้เป็นเครื่องทดลอง”

 

“มันไม่เป็นไรถ้าคุณจะผลิตพวกเขาจากชิ้นส่วนของเรา แต่อย่าได้โลภเกินไป… ไม่งั้นเราจะไม่สนับสนุนคุณอีก ฉันต้องการให้เด็กคนนี้ทาสีขาวและสีม่วงใหม่ นั่นคือสีส่วนตัวของฉัน”

 

การย้อมสีหุ่นรบเป็นสีที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวได้นั้น

 

เป็นหนึ่งในสิทธิพิเศษของนักบินระดับเฟิร์สคลาส

 

แต่ไนอัสก็พูดขัดขึ้นมา-

 

“โอ้ มารี…ฉันขอโทษ แต่นั่นเป็นสีสันส่วนตัวของคริสเตียน่า แล้ว”

 

บรรยากาศของมารีเปลี่ยนไปทันที

 

เธอพูดจาสุภาพมาจนถึงตอนนี้แต่—

 

“ยัยเนื้อสับนั่น! หล่อนใช้สีส่วนตัวของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต!ฮึ่ม ฉันจะเปลี่ยนยัยกากนั่น ให้กลับเป็นร่างเดิม!”

 

เธอเริ่มพูดจาสาปส่งเทียอย่างรุนแรง

 

“เอ่อ… มารี?”

 

“อ๊ะ ขอโทษที อืม… ยัยผู้หญิงที่ไร้มารยาทคนนั้น ดันประกาศตัวเองว่าเป็นหัวหน้าอัศวินของท่านเลียม แต่เธอไม่คู่ควรกับตำแหน่งนั้นเลยสักนิด ไม่คิดงั้นเหรอ?”  

 

เลียมยังไม่ได้ประกาศด้วยตัวเองว่าจะแต่งตั้งใครเป็นหัวหน้าอัศวิน เพราะแบบนั้นมารีจึงไม่สามารถยอมรับได้

 

(ฉันสงสัยว่าฉันควรตอบเธออย่างไร…ยิ่งไปกว่านั้น หากเธอรู้ว่าลอร์ดเลียมกำลังจะหมั้น มันจะเกิดอะไรขึ้นกันนะ)

 

แต่มันไม่มีทางเลือก

 

“ที่สำคัญกว่าเรื่องนั้น ดูเหมือนว่าลอร์ดเลียมจะพบผู้หญิงที่เขาสนใจในโรงเรียนประถม เขาได้ประกาศความตั้งใจที่จะหมั้นกับเธอแล้วตอนนี้ทั้งสองฝ่ายกำลังอยู่ในระหว่างเจรจา”

 

“โอ้ อย่างนั้นเหรอ! ฉันอยากรู้จังว่าเป็นใคร? แม้ว่าคุณจะค้นหาทั่วทั้งจักรวรรดิ คุณจะไม่พบคนที่เหมาะสมกับลอร์ดเลียมได้ง่ายๆ”

 

‘เธอมองเลียมแบบไหนกันแน่’–ไนอัสประหลาดใจ

 

“อืม… จริงๆ แล้วเป็นท่านหญิงโรเซตต้า ของบ้านดัชเชส คลอเดีย”

 

เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น มารีก็ร้องขึ้น

 

“เยี่ยมมาก! ฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเฉลิมฉลองทันที!!”

 

“ฮะ? คุณไม่โกรธเหรอ?”

 

“ลอร์ดเลียมเป็นเจ้านายในอุดมคติของฉัน การที่เขาเลือกลูกสาวของบ้านคลอเดีย มันต้องเป็นโชคชะตา”

 

ไนอัสพูดไม่ออก

 

เธอปล่อยให้มารีตื่นเต้นอยู่คนเดียว ส่วนเธอเริ่มใช้แท็บเล็ต

 

ภาพที่ฉายบนนั้นเป็นภาพของเอวิทกำลังได้รับการปรับปรุงใหม่

 

มันถูกอัพเกรดโดยใช้โลหะหายากกองเท่าภูเขา

 

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังน้ำลายไหลเมื่อเห็นมัน

 

“อ่า~ นี่มันยอดเยี่ยมมาก โดยเฉพาะชิ้นส่วนนี้และกลไกนี้นี่มันดีที่สุด ฉันจะตรวจสอบคุณเมื่อฉันกลับถึงบ้าน”

 

ไนอัสหลงไหลในเอวิท ที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ด้วยทุกอย่างที่โรงงานผลิตอาวุธที่เจ็ดสามารถทำได้

 

-มันให้ความรู้สึกว่าเธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดที่เห่อลูก

 

เมื่อเห็นสภาพตื่นเต้นของไนอัสและมารี พนักงานคนอื่นๆ ก็มองด้วยสายตาเวทนา

 

“สองคนนั่นยังปกติอยู่ไหมนั่น?”

 

“ไปหมดแล้วสมงสมอง”

 

“ไนอัสพูดถึงเอวิท ราวกับว่าเป็นลูกของเธอเอง”

 

การปรับปรุงเอวิท ดำเนินไปอย่างราบรื่น

 

ไนอัสน้ำลายไหลบนแท็บเล็ตของเธอ

 

“อ่า~ ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าเลย เมื่อได้ดูความแวววาวของมิธริลนั้น”

 

——————-

 

ไบรอัน (´・ω・) “การเจรจาต่อรองกับบ้านคลอเดียนั้นยาก แต่ไบรอันคนนี้จะไม่ทำให้ลอร์ดเลียมผิดหวัง!”

 

ไบรอัน (｀・ω・´) “ไบรอันคนนี้สาบานเลย! ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อลอร์ดเลียม!”

 

—————–

สนับสนุนผู้แปลได้ที่นี่นะครับ  

กสิกร 475-2-65694-8 นายเมือง บ.

ขอบคุณสำหรับโดเนทของทุกท่าน ที่ทำให้ผู้แปลมีกำลังใจทำต่อไป มีเหตุติชมอะไร อินบ็อกซ์ถามได้ที่เพจเฟสบุ๊ค Avolenn channel ครับ