(WN) I’m the Evil Lord of an Intergalactic Empire! - ตอนที่ 19

เพื่อนของจอมวายร้าย

 

ผมพบจุดอ่อนของประกายแสง

 

แน่นอนว่ามันเป็นทักษะดาบที่น่าทึ่ง แต่แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะยั้งมือ

 

มันเป็นทักษะดาบที่ออกแบบมาเพื่อฆ่าคู่ต่อสู้ของคุณโดยเฉพาะ

 

อาจจะใช้เล่นกับคนที่ฝีมือด้อยกว่าได้นิดหน่อย แต่ถ้าคุณเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าตัวคุณเองแม้เพียงเล็กน้อย คุณก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่า

 

ประกายแสงเป็นทักษะที่ทรงพลังมาก

 

จนถึงตอนนี้ ผมไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย เพราะผมเคยใช้สู้แค่โจรสลัดเท่านั้น

 

เป็นจุดอ่อนจากจุดแข็ง

 

“มันเป็นทักษะที่ผมใช้จริงไม่ได้ขณะฝึกอบรม”

 

ผมตั้งเป้าที่จะเป็นลอร์ดที่ชั่วร้าย แต่นั่นเป็นเพียงในอาณาเขตของผมเอง

 

ขณะที่ผมยังอยู่ในอาณาเขตของผู้อื่น ผมจะพยายามควบคุมความคิดพวกนั้น

 

ขืนผมอาละวาดในอาณาเขตของไวเคานต์ ผมอาจจะถูกจัดการซะเอง

 

ความแข็งแกร่งส่วนบุคคลไม่ได้มีความสำคัญที่นี่

 

ผมเกลียดการพ่ายแพ้

 

เพราะแบบนั้น…

 

“เลียม บ่ายนี้เราต้องไปดูแลสวนด้วยกันนะ”

 

– เคิร์ทที่เคยทำตัวห่างเหินมาก่อนจู่ๆก็ทำตัวสนิทสนม

 

เขาเปลี่ยนเป็นชุดทำงานและเตรียมเครื่องมือที่จำเป็น

 

“-อืม เอาแบบนั้นแหละ”

 

“อะไรรึ?”

 

การที่ผมไม่เคยคุยกับรูมเมทของตัวเองมาก่อนนั้นเป็นปัญหา

 

มันก็โอเคนะ แต่เมื่อเร็วๆนี้ ผมอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าสาวๆ มองมาที่ผมด้วยสายตาน่ากลัว

 

ไม่ใช่แค่เด็กผู้ชายที่มาฝึกที่บ้านไวเคานต์

 

เด็กผู้หญิงมาที่นี่เพื่อฝึกเช่นกัน พวกเขาถูกส่งมาเพื่อฝึกเป็นเจ้าสาวที่ดีก่อนแต่งงาน

 

เนื่องจากบ้านราเซลเป็นสถานที่เรียนที่ได้รับความนิยม จึงมีเด็กผู้หญิงจำนวนมาก

 

แต่สายตาที่พวกเขาจ้องมาหาผมและเคิร์ตก็น่ากลัวมากในช่วงนี้

 

ผมมักจะได้ยินพวกเขาพึมพำว่า “ดูนั่นสิ  เคิร์ตxเลียม” หรือ “ไม่ใช่ๆ เลียมxเคิร์ตต่างหาก” เป็นต้น (*1)

 

นั่นมันอะไร?

 

บางครั้ง แค่เพียงชื่อไหนถูกเรียกก่อนพวกเขาก็เริ่มเถียงกันเอง มันเป็นประเพณีอะไรบางอย่างของบ้านราเซลรึเปล่านะ? – อาณาจักรอวกาศนั้นกว้างเกินกว่าจะเข้าใจจริงๆ

 

เมื่อคิดถึงสามัญสำนึกโดยทั่วไป มีหลายกรณีของสามัญสำนึกที่คนในท้องถิ่นเท่านั้นที่เข้าใจได้

 

เพื่อให้รู้ประเพณีที่แตกต่างกัน ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ส่งเด็กไปฝึกกับบ้านหลังอื่น

 

มีเรื่องราวมากมายไม่สิ้นสุดให้เรียนรู้

 

“เลียม ถ้าเราไม่รีบ ครูฝึกจะโกรธเราอีกครั้ง”

 

“คนคนนั้นก็หัวร้อนเกินไป”

 

เขาค่อนข้างเป็นผู้นำที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว

 

ผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร

 

ตอนนี้มันผ่านมาครึ่งปีแล้ว

 

◇ ◇ ◇

 

“คุณก็รู้~ ฉันไม่มีความจำเป็นที่ต้องฝึกฝนอย่างจริงจังเลย~”

 

ปีเตอร์ที่ถือดาบไม้ขณะนั่งบนเก้าอี้ไม่ได้ขยับตัวแม้จะเป็นช่วงฝึกออกกำลังกาย

 

“อันที่จริง ฉันมีใบอนุญาตการใช้ดาบจากโรงฝึกอาเรสแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลในการฝึกฝนอีกต่อไป”

 

หญิงสาวในชุดกีฬาพูดกับปีเตอร์ ผู้ซึ่งแก้ตัวว่าทำไมไม่ขยับ

 

“ปีเตอร์ คุณต้องขยับร่างกายอย่างถูกต้อง”

 

ผู้หญิงคนนั้นคือ แคทเทอรีน่า เซรา ราเซล

 

เธอเป็นลูกสาวของแรนดอล์ฟ และเป็นคนที่เขาผลักดันให้เป็นเจ้าสาวของปีเตอร์

 

ปีเตอร์ก็ชอบแคทเทอรีน่า สาวสวยที่มีตาสีฟ้าและผมสีบลอนด์มัดเป็นหางม้า

 

“ริน่า ฉันยังคงแข็งแกร่งแม้ว่าฉันไม่ได้ฝึก ฉันหมายถึงในดินแดนของฉัน ไม่มีใครเอาชนะฉันได้”

 

แคทเทอรีน่า-รีน่าหันมามองปีเตอร์ที่ดูไม่ค่อยแข็งแรงอย่างสงสัย

 

“งั้นไม่ลองโชว์ทักษะนั่นดูหน่อยละ?”

 

“คนที่แข็งแกร่ง ต้องไม่โชว์ความแข็งแกร่งพร่ำเพรื่อ จะสู้ก็ต้องเป็นการต่อสู้จริงเท่านั้น”

 

ริน่ารู้สึกเบื่อที่ปีเตอร์คอยแก้ตัวอยู่ตลอดเวลา

 

นอกห้องฝึกอบรม บุตรชายและบุตรสาวของขุนนางที่มาที่นี่เพื่อศึกษากำลังดูแลสวน

 

ปีเตอร์จ้องมองพวกเขาอย่างดูถูก

 

“ฉันไม่ชอบพวกเขา ขุนนางที่ยากจนควรทำงานเงียบๆ แทนที่จะฝึกอบรม”

 

ริน่าขมวดคิ้วขณะที่เธอตำหนิเขา

 

“พวกเขาอาจไม่ใช่ลูกของบ้านที่มีอำนาจ แต่พวกเขาก็ยังดีกว่าคุณ ที่ไม่แม้แต่ขยับตัว”

 

“เหอะ ถ้าฉันต่อสู้กับพวกเขาอย่างจริงจัง พวกเขาจะต้านรับไม่ได้แม้แต่ดาบเดียว”

 

บริเวณรอบๆ เหล่าสาวที่มาฝึกซ้อมได้นำผ้าเช็ดตัวและเครื่องดื่มที่เตรียมไว้ล่วงหน้ามาให้สำหรับผู้ชายที่พวกเขาชื่นชอบ

 

สำหรับพวกเขาแล้ว ห้องโถงฝึกอบรมเป็นสถานที่นัดพบซะมากกว่า

 

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครแม้แต่จะเหลือบมองไปยังกลุ่มคนที่ดูแลสวนด้านนอก

 

◇ ◇ ◇

 

ในขณะที่เลียมรู้สึกไม่สบายใจกับการฝึกฝนที่ง่ายดาย

 

เทียผู้ซึ่งไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในเมืองหลวง วันนี้มีชายคนหนึ่งเข้ามาคุยด้วย

 

เขาเป็นคนของบ้านราเซล

 

“คุณคือคริสเตียน่าใช่ไหม? เจ้านายที่คุณรับใช้กำลังศึกษาอยู่ที่บ้านครอบครัวของฉันด้วยนี่”

 

ทันทีที่พูดถึงสถานการณ์ของเจ้านายของเธอ เทียก็รู้สึกกังวลว่าจะจัดการกับบุคคลที่เข้าหาเธออย่างไร

 

(ฉันไม่ต้องการโต้ตอบคนจากบ้านราเซล แต่ลอร์ดเลียมเองก็อยู่กับบ้านนั้น ฉันควรสุภาพกับเขาซักหน่อยไหมนะ?)

 

เขาเป็นผู้ชายที่ดูขี้เล่น

 

สำหรับชนชั้นสูงที่กำลังศึกษาอยู่ในเมืองหลวง ช่วงเวลาที่มหาวิทยาลัยก็เหมือนกับการเที่ยวเล่น

 

บางคนจริงจัง แต่หลายคนก็ไม่

 

ด้วยความรู้สึกอิสระที่เพิ่งค้นพบและปัจจัยอื่นๆ มากมาย มีคนจำนวนมากที่กระโดดเข้าสู่วิถีชีวิตเสเพล

 

ผู้ชายคนนี้เป็นหนึ่งในนั้น

 

“เอ่อ นั่นสินะ คุณเป็นลูกชายของบ้านราเซลใช่ไหม?”

 

“ใช่เลย เจ้านายของคุณกำลังได้รับการดูแลจากพ่อของฉัน ถ้าคุณโอเค เรามาแลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกัน เราอาจจะมีเหตุผลมากมายที่จะพูดคุยกันต่อจากนี้”

 

เทียอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับสิ่งที่เขาพูด

 

(คุณกำลังพยายามจะจีบอัศวินที่สังกัดบ้านอื่นอยู่งั้นเรอะ? แกเป็นแค่เด็กเหลือขอที่ไม่รู้ความหมายของการกระทำของตนเอง แต่ว่าฉันจะอารมเสียไม่ได้ ไม่งั้นชื่อเสียงของเลียมจะตกอยู่ในความเสี่ยง)

 

อีกฝ่ายเรียกเธอด้วยเจตนาแอบแฝง

 

แม้ว่าเธอตั้งใจจะปฏิเสธเขาตั้งแต่แรก แต่เธอก็ยังคิดว่าเขาโง่ที่พยายามใช้บ้านของพวกเขาเป็นข้ออ้างในการสร้างความสัมพันธ์

 

“ไม่ ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณ”

 

หลังจากตอบด้วยรอยยิ้ม เทียก็เดินจากไป

 

(การจัดการกับสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่ลำบากมาก)

 

◇ ◇ ◇

 

ที่อยู่อาศัยของบ้านราเซล

 

ผมกำลังคุยกับเคิร์ตในห้องพัก

 

เนื้อหาของการสนทนาคือ…

 

“คุณไม่รู้วิธีบริหารอาณาเขตของคุณ?”

 

“อืม…ประมาณนั้น  เป็นเรื่องดีที่เราได้รับอาณาเขตเมื่อไม่นานมานี้  แต่เรื่องการบริหารก็น่าหนักใจอยู่บ้าง”

 

จู่ๆที่ดินจำนวนหนึ่งก็ถูกผลักเข้าหาพวกเขา

 

พวกเขารู้สึกขอบคุณ แต่ครอบครัวเอ็กซ์เนอร์ที่ไม่เคยปกครองสิ่งใดมาก่อนทำให้รู้สึกงุนงง

 

“ฉันแค่ไม่รู้ว่าฉันควรเก็บภาษีเท่าไหร่ และต้องปฏิบัติต่อคนของฉันอย่างไร”

 

คุณจะจัดการกับประชากรที่แตกต่างกันในประเทศต่างๆจากดาวเคราะห์หนึ่งดวงอย่างไร?

 

การเรียนรู้สิ่งนี้ต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมาก

 

ในทางกลับกัน แม้ว่าคุณจะจัดการมันอย่างเหมาะสม พวกเขาก็ย่อมพบบางสิ่งที่ไม่น่าพึงพอใจอย่างแน่นอน

 

มีหลายกรณีที่ผู้คนไม่ยอมรับผู้ปกครองคนใหม่ ก่อให้เกิดเรื่องใหญ่จนตัวจักรวรรดิเองต้องก้าวเข้ามา

 

แล้วกรณีของผมล่ะ? ถ้าพวกเขาเริ่มบ่น ทั้งหมดที่ผมต้องทำคือส่งกองทัพส่วนตัวไปปราบปรามพวกเขา

 

ผมเกลียดคนที่ต่อต้าน

 

ผมใจดีกับผู้ที่เชื่อฟัง แต่โหดร้ายกับศัตรูทุกรูปแบบ

 

“คุณกำลังคิดมาก แค่บีบสิ่งที่คุณทำได้จากพวกเขา”

 

“ไม่ แม้ว่าฉันต้องการจะทำอย่างนั้น ฉันก็ทำไม่ได้ พวกเขาถูกบีบจนแห้งหมดแล้ว”

 

บีบจนแห้ง? พวกเขาบีบคนบนดาวจนแห้งไปแล้วงั้นเหรอ?

 

ผมคิดว่าเจ้านี่ช่างเลวจริงๆ

 

ส่วนตัวเลียมอยากทำแบบบ้านบารอนเอ็กซ์เนอร์ เขาอยากเพิ่มภาษี แต่ก็ต้องมีประสิทธิภาพด้วยล่ะนะ

 

ในฐานะเพื่อนของจอมวายร้าย ผมควรให้คำแนะนำแก่เขาสักหน่อยดีไหม?

 

การสร้างความสัมพันธ์มันช่างดีเสียจริง

 

“ให้ผมบอกคุณว่าอะไรสำคัญ ก่อนที่เราจะบิดผ้า เราควรจะต้องแช่น้ำก่อนไม่ดีกว่าเหรอ? เพราะคุณไม่สามารถบีบอะไรออกจากผ้าขี้ริ้วที่แห้งแล้วได้”

 

“-แน่นอน…ไม่… เลียม คุณพูดว่ายังไงนะ?”

 

“ก็เห็นๆกันอยุ่นี่… ก่อนที่คุณจะบีบพวกเขา ช่วยคนของคุณให้เติบโตขึ้นเล็กน้อยก่อน ยิ่งคุณลงทุนกับมันมากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะมีเงินมากขึ้น การพัฒนาของดาวก็ยิ่งพัฒนามากขึ้นเท่านั้น  

หลังจากนั้นคุณถึงจะสามารถบีบมันออกมาได้ การลงทุนมีความสำคัญมากนะรู้ไหม”

 

“ถึงฉันจะรู้ แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำนี่นา”

 

“แค่ทำมัน! ลดหย่อนภาษีสักนิดแล้วลงทุนกับมัน หากคุณปล่อยพวกเขาไว้ตามลำพัง ในที่สุดพวกเขาก็จะเริ่มพัฒนาสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง อดทนกับชีวิตแบบประหยัดซักหน่อย พอพวกนั้นรวยแล้ว จะบีบคั้นเท่าไหร่ก็ได้! อา แต่อย่าลืมรักษากองทัพของคุณเอาไว้ด้วยล่ะ!”

 

ขุนนางบางคนกลัวการกบฏจึงไม่พัฒนาอาณาเขตของตนมากเกินไป

 

พวกเขาอนุญาตให้เฉพาะผู้ที่เป็นประโยชน์กับพวกเขาเท่านั้นที่ได้รับการศึกษา สภาพสิ่งแวดล้อมบนดาวบางดวงยังเหมือนยุคกลางอยู่เลย

 

—ครอบครัวของผมก็เป็นแบบนั้น

 

หากคุณมีหนี้ คุณก็มีเหตุผลมากขึ้นว่าทำไมไม่ควรลงทุนในดินแดน

 

จะบีบได้ก็ต่อเมื่อในดินแดนสมบูรณ์

 

“คำพูดเหล่านั้นมีน้ำหนักมากในฐานะลอร์ดของคุณ…เลียม”

 

“ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องการบีบบังคับคนนะรู้ไหม”

 

ในฐานะที่เป็นรุ่นพี่ในการเป็นจอมวายร้าย ผมจะให้คำแนะนำเท่าที่คุณต้องการ

 

ดังนั้นอย่าลืมตอบแทนฉันเมื่อถึงเวลาด้วยล่ะ

 

◇ ◇ ◇

 

ขณะที่ฟังเลียม เคิร์ทก็ครุ่นคิด

 

(ใช่แล้ว สิ่งแรกที่ฉันต้องทำคือทำให้ชีวิตของผู้คนในดินแดนดีขึ้น)

 

ดินแดนที่พ่อของเคิร์ทได้รับนั้นอยู่ในสภาพย่ำแย่เมื่อได้รับมา

 

สำหรับบ้านบารอนเอ็กซ์เนอร์ที่ประสบความสำเร็จจากการดำเนินการทางทหารต้องใช้ทรัพยากรในการดูแลกองทัพเป็นจำนวนมาก  ทำให้พวกเขาต้องรีดไถจากคนในดินแดน

 

เรารู้ว่าควรลดภาษี แต่มันไม่ใช่เรื่องง่าย

 

สำหรับคนที่ถูกขูดรีด พวกเขาทำได้แค่ขอโทษ

 

“เราต้องใช้เงินเพื่อคงกองกำลังไว้ เป็นไปไม่ได้ที่เราจะทำมากกว่านี้ ค่าบำรุงรักษาก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลียมก็เริ่มขมวดคิ้วขณะนอนลงบนเตียง

 

“ก็ลดจำนวนมันลงสิ สิ่งที่สำคัญคือคุณภาพและทักษะของกองกำลัง แทนที่จะเก็บยานเก่าและล้าสมัยหลายสิบลำ คุณควรพยายามซื้อโมเดลรุ่นใหม่หลายรุ่น”

 

“จำนวนก็มีความสำคัญ และต้องใช้เงินอีกมาก เราไม่สามารถเอาอะไรไปจากประชาชนได้อีก”

 

“คุณเลยบีบมันให้แห้งจริงๆ…”

 

เลียมมีสีหน้าประทับใจในขณะที่เขาพูดอย่างนั้น

 

“งั้นก็ยืมเงิน ตราบใดที่คุณจ่ายเงินคืน พวกเขาจะยินดีให้คุณ โอ้ แต่ให้แน่ใจว่าคุณใช้หนี้ตามกำหนดเวลา บ้านของผมก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากตอนเจออะไรแบบนั้น”

 

เคิร์ทคิดหนักกับสิ่งที่เลียมพูด

 

“ตอนนี้บ้านฉันเป็นขุนนางหน้าใหม่ไม่ได้มีเครดิตมากพอที่จะยืมเงินจำนวนมาก เราไม่มีทรัพย์สินอะไรเป็นหลักประกันด้วยซ้ำ”

 

เลียมดีดนิ้ว

 

“ถ้าเป็นอย่างนั้น… ผมจะลองคุยกับเอจิโกะยะของผมให้”

 

“อะไรล่ะนั่น?”

 

เคิร์ทรู้สึกดีใจที่ได้มาที่บ้านไวเคานต์เพื่อฝึกอบรม

 

ท้ายที่สุดแล้ว ก็พบเพื่อนที่แปลกแต่ไว้ใจได้ที่นี่

 

(ถึงแม้เลียมจะปากร้าย โดยบอกว่าเขากำลังรีดไถคนของเขา เขาก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อพวกเขาจริงๆ)

 

การเข้าใจผิดก็ยังดำเนินต่อไป

 

◇ ◇ ◇

 

หอการค้าเฮนฟรีย์ ได้รับการติดต่อจากเลียมอย่างกะทันหัน

 

“อืม… เรื่องนี้น่าเป็นห่วง”

 

“มีอะไรผิดปกติหรือครับ?”

 

หลังจากถูกลูกน้องถาม โทมัสตอบว่าเขาเพิ่งได้รับข้อเสนอขอเงินกู้

 

“บ้านแบนฟิลด์จะขอกู้เงินเราหรือครับ?”

 

“ไม่ใช่ มันเป็นบ้านบารอนเอ็กซ์เนอร์ บารอนที่พี่งเลื่อนยศ แต่ฉันไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้เนื่องจากลอร์ดเลียมเป็นคนแนะนำ”

 

หากเป็นเพียงบ้านเอ็กซ์เนอร์ขอเงินกู้ ไม่มีทางที่เขาจะให้ยืมเงินจำนวนมาก

 

แต่เมื่อมีชื่อเลียมเข้ามาเกี่ยวข้อง สิ่งต่างๆจะต่างออกไป

 

“ถ้าท่านเคานต์สนับสนุนพวกเขา เราก็ควรให้เขากู้ไม่ใช่หรือครับ?”

 

“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันกังวลเรื่องอื่นน่ะ”

 

เขาสร้างกำไรมหาศาลภายใต้ชื่อของเลียม ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปฎิเสธคนที่เลียมแนะนำได้

 

นอกจากนี้ เขาเป็นหนี้บุญคุณเลียม ดังนั้นเมื่อถูกร้องขอเขาจะพยายามช่วยเหลืออย่างเต็มที่

 

“แต่เรื่องแบบนี้จะแพร่กระจายไปในไม่ช้า แม้ว่าฉันไม่ต้องการก็ตาม เหล่าขุนนางก็จะมาขอกู้กับฉันมากขึ้น”

 

“อ่อ นั่นคือปัญหาจริงๆด้วย”

 

‘คุณให้บารอนเอ็กซ์เนอร์ยืมเงินได้นี่ หมายความว่าเราก็ยืมเงินคุณได้เหมือนกันใช่ไหม?’

 

คนที่มีทัศนคติแบบนั้นจะเริ่มก่อกวนพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจจะจ่ายอะไรคืนเลย

 

หอการค้าเฮนฟรีย์พึ่งมีชื่อเสียง

 

จากการสนับสนุนของเลียม ทำให้ถูกดูหมิ่นในหมู่ขุนนาง

 

“แต่ฉันก็ไม่สามารถปฎิเสธผู้ที่ลอร์ดเลียมแนะนำมาได้…ติดต่อบารอนเอ็กซ์เนอร์ทันที”

 

◇ ◇ ◇

 

เอจิโกยะผู้ชั่วร้ายของผม ไม่สิ หอการค้าเฮนฟรีย์ของผมกำลังแนะนำตัวกับพ่อแม่ของเคิร์ท  

 

ผมดีใจที่รู้ว่ากลุ่มผู้มีความคิดชั่วร้ายกำลังขยายตัวออกไป

 

“ถ้าเราสร้างความสัมพันธ์ที่ดีที่นี่ เราจะสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันในยามจำเป็นได้”

 

ตอนนี้ผมกำลังจะทิ้งขยะที่มาจากการดูแลสวน

 

ได้ยินเสียงจากด้านหลังอาคาร

 

“หืม?”

 

ตรงนั้นมีแคทเทอรีน่าลูกสาวของบ้านไวเคานต์กำลังซ่อนตัวอยู่ในเงาของอาคาร  

 

เธอกำลังจู๋จี๋กับผู้ชายคนหนึ่ง

 

“ไม่เอาน่า… ถ้ามีคนพบเราล่ะ”

 

“ไม่เป็นไร… ตราบใดที่เราเงียบ”

 

มีข่าวลือว่าแคทเทอรีน่าจะแต่งงานกับปีเตอร์ที่ร่ำรวยและมีอิทธิพล

 

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นไม่ใช่ปีเตอร์

 

หัวใจของผมเย็นชาเมื่อเห็น

 

เธอกำลังนอกใจ…เช่นเดียวกับภรรยาของผมในชาติที่แล้ว

 

ผมอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับปีเตอร์ที่จะแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้

 

ผมไม่ได้ติดต่อกับปีเตอร์ ผมพยายามหลีกเลี่ยงเขา เพราะไม่อยากสร้างความสัมพันธ์กับบ้านของเขา

 

ได้ยินมาว่าปีเตอร์มาจากครอบครัวที่ชอบธรรม ซึ่งปกครองประชากรของตนด้วยหลักคุณธรรม

 

ไม่มีทางที่ผมจะเข้ากับคนแบบนี้ได้

 

ในฐานะขั้วตรงข้ามกับผม ผมต้องหลีกเลี่ยงเขา  

 

“เฮ้อ… ปีเตอร์ผู้น่าสงสาร”

 

ในเวลาเดียวกัน ผมก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเกี่ยวกับ นังสารเลวแคทเทอรีน่า

 

ผมยังมีงานต้องทำ ผมเลยออกจากที่นั่นและแสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไรเลย

 

(ผมรู้ซึ้งเลย ว่าการใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรมนั้นไม่มีประโยชน์ แม้แต่คนจริงจังอย่างปีเตอร์ก็ยังมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเขา)

 

———————————

ไบรอัน (´；ω；｀) “มันเจ็บปวด ความเข้าใจผิดของลอร์ดเลียมนั้นเจ็บปวด ลอร์ดเลียม คุณกำลังถูกหลอก! ปีเตอร์ไม่ใช่คนจริงจังเลย!”

 

อามากิ ( ・∀・) “นายท่านเป็นแบบนี้เสมอ”

———————————

เชิงอรรถ

*1 Seme และ Uke [รุกxรับ]

คำที่เรามักจะได้ยินบ่อยๆ เมื่อพูดถึงการ์ตูนวาย ก็คือ เซะเมะ และ อุเคะ สองคำนี้มีหน้าที่บ่งบอกบทบาทในความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสอง โดยคำว่า เซะเมะ หรือที่เรียกกันว่า เสะ, เมะ นั้น มาจาก เซเมรุ (攻める Semeru) ที่แปลว่าโจมตี หมายถึงตัวละครที่เป็นฝ่ายรุก ส่วน อุเคะ หรือ เคะ นั้นมาจาก อุเครุ (受ける Ukeru) ซึ่งหมายถึงการถูกโจมตี จึงใช้เป็นคำเรียกฝ่ายรับ

โดยปกติสาววายจะเรียกชื่อฝ่ายที่เป็นเมะนำหน้าฝ่ายเคะเสมอ เช่น เลียมxเคิร์ท ก็จะหมายถึงเลียมเป็นฝ่ายรุก เคิร์ทเป็นฝ่ายรับ โดยตัวละครบางคู่ก็อาจจะมีแฟนคลับ 2 กลุ่ม ซึ่งชื่นชอบบทบาทเคะและเมะสลับกัน 

เคะและเมะไม่ได้มีความหมายแค่ในเรื่องเพศเสมอไป แต่ยังอาจจะหมายถึงบทบาทในฐานะผู้ที่เป็นฝ่ายเข้าหาในความสัมพันธ์นั้นๆ หรือแม้แต่ใช้จำแนกบุคลิกของตัวละครในลักษณะเหมารวม เช่น เมะมักจะดูเป็นผู้ใหญ่ ร่างใหญ่ สุขุม ขณะที่เคะมักจะดูอ้อนแอ้น อ่อนแอ แต่ในปัจจุบันก็มีการพัฒนาตัวละครทั้ง 2 ประเภทให้มีลักษณะหลากหลายมากยิ่งขึ้น ไปจนถึงแนวคิดเปิดกว้างทางความสัมพันธ์ซึ่งเริ่มแพร่หลายในปัจจุบัน ทำให้ผู้อ่านหลายคนมองข้ามความเป็นเคะหรือเมะของตัวละครไปแล้ว

 

สาระจัดๆ ( ・∀・)