[WN] มาคบกับฉันผู้แสนน่ารักซะดีๆ! SS - ตอนที่ 11 คู่รักกำลังคิดแผนการออกเดต
ชายหญิงสองคนกำลังจ้องมองเมืองหิมะอยู่ภายในหน้าจอทีวีเก่า
หิมะที่โปรยปรายในเมืองยามค่ำคืนนั้นช่างงดงามและแสนตื่นตา
ถึง CG จะหยาบเพราะว่าเป็นเกมเก่า แต่มันก็ยังนับว่าเป็นฉากที่น่าประทับใจอยู่ดี
“อื้ม~ เป็นฉากที่ดีจังเลย”
แม้แต่ยูซุเองก็ยังส่งเสียงชื่นชมต่อหนึ่งในฉากอันน่าประทับใจนี้เหมือนกัน
“จากที่ฉันได้ยินมา เห็นว่านี่เป็นหนึ่งในอีเวนต์ที่ตัวเอกได้ออกเดตกับตัวละครที่ได้รับความนิยมมากที่สุดน่ะ”
ถึงนี่จะเป็นเกมที่ผมเล่นเป็นครั้งแรก แต่ผมก็ได้บังเอิญรู้เกี่ยวกับฉากนี้มาแล้วเพราะว่ามันโด่งดังมาก
“เห ถ้างั้นก็หมายความว่ามีฉากออกเดตกับตัวละครอื่นด้วยงั้นสิ”
“ดูเหมือนว่าจะมีนะ”
ถ้าเกิดเล่นคนเดียวผมคงอยากจะวนเล่นให้ครบทุกคน แต่สำหรับยูซุที่เป็นมือใหม่กับเกม RPG แล้วมันคงเลวร้ายเกินไป
เอาเถอะนะ อย่างน้อยก็ได้เล่นไปรอบนึงแล้ว
“นี่ พอพูดถึงเรื่องเดตแล้ว ฉันก็อยากจะพูดถึงเรื่องสิ่งที่จะทำตอนออกเดตครั้งหน้าด้วยนะ”
ทันทีที่ฉากออกเดตจบลง ยูซุก็ได้หยุดเล่นเกมและพูดถึงหัวข้อดังกล่าวทันที
“หมายถึงเดตของเราอะนะ? ทำไมจู่ๆ ถึงได้อยากพูดขึ้นมากันล่ะ”
“ก็พวกเรากำลังคบกันอยู่นี่ มันก็ต้องเป็นเรื่องปกติสิ”
แต่เราเป็นคู่รักปลอมๆ กันนะ ส่งสัยอยากจะดึงดูดความสนใจคนอื่นล่ะมั้ง
“ก็เอาสิ เธอมีที่ไหนอยากไปบ้างล่ะ”
เมื่อผมถามออกไป ยูซุก็ได้เท้าคางอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกมา
“งั้น…ดูหนังกันดีมั้ย?”
“โอ๊ะ ก็ดีนะ ดูเหมือนว่าหนังสยองขวัญชื่อดังเรื่องใหม่กำลังจะเข้าฉายอยู่พอดีเลย”
“ขอปฏิเสธ! เปลี่ยนไปเป็นที่อื่นดีกว่า!”
ทั้งที่แค่เล่นมุกออกไปขำๆ แท้ๆ แต่ผมกลับโดนปฏิเสธกลับมาด้วยใบหน้าจริงจังซะงั้น
“ท้องฟ้าจำลองเป็นไง เหมือนมันจะอยู่ใกล้ๆ นี้เองนะ ก่อนหน้านี้เพื่อนของฉันเพิ่งใช้มันไปออกเดตมาน่ะ”
ผมพยักหน้าอย่างเชื่อฟังกับแผนการที่สองที่ยูซุคิดออกมา
“เอาอันนี้แหละ ฉันได้ยินมาว่าความมืดกับเสียงบรรยายนั้นยอดเยี่ยมสำหรับการนอพักผ่อนเลยล่ะ ฉันจะตั้งตารอมันนะ”
“อย่าหลับสิยะ! นั่นนายอยู่สองต่อสองกับแฟนในที่มืดเลยนะรู้ไหม หัดแสดงแรงจูงใจซ่อนเร้น อย่างเช่น ใช้ประโยชน์จากความสับสนเพื่อจับมือบ้างสิยะ! นั่นคือมารยาทนะ!”
“ไม่เคยคิดเลยว่าวันที่แรงจูงใจซ่อนเร้นกลายเป็นมารยาทจะมาถึง…”
วิวัฒนาการของยุคสมัยได้ไปไกลเกินกว่าที่จินตนาการของผมจะเข้าถึงได้แล้ว
“ให้ตายสิ… ฉันมันผิดเองแหละที่ไปคาดหวังถึงความโรแมนติกของยามาโตะคุงท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว คราวนี้ยามาโตะคุงคิดมาบ้างเลย”
มู้ดของยูซุพังทลายลงอย่างสมบูรณ์แบบ และโยนเรื่องการคิดแผนการออกเดตมาให้ผม
ผมอดไม่ได้ที่ต้องคิดมันอย่างจริงจัง
“อืม… ต้องเป็นที่ที่อยู่ด้วยกันสองคนได้โดยไม่มีใครมากวนสินะ”
“ใช่แล้ว ถ้าเกิดระหว่างทางเจอเพื่อนขึ้นมามันจะลำบากใจน่ะ”
“แล้วก็ ทางที่ดีต้องเป็นที่ที่เราได้ทำสิ่งที่ชอบทั้งคู่ด้วย ฉันไม่อยากให้เราคนใดคนหนึ่งรู้สึกเบื่อ”
“โอ้! ทั้งที่ฉันไม่ได้คาดหวังเลยแท้ๆ แต่ดูเหมือนว่านายจะมีไอเดียแล้วสินะ!”
ในขณะที่ผมกำลังจำกัดเงื่อนไขให้แคบลง ยูซุก็ได้ดูตื่นเต้นและดวงตาเป็นประกาย
“ยิ่งไปกว่านั้น คงจะดีไม่น้อยหากเราสองคนได้ร่วมมือกันทำอะไรสักอย่างสินะ พวกเราจะได้สนิทสนมกันมากกว่านี้”
“ใช่ๆ! แล้วมันเป็นแผนการแบบไหนกันล่ะ”
ยูซุโน้มตัวมาข้างหน้า ผมทำท่าอวดภูมิสักพักก่อนจะพูดถึงข้อสรุป
“สิ่งที่ประกอบไปด้วยปัจจัยทั้งหมดนั่นก็คือ…การเล่นเกม RPG ในห้องชมรมนี้นั่นเอง!”
“ไหงงั้นยะ!? ทำไมจู่ๆ ก็กลับไปทำเรื่องที่ทำปกติทุกวันซะงั้น!?”
“ก็พอจำกัดเงื่อนไขแล้วก็คิดไปเรื่อยๆ ตัวเลือกนี้มันก็โผล่ขึ้นมาโดยอัตโนมัติน่ะ”
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ การเล่นเกมอยู่ที่นี่มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรา
“ขอปฏิเสธ! ช่วยทำให้มันดูพิเศษกว่านี้หน่อยสิ”
“ถึงเธอจะพูดงั้น แต่การหาแผนการออกเดตที่เหมาะกับสถานการณ์ปัจจุบันมันยากนะ ก็งานอดิเรกของเรามันต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยนี่นะ”
ตามปกติแล้ว คนไร้เพื่อนอย่างผมคงไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับคนชั้นวรรณะของห้องสูงสุดอย่างยูซุด้วยซ้ำ
จนกระทั่งเรามาเริ่มมาคบกันด้วยผลประโยชน์ร่วมกัน ก่อนหน้านี้เราแทบจะไม่ได้พูดคุยกันตรงๆ เลย
“ที่พูดมามันก็จริงนั่นแหละ… แต่ดูเหมือนยามาโตะคุงจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือเลย อย่างน้อยก็ลองคิดให้ถึงที่สุดดูก่อนสิ”
ยูซุวิจารณ์ผมด้วยหน้าบึ้ง จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ดูเหมือนว่าสมองของเราสองคนจะไม่พอคิดนะ เพราะงั้นมาลองเสิร์ชแผนการเดตจากในเน็ตกันเถอะ”
“แบบนั้นคงจะเร็วกว่าจริงๆ นั่นแหละ”
ผมเห็นด้วยและพยายามมองเข้าไปในโทรศัพท์ของยูซุ
แต่ไม่ว่าจะมองไปเท่าไหร่โทรศัพท์ของยูซุก็ไม่ติด
“อ๊ะ… ลืมชาร์จมาซะงั้น ขอยืมโทรศัพท์ของยามาโตะคุงหน่อยนะ”
“เข้าใจแล้ว”
เนื่องจากยูซุมีเพื่อนเยอะและใช้โทรศัพท์บ่อย ดังนั้นเรื่องแบบนี้จึงเกิดขึ้นบางครั้งเป็นปกติ
ผมหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแทนที่
จากนั้นผมก็เปิดเบราว์เซอร์ และโฮมเพจของเว็บเกมที่ผมเปิดดูช่วงพักก็ได้เปิดขึ้น
“ยามาโตะคุงนี่เล่นเกมตลอดเวลาเลย อยากให้เอาความหลงไหลนั้นมาทุ่มเทให้กับฉันบ้างจัง”
ยูซุพูดออกมาด้วยเสียงดูงอนๆ
“จะพยายามนะ…หือ!”
ในตอนนั้นเอง ผมก็ได้สังเกตเห็นโฆษณาหนึ่งอยู่ตรงแถบด้านล่างของโฮมเพจเกม
และหัวข้อของมันก็คืออะไรอย่าง ‘แปดสถานที่แนะนำสำหรับคู่รัก!’
“นี่ อันนี้มันพอดีเลยไม่ใช่รึไง”
เมื่อผมยื่นโฆษณาออกไปให้ดู ยูซุก็ได้เข้ามาสนอกสนใจทันที
“จริงด้วย อะไรจะบังเอิญได้…ไม่สิ ขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ ยามาโตะคุง”
ยูซุหยิบโทรศัพท์ออกไปจากมือของผมด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง
จากนั้นเธอก็ป้อนคำค้นหา
เมื่อผมลองชำเลืองมองดู ก็ปรากฏว่าคำค้นมันคือ ‘การ์ตูนผู้หญิงเล่มใหม่’ ซึ่งผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมาค้นหาเอาในเวลานี้
“เฮ้ย จะเล่นหาอะไรมาบ่นกันอีกล่ะ”
“อื้ม ฉันมีเรื่องคาใจนิดหน่อยน่ะ”
ยูซุปล่อยผ่านคำบ่นของผมและเปิดเว็บไซต์ข้อมูลของหนังสือที่ออกใหม่
“ใช่จริงๆ ด้วย”
ในตอนนั้นเองเธอก็ได้ยิ้มกว้างออกมาราวกับได้รับความเชื่อมั่นบางอย่าง
…สัมผัสได้ถึงอะไรที่แย่มากๆ
“อะ อะไรล่ะ”
“ยามาโตะคุง ดูโฆษณาอันนี้สิ”
เมื่อมองตรงจุดที่ยูซุชี้ไป ผมก็ได้เห็นโฆษณาที่ไม่เกี่ยวข้องกับการ์ตูนผู้หญิง ‘คำแนะนำสำหรับการออกเดต! เสื้อผ้าผู้ชาย’
“แล้วมันมีอะไรล่ะ”
ในขณะที่ผมเอียงคอ ยูซุก็ได้พูดออกมาด้วยท่าทางแห่งชัยชนะราวกับนักสืบผู้ยิ่งใหญ่ที่ไล่ต้อนคนร้ายสำเร็จ
“ยามาโตะคุงรู้จักโฆษณาแบบกำหนดกลุ่มเป้าหมายมั้ย? มันเป็นระบบที่รวบรวมข้อมูลจากเว็บไซต์ที่เจ้าของโทรศัพท์เคยเข้าชมหรือเคยค้นหา จากนั้นก็แสดงโฆษณาที่บุคคลผู้นั้นอาจจะสนใจน่ะ”
“…”
ผมเงียบและเหงื่อแตกพลั่ก
แต่ถึงจะเห็นผมเป็นแบบนั้น ยูซุก็ไม่ได้หยุดอธิบายต่อ
“กล่าวอีกอย่างก็คือ คนที่เข้าเว็บไซต์เกมบ่อยๆ ก็จะเห็นแต่โฆษณาเกม และคนที่เข้าเว็บไซต์การ์ตูนผู้หญิงบ่อยๆ ก็จะเห็นโฆษณาการ์ตูนผู้หญิง ดังนั้น โทรศัพท์ของยามาโตะคุงที่เต็มไปโฆษณาเกี่ยวกับการออกเดต มันหมายถึงอะไรนายรู้หรือเปล่า”
“……เหรอครับ สำหรับผมแล้วมันเป็นแค่โฆษณาธรรมดาเท่านั้นเองนะ”
เมื่อได้ยินคำกล่าวอันสิ้นหวังของผม อารมณ์ของยูซุก็ได้ไปถึงจุดสูงสุด
“หรือก็คือ! ยามาโตะคุงแสร้งเป็นไม่สนใจเรื่องการออกเดตเลย แต่จริงๆ แล้วนายเป็นคุณซึนเดเระที่ค้นคว้าเกี่ยวกับการออกเดตกับฉันลับหลังนั่นเอง!”
“เอื้อ…!”
ผมพูดไม่ออกเลยสักนิดเมื่อถูกชี้หน้ากล่าวหา
“แหมๆ ทำไมถึงได้ปากแข็งจังน้ายามาโตะคุง ถึงปกติจะปากแข็งอยู่แล้วก็เหอะ แต่ครั้งนี้มันไม่ปากแข็งมากไปหน่อยหรือเปล่า”
ยูซุทำท่าทางสงบนิ่งราวกับผู้ชนะและลูบหัวของผมด้วยท่าทางพึงพอใจมาก ชักเคืองแล้วนะเฟ้ย!
“ขอโทษนะ ยามาโตะคุง ทั้งที่เบื้องหลังนายพยายามออกเดตกับฉันเต็มที่แท้ๆ แต่ฉันกลับไปว่านายไม่ให้ความร่วมมือซะงั้น จริงๆ แล้วนายมีความปรารถนาที่จะไปออกเดตมากกว่าฉันหลายเท่าเลยใช่ไหมล่ะ”
“จะพูดยังไงดี! แต่มันไม่ใช่แบบนั้นนะ! ฉันก็แค่หาไปนิดๆ หน่อยๆ…”
ว้ากก บัดซบ! รู้เลยว่าหน้าของเรามันแดงไปหมดแล้ว
“งั้นเอาตามที่นายว่าก็ได้! ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องแผนการออกเดตกันอีกแล้ว ก็ในเมื่อยามาโตะคุงพยายามคิดตั้งขนาดนี้ เพราะงั้นในฐานะของแฟนสาวก็ต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนายล่ะนะ! ฉันจะตั้งตารอนะ ยามาโตะคุง”
ยูซุพูดอย่างมีชีวิตชีวา ชนิดที่สามารถติดเครื่องหมายโน้ตดนตรีไว้ท้ายคำพูดของเธอได้เลยทีเดียว
“…จะพยายามเต็มที่ให้สมกับความคาดหวังครับ”
ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมจำนน