(WN) ชีวิตผมเปลี่ยนไปหลังจากได้ออกสตรีมในช่องVTuberของเพื่อนสมัยเด็ก - ตอนที่ 92 ไลฟ์ร้องเพลงของรุย♪

ตอนที่ 92 ไลฟ์ร้องเพลงของรุย♪

 

[ ไม่สิ! นายร้องแย่กว่าที่จินตนาการไว้ร้อยเท่าเลย ! แล้วทำไมถึงทำงานในร้านคาราโอเกะได้เนี่ย!? ]

[ ก็เพราะค่าแรงมันดี… ว่าแต่ มันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ! มันผิดเหรอ!? ]

 

หลังจากผมโต้กลับไป โรบินก็เหมือนจะได้สติและก้มหน้าลงเล็กน้อยด้วยท่าทีรู้สึกผิด

 

[ ขะ…ขอโทษ พูดแรงไปหน่อย…แต่ฉันตกใจจริง ๆ เข้าใจฉันหน่อยเถอะ ]

[ …มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ]

[ อืม ถ้าเปิดโหมดให้คะแนน ฉันว่าคงได้ประมาณ 60 คะแนน ]

[ เอ๊ะ? 60 คะแนนนี่ก็ไม่แย่มากนี่? ]

[ … ]

 

โรบินไม่ตอบอะไรเลย… ตอนนั้นเองฉันถึงเพิ่งรู้ว่าคะแนนต่ำสุดของคาราโอเกะน่าจะถูกตั้งไว้ที่ประมาณ 60 คะแนน นี่สินะถึงได้พูดอะไรไม่ออก

 

[ ว่าแต่รุยบอย… นายคิดจะไลฟ์ร้องเพลงจริง ๆ เหรอ? ]

 

โรบินสบตาผมและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ราวกับกำลังจะบอกว่า “ถ้าจะถอยก็ยังทันนะ” ผมรู้ตัวดีว่าเสียงร้องของผมไม่ได้ดีนัก และดูเหมือนจะเลวร้ายกว่าที่คิดไว้ด้วยซ้ำ แต่การที่โรบินพยายามดึงผมไว้แบบนี้ ก็คงเพราะเขาหวังดีกับฉผมในแบบของเขาเอง

 

แต่ถึงอย่างนั้น… ผมก็…

 

[ เอ่อ…ถ้าไม่ทำ มันจะเป็นเรื่องใหญ่ แล้วก็… ]

[ แล้วก็อะไร? ]

[ …จะว่าไงดีล่ะ บางทีฉันก็อยากทำอะไรที่ทำให้เรย์ดีใจบ้าง ถึงจะเป็นในรูปแบบนี้ก็เถอะ เรย์ขอร้องมา เลยคิดว่าถึงจะโดนหัวเราะเยาะแค่ไหน ก็อยากลองไลฟ์ร้องเพลงให้สำเร็จ ]

 

ผมพูดออกไปแบบนั้นโดยไม่รู้ตัว แน่นอนว่าที่จริงผมอยากหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่อง “แอบดูใต้กระโปรงฟิกเกอร์เรย์กับอิบุกกี้” โดนเปิดเผยเป็นอันดับแรก…แต่การอยากฉลองวันเกิดของอายากะด้วยของขวัญที่ทำให้เธอดีใจก็เป็นความตั้งใจจริงของผมเหมือนกัน

 

หลังจากฟังคำพูดของผม โรบินดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเผยรอยยิ้มสดใสที่สุดในวันนี้ออกมา… บางทีเขาคงรับรู้ถึงความมุ่งมั่นของผมในแบบใดแบบหนึ่ง จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา

 

[ ฮ่าๆฮ่า… รุยบอยนี่ตกหลุมรักเรย์เข้าเต็มเปาเลยสินะ? ]

[ หะ…มะ…มะ ไม่ใช่ซะหน่อย! อย่าเข้าใจผิดนะ! ]

 

โรบินไม่ตอบคำปฏิเสธของผม แต่กลับหัวเราะแบบมีเลศนัยต่อไป แล้วก็เสนอไอเดียบางอย่างขึ้นมา

 

[ เข้าใจแล้ว งั้นเรามาเลือกเพลงแค่เพลงเดียว แล้วซ้อมเพลงนั้นอย่างจริงจังกันเถอะ ถ้าเลือกได้แล้ว ฉันจะช่วยสอนวิธีร้องให้อย่างละเอียดเอง ]

[ เอ๊ะ? เพลงเดียวเหรอ? ]

[ อืม เพราะตอนนี้รุยบอยคงไม่ไหวถ้าต้องจำเพลงหลาย ๆ เพลงพร้อมกัน ]

[…แต่การไลฟ์ร้องเพลงเพลงเดียว ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนนะ ]

[ ฉันเคยเห็นอยู่… ถ้าไม่พอใจก็ร้องเพลงอนิเมะที่นายรู้จักเพิ่มเข้าไปสิ ]

[ อย่าเรียกว่า ‘เพิ่มเข้าไป’ แบบนั้นสิ ]

 

…แต่ตามที่โรบินว่า การเริ่มจากเพลงที่รู้จักอยู่แล้วคงเป็นทางที่ดีที่สุด เพราะจะให้ไปจำเพลงใหม่ตอนนี้คงลำบาก… ส่วนเรื่องเสียงร้องก็คงต้องวางไว้ก่อน

 

[ เอาเป็นว่า ลองร้องเพลงที่รู้จักสักสองสามเพลง แล้วปิดท้ายด้วยเพลงที่อยากร้องเพื่อเรย์ ถ้าซ้อมให้ดี ฉันมั่นใจว่าความรู้สึกของนายต้องส่งไปถึงแน่นอน…ถึงจะร้องไม่ดีก็ตาม ]

[ …ต้องพูดประโยคสุดท้ายนั่นด้วยเหรอ? ]

[ ก็ความจริงมันเป็นแบบนั้น จะให้ทำไงได้ล่ะ? แต่สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับความพยายามของรุยบอยนะ ]

โรบินพูดพร้อมกับยิ้มขำ ๆ… อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ตัดสินว่าความพยายามของผมจะสูญเปล่า ถือว่ายังใจดีอยู่บ้าง

[ อืม… แล้วเพลงสุดท้ายควรเป็นเพลงอะไรดีล่ะ? ]

[ อะไรก็ได้…แต่ถ้าไม่มีในใจ ลองเพลงนี้ดูมั้ย? ]

 

โรบินกดเลือกเพลงบนหน้าจอเดนโมคแล้วส่งให้ผมดู──

 

[ ……อืม อาจจะเข้าท่าก็ได้ ]

[ ใช่มั้ยล่ะ? ]

 

──

 

หลังจากนั้นหลายสัปดาห์ที่ฝึกซ้อมร่วมกับโรบินอย่างหนักหน่วง… ผมก็บอกอายากะว่า “พรุ่งนี้ฉันจะไลฟ์แบบเซอร์ไพรส์นะ ช่วยมาดูหน่อย” และแล้ววันไลฟ์ก็ได้มาถึง

 

[ เอาล่ะ สวัสดีทุกคน! วันนี้ฉันมีอะไรใหม่ ๆ มาให้ชมกัน จะลองไลฟ์ร้องเพลงแบบกะทันหันดู ]

 

“เอ๊ะ?”
“ไม่จริงใช่มั้ย?”
“นี่คือแกล้งเหรอ?”
“ต้องมองชื่อไลฟ์ซ้ำสองรอบ”
“นายที่เคยเลี่ยงร้องเพลงมาตลอด…”
“มีคนเอาปืนจ่ออยู่ข้างนอกจอหรือเปล่า?|
“ถ้าถูกบังคับให้ไลฟ์ กะพริบตาเป็นสัญญาณทีเถอะ!!!!!!”

 

เมื่อผมพูดจบ ช่องคอมเมนต์ก็คึกคักทันที… ผมโดนดูถูกขนาดนี้เลยเหรอ? ก็ใช่ ผมหลบเลี่ยงการร้องเพลงมาตลอด แต่ต้องตกใจกันขนาดนี้เลย?

 

เพื่อให้เหล่ารุยมิน ใจเย็นลง ผมจึงต้องเล่าถึงที่มาของไลฟ์นี้อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

 

[ …คือแบบนี้นะ ฉันไม่อยากให้พวกนายเข้าใจผิดไปกันใหญ่ จริง ๆ แล้ววันเกิดเรย์ เธอขอให้ฉันร้องเพลงให้ฟังน่ะ ก็เลย…คิดว่าจะลองดู ]

 

“อ๋อ แบบนี้นี่เอง 555”
“เข้าใจล่ะ”
“สรุปชอบเรย์จริง ๆ สินะ”
“แต่งงานกันเลยเถอะ”
“ไลฟ์งานแต่งเมื่อไหร่ครับ?”
“แค่เรย์ขอร้อง นายก็ยอมร้องเพลงแล้วเนี่ยนะ”
“คงไม่ใช่โดนมนต์ดำบังคับร้องหรอกนะ!?”

 

[ เงียบไปเลยพวกนาย… แล้วอีกอย่างนะ ไลฟ์นี้ห้ามตัดคลิปไปลงที่ไหนเด็ดขาด! เดี๋ยวฉันลบทันทีด้วย!! ]

 

“หา?”
“หา?”
“หา?”
“แบบนี้ไม่โอเคเลย”

 

“เรย์: หา?”

 

“เรย์ก็กำลังดูอยู่”

 

[ งั้นเราก็อย่าเสียเวลากับช่วงเปิดไลฟ์เลย มาเริ่มกันดีกว่า… เสียงไมค์โอเคมั้ย? ]

 

“โอเค”
“ดีเลย”
“รีบร้องเถอะ”
“ไลฟ์กะทันหันแต่มีคนมาดูหมื่นคน 555″
“ก็แน่นอนสิ ใครจะพลาดตอนรุยร้องเพลงล่ะ”

 

ผมพยายามไม่สนใจจำนวนคนดู แต่ดูเหมือนจะมีคนมาดูเยอะมาก… ปกติผมคงจะดีใจไปแล้ว แต่นี่มันไม่มีทางถอยแล้ว…เอาเหอะ !

 

[ เริ่มเลย! เพลงแรกคือ…เพลงนี้! ]

 

ผมทำตามที่โรบินสอน ใช้คอมพิวเตอร์เปิดเพลงเปิดของอนิเมะดัง และร้องออกไปด้วยพลังทั้งหมดที่มี────

 

“มาแล้วววววววววววววววววววว!!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”
“5555”
“5555”
“5555”
“ร้องโคตรแย่ 55555555”
“นี่มันเพลงทำลายล้างชัด ๆ”
“คีย์เพี้ยนไปไหนแล้ว 555555555”
“แต่ความมั่นใจนี่ต้องชื่นชม”
“นี่มันพรสวรรค์หรือเปล่า?』
“ยังมีมุกใหม่ ๆ อีกเหรอ นายเนี่ย 55555555”

──