(WN) ชีวิตผมเปลี่ยนไปหลังจากได้ออกสตรีมในช่องVTuberของเพื่อนสมัยเด็ก - ตอนที่ 85 สร้างแฟนในอุดมคติ! ➂

ตอนที่ 85: สร้างคนรักในอุดมคติ! ➂

──

[ งั้นสุดท้ายก็เป็นฉันเอง ถึงจะทำออกมาได้ไม่ดีเท่าพวกเธอสองคน แต่ก็คงต้องลองโชว์แล้ว… ]

[ อย่ามัวแต่พูดเลย รีบเอาออกมาดูเถอะ ]

[ …ทำไมดูเหมือนเธอจะพูดแรงขึ้นหรือเปล่า? ]

[ ฟุฟุ! พวกคุณสองคนดูสนิทกันมากขึ้นแล้วนะคะ! ]

 

คาเรนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสาขณะมองเรา… แบบนี้ถือว่าสนิทกันแล้วเหรอ? ก็อาจจะใช่ เพราะอย่างน้อยผมก็ได้เห็นด้านที่เป็นธรรมชาติของอิบุกกี้ ถือว่าเป็นความก้าวหน้าเล็กน้อยก็แล้วกัน…

 

ด้วยความคิดนั้น ผมจึงเปิดสมุดสเก็ตช์ให้ทั้งสองดู

 

[ นี่เลย! ฉันลองทำตัวเป็นเรย์เกิร์ลแล้วส่งแบบฟอร์มในมุมมองของผู้ชาย ชื่อของเขาคือ คามิยามะ เรโตะ อายุ 17 ปี เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปี 2 ]

[ ชื่อเท่เกินไปมั้ยนั่น? ]

[ เหมือนตัวละครในอนิเมะเลยค่ะ! ]

[ พวกเธอสองคนยังจะมาพูดแบบนั้นอีกเหรอ… ]

 

คิดว่า ไชนี่ กับ เซอุนซากะ ก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไร แต่ถ้าจะเถียงตอนนี้ก็มีแต่จะทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้น ผมจึงเลือกที่จะอธิบายเกี่ยวกับเรโตะต่อ

 

[ เรโตะเป็นหัวหน้าห้องและกัปตันทีมฟุตบอล เขาเป็นคนจิตใจดีมาก ใคร ๆ ชื่นชอบ แถมยังมีความเป็นคนร่าเริง สร้างบรรยากาศให้สดใสได้ตลอด และเขาก็หัวดี… ]

 

[ … ]

[ … ]

 

เมื่อเห็นสายตาเย็นชาที่ทั้งสองมองมา ผมจึงหยุดการอธิบายและถามถึงเหตุผล

 

[ มีอะไรรึเปล่า? ]

คาเรนกับอิบุกกี้หันไปสบตากันก่อนจะตอบว่า…

 

[ คือว่า… เหมือนแฟนหนุ่มตามตำรามากเกินไปหรือเปล่าคะ? ]

[ หา? ]

[ อ้อ~ เข้าใจเลยค่ะ! ต่อให้เป็นคนในอุดมคติ แต่ถ้าสมบูรณ์แบบเกินไปก็จะดูขาดความเป็นมนุษย์ไปหน่อย ฉันว่าถ้าเพิ่มข้อบกพร่องหรือนิสัยที่พอจะเข้าใจได้ง่าย น่าจะช่วยให้ดูน่ารักมากขึ้นค่ะ! ]

[ อืม… เข้าใจแล้ว ]

 

ที่คาเรนพูดก็อาจจะถูก ถ้าคนที่สมบูรณ์แบบราวกับตัวละครเดคิสุงิในชีวิตจริงมีอยู่ ก็คงทำให้คนรอบตัวรู้สึกเกรงกลัวมากกว่าชื่นชม อาจเป็นเพราะข้อบกพร่องและความอยากเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้มนุษย์ดูน่ารักและเป็นที่รักได้

 

ผมพยักหน้าเห็นด้วย… แต่ปัญหาคือ…

 

[ แต่ฉันไม่เก่งเรื่องคิดอีเวนต์แบบสองคนนี้เลยนะ ]

[ นั่นสินะ… งั้นพวกเรามาช่วยกันคิดเพิ่มให้มั้ยคะ? ]

[ ดีเลยค่ะ! เรามาทำให้เรโตะมีความเป็นมนุษย์มากขึ้นกันเถอะ! ]

[ ช่วยใช้คำว่า ‘เพิ่มความน่ารัก’ เถอะ… ]

 

จากนั้นเราทั้งสามคนก็เริ่มต้นปฏิบัติการเติมเต็มบุคลิกของเรโตะ โดยคิดอีเวนต์ที่เพิ่มมิติความเป็นมนุษย์ขึ้นมา

 

[ เรโตะเป็นคนร่าเริงและหัวดี… แต่รสนิยมพังพินาศ เช่น ชวนไปเดทครั้งแรกที่ศาลพิจารณาคดี ]

[ …อันนี้เกินไปมั้ย? ]

[ ใช่ค่ะ! กัปตันทีมฟุตบอลไม่น่าจะไปที่ศาลนะคะ! ]

[ ฉันว่าเหตุผลของเธอก็แปลก ๆ อยู่นะ? ]

 

เอาจริง ๆ มีใครบ้างที่จะไปศาลเป็นงานอดิเรกบ้าง? แบบนี้จะทำให้คนอินได้มั้ยเนี่ย… จากนั้นคาเรนก็เสนอไอเดียต่อมา

 

[ งั้นเป็นแบบนี้ดีไหมคะ… ถึงเขาจะหัวดี แต่ใส่เสื้ออนิเมะแนวโมเอะมาเดทด้วย ]

[ อืม… แบบนี้จะโอเคหรือเปล่า? อาจจะดูแปลก ๆ ไปหน่อยนะ ]

[ ไม่หรอกค่ะ ไอเดียนี้ดีเลย เพื่อนในห้องเรียนฉันก็มีหลายคนที่ดูอนิเมะแนวต่างโลก นักกีฬาหลายคนก็ชอบดูอนิเมะดึก ๆ เหมือนกันค่ะ ]

[ อ้อ จริงสิ อิบุกกี้ยังเป็นนักเรียนม.ปลายอยู่นี่นะ ]

 

อิบุกกี้ที่ยังคงรักษาบทบาทการโรลเพลย์ไว้ได้ดี… หรือมันคือเรื่องจริง? เอาเถอะ ยังไงผมก็ไม่มีไอเดียอื่นแล้ว คงต้องใช้ไอเดียนี้แหละ

 

[ งั้นตกลงใช้อันนี้แล้วกัน… เยี่ยม ตอนนี้ตัวละครสามตัวก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว ]

[ สุดยอดเลยค่ะ! ]

[ อยากให้ตัวละครทั้งสามคนนี้ไปปรากฏในอนิเมะแนวชีวิตประจำวันจังค่ะ แน่นอนว่าตัวเอกต้องเป็นไชนี่! ]

[ ขอบคุณมากค่ะ!!!! ]

[ …ทำไมเรื่องมันกระโดดไปไกลขนาดนี้แล้วล่ะ? ]

 

ทำไมจู่ ๆ ถึงไปพูดถึงการทำอนิเมะกัน? แล้วถ้าจะทำอนิเมะ ต้นฉบับมันจะมาจากไหนล่ะ… เอาจริง ๆ สองคนนี้ ถ้าปล่อยไว้คงสร้างเรื่องราวต่อไปได้แบบไม่มีที่สิ้นสุดเลย วันนี้ผมอาจจะไปปลุกพรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ของพวกเธอสองคนขึ้นมาก็ได้…

 

[ งั้นพวกเราส่งตัวละครสามคนนี้เข้าไปในแบบฟอร์มที่เรย์เปิดให้เลยมั้ย? ]

[ ได้เลยค่ะ! …ว่าแต่ จะใช้ชื่อปลอมว่าอะไรดีล่ะ? ]

[ ก็แน่นอนว่าใช้ชื่อจริงไม่ได้อยู่แล้ว ]

 

เพราะถ้าอายากะรู้จากชื่อจริง พวกเราก็จะถูกจับได้ และแผนนี้คงล่มแน่ ๆ ดังนั้นต้องคิดชื่อปลอมขึ้นมา… แต่จะใช้ชื่ออะไรดีล่ะ…

 

[ งั้นฉันจะใช้อแอนาแกรมจากชื่อคาเรน เป็น เร็นกะ ล่ะกัน! ]

[ โอ้ ดีเลยนะ ]

 

ไม่อยากจะเชื่อว่าคาเรนจะพูดคำว่าแอนาแกรมออกมาได้… เอาเป็นว่า เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับแล้วกัน

 

[ ส่วนฉัน ชื่ออิบุกิ… อิบุกกี้… บุ๊กกี้… งั้นใช้ชื่อ เบ๊กกี้ ล่ะกันค่ะ ]

[ …แบบนี้จะโดนแซวมั้ยเนี่ย? ]

[ เขียนเป็นฮิรางานะแล้วปลอดภัยค่ะ ]

[ ….. ]

 

เอาเถอะ อย่าคิดมากกับเรื่องนี้ดีกว่า…

 

[ แล้วรุยซังล่ะจะใช้ชื่ออะไร? ]

[ งั้นฉันขอเปลี่ยนชื่อรุยเป็นตัวคันจิ ใช้คำว่า น้ำตา(涙)แล้วกัน ]

[ คุณน้ำตาเหรอคะ? ฟังดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ขี้แยและขี้อายเลยนะ! ]

[ น่าจะเป็นตัวละครที่ดังในกลุ่มเป้าหมายบางกลุ่มได้แน่… แล้วก็ต้องเป็นตัวละครโลลิด้วยใช่มั้ย? ]

[ ทำไมจินตนาการของพวกเธอมันล้ำลึกขนาดนี้… ]

 

ทำไมแค่ชื่อถึงทำให้พวกเธอนึกถึงหน้าตาและเรื่องราวชีวิตของตัวละครได้กันนะ… แบบนี้ไม่เรียกพรสวรรค์จะเรียกอะไรล่ะ…

 

[ งั้นก็รอวันประกาศผลจากเรย์กันนะ! ]

[ จนกว่าจะถึงวันนั้น… ข้ามเวลาไปเลยยยยย ~ ! ]

[ ข้ามเวลาาาาาาาา ~ ! ]

[ …ทำถึงขั้นสร้างจุดสำหรับตัดต่อเลยอ่อ!? ]