(WN) ชีวิตผมเปลี่ยนไปหลังจากได้ออกสตรีมในช่องVTuberของเพื่อนสมัยเด็ก - ตอนที่ 74 ไอดอลของรุยมาแล้ว!!!

ตอนที่ 74 ไอดอลของรุยมาแล้ว!!!

──ก่อนเริ่มไลฟ์ 30 นาที พวกเรากำลังเตรียมการสำหรับการไลฟ์WatchParty ทุกคนช่วยกันขยับโต๊ะและจัดเรียงเก้าอี้ ระหว่างนั้นผมก็เอ่ยปากถามขึ้นมา

 

[ ว่าแต่ จะใช้บัญชีของใครสตรีมดี? ]

 

[ หืม? ใครก็ได้แหละ…แต่ในเมื่อฉันเป็นคนเสนอเอง งั้นฉันจัดการเองก็ได้! เดี๋ยวไปยืมคอม ไมค์ แล้วก็อะไรอีกนิดหน่อยมาแป๊บนะ! ]

[ ลิลลี่จัง รู้ไหมว่าของพวกนั้นอยู่ที่ไหน? ให้ไปช่วยหามั้ย? ]

[ ไม่เป็นไร! เดี๋ยวไปถามใครสักคนเอาก็ได้! ]

 

พูดจบ ลิลลี่ก็ออกจากห้องประชุมไปอย่างกระฉับกระเฉง ทิ้งไว้เพียงผมกับนานามิซัง…จะเริ่มคุยเรื่องอะไรดีนะ แต่ในเมื่อเธอบอกว่าเป็นแฟนคลับรุยแล้ว การคุยกับเธอแบบคนดูสตรีมคงไม่เป็นปัญหาหรอกมั้ง?

 

คิดแบบนั้น ผมเลยจัดเก้าอี้เสร็จแล้วนั่งลง จากนั้นก็ตัดสินใจชวนเธอคุย

 

[ เอ่อ…นานามิซัง ]

 

เธอหันมาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก

 

[ มีอะไรเหรอ? ]

[ คือ…ปกติทำงานอะไรเหรอครับ? ]

[ หืม ถามถึงอาชีพของฉันเหรอ? ]

[ เอ่อ ไม่ถึงขนาดนั้นครับ… ]

 

ที่จริงผมแค่อยากถามว่าเธอทำสตรีมอะไรบ้าง แต่ดูเหมือนคำถามจะถูกตีความไปอีกแบบ ซึ่งก็แน่อยู่แล้วว่าอาชีพ VTuber เป็นงานที่พิเศษ จะถามอะไรส่วนตัวมากไปก็คงไม่เหมาะ

 

[ หึๆ ดีใจนะที่รุยคุงสนใจฉัน? ]

[ อ่า…ครับ ]

 

ดูเหมือนเธออยากคุย ผมเลยพยักหน้าให้ แล้วเธอก็ตอบอย่างสบายๆ

 

[ ฉันเป็นนักพากย์น่ะ ]

[ เอ๋!? สุดยอด! ]

 

เธอเป็นนักพากย์จริงๆ ด้วยเหรอ!? พอมาคิดดูอีกที เสียงของเธอก็ฟังชัดและน่าฟังจริงๆ แต่หรือว่านี่จะเป็นแค่ พลาซีโบเอฟเฟคต์? (คงไม่ใช่หรอก) นานามิซังขอบคุณผมด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะพูดต่อ

 

[ ขอบคุณนะ แต่ความจริงมันโหดร้ายน่ะ งานพากย์ไม่ได้มีบ่อยๆ เลยไม่ค่อยได้แสดงฝีมือเลย ตอนนี้ถึงขั้นไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตัวเองยังเรียกว่านักพากย์ได้อยู่รึเปล่า ]

[ อย่างงี้นี่เอง…]

 

ผมได้แต่นิ่งไปอย่างพูดไม่ออก รู้แค่ว่าการเป็นนักพากย์มันไม่ง่าย แต่พอฟังแบบนี้ก็ยิ่งเข้าใจถึงความยากลำบาก นานามิซังมองผมแล้วเหมือนจะไม่อยากให้ผมคิดมาก เธอเลยเล่าต่อ

 

[ ช่วงที่ไม่มีงานนั่นแหละ ฉันเห็นที่นี่รับสมัคร VTuber ก็เลยลองสมัครดู แล้วดันได้ซะงั้น ตอนนี้รู้สึกว่านี่กลายเป็นงานหลักของฉันไปแล้ว ]

[ อย่างนี้นี่เอง…ผ่านอะไรมาเยอะเลยนะครับ ]

[ ใช่ แต่ตอนนี้มีความสุขที่สุดเลยนะ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ และมีคนคอยสนับสนุนอยู่ การมีที่ที่เราเป็นของตัวเอง มันสำคัญมากเลยล่ะ ]

 

พอได้ยินแบบนี้ ผมก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย นานามิซังเองก็ได้รับการช่วยเหลือจากที่นี่เหมือนกัน

 

[ ครับ ผมเองก็มีความสุขกับตอนนี้มากเหมือนกัน ทุกอย่างนี่มัน… ]

[ เพราะเรย์จังใช่มั้ยล่ะ? ]

[ …ครับ ถึงจะพูดต่อหน้าเธอไม่ได้ แต่ผมก็รู้ว่าทุกอย่างในชีวิตที่มีความสุขตอนนี้มันเป็นเพราะเธอ ผมอยากทำทุกอย่างเพื่อเธอ…เพราะเธอคือแสงสว่างของผม ]

[ … ]

 

ทันทีที่พูดจบ นานามิซังก็ใช้แขนเสื้อปิดปากตัวเอง และหันหลังให้พลางสั่นตัวเล็กน้อย…เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น!?

 

[ นานามิซัง ? ]

[ เปล่าหรอก คำพูดของรุยคุงทำให้เรื่องที่ฉันสงสัยกลายเป็นมั่นใจแล้ว ตอนนี้ฉันพยายามกลั้นไม่ให้หลุดยิ้มอยู่น่ะ ]

[ เอ๋? หมายความว่าไงครับ? ]

[ ถ้านายไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ความซื่อบื้อของนายก็คงเป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งล่ะนะ ]

[ ค…ครับ? ]

 

และแล้วนานามิซังก็หันกลับมาหาผม พร้อมกับเปลี่ยนหัวข้ออย่างจงใจ

 

[ ว่าแต่…ที่รุยคุงไม่ได้เข้าร่วมการแสดงช่วงสิ้นปี เป็นเพราะเป็นหน้าใหม่ใช่มั้ย? ]

[ ก็ประมาณนั้นครับ…แต่ถึงจะมีคนชวน ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะเข้าร่วมหรือเปล่า… แล้วนานามิซังล่ะครับ มีเหตุผลอะไรที่ไม่ได้เข้าร่วม หรือว่าช่วงนั้นยุ่ง? ]

 

ผมเลยลองถามกลับไปบ้าง… นานามิซังส่ายหัวเบาๆ

 

[ เปล่าหรอก แล้วแต่อารมณ์ตัวเองน่ะ ฉันอยากแบ่งเวลาซ้อมไลฟ์ไปทำสตรีมมากกว่า ก็เลยปฏิเสธไป ]

[ อ๋อ อย่างนี้นี่เอง แต่ผมว่าก็ไม่เป็นไรเลยนะครับ ยังไงการเป็นไลฟ์เวอร์ก็ต้องสร้างความสนุกผ่านการสตรีมเป็นหลักอยู่แล้ว ]

[ ใช่มั้ยล่ะ… อ้อ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะปฏิเสธความพยายามของคนที่ตั้งใจทำไลฟ์หรอกนะ? จริงๆ ฉันก็ชอบดนตรีนะ เลยแวะมาที่นี่วันนี้เพราะอยากดูด้วยเหมือนกัน ]

[ ครับ ผมเข้าใจครับ งั้น…ดูเหมือนว่าทีมไลฟ์WatchPartyวันนี้จะมีแค่นี้ใช่มั้ยครับ? ]

[ อืม คงงั้นล่ะ ไม่น่ามีใครเพิ่มแล้ว… ]

 

พอพูดจบ ก็มีเสียงประตูเปิด พร้อมเสียงของ “เธอ” ที่กำลังหอบเบาๆ ดังขึ้นมา

 

[ ขะ…ขอโทษที่มาสายนะ!! รถติดมากเลย… อ้อ ฉันซื้อน้ำมาให้ทุกคนด้วยล่ะ! ]

[ หา…!!? ]

 

ที่ตรงนั้นคืออายากะ… เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน วันนี้เธอมาด้วยเหรอ!? ไม่เห็นได้ยินเรื่องนี้เลย!!

 

[ อ้าว! เรย์จังนี่เอง! มาด้วยเหรอเนี่ย? ]

[ อ๊ะ นานามิจัง! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ! ]

 

ในขณะที่ผมยืนอึ้ง อายากะก็กระโดดเข้าไปกอดนานามิซัง… ส่วนด้านหลังของเธอ ลิลลี่ก็โผล่มาพร้อมถืออุปกรณ์เต็มสองมือ

 

[ ของมาแล้ว… เอ๊ะ!? ]

[ อ๊ะ ลิลลี่จัง…เหรอ? เราเจอกันตัวเป็นๆ ครั้งแรก ใช่มั้ย? สวัสดีจ้า! ]

[ …. ]

 

ลิลลี่ไม่ตอบอะไร เธออ้าปากค้างมองผม ก่อนจะพูดขึ้นมาเสียงดัง

 

[ ลิลลี่จัง? ]

[ นั่นมัน… ไอดอลที่ลุยชอบนี่นา!!!! ]

[ หา!? ]

[ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย!!!!!! ]

 

 

 

แตกตั้งแต่ยังไม่เริ่ม 🤔