(WN) ชีวิตผมเปลี่ยนไปหลังจากได้ออกสตรีมในช่องVTuberของเพื่อนสมัยเด็ก - ตอนที่ 50 คราวนี้จะไม่เลี่ยงแล้ว

ตอนที่ 50: คราวนี้จะไม่เลี่ยงแล้ว
 

[แล้ว…..ใครล่ะ ?]

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

[ ก็รุยไง ? ]

.

 

.

 

.

 

[ หะ…!? ]

 

ผะ ผมไม่ได้ฟังผิดใช่มั้ย? เมื่อกี้ อายากะพูดชื่อผมออกมา…หมายความว่าอายากะชอบผมเหรอ!?

 

[ แล้วก็…คาเรนจัง, อิบุกิจัง, โมจิจัง, ลิลลี่จัง, ไรมุจัง…อ้อ แล้วก็โรบินคุงด้วย! ]

[ หะ…? ]

[ นี่แหละคือคนที่ฉันชอบ! ]

[ …. ]

 

…หัวสมองผมขาวโพลนไปหมด ตอนนี้…ผมไม่สามารถคิดอะไรได้เลย ความรู้สึกนี้มันเหมือนกับ…การที่เจนก้าที่เราเรียงอย่างประณีตโดนพังทลายลงต่อหน้าต่อตายังไงอย่างนั้น

 

มะ ไม่สิ…ก็อายากะบอกว่า ‘คนที่ชอบ’ ก็จริง แต่…บรรยากาศแบบนี้มันต้องหมายถึงความชอบแบบ ‘รัก’ ไม่ใช่เหรอ? ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย!?

 

[ อ่ะ อืม…ที่แท้ก็แค่นั้นเองเหรอ ฉันคิดว่า… ]

[ คิดว่า? ]

[ …เปล่า ไม่มีอะไร ]

 

สรุปแล้ว ผมก็แค่คิดไปเอง…โธ่เอ๊ย ทำไมถึงชอบพูดอะไรที่ทำให้คนเข้าใจผิดแบบนี้นะ…แต่ก็เอาเถอะ ตอนนี้ผมรู้สึกโล่งใจแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก เพราะในเมื่อความหมายของคำว่า “คนที่ชอบ” ของอายากะก็หมายถึงแค่เพื่อนเท่านั้น…ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเรื่องที่น่าดีใจมากกว่า

 

[ แล้วรุยล่ะ? ]

 

อายากะหันมาถามผมบ้าง ถ้าหาก “คนที่ชอบ” ของอายากะหมายถึงแค่เพื่อน ผมก็ตอบง่ายๆ เลยสิ

 

[ อืม…ฉันก็ชอบทุกคนเลยนะ ถึงจะมีคนที่นิสัยแปลกๆ อยู่บ้าง แต่ทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องก็ดีมากๆ ไม่ใช่แค่พวก VTuber หรอก ผู้จัดการ ทีมงาน รวมถึงคุณชิโอซาวะด้วย ฉันรู้สึกขอบคุณพวกเขามากๆ ดีใจจริงๆ  ]

 

ผมพูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ เพราะหนึ่งเดือนที่ผมมาเป็น VTuber นั้น เป็นช่วงเวลาที่ท้าทายที่สุดในชีวิต และเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะผมได้ทำความรู้จักกับพวก VTuber ทั้งหลาย และได้รับการสนับสนุนจากทีมงาน รวมถึงกำลังใจจากผู้ชม

 

…และแน่นอนว่า คนที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือคนที่อยู่ตรงหน้าผมนี่แหละ

 

[ ฟุฟุ! ฉันดีใจที่ได้ฟังคำพูดของนาย รุย ]

 

อายากะพูดพร้อมกับยิ้ม…จากนั้นเธอก็ลดเสียงลงเล็กน้อย

 

[ ฉันพูดแบบนี้หลายครั้งแล้ว…แต่ฉันดีใจจริงๆที่รุยมาที่โลกนี้ ฉันรู้สึกมีความสุขจากใจจริงเลย ]

[ มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ]

[ ไม่หรอก มันไม่เกินจริงเลยนะ ]

[ …… ]

 

ด้วยน้ำเสียงจริงจังแบบนั้น ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ…ความเงียบปกคลุมอยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งอายากะเป็นฝ่ายเริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง

 

[ รุย รู้มั้ย  วันนี้ฉันโกหกไป ]

[ โกหก…เรื่องที่ว่าทำไมถึงมาเป็น VTuberน่ะเหรอ? ]

 

ผมพอจะนึกออกเลยถามเธอกลับไป อายากะหัวเราะเบาๆ อย่างเหนื่อยหน่าย

 

[ ฮะๆ…รุยนี่ช่างสังเกตในเรื่องแปลกๆดีนะ ]

แล้วเธอก็ยอมรับอย่างช้าๆ

[ ใช่แล้ว…ฉันมีเหตุผลที่มาเป็น VTuber อยู่]

[ อย่างนั้นเหรอ ]

[ …… ]

[ …… ]

[ เอ๋…ไม่คิดจะถามเหรอ? ]

[ ถ้าเธอไม่อยากพูด ก็ไม่จำเป็นต้องบอกหรอก ]

[ แต่เมื่อกี้นายยังถามเรื่องคนที่ฉันชอบอยู่เลยนี่?]

[ …… ]

 

…หยุดเลย จะพูดอะไรก็พูดมาเถอะ ตอนนี้เธอคงอยากให้ผมถามเต็มที่แล้วมั้ง…

 

ดูเหมือนอายากะเองก็มีอะไรในใจ เธอจึงไม่ได้ถามอะไรต่อจากนั้น

 

[ เอาเถอะ…ในเมื่อฉันอยากให้รุยรู้ ฉันจะบอกเอง ]

[ ตกลง…แล้วทำไมล่ะ? ]

[ ก็เพราะว่าฉันเหงาน่ะสิ ]

[ หะ? ]

 

คำตอบที่ไม่คาดคิดทำให้ฉันชะงักไปชั่วขณะ เห…เหงางั้นเหรอ…

 

[ หมายความว่าไง? เธอก็ไม่ได้ไม่มีเพื่อนนี่? ]

[ ก็ใช่…ฉันไม่ได้ไม่มีเพื่อนเลย แต่ฉันไม่มีคนที่พูดทุกเรื่องด้วยได้ เหมือนเพื่อนสนิทน่ะ ]

 

งั้นเหรอ? ผมก็ไม่มีเหมือนกันแหละ

 

[ ไม่หรอก คนส่วนใหญ่ก็ไม่มีเพื่อนสนิทหรอก แต่เธอเองตอนอยู่มัธยมต้นก็เป็นกลุ่มที่ดูสนิทสนมกันไม่ใช่เหรอ? ]

 

อายากะหัวเราะเบาๆ กับคำพูดของผม

 

[ พูดถึงเรื่องตอนไหนเนี่ยรุย…ยิ่งไปกว่านั้น กลุ่มเพื่อนตอนมัธยมต้นน่ะ เราไม่ได้สนิทกันจริงๆ ซะหน่อย ]

[ เอ๊ะ? ก็ดูสนิทกันตลอดเวลาเลยไม่ใช่เหรอ? ]

[ เด็กผู้หญิงมีเรื่องเยอะแยะเต็มไปหมดเลยล่ะ]

[ ……]

 

อ๋อ…แบบนี้นี่เอง เพิ่งมารู้ตอนนี้เองว่ากลุ่มเพื่อนผู้หญิงมีอะไรซ่อนอยู่มากมาย…อายากะพูดด้วยเสียงเศร้าหน่อยๆ

 

[ นั่นแหละ…คนเดียวที่ฉันไว้ใจได้ก็คือเพื่อนสมัยเด็กอย่างรุยนี่แหละ แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ รุยก็เริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ พอฉันจะคุยด้วยที่โรงเรียน รุยก็จะหนีไปที่อื่นตลอด ตอนมัธยมปลายก็ไปเรียนไกลมาก แถมย้ายบ้านโดยไม่บอกฉันเลย ]

[ ….นั่นมัน… ]

 

ผมโดนจี้จุดเข้าเต็มๆ จนพูดอะไรไม่ออก…อายากะเห็นอย่างนั้นก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงอ่อนโยน

 

[ ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้โทษรุยหรอก ทุกอย่างมันคือการตัดสินใจของรุยเองต่างหาก แต่ฉันที่เอาแต่คิดถึงอดีตจนลืมรุยไม่ได้ นั่นแหละที่ผิดเอง ]

[ อายากะ… ]

[ แต่…ตอนนั้นฉันคิดไปเองว่า รุยเกลียดฉันแน่ๆ ทั้งๆ ที่มันไม่มีทางเป็นแบบนั้นเลย ]

[ …… ]

[ ฉันไม่กล้าไปเจอรุย ไม่กล้าโทรหาด้วย บางครั้งแค่ส่งข้อความไปก็เต็มกลืนแล้ว และหลายครั้งรุยก็ไม่ตอบกลับมาเลย ]

[ ขอโทษนะ… ]

 

ผมขอโทษออกมาโดยไม่รู้ตัว ตอนนั้นการกระทำของผมมันทำให้เข้าใจผิดได้ง่ายจริงๆ ผมทำอะไรแย่ๆ ไปเยอะเลยสินะ…

 

[ ช่วงนั้น ฉันได้ยินเรื่องการออดิชั่น…ตอนนั้น VTuber กำลังเป็นที่นิยม ฉันรู้จักอยู่แล้ว ก็เลยคิดว่าถ้าฉันกลายเป็น VTuber บางอย่างในชีวิตอาจเปลี่ยนไป บางทีฉันอาจจะหาเพื่อนสนิทได้ ไม่ต้องเหงาอีกต่อไป ฉันก็เลยลองสมัครดู ]

[ …… ]

[ ฉันคิดไปเองว่ามันเป็นแรงจูงใจที่แย่มากๆ แต่ไม่รู้ทำไม การออดิชั่นมันกลับเป็นไปได้อย่างราบรื่น…จนกระทั่งฉันได้เป็น VTuber จริงๆ โลกนี้ยอมรับฉัน ทั้งๆ ที่ฉันเป็นแค่คนธรรมดา แถมยังมีคนติดตามพอสมควร ฉันได้เพื่อนสนิทอย่างอิบุกิกับคาเรน มันสนุกมาก…ตอนนี้ก็ยังสนุกอยู่ แต่ถึงอย่างนั้น…ฉันก็ลืมรุยไม่ได้ ฉันรู้ดีว่าไม่มีใครมาแทนที่รุยได้ ]

[ …… ]

[ แล้วอยู่มาวันหนึ่งฉันคิดขึ้นมาได้ว่า…จะชวนรุยมาบ้านเป็นส่วนหนึ่งของรายการ ]

[ ทำไมล่ะ? ]

[ ฉันอยากให้รุยรู้ว่าฉันเป็น VTuber อยากให้คนดูเห็นความสามารถในการเล่นเกมของรุย แล้วก็อยากให้รายการที่เริ่มน่าเบื่อกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง…แต่ที่สำคัญที่สุด ฉันอยากหาโอกาสเจอรุยอีกครั้ง ฉันก็เลยรวบรวมความกล้าแล้วชวนรุยมาที่บ้าน ]

[ อย่างนั้นเหรอ… ]

 

ผมไม่ได้คิดอะไรมากตอนอายากะชวนไปที่บ้าน และเธอก็ไม่ได้ดูผิดปกติอะไร ผมก็เลยไม่เอะใจเลย…แต่เธอต้องผ่านความรู้สึกแบบนั้นมาตลอดเหรอ? ผมนี่ช่างโง่เง่าสิ้นดี ทำไมถึงไม่ทันสังเกตเห็นก่อนหน้านี้เลยนะ

 

 

ผมได้แต่กัดริมฝีปากด้วยความเสียใจ แต่ดูเหมือนน้ำเสียงของอายากะเริ่มสดใสมากขึ้นเรื่อยๆ

 

[ แต่พอฉันได้เจอรุยที่บ้าน ความกังวลทั้งหมดก็หายไป เพราะรุยไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันรู้ทันทีว่ามันเป็นแค่ความเข้าใจผิดของฉันเอง และหลังจากรายการจบ รุยบอกว่ามีความสุขที่ได้มาเล่นด้วยกัน…ตอนนั้นฉันดีใจมากจริงๆ! ]

[ ……! ]

 

คำพูดของอายากะทำให้ผมเกือบจะร้องไห้ออกมา แต่ผมต้องกลั้นเอาไว้…เพราะ…คนที่อยากร้องไห้มาตลอดคืออายากะต่างหาก…

 

[ ขอโทษนะ…ขอโทษที่ทำให้เธอเข้าใจผิด ขอโทษที่คอยหลีกเลี่ยงเธอ ตอนนั้น…แค่รู้สึกอายที่โดนล้อเรื่องอยู่ใกล้เธอ….แต่ไม่เคยคิดเกลียดเธอเลยสักครั้งเดียวเลนะ ]

[ อ๊ะ อ่าา..]

 

ฉันคิดว่าแค่คำพูดมันไม่พอที่จะสื่อสารทุกอย่างออกไป…ผมจึงตัดสินใจจับมือของอายากะไว้แน่น อายากะดูตกใจเล็กน้อย แต่ก็..

 

[ ดีจัง…ฉันดีใจจริงๆ…ดีใจมากๆ เลย…!! ]

 

เธอตอบรับด้วยความยินดี และดึงมือของผมมากอดไว้ที่อกของเธอ ตอนนี้ผมรู้สึกถึงจังหวะการเต้นของหัวใจเธอมากกว่าความนุ่มของหน้าอก…อายากะที่เคยแกล้งผมกลับกลายเป็นคนที่ใจเต้นแรงแบบนี้…เธอกำลังรู้สึกอะไรกับผมอยู่กัน

 

[ เอ่อ…รุย…เมื่อกี้ขอโทษนะ คราวนี้ฉันจะไม่เลี่ยงแล้ว ฟังให้ดีนะ ]

[ …… ]

 

ผมเกือบจะถามว่า “เรื่องอะไร?” แต่หยุดไว้ เพราะเสียงของอายากะสั่นเครือจนผมเดาได้แล้วว่าเธอจะพูดอะไรต่อ

 

[ …อืม ]

 

อายากะใช้เวลานานมาก…จนในที่สุด เธอก็พูดสิ่งที่อยากบอกออกมา…

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

[ ฉันชอบรุยมานานแล้ว แน่นอนว่า…ในฐานะเพศตรงข้าม ]

 

 

——

หายไปนาน วันนี้น่าจะ 2-3ตอนอยู่