(WN) ชีวิตผมเปลี่ยนไปหลังจากได้ออกสตรีมในช่องVTuberของเพื่อนสมัยเด็ก - ตอนที่ 28 ออร่าของพวกสดใสร่าเริง

**** ขอเปลี่ยนเครื่องหมายคนที่คุยใน vc/โทรศัพท์ 
จาก ‘แบบนี้’ เป็น 『 แบบนี้จ้า 』

ตอนที่ 28 – ออร่าของพวกสดใสร่าเริง

── ใกล้ถึงเวลาสตรีมแล้ว ผมเปิดหน้าเพจสตรีมของเรย์และแสดงช่องคอมเมนต์ขึ้นบนจอมอนิเตอร์ บางทีอาจเป็นเพราะสตรีมคอลแลป
เสียงตอบรับเลยดีเกินคาด… คอมเมนต์ช่วงรอก็ไหลมาอย่างถล่มทลายจนทำให้ผมอดนึกถึงการสตรีมครั้งแรกของตัวเองไม่ได้

[ โห… คนเข้ามาเป็นหมื่นคนเลยหรอ…! ]

『 ปกติไม่เห็นคนเยอะขนาดนี้เลยนะ ต้องขอบคุณพวกเธอสองคนด้วย ! 』

『 ไม่หรอก! ต้องเป็นเพราะเรย์เตรียมคอนเทนต์สนุกๆแบบนี้ต่างหาก! 』

คงเป็นพลังของทั้งสองฝ่ายที่ช่วยดึงดูดคนมาได้ขนาดนี้…

『 ฮิฮิ! ขอบคุณนะลิลลี่จัง! เอาล่ะ ใกล้เวลาแล้ว เรามาเริ่มกันเถอะ! 』

『 อื้ม! 』

[ เข้าใจแล้ว ]

จากนั้นอายากะก็เปลี่ยนจากหน้าจอรอสตรีมเข้าสู่การสตรีม โดยแสดงภาพตัวละครสามคนของเราที่เตรียมไว้

──

『 สวัสดีทุกคน! ฉันเรย์ อัสซิล จอมเวทแห่งความมืดเอง! 』

ทันทีที่สตรีมเริ่ม อายากะก็กล่าวทักทายเป็นคนแรก อาจเป็นเพราะนี่เป็นช่องของเรย์ คอมเมนต์ทักทายจากแฟนๆ ของเรย์เลยโดดเด่นเป็นพิเศษ

“สวัสดีเรย์!”
“สวัสดีตอนเย็น!”
“สวัสดีเรย์!!”
“รอมานานแล้ว!!”

『 วันนี้เรามีแขกพิเศษมาร่วมสนุกกันด้วย! ลิลลี่จัง แนะนำตัวหน่อยสิ! 』

[ ค่าาา ～ ! ฉันยูนางิ ลิลลี่ จากสกายซันลิเวอร์ ! ตื่นเต้นจนแทบนอนไม่หลับเลย… รอวันนี้มานานมาก! ] 

คำทักทายของลิลี่ทำให้คอมเมนต์ยิ่งไหลมาไม่หยุด……

“มาแล้ว!”
“ลิลลี่จังดูตื่นเต้นเกินไปมั้ย 555”
“อย่าลืมนอนนะ～”

『 และคนสุดท้าย! 』

[..เอ่อ สวัสดี….ผมรุย อัสติก้า ยินดีที่ได้รู้จักครับ ]

“555”
“มาแล้ว”
“นั่นไง!”
“อ้อ ราเม็งแมนคนนั้น”
“แค่พูดก็ฮาแล้ว”
“สวัสดีเรย์ ลิลลี่!”

…ทำไมผมรู้สึกว่าคอมเมนต์ที่พูดถึงผมมันแปลกๆ? ผมคงจะเป็นคนนอกจริงๆในสถานการณแบบนี้…นี่พวกนายจะไม่ใจดีกับฉันบ้างเลยหรอ ?

『 วันนี้จะสนุกไปกับพวกเราสามคนนี่แหละ! นี่เป็นครั้งแรกที่เราสตรีมพูดคุยปรึกษาเรื่องความรักเป็นกลุ่มๆน่ะ แต่ไม่ต้องห่วงไป น่าจะโอเคแหละ! 』

[ บอกตรงๆนะฉันไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่… ]

『 ไม่เป็นไรหรอก รุย! สามหัวดีย่อมกว่าหัวเดียวใช่ไหมล่ะ? 』

[ อ่า…แต่ลิลลี่เคยมีประสบการณ์ให้คำปรึกษาเรื่องความรักบ้างมั้ย? ]

『 ไม่มีเลยซักนิด! 』

…ไม่แปลกใจเลย เพราะถ้าผมบอกเธอว่าชอบใครไปพรุ่งนี้คงรู้กันทั้งชั้นปีแน่…ผมอคติเกินไปรึป่าว?

『 ไม่เป็นไรหรอกลองทำดูเดี๋ยวก็รู้เอง! งั้นฉันขออ่านจดหมายฉบับแรกเลยนะ? 』

『 ได้เลย! 』

อายากะจบการพูดคุยเปิดตัวและเริ่มเข้าสู่ช่วงปรึกษาเรื่องความรักทันที

『 เอาล่ะฉบับแรกเป็นจดหมายจากเรย์เกิร์ล มงบล็องจัง! เนื้อหาคือ… “เรย์จัง ลิลลี่จัง รุยจัง สวัสดีค่ะ!” 』

[ ฉันโดนคิดว่าเป็นผู้หญิงเหรอ? ]

“555”
“555”
“รุยจัง!?”
“นาย…ตั้งแต่เมื่อไหร่”

เกือบไป…อายากะอ่านมันออกมาอย่างธรรมชาติจนผมเกือบปล่อยผ่านไปแล้ว…แต่เธอก็ไม่สนใจการขัดของผมและอ่านจดหมายต่อไป

『 “ฉันเป็นนักเรียนมัธยมปลายมีคนที่ชอบอยู่ในห้องเดียวกันแต่ไม่รู้จะสารภาพรักยังไงดีช่วยแนะนำวิธีที่มีโอกาสสำเร็จสูงให้หน่อยค่ะ!” 』

『 เข้าใจละ คำถามนี้เรียบง่ายแต่ยากที่สุดเลยนะเนี่ย…』

แม้ว่าผมจะได้ยินคำถามล่วงหน้าแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะได้เป็นคำถามแรก การสารภาพรักที่มีโอกาสสำเร็จสูงน่ะเหรอ… ผมก็อยากรู้เหมือนกัน

『 วิธีสารภาพรักนี่เป็นหัวข้อที่ไม่มีวันหมดจริงๆ! 』

『 ใช่ๆ ลองนึกวิธีสารภาพรักขึ้นมากันดูไหม? 』

[ ดีเลย ]

ผมตอบรับข้อเสนอของอายากะและลองนึกวิธีสารภาพรักขึ้นมา

[ อืม… สารภาพตรงๆ พูดต่อหน้า พูดทางโทรศัพท์ ส่งข้อความ…]

『 เขียนจดหมายรักก็เป็นวิธีนะ! 』

『 หรือจะฝากเพื่อนบอกให้ก็ได้! นอกจากนี้ สถานที่กับบรรยากาศก็สำคัญเหมือนกันนะ? 』

[ อืม ]

“ตอนเดทกันล่ะ?”
“บนชิงช้าสวรรค์ ไม่มีทางหนีเลยนะ”
“ที่ดาดฟ้าโรงเรียนสิ”
“เขียนจดหมายใส่โต๊ะ ต้องได้ผลแน่ๆ”

คอมเมนต์ก็เสนอไอเดียมากมาย… แต่ผมรู้สึกว่าไอเดียพวกนี้มันดูเชยๆ หรือเปล่า? ถ้าพูดไปจะโดนด่ามั้ยเนี่ย… อยู่เฉยๆไว้ดีกว่า

『 งั้นเรามาลองเลือกวิธีที่คิดว่าดีที่สุดคนละวิธีดีกว่า! รุยคิดว่าวิธีไหนดีที่สุด? 』

อายากะโยนคำถามมาที่ผม… อืม ตัดสินใจยากนะแต่ถ้าต้องเลือกสักวิธี

[ ฉันว่า…ถึงจะเป็นการตัดวิธีอื่นออกไป แต่การพูดตรงๆต่อหน้าคงเป็นวิธีที่ดีที่สุด ]

『 หืม แปลกใจจัง ทำไมล่ะ? 』

[ ก็… วิธีอื่นมันเสี่ยงไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขียนจดหมายรักไป อาจจะถูกเอาไปโชว์ให้คนอื่นดูได้ ถ้าส่งข้อความไปก็อาจจะถูกแคปหน้าจอแล้วแพร่หลายออกไปได้ ถ้าคุยทางโทรศัพท์มันก็ยังมีประวัติการโทรค้างอยู่… ฝากเพื่อนไปบอกให้ยิ่งแล้วใหญ่เลย! ]

“หือ?”
“โอ้”
“บรรยากาศเปลี่ยนแล้วสิ”
“ด้านมืดของรุยเผยออกมาแล้วสินะ”
“รุยสายดาร์ค”

『 รุย… คิดมากไปหรือเปล่า? 』

[ เปล่าหรอก สำหรับนักเรียนการสารภาพรักมันเหมือนเป็นการเสี่ยงชีวิตนะ! สำคัญมากที่จะต้องทำให้ไม่มีใครรู้ ถ้าวันไหนมีข่าวลือว่า ‘คนนั้นสารภาพรักแล้วโดนปฏิเสธ’ นั่นล่ะ…! มันจะ… มันจะ…!! ]

“คิดมากไปแล้ว 555”
“ประสบการณ์ตรงเหรอ?”
“แต่ผมก็เข้าใจความรู้สึกนะ”
“คิดไปถึงขั้นนั้นก็เป็นรุยดีนะ…”

『 งั้นเรย์คิดว่าวิธีไหนดีที่สุดเหรอ? 』

ไม่รู้ว่าลิลลี่ตั้งใจทำให้ผมหยุดพูดหรือเปล่าแต่เธอหันไปถามอายากะแทนจากนั้นอายากะก็ทำท่าคิดอยู่สักครู่

『 อืม… ถึงฉันจะชอบถูกบอกตรงๆแต่จดหมายรักก็น่ารักดีนะ! 』

[ ทำไมล่ะ? ]

『 ก็เพราะมีคนใช้เวลาเขียนให้เราโดยเฉพาะไงล่ะ! ไม่มีทางที่จะไม่ดีใจหรอก! 』

“ใช่ๆ”
“ดีจังเลย”
“คิดเหมือนกัน!”
“จดหมายรักในยุคนี้นับเป็นแต้มบวกเลยนะ”
“มันต้องใช้ความพยายามมากเลยนะ”

คอมเมนต์ดูพอใจกับความคิดนี้…แต่ผมว่าเขียนจดหมายรักมันก็มีข้อดีข้อเสียเหมือนกันนะ ต้องมีทักษะในการเขียนด้วย และยิ่งไปกว่านั้น…

『 แต่ถ้าจู่ๆ ได้รับมามันไม่น่ากลัวเหรอ? 』

『 เหรอ? มันน่าตื่นเต้นเหมือนเจอเซอร์ไพรส์ดีนะ? 』

ถ้าเป็นคนที่เราชอบก็คงจะดีใจแหละ… เอาเถอะผมคงไม่พูดอะไรไปมากกว่านี้หรอก เดี๋ยวจะมีคนไม่พอใจเอา

[ แล้วลิลลี่ล่ะ? ]

สุดท้ายผมโยนคำถามให้ลิลี่ แล้วเธอก็ตอบมาอย่างไม่คาดคิด

『 อืม… จริงๆ แล้วฉันคิดว่า ไม่ว่าจะสารภาพรักด้วยวิธีไหนก็ดีทั้งนั้นเลย!』

[ห๊ะ]

『 ถึงคำตอบนี้อาจไม่ตรงกับคำถามเท่าไหร่ แต่การสารภาพรักถ้าสำเร็จมันก็สำเร็จอยู่แล้ว ถ้ามันพังก็พัง เพราะงั้นทำตามวิธีที่เธอสะดวกได้เลย! 』

“555”
“แต่ก็จริง”
“วิธีสารภาพรักมันเป็นแค่รายละเอียดนิดเดียวเอง”
“เป็นคำตอบที่เข้ากับลิลลี่จังเลย”
“บางทีนี่อาจเป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว”

『 แต่อย่างน้อยเธอกำลังจะทำสิ่งที่กล้าหาญมากนะ ต้องมั่นใจในตัวเองด้วย! แล้วถ้ารู้ผลยังไงก็มาบอกฉันด้วยล่ะ! ถ้าผลไม่ดี… ฉันจะให้กำลังใจเอง! มาหาฉันอีกครั้งในตอนนั้นได้นะ! 』

“น้ำตาจะไหล”
“เป็นคนดีจริงๆ”
“เก่งเรื่องให้กำลังใจจริงๆ”
“ลิลลี่จังใจดีมากเลย”

คำตอบที่สมบูรณ์แบบของลิลลี่ทำให้พวกเราพูดอะไรไม่ออก… ลิลลี่สงสัยว่าทำไมเราเงียบไป เลยหันมาถามเรา

『…อืม จู่ๆ ทำไมสองคนถึงเงียบไปล่ะ? 』

『 ออร่าของเธอมันช่างเจิดจ้าเหลือเกิน!…ลิลลี่จัง…!! 』

[นี่สินะ ที่เขาเรียกว่าคนร่าเริงน่ะ…!?]

“โดนแสงสว่างจากพวกสดใสร่าเริงจนพลังหมดไปแล้ว 555”
“จงเข้มแข็งไว้ พวกจอมเวท”
“แสงสว่างย่อมชนะความมืดได้จริงๆ…”
“บางทีลิลลี่จังอาจจะเป็นคนที่ให้คำปรึกษาได้ดีที่สุดแล้ว”

 

———