(WN) ชีวิตผมเปลี่ยนไปหลังจากได้ออกสตรีมในช่องVTuberของเพื่อนสมัยเด็ก - ตอนที่ 103 เพื่อนร่วมปาร์ตี้ !

ตอนที่ 103 เพื่อนร่วมปาร์ตี้ !

 

[ อ้า! นั่นอินะรินนี่นา! อยู่ที่นี่เหรอ! ]

 

[ อะ…ใช่ค่ะ…ก็คิดว่าอาจจะมีใครสักคนสังเกตเห็น ก็เลยแอบอยู่ในห้องลองชุดมาตลอด…ประมาณสองชั่วโมงได้ค่ะ ]

 

[ [ หา!? นานไปมั้ย!? ] ]

 

“ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ”
“สองชั่วโมงเลยเหรอ”
“แอบอยู่ตลอดเลยเหรอ!?”
“ใช้ชีวิตอยู่มุมห้องสินะ”

 

สองชั่วโมงที่แอบอยู่ในนั้นมันช่างน่าตกใจจริง ๆ แม้ว่าในเกมนี้จะมีวิธีสนุกหลายแบบ แต่การปิดตัวเองอยู่ในห้องลองชุดแบบนี้ คงเป็นอะไรที่ทีมงานไม่คาดคิดแน่ ๆ เรย์เหมือนจะรู้ว่าผมไม่รู้จักอินะริ เลยแนะนำให้รู้จักกัน

 

[ อ้อ นี่รุย! เป็นไลฟ์เวอร์หน้าใหม่…ว่าแต่ก็ผ่านมาได้ครึ่งปีแล้วสินะ? ]

 

[ อ่า ใช่…ยังไงก็เถอะ ฉันรุย ยินดีที่ได้รู้จัก ]

 

ผมก้าวออกไปข้างหน้าและทักทายอินาริที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งเธอก็ทำท่าทางเหมือนพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อกล่าวตอบกลับมา

 

[ ย…ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ……โคโนะ อินะริค่ะ…! ]

 

น้ำเสียงเธอสั่นเล็กน้อย ดูเหมือนเธอจะประหม่าเกินไปหน่อย

 

[ ไม่ต้องกังวลนะ สบาย ๆ ได้เลย ]

 

[ ………… ]

 

[ อ่า…เอ่อ หรือว่าฉันพูดไม่ชัด? ]

 

[ อ๊ะ…มะ…ไม่ได้ยินค่ะ…! ]

 

[ อ้อ… ]

 

“อ๊ะ”
“ฮ่าๆ”
“เงียบกันหมด”
“บรรยากาศแปลกๆ แฮะ”
“ก็รุยยดูเหมือนตัวละครสายแข็งนี่นา”
“คนที่ไม่รู้จักรุยอาจจะคิดว่าเขาดูเข้มจริง ๆ”
“แต่พวกเรารู้นิสัยรุยถึงได้แซวแบบนี้ได้”

 

ตามที่คอมเมนต์ว่าไว้ ภาพลักษณ์ของรุยดูเยือกเย็น จนบางคนอาจคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชา เดิมทีผมเองก็พยายามสร้างภาพลักษณ์แบบตัวละครสายคูล ๆ อยู่เหมือนกัน…แต่โชคดีที่เรย์ช่วยแก้สถานการณ์ให้

 

[ อินะรินค่อนข้างขี้อายหน่อยนะ แต่เป็นคนดีมากเลย! ]

 

[ อ้อ อย่างนี้นี่เอง ถ้าทำให้รู้สึกไม่สบายใจ ก็ขอโทษทีนะ …]

 

“รุยไม่ละเอียดอ่อนเลย”
“รุยสายซุ่มซ่าม 555”
“เรย์นี่ใจดีจริง ๆ เลย”
“อินะริก็ใจดีเหมือนกัน”
“แล้วรุยล่ะ?”
“ไม่มีคอมเมนต์ก็ได้นะ…”

 

[ ตะ…ต้องขอโทษด้วยค่ะ! ]

 

อินะริก้มหัวลงต่ำ ไลฟ์เวอร์ที่ขี้อายขนาดนี้ค่อนข้างหายาก แต่เธอคงมีเสน่ห์ดึงดูดบางอย่างอยู่แน่ ๆ เพราะเรย์ถึงได้ชมเธอแบบนั้น

 

[ เอ่อ…คือ…ถ้าเรย์ซังจะซื้อ ฉันลดราคาให้นะคะ! ]

 

อินะริรีบออกจากห้องลองชุด วิ่งไปที่มุมที่มีชุดของเธอวางอยู่ แล้วเปลี่ยนราคาชุดเป็นเพียง 1 โกลด์ เมื่อเรย์เห็นก็ทำตาเป็นประกาย

 

[ ว้าว! ถูกมาก! ซื้อเลย ๆ! ]

 

[ เฮ้…อินะริซังอาจใช้เวลานานกว่าจะทำชุดนี้ได้นะ จะซื้อในราคานี้ไม่ได้หรอก เราควรเก็บเงินให้พอแล้วค่อยกลับมาซื้อ ]

 

[ อืม…ก็จริงเนอะ…]

 

[ โทษด้วยนะ อินะริซัง เดี๋ยวพวกเราจะกลับมาพร้อมเงินแน่นอน…]

 

ผมพูดพร้อมกับพยายามดึงเรย์กลับ แต่เสียงของอินtริที่สั่นเล็กน้อยก็เรียกเรากลับมา

 

[ ต…แต่ว่า…! เรย์จังเป็นคนแรกที่ชมชุดของฉันค่ะ! พะ…เพราะงั้น…ฉันอยากให้เรย์จังได้มันไปค่ะ…! ]

 

[ อ้อ อย่างนี้นี่เอง… ]

 

จะทำยังไงดีนะ? ถ้าเป็นแบบนี้ ควรรับน้ำใจของเธอแล้วรับชุดนี้ไป หรือจะให้เธอเก็บไว้ให้ก่อนดี…อ๊ะ! ผมคิดวิธีดี ๆ ออกแล้ว เลยถามเธอไปว่า

 

[ อินะริซัง มีปาร์ตี้อยู่แล้วหรือยังครับ ? ]

 

[ เอ๊ะ? ฉะ…ฉันอยู่คนเดียวค่ะ…]

 

[ งั้นดีเลย อินะริซัง มาร่วมทีมกับพวกเราสิครับ! ]

 

[ เอ๊ะ!? เอ๋!? ]

 

[ ว้าว! ไอเดียดีเลย! ]

“โห สกิลชวนเข้าทีม!”

”รุยเป็นฝ่ายชวนเหรอ น่าประทับใจ”

“อินะริเข้าทีมนี้น่าจะสบายใจดีนะ”

 

[ ถ้าเธอมาเป็นสมาชิกปาร์ตี้เรา ไอเทมที่เราหามาได้ก็จะให้เธอด้วย ส่วนไอเทมทีเธอสร้าง เราก็จะได้รับเหมือนกัน พวกเรากำลังมองหาสมาชิกอยู่พอดี ถ้าเธอมา จะช่วยได้มากเลย! ]

 

ผมพูดไปแบบนั้น แล้วอินะริซังก็ดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อย…

 

[ แต้ะ…แต่ว่า…แบบนี้จะดีจริงเหรอคะ? ที่รับคนอย่างอินะริเข้าปาร์ตี้… ]

 

[ อ๋อ เรายินดีต้อนรับเลยนะ เพื่อนร่วมยิ่งปาร์ตี้ขึ้นเยอะยิ่งดีนะ! ใช่มั้ย เรย์? ]

 

เรย์พยักหน้าและยิ้มยิ้มกว้าง

 

[ ใช่เลย! ถ้าอินะริมาเข้าร่วม ฉันจะดีใจมากเลยล่ะ! ]

 

[ อ๊า ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ…หมายถึง…ถ้าอินะริทำตัวเหมือนเข้ามาเป็นก้างขวางคอรุยซังกับเรย์จัง อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้น่ะค่ะ… ]

 

“555555” 
”555555” 
”555555” 
”คิดมากไปแล้วน่า ｗ”
”เพราะงี้เลยดูไม่อยากเข้าปาร์ตี้สินะ?” 
”ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าอินาริมาร่วมทีมต้องสนุกขึ้นแน่”

 

ถ้าเข้ามาแล้วเป็นอะไรยูริผมก็ไม่ติดหรอกนะ… แต่เอาจริงๆ “คนก็พูดเรื่องรุยเรย์เยอะเหมือนกัน จะเข้าร่วมปาร์ตี้เราคงต้องใช้ความกล้าสักหน่อยสินะ” ผมคิดในใจ ก่อนจะพูดปลอบเธอ

 

[ ไม่ต้องห่วงหรอก…จริงๆ นะ ที่จริงแล้วพวกเราสองคนก็อยู่กันแบบอึดอัดมาตลอดเลย ]

 

[ อืม! ใช่แล้ว! ถ้ามีผู้หญิงเพิ่มอีกคน ฉันจะดีใจมากเลยล่ะ! ]

 

[ แค่ะ…จริงๆ เหรอคะ…? อินาริน่ะ ทำอะไรไม่ได้เลยนะคะ… ]

 

เรย์เอื้อมมือไปจับไหล่อินาระ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

 

[ อินะริน! ]

 

[ ว๊า…! ]

 

[ ฉันน่ะ สร้างบ้านอยู่ตั้งสองวัน ส่วนรุยก็มัวแต่เดินวนไปวนมาเพราะมาช้ากว่าคนอื่น! เพราะงั้นไม่ต้องห่วงเลยนะ!! ]

 

“5555” 
”5555” 
”5555” 
“5555”

 

[ พูดแบบนั้นทำให้คนยิ่งห่วงนะ… แต่ก็นั่นแหละ จริงๆ พวกเราใช้ชีวิตแบบสบายๆ ไม่ได้ซีเรียสอะไร ถ้าอินะริมาร่วมทีม ฉันก็จะดีใจมากเลยนะ ]

 

[ ใช่เลย! ทำตัวตามสบายเถอะ! ]

 

[ ……! ]

 

ดูเหมือนความชิลของพวกเราจะทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น อินะริพยักหน้าอย่างช้าๆ ด้วยความมั่นใจที่เพิ่งจะมี

 

[ ……ค่ะ! ฉะ…ฉันก็อยาก…เข้าปาร์ตี้ด้วยค่ะ! ]

 

[ ฮิฮิ! เยี่ยมเลย! ]

 

[ ดีใจจัง! ยินดีต้อนรับนะ อินะริซัง ]

 

[ ยะ…ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ!! ]

 

“น่ารักจัง” 
”น่ารักจัง”
”อินะริเข้าปาร์ตี้แล้ว!” 
”ไม่นึกว่าจะเจอเพื่อนร่วมทีมใหม่ในสถานการณ์แบบนี้” 
“ไม่คิดเลยว่าอินาริจะเข้าทีมนี้” 
”สองคนนี้อาจจะช่วยเปิดใจอินะริได้ก็ได้นะ…?” 
”เรื่องนี้เริ่มสนุกขึ้นแล้ว!!!”