(WN) ชีวิตผมเปลี่ยนไปหลังจากได้ออกสตรีมในช่องVTuberของเพื่อนสมัยเด็ก - ตอนที่ 101 ช้อปปิ้งกับเรย์!

ตอนที่ 101 ช้อปปิ้งกับเรย์!

 

แล้วเราก็เดินไปตามถนนสายใต้ของถนนหลัก ตรงนี้มีร้านค้าสำหรับอุปกรณ์สวมใส่เรียงรายอยู่มากมาย และในที่สุดเราก็พบร้านขายอาวุธที่เราตามหา

 

[ อ๊ะ! เจอร้านขายอาวุธแล้ว! เข้าไปกันเถอะ! ]

 

[ อืม ]

 

ผมเดินตามหลังเรย์เข้าไปในร้าน ที่นี่ผนังไม้เต็มไปด้วยอาวุธต่าง ๆ เช่น ดาบ ขวาน และอื่น ๆ อีกมากมาย ส่วนที่เคาน์เตอร์ก็มี NPC เจ้าของร้านที่ดูหน้าโหดอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนได้เป็นนักผจญภัยจริง ๆ และเรย์ก็กำลังเดินวนมองไปรอบ ๆ ร้าน

 

[ โอ้~ บรรยากาศได้อยู่นะ! แล้วรุยอยากได้อาวุธแบบไหนล่ะ? ]

 

[ อืม…ขอดูรอบ ๆ ก่อนแล้วค่อยตัดสินใจได้มั้ย? ]

 

[ ได้สิ! ]

 

หลังจากได้รับอนุญาตจากเรย์ ผมก็เดินไปคุยกับเจ้าของร้านเพื่อดูรายการอาวุธที่ขาย มีทั้งดาบ ค้อน หอก ธนู ซึ่งเป็นอาวุธพื้นฐานทั่วไป และยังมีปืนหรือจรวด RPG แบบสมจริง รวมถึงอาวุธแฟนตาซีอย่างคฑาเวทมนตร์และสัตว์อัญเชิญ

 

ประเภทอาวุธหลากหลายมากจนเกินไป แต่ดูเหมือนจะมีความสมดุลพอสมควร แน่นอนว่าพวกปืนหรือจรวด RPG ราคาก็ถูกตั้งไว้สูงมาก

 

[ ตัดสินใจได้หรือยัง? ]

 

[ อืม…งั้นขอเป็นดาบคู่แบบธรรมดาแล้วกัน น่าจะใช้ง่ายดี ]

 

เรย์พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเบื่อเล็กน้อย

 

[ เอ๋~ มาถึงโลกแบบนี้ทั้งที ยังจะใช้ดาบธรรมดาอีกเหรอ? ]

 

[ ก็ไม่ได้แย่นะ ดาบเป็นอาวุธอันดับหนึ่งที่ผู้ชายทุกคนใฝ่ฝันเลยนะ ]

 

“ก็จริง”
“งั้นใช้ดาบคู่ที่กำลังฮิตตอนนี้ดีกว่า”
“หรือใช้ปืนดาบไปเลย”
“นี่สินะลักษณะของคนที่เน้นความมั่นคงแม้แต่ในโลกแฟนตาซี”
“แสดงให้เห็นนิสัยเวลาตัดสินใจเลือกอาวุธจริง ๆ”
“ว่าแต่ นายเป็นจอมเวทย์ไม่ใช่เหรอ”

 

หลังจากอ่านคอมเมนต์ผมถึงนึกได้ว่าตัวเองเป็นจอมเวทย์…แต่จะว่าไป จอมเวทย์จะใช้ดาบก็คงไม่แปลกอะไร การเป็นจอมเวทย์ดาบมันก็น่าหลงใหลในแบบฉบับคนชอบเรื่องลึกลับเหมือนกัน

 

[ เข้าใจแล้ว~ ดาบก็ช่วยประหยัดเงินด้วย ]

 

เรย์จึงซื้อดาบให้ผมและส่งดาบสีเงินวาววับมาให้ ผมรับมันไว้และขอบคุณเธอ

 

[ ขอบคุณนะ แล้วเรย์ล่ะจะใช้อะไร? ]

 

[ ฉันแน่นอนว่าต้อง…นี่แหละ! ]

 

เรย์หยิบคฑาที่เธอเพิ่งซื้อออกมา มันมีขนาดเท่ากับความสูงของเธอ ปลายคฑาประดับด้วยคริสตัลที่ดูเหมือนอัญมณี เรียกได้ว่าเป็นอาวุธที่ดูเหมือนในเกมแฟนตาซีแบบสุด ๆ

 

[ โห เจ๋งดีนะ! แต่ทำไมถึงเลือกคฑาล่ะ? ]

 

[ ก็ฉันเป็นจอมเวทย์นี่นา! แน่นอนว่าต้องอยากใช้เวทย์มนตร์สิ! ]

 

เรย์พูดพร้อมโพสท่าเหมือนตัวละครสาวน้อยเวทมนตร์ ซึ่งดูเหมือนจะได้รับอิทธิพลมาจากอายากะ ผมอดหัวเราะไม่ได้

 

[ ฮ่าๆ เหมาะกับเธอดีนะ ]

 

[ จริงเหรอ? ]

 

“น่ารัก”
“เรย์จังน่ารักจริง ๆ นะ!”
“น่ารักแบบนี้ใครไม่หลงไหว”
“ขอเวลาถ่ายรูปแป๊บ!!”
”รุย ชมเธออีกสิ”

 

…หืม? ชมอีกเหรอ? เอาเถอะ คราวนี้ขอฟังคำแนะนำคอมเมนต์บ้างละกัน ผมจึงพูดออกไป

 

[ อืม เหมาะมากเลย ต่างจากฉันที่ลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นจอมเวทย์ ]

 

เรย์ทำหน้ามึนเล็กน้อย

 

[ เฮ้อ ลืมไปได้ไง…แต่ฉันไม่ได้เลือกเพราะตัวละครนะ แค่อยากใช้เวทย์มนตร์จริง ๆ เท่านั้นเอง! ]

 

“555”
“รู้แล้วน่า ｗ”
“ทำไมไม่พูดว่า ‘น่ารัก ขออีกทีได้มั้ย’ ล่ะ!”
“นี่สำหรับรุยนับว่าพยายามสุดแล้ว”
“จะให้ดียิ่งกว่านี้ต้องหาอุปกรณ์คู่กันนะ”
“จริงด้วย!”

 

ถึงจะบอกว่าอุปกรณ์คู่กัน…แต่เราซื้ออาวุธกันไปแล้ว จะทำยังไงดีล่ะ? ดูเหมือนคอมเมนต์ฝั่งเรย์ก็พูดในแนวเดียวกัน เพราะเธอหันมาพูดว่า

 

[ นี่ คอมเมนต์บอกว่าพวกเราน่าจะใช้อุปกรณ์คู่กันดีมั้ย? ]

 

[ แต่เราซื้ออาวุธกันไปแล้วนี่ แล้วก็คงไม่มีเงินพอจะซื้อคฑาอีกอันด้วย ]

 

[ งั้นเรามาแต่งตัวให้เข้าชุดกันดีกว่า! เสื้อคลุมของจอมเวทย์เรามีเหมือนกันใช่มั้ย? ]

 

[ อ้อ หมายถึงชุดคลุมสินะ? ]

 

ผมไม่เคยพูดถึงรายละเอียดเครื่องแต่งกายเลย แต่เราทั้งคู่ใส่เสื้อเชิ้ตขาวแบบเริ่มต้นอยู่ ถ้าเปลี่ยนแค่เสื้อผ้า น่าจะทำให้ดูเข้าชุดกันได้

 

[ แต่เสื้อคลุมจอมเวทย์มันมีขายเหรอ? ]

 

[ ต้องลองไปดูถึงจะรู้! ไปที่ร้านขายอุปกรณ์สวมใส่กันเถอะ! ]

 

[ อืม เข้าใจแล้ว ]

 

แล้วเราทั้งสองก็แบกอาวุธมุ่งหน้าไปยังร้านขายอุปกรณ์สวมใส่ด้วยกัน

 

—

 

จากนั้นเราเดินต่อไปอีกไม่กี่นาทีจนกระทั่งมาถึงร้านขายชุดเกราะ…

 

[ ถึงแล้ว ! ]

 

[ แต่ว่า…นี่ไม่ค่อยให้ความรู้สึกเหมือนร้านขายชุดเกราะเลยนะ? ]

 

เบื้องหน้าของเราคือร้านที่มีหน้าร้านเป็นกระจกใส ดูมีสไตล์และทันสมัย แตกต่างจากร้านขายอาวุธโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าเรย์เองก็น่าจะคิดแบบเดียวกัน

 

[ อืม…เหมือนร้านขายเสื้อผ้าในชีวิตจริงเลยเนอะ? ]

 

[ นั่นสิ ]

 

“นี่มัน…”
“หรือว่า…นี่มัน…”
“เดทในร้านขายเสื้อผ้ามาแล้ววววววววววว!!!”
“นี่มันสถานการณ์แบบคู่เดทชัด ๆ !!!”
“ขอบคุณทีมงานที่เตรียมร้านเสื้อผ้าไว้”
“นี่! รุย! ถ้าโดนถามว่าชุดไหนเหมาะกว่ากัน ให้ตอบชุดที่อยู่ในมือขวานะ!”
 

คอมเมนต์ก็ยังคงคึกคักเช่นเคย… พวกนายไม่รู้จักเบื่อกันบ้างหรือไงนะ

 

[ เอาล่ะ อย่างน้อยก็เข้าไปดูกันก่อนเถอะ เราต้องหาชุดของนักเวทให้เจอด้วย ]

 

[ อื้ม! ]

 

แล้วคราวนี้ผมเป็นคนเดินนำหน้าไป เปิดประตูกระจกและก้าวเข้าไปในร้านนั้น