[WN] การกวาดล้างมนุษยชาติของเจ้าหญิงแวมไพร์กับอดีตผู้กล้า - ตอนที่ 92 องค์ที่ 4 ล้างแค้น - ขุนพลเทพปราชญ์ vs มหาเกาทัณฑ์

พอผมไปถึงจุดที่ฮัซซาร์ดกระเด็นไป เจ้านั่นก็ลุกขึ้นมายืนแล้วเรียบร้อย แถมตั้งท่าชี้คันธนูอันโตนั่นมาทางผมซะด้วย

 

“…อะไรกัน คนที่มาหาผมคือแกเองเหรอเนี่ย ถ้าผมจัดการลีน บลัดลอร์ดได้ล่ะก็ ลำดับของผมจะได้ถูกเลื่อนขึ้นไปในฐานะวีรบุรุษที่แก้แค้นให้กับผู้กล้าแท้ๆ เลยนะ ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ คุณดูเก็นก็จะเป็นคนได้ผลงานชิ้นงามนั่นไปน่ะสิ”
“………”
“อา แต่แกเองก็เป็นตำแหน่งที่ 3 นี่ ใช่มั้ย? ซากุระ ฟอเรสเตอร์ จอมเวทที่แข็งแกร่งที่สุดของกองทัพจอมมาร… ถ้าฆ่าแกได้ ลำดับของผมก็อาจจะได้เลื่อนขึ้นอยู่ดีล่ะมั้ง”
“…ลำดับขั้น มันสำคัญ ขนาดนั้น… เลยเหรอ”
“แน่อยู่แล้วสิ ลำดับที่ 1 ของ 12 อัครสาวกน่ะ จะได้เป็นองค์สันตะปาปาเลยนะ เมื่อพูดถึงสันตะปาปาแล้ว นั่นก็คือตำแหน่งที่ได้ใกล้ชิดกับท่านมิซารี่ที่สุดใช่มั้ยเล่า? นั่นคือตำแหน่งเพียงหนึ่งเดียวที่ได้ยินเสียงของท่านผู้นั้นเลยนะ ซักวัน ผมจะต้องเอาเก้าอี้นั่นมาเป็นของผมให้ได้เลย”
“…การที่ฆ่า ท่านเทียน่า… ก็เป็น ส่วนหนึ่ง ของเรื่องนั้นเหรอ?”
“เทียน่า? อ้อ เอลฟ์นั่นน่ะเอง ก็เห็นว่าเป็นผู้บริหารของกองทัพจอมมาร ก็สงสัยอยู่ว่าจะขนาดไหน แต่ก็ไม่เห็นเท่าไหร่หนิ ผมยิงธนูทะลุหัวใจของเจ้านั่น เอาซะร่างหายไปเกือบครึ่งเลยล่ะ เรื่องจะคืนชีพน่ะลืมไปได้-…”
“{เพิ่มพลังขั้นสูง เอนเชนท์ • กราวิตี้เบลด (เสริมกำลัง • คมดาบแรงโน้มถ่วง)}”
“โอ้!?”

 

ก่อนที่เจ้านั่นจะพูดจบประโยค ผมก็ยิงเวทใส่ไปโดยไม่ทันได้ตั้งใจด้วยซ้ำ

…แต่ นี่มันก็เพิ่งเริ่มเอง ร่างของท่านเทียน่าจะเหลืออยู่เกินครึ่ง ถ้างั้น ผมก็ยังคืนชีพให้ท่านได้อยู่

ตอนนี้ก็หาร่างของท่านเจอด้วยเวทตรวจจับไปแล้วว่าอยู่ที่ไหน แล้วก็ เคลื่อนย้ายร่างของท่านไปสถานที่เฉพาะเรียบร้อยแล้วด้วย

ทั้งหมดที่เหลือก็แค่ ฆ่าเจ้าผู้ชายคนนี้ซะ

 

“กล้าดียังไง… กล้าดียังไง! ท่านเทียน่าน่ะ!”
“บ้าจริง เอลฟ์นี่ทำให้ประหลาดใจได้ตลอดจริงๆ เลย! แต่อย่างแกน่ะ ไม่ใช่คู่มือของผมซักนิดเดียว!”

 

พอพูดออกมาแบบนั้น ฮัซซาร์ดก็ยิงธนูจากสมบัติศักดิ์สิทธิ์ตามชื่อของมันเลย ‘คันศรยักษ์ ดาริออน’

 

“{เบนด์ สเปซ (บิดพื้นที่)}”

 

เวทมนตร์ที่บิดเบือนพื้นที่รอบข้าง และจะสามารถหักเหการโจมตีระยะไกลทุกประเภทได้

ลูกศรที่ใหญ่เท่าหอกเล่มโตพุ่งผ่านไปข้างหลัง ไม่ได้เฉียดมาใกล้ผมเลย

 

“อะไรกัน!?”
“{ฟรีซเลเซอร์ (ลำแสงเยือกแข็ง)}”
“กึก…!”
“{คริมสันไซโคลน (พายุคลื่นลมร้อน)}”
“โอ้ย…! ด- เดี๋ยวก่อน…”
“{ติดตาม เอนเชนท์ • แอซิดช็อต (เสริมกำลัง • สาดกระสุนน้ำกรด)}”
“กุอ๊าา!?”

 

คุณสมบัติหลักของสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของชายคนนั้นอย่าง ‘คันศรยักษ์ ดาริออน’ คือ [การเจาะทะลุการป้องกัน] ถึงอย่างนั้น ก็ไม่เหมือนกับดาบมาร ไดอาสของคุณโยมิ เพราะมันไม่ได้โจมตีโดยเมินเฉยสเตตัสการป้องกันของสิ่งมีชีวิต ดาริออนจะเจาะทะลุวิธีการป้องกันอย่างบาเรีย, โล่ หรือเกราะได้ เป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่เหมือนศัตรูตามธรรมชาติของเทพแห่งการคุ้มครองอย่างท่านฟลูเรเทียเลย

แต่ก็อย่างที่เห็นเมื่อกี้นี้ ดูเหมือนการใช้เวทมนตร์ ‘หักเห’ ลูกศรจะยังได้ผลอยู่นะ

ถึงแม้ว่าลูกธนูจะมีอยู่ไม่จำกัดเลยเมื่อคันธนูถูกง้างแล้ว แต่ก็ต้องใช้เวลา 3 วินาทีเพื่อให้ดาริออนสร้างตัวตนทางกายภาพของลูกธนูจนสมบูรณ์ได้

พูดอีกอย่างคือ วิธีการจะรับมือเจ้าหมอนี่ ก็มีวิธีง่ายๆ อยู่วิธีนึง

 

“{แกรนด์ เอ็กซ์โพลด (ระเบิดเพลิงยักษ์)}”
“กึก!? ด- เดี๋ยวก่อน…”
“{เพิ่มพลังขั้นสูง เอนเชนท์ • ไลท์นิ่งสเฟียร์ (เสริมกำลัง • บอลสายฟ้า)}”
“อุว้าาาาก!?”

 

อย่าปล่อยให้หมอนี่ได้มีเวลาง้างคันธนูแม้แต่ครั้งเดียว

ทันทีที่ร่ายเวทบทหนึ่งไป ก็ร่ายเวทบทต่อไปใส่ทันที ไม่ให้เจ้านั่นมีโอกาสได้ใช้งานสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของตัวเอง

 

ทั้งช่วยเพิ่มพลังเวท ทั้งลดปริมาณเวทที่ต้องใช้ ทั้งย่อเวทมนตร์ทุกบทให้ร่ายได้ง่ายขึ้น และลดเวลาในการที่เวทมนตร์ต้องใช้เพื่อเริ่มทำงานด้วย ทั้งหมดนี่คือพลังของสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่ผมได้รับจากท่านจอมมาร ‘คทาราชัน ฮาติ’

 

คทานี่น่ะสุดยอดไปเลย ถึงจะใช้เวทระดับสูงไปตั้งหลายบทแล้ว พลังเวทที่ผมใช้ไป อย่างมาก ก็แค่ประมาณ 5% ของพลังเวทที่ผมมีเอง

ถ้าเป็นทุกที แล้วผมใช้เวทไปขนาดนี้ ผมคงใช้ไปถึง 10% แล้วล่ะ… นี่ช่วยลดให้น้อยลงไปเกือบครึ่งเลย

ถึงยังไง เวทคืนชีพก็ต้องใช้พลังเวทเกือบ 30% ของที่ผมมีเลย ต่อให้มีพลังของฮาติช่วยแล้วก็เถอะ ผมต้องสำรองพลังเวทเอาไว้อย่างน้อยก็ประมาณนั้นล่ะนะ

 

ที่เหลืออยู่ทั้งหมดนั่น… สำหรับเจ้าหมอนี่ที่ฆ่าท่านเทียน่า นี่แด่ท่านเทียน่า ผมจะทรมานคุณ เอาให้ต้องเสียใจไปจนกว่าจะถึงวาระสุดท้ายของชีวิตเลย!!

 

“ฟุฟุ…อะฮะฮะฮะฮะฮะ!!! {ดาร์กเนส แคนนอน (ปืนใหญ่อนธการ)}”
“แม่งเอ๊ย! ไอ้บ้านี้! อย่ามาดูถูกกันนะเห้ย…!”
“{เสริมผลกระทบ เอนเชนท์ • เวฟ ออฟ เพน (เสริมกำลัง • คลื่นแห่งความเจ็บปวด)}”
“…ก๊าาาาาาาาาาาา!!”

 

ทำไมกันนะ

ไม่ใช่แค่หมอนี่ด้วยสิ ผมน่ะ… มีความรู้สึกรุนแรงเวลาไล่ต้อนผู้คนแบบนี้ จนชักจะติดเป็นนิสัยซะแล้วสิ

ท่านเทียน่าก็เคยพูดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน บางที หรือว่านี่จะเป็นเอกลักษณ์ของเผ่าเอลฟ์หรือเปล่านะ

มากกว่านี้ ต้องทรมานเจ้าหมอนี่ ให้มากกว่านี้อีก

 

“ชายคนนี้มาฆ่าครอบครัวของผม… ไม่มีความจำเป็นที่ต้องยั้งแรงแม้แต่นิดเดียว”

 

ก็สมกับเป็นนักธนูล่ะนะ ชายคนนั้นหลบเวทมนตร์ของผมได้หลายครั้งเลย

ถึงจะเป็นพวกเน่าเฟะไปถึงรากเหง้า แต่ก็ยังเป็นลำดับที่ 5 ของ 12 อัครสาวกนี่นะ สเตตัสเฉลี่ยประมาณ 23,000 ส่วนความแข็งแกร่งในการง้างคันธนู และความเร็วในการทิ้งระยะห่างก็เกิน 30,000 ไปเลย

เพราะงั้น หมอนั่นถึงหลบเวทมนตร์ของผม แถมยังโจมตีสวนกลับมาด้วยคันธนูสมบัติศักดิ์สิทธิ์ด้วย

ถึงอย่างนั้น ตัวคันธนูคงไม่มีความสามารถในการเจาะผ่านเวทมนตร์ล่ะนะ ลูกศรเลยฝ่าการป้องกันของผมไม่ได้ซักดอก

 

หลังจากที่ผมเปลี่ยนวิธีการต่อสู้เป็นสาดเวทมนตร์โจมตีจากทางอากาศ ชายคนนั้นก็พอจะยิงธนูใส่ผมระหว่างที่หลบจากผมไปด้วยได้ตั้ง 2 ครั้งเลย ถึงธนูทั้ง 2 ดอกนั่นก็ถูกหักเหออกไปหมดเลยก็เถอะ

ของแค่นั้นน่ะ เจาะเวทมนตร์ของผมไม่เข้าหรอกนะ

ในฐานะจอมเวทที่แข็งแกร่งที่สุดในกองทัพจอมมาร และในฐานะขุนพลจตุเทวอสุราตำแหน่งที่ 3 หมอนั่นน่ะดวงกุดแล้วล่ะ ที่มั่นใจอย่างล้นเหลือเลยว่าจะเอาชนะผมที่มีสเตตัสพลังเวทเกือบ 100,000 แถมเจ้านั่นยังประมาทขนาดนั้นด้วย

 

“แม่งเอ๊ย! แม่งเอ๊ย แม่งเอ๊ย แม่งเอ๊ย!! มันอะไรกันวะนั่น!? แบบนี้มันขี้โกงนี่หว่า!”
“{ลูมินัสชูตเตอร์ (ประกายแสงทะลุทะลวง)}”
“อุหวา! …ผ- ผมไม่ผิดซักหน่อย! เจ้านั่นน่ะแข็งแกร่งเกินไป! เพราะงั้น นี่ไม่ใช่… การหนี ก็แค่กลยุทธ์ถอยไปตั้งหลักเท่านั้น! ใช่แล้ว!”

 

เหมือนฮัซซาร์ดจะพึมพำอะไรซักอย่างกับตัวเอง… ก่อนจะปล่อยให้สเตตัสความเร็วได้ทำหน้าที่ของมัน แล้วก็วิ่งหนีไปแล้ว

…ฟุฮิฮิ ผมไม่มีทางปล่อยให้แกคุณหนีไปแบบนั้นอยู่แล้วล่ะนะ

 

“{รีเทิร์นซ์ (มิติวกกลับ)}”
“เอาล่ะ ทีนี้ก็… เอ๊ะ?”

 

เวทมนตร์ที่บิดเบือนพื้นที่โดยรอบ เมื่อเป้าหมายหนีไปไกลกว่าระยะที่กำหนด เป้าหมายนั้นจะถูกส่งกลับมายังตำแหน่งเดิม เป็นเวทมนตร์สำหรับป้องกันการหนีเลย

ตอนคุณลีนเจอเวทมนตร์นี้ครั้งแรก เหมือนเธอพูดอะไรแปลกๆ ที่ผมไม่เข้าใจด้วย รู้สึกจะพูดว่า ‘…นี่เหรอที่หมายความว่า เวลาเจอบอสจะกดออกไม่ได้น่ะ?’ ล่ะมั้งนะ

 

“อ- อ- อะไรกัน…”
“ยินดีต้อนรับกลับครับ {เฮเวนลี่ แฟลร์ (เพลิงสวรรค์)}”
“อ- อุว้าาาาาาาาก!”

 

ฮัซซาร์ดยังพยายามหนีอีกหลายต่อหลายครั้ง แต่ทุกครั้งเขาก็จะกลับมายืนที่เดิมเหมือนไม่ได้หนีไปไหนเลย

เป็นฉากที่ดูแล้ว ชวนให้ผมสงสัยจริงๆ เลยว่า นี่คือ 12 อัครสาวกลำดับสูงจริงๆ น่ะเหรอ

 

แต่ แค่นี้น่ะ มันยังไม่พอหรอก ไม่ใกล้เคียงเลยซักนิด

คุณจะต้องสิ้นหวังยิ่งกว่านี้ เจ็บปวดยิ่งกว่านี้… แค่นี้น่ะ มันยังชดใช้กับความตายของท่านเทียน่าไม่ได้ซักนิดเลยด้วยซ้ำ

 

“{เพิ่มพลังขั้นสูง เอนเชนท์ • อควา สแปลช (เสริมกำลัง • กระแสน้ำสาดกระเซ็น)}
{เบรคเลเซอร์ (ลำแสงทำลายล้าง)}
{เอเลเมนทัลแลนซ์ (หอกจตุรธาตุ)}”

 

ทั้งเวทระดับสูง ทั้งเวทระดับสูงพิเศษ ถูกสาดใส่เจ้านั่นเหมือนของแจกที่ไม่มีค่าเลย

ถึงจะยังไม่โดนแบบเต็มๆ แต่ผมก็บั่นทอนชีวิตของชายคนนั้นไปทีละนิดๆ

 

“แม่งเอ๊ยยยย! นี่มันปีศาจชัดๆ เลยยยยยยย!”
“…{อิมมอร์ทัลไอซิเคิล (เยือกแข็งชั่วกัปชั่วกัลป์)}”
“อึก!? ข- ขยับไม่ได้…”

 

ผมแช่แข็งเท้าของชายคนนั้นด้วยเวทน้ำแข็ง ก่อนจะจับเจ้านั่นยึดอยู่กับที่

ทีนี้ ฮัซซาร์ดก็ขยับไปไหนไม่ได้แล้ว

 

“ด-… เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน! นายจะฆ่าผมจริงๆ เหรอ? ถ้านายฆ่าผมตรงนี้ จะไม่มีใครเอาความน่ากลัวในพลังของนายไปพูดต่อนะ! ถ้านายปล่อยให้ผมหนีไป ผมจะไปสั่งให้ไม่มีใครมาแตะต้องนายอีกเลย! เพราะอย่างนั้นแล้ว…”
“จริงๆ แล้ว… ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ชอบต่อสู้หรืออะไรแบบนั้นหรอกนะ เพราะงั้น คุณไม่จำเป็นต้องไปพูดอะไรหรอก อีกอย่างนึง… ท่านจอมมารสั่งเอาไว้แล้วครับ ว่าให้ฆ่าทุกคนที่นี่ไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว และที่สำคัญ เรื่องที่คุณเป็นคนฆ่าท่านเทียน่า… ผมไม่มีทางยกโทษให้คุณอยู่แล้ว”

 

แล้ว ผมก็ร่ายเวทมนตร์ที่เตรียมเอาไว้

ในบรรดาเวทมนตร์ธาตุที่ผมสามารถใช้ได้ นี่คือเวทมนตร์ธาตุดินระดับสูงสุด แถมยังมีพลังทำลายล้างติด 5 อันดับแรกของเวททั้งหมดที่ผมมีเลย

จริงๆ แล้ว แต่เดิม นี่เป็นเวทมนตร์ที่ต้องอาศัยพิธีในการร่าย แถมยังต้องใช้หลายนาทีจึงจะสั่งใช้งานได้… ซึ่งคทาราชัน ฮาติ ช่วยทำให้การเตรียมการทั้งหมดนั่น เหลือแค่รอไม่กี่วินาทีเท่านั้นเอง

นี่แหละ เวททำลายล้างขั้นสุดยอดที่ทำลายแทบทุกสรรพสิ่งเพียงแค่ได้สัมผัสกับมันโดยตรง

ชื่อของเวทนั้นคือ ―――

 

“{เมเทโอฟอล (คำอัญเชิญอุกกาบาต)}”

 

ในตอนนั้น เหนือท้องฟ้าที่แสนไกล ก้อนหินขนาดมหึมาก็พุ่งลงมาด้วยความเร็วสูงลิบลิ่ว

ขาของฮัซซาร์ดถูกแช่ติดอยู่ในน้ำแข็ง เจ้านั่นไม่สามารถหนีไปที่ไหนได้อีกแล้ว

 

“…บ้าเอ๊ยยยยยยยยยยยย! ไอ้ สัตว์ประหลาดเอ๊ย อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!”

 

พอหมอนั่นพูดจบประโยค… อุกกาบาตลูกนั้นก็กระแทกกับพื้น ตรงจุดที่ฮัซซาร์ดอยู่ตรงกลางเลย

 

TN: เนี่ย นายไม่ใช่นักธนูที่แท้จริงไงหล้า นักธนูที่ไหนเอะอะๆ ใช้แต่ธนูกัน นักธนูที่แท้จริงน่ะ จะต้องสร้างดาบขึ้นมาใช้สู้สิ 55555

และเราก็ได้เห็นซักทีนะครับว่า ดีกรีจอมเวทที่แข็งแกร่งที่สุดในกองทัพจอมมารขณะนี้เนี่ย ทำได้ขนาดไหนกัน