[WN] การกวาดล้างมนุษยชาติของเจ้าหญิงแวมไพร์กับอดีตผู้กล้า - ตอนที่ 134 องค์ที่ 5 กำเนิดจอมมาร - [บทศูนย์] คนที่ 2

“…ถ้างั้น ไปกันเลยค่ะ ฝากดูแลที่เมืองด้วยนะคะ คุณเรน”
“ไว้ใจฉันได้เลย ไม่ว่าอะไรจะเข้ามา ฉันจะใช้ไต้ฝุ่นเป่าพวกมันให้หายไปไม่เหลือแม้แต่ฝุ่นเลยล่ะ”

 

มีเงา 3 เงากำลังออกจากเมืองของมนุษย์มังกร

ไม่ต้องสงสัยเลย นั่นก็คือฉัน, ฟราน กับฟลูเรเทียนั่นเอง

หลังจากไปคุยกับจักรพรรดิมังกรเรียบร้อย ฟลูเรเทียก็ตัดสินใจเดินทางมากับพวกเราด้วย

ดูเหมือนจักรพรรดิมังกรจะจำพวกเราได้ด้วย แล้วท่านก็ส่งตัวฟลูเรเทียมาให้เราอย่างยินดีเลย แถมบอกมาว่า [i]‘ทีนี้ เราก็ได้จ่ายหนี้ที่ติดเอาไว้นานเสียทีสินะ’[/i]

 

“ท่านจักรพรรดิมังกร… ดิฉันคิดว่าเขาจะเป็นคนที่จะทำอะไรก็ต่อเมื่อได้คำนวณเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ท่านเองก็มีด้านที่เมตตาเหมือนกัน ดูเหมือน ดิฉันจะเข้าใจท่านผิดไปสินะคะเนี่ย…”

 

ฟลูเรเทียจริงจังกับเรื่องนี้สุดๆ เลย…

 

“(นี่ ฟิลิส บอกชั้นทีสิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ คุณเรนแข็งแกร่งกว่าเลตตี้หลายเท่าเลยนะ แล้วไหงเขาถึงบอกว่าให้เลตตี้ออกมาด้วยเพื่อให้เธอได้แข็งแกร่งขึ้นกันล่ะ)”
“(ถ้าเธออยากจะพูดอะไรล่ะ พูดไปเลยสิ! ฉันไม่มีทางบอกความจริงอันโหดร้ายแบบนั้นออกมาได้หรอก!)”

“…? มีอะไรงั้นเหรอคะ ทั้ง 2 คน?
““ก็ไม่มีอะไรนี่?””

 

“จะว่าไป ฟิลิสเป็นแวมไพร์ใช่มั้ย? เธอกับพวกชั้นนอนกันคนละเวลานี่นา จะไม่เป็นไรเหรอ?”
“ไม่มีปัญหา เอาตามที่พวกเธอสะดวกกันได้เลย เรื่องมันก็แค่ว่าเผ่าแวมไพร์เป็นเผ่าที่ใช้ชีวิตกลางวัน-กลางคืนสลับกับเผ่าพันธุ์อื่นๆ ก็เท่านั้นเอง ไม่ได้เป็นกฎหรือลักษณะเฉพาะของเผ่าพันธุ์ที่ต้องทำตามหรอก”

 

อีกอย่าง ตอนนี้เลเวลฉันก็เกิน 80 ไปแล้ว เพราะงั้นฉันเลยไม่จำเป็นต้องนอนหลับเท่าไหร่แล้วด้วย

 

“เออคือ… จะว่าไปแล้ว นี่พวกเรากำลังจะไปที่ไหนกันนะคะ?”
“อา ฉันยังไม่ได้อธิบายให้ฟังเลยสินะ เรากำลังมุ่งหน้าไปที่โลกมารกันน่ะ”

 

ถึงชื่อจะบอกว่าเป็นโลกมาร แต่ก็ไม่ได้เป็นโลกใบอื่นหรืออะไรแบบนั้นหรอก เป็นแค่คำเรียกโดยทั่วไปสำหรับบอกพื้นที่ต้องห้ามที่เป็นที่อยู่เฉพาะเผ่าปีศาจกับเผ่ามนุษย์มารเท่านั้น

ในบรรดาเผ่าพันธุ์ที่มีอยู่มากมาย พวกเขาคือ 2 เผ่าพันธุ์ที่มีคุณสมบัติธาตุในตัวในด้านชั่วร้ายมากที่สุด และยังถูกเพ่งเล็งและรุกรานจากเผ่ามนุษย์ก่อนเป็นเผ่าแรกๆ เลย

เพราะแบบนั้น เผ่าปีศาจกับเผ่ามารจึงจับมือเป็นพันธมิตรกัน และอาศัยอยู่ด้วยกันในโลกมารนี่เอง

 

“2 เผ่าพันธุ์ที่เผ่ามนุษย์มีความรู้สึกทางลบต่อมากที่สุดเนี่ย ฉันคิดว่าเป็นไปได้มากเลยที่พวกเขาจะอยากร่วมเป็นกำลังกับฉันที่เป็น [จอมมาร] น่ะ เพราะงั้น ฉันเลยจะเริ่มจากโลกมารก่อนไงล่ะ”
“แบบนี้นี่เอง เข้าใจแล้วค่ะ”
“แต่ก็น้า~ เพราะพวกเขาแทบจะไม่ได้ติดต่อกับเผ่าพันธุ์อื่นๆ เท่าไหร่เลย ข้อมูลเลยไม่ค่อยมีหลุดออกมาเท่าไหร่เหมือนกัน เพราะงั้น ฉันก็เลยรู้แค่ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน แต่ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้ พวกเขาจะยังเป็นเผ่าพันธุ์ที่สุภาพอ่อนโยนอยู่แบบที่ลือกันจริงๆ นี่นะ”

 

ก็ ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ก็คงต้องใช้วิธีใช้พลังกำราบให้พวกเขายอมเชื่อฟังฉันล่ะมั้ง แต่ว่า ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากทำแบบนั้นเลยนะ

 

ถึงยังไง พวกเรา 3 คนตรงนี้ อาจจะเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกก็ได้นะ

 

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ… คุณฟิลิส แข็งแกร่งสุดๆ เลยนะคะ กลัวนิดๆ เลยค่ะพอคิดว่าพอตกกลางคืนแล้ว คุณก็จะยิ่งแข็งแกร่งกว่าตอนนี้อีก”
“หือ? รู้ได้ยังไงน่ะ?”
“เอ๊ะ? คุณลืมแล้วเหรอคะ? ดูสิ นี่ไงคะ นี่ไง”

 

พอพูดออกมาแบบนั้น ฟลูเรเทียก็ล้วงเข้าไปในเสื้อ ก่อนจะคว้าเอาจี้ห้อยคอที่เธอห้อยอยู่ออกมา

 

“อ๋า แบบนี้เอง ‘เนตรสวรรค์ อารุส’ สินะ มาคิดๆ ดูแล้ว ฉันเป็นคนให้เธอเองนี่นา”
“ค่ะ ขอบคุณสำหรับเจ้านี่มากเลยนะคะ ดิฉันดูแลมันอย่างดีมาตลอดเลย”

 

อารุสเนี่ย ควรจะมีความสามารถในการส่องดูสเตตัสของคนอื่นด้วยสินะ

เธอใช้ความสามารถนั่นส่องดูสเตตัสของฉันงั้นเหรอ?

 

“จะว่าไป พวกเธอแข็งแกร่งแค่ไหนกันแล้วน่ะ?”
“สเตตัสของชั้นเหรอ? จะดูมั้ยล่ะ?”
“ดูของดิฉันได้เลยนะคะ”
“งั้น ของฉันด้วยก็แล้วกัน”
“““{สเตตัส}”””

 

ฟิลิส ดาร์กลอร์ด, แวมไพร์ Lv 84

คลาส (อาชีพ) : จอมมาร
สภาพ : สมบูรณ์, พรคุ้มครองจากเทพชั่วร้าย, พันธสัญญากับเทพชั่วร้าย

ความแข็งแกร่ง: 16,740
การป้องกัน: 13,540
พลังเวท: 21,570
การป้องกันเวท: 15,320
ความเร็ว: 18,590

เวทมนตร์: เวทเสริมแกร่งทางกายภาพ, เวทมนตร์ธาตุ (ทั้งหมด), เวทเสริมกำลัง, เวทฟื้นฟู, เวทคุ้มครอง, เวทจิตใจ, เวทพื้นที่, เวทมนตร์ความมืด

 

ฟราน ฟอเรสเตอร์, ไฮเอลฟ์ Lv 78

คลาส (อาชีพ) : มหาปราชญ์
สภาพ : สมบูรณ์

ความแข็งแกร่ง: 740
การป้องกัน: 520
พลังเวท: 31,250
การป้องกันเวท: 25,870
ความเร็ว: 9,650

เวทมนตร์: เวทมนตร์ธาตุ (ทั้งหมด), เวทสภาพแวดล้อม, เวทเสริมกำลัง, เวทคุ้มครอง, เวทฟื้นฟู, เวทจิตใจ, เวทพื้นที่, เวทมนตร์แสง, เวทมนตร์ความมืด, เวทพินาศ

 

ฟลูเรเทีย, มนุษย์มังกรระดับสูง Lv 81

คลาส (อาชีพ) : ราชันผู้พิทักษ์
สภาพ : สมบูรณ์

ความแข็งแกร่ง: 11,240
การป้องกัน: 9,960
พลังเวท: 12,470
การป้องกันเวท: 8,430
ความเร็ว: 9,850

เวทมนตร์: เวทคุ้มครอง

 

“……ทุกคนมีสเตตัสที่อย่างน้อย 1 ด้านที่เกิน 10,000 เลยแฮะ ว่าแต่นะ ฟราน พลังเวท 30,000 นั่นมันอะไรน่ะ”
“ฟิลิสที่สเตตัสทุกด้านเกิน 10,000 ก็พอกันนั่นแหละ เลตตี้เองก็มีทั้งความแข็งแกร่งทั้งพลังเวทสูงเลยนะ รับผิดชอบได้ทั้งแนวหน้าทั้งแนวหลังเลยนะเนี่ย”
“ถ- ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะค่ะ…”

 

ก็ สำหรับตอนนี้ ฉันก็ได้รู้แล้วว่าทุกคนตรงนี้น่ะพึ่งพาได้เลย

 

“…แล้วก็นะ ฟิลิส ชั้นสงสัยนิดหน่อย เรื่องนามสกุลน่ะ”

 

เอ๊ะ? นามสกุลเหรอ?

 

“ก็เธอแต่งงานกับริงกะแล้ว นามสกุลก็ต้องเป็น ‘บลัดลอร์ด’ สิ ทำไมมันถึงกลายเป็น ‘ดาร์กลอร์ด’ ได้ล่ะ?”
“อา นั่นน่ะเหรอ ดูเหมือนคนที่ได้รับอาชีพ [จอมมาร] จะได้รับนามสกุลนี้มาโดยอัตโนมัติ เป็นผลมาจาก [พันธสัญญากับเทพชั่วร้าย] น่ะ”
“แบบนั้น… จะดีเหรอ? ชั้นนึกว่าถ้ายังเป็นบลัดลอร์ดอยู่ เธอจะได้ยังมีอะไรเชื่อมโยงกับริงกะอยู่บ้างแท้ๆ น่ะ…”

 

ยัยนี่ ยังซื่อบื้อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ

 

“รู้ไว้เลยนะ ต่อให้นามสกุลของฉันจะเปลี่ยนไปแบบนี้ สายสัมพันธ์ระหว่างฉันกับริงกะก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปหรอกนะ แล้วอีกอย่าง พอภาระหน้าที่ของจอมมารจบลงเมื่อไหร่ นามสกุลของฉันก็จะกลับไปเป็น ‘บลัดลอร์ด’ เหมือนเดิมนั่นแหละ ถ้าของแค่นี้ทำให้ฉันไขว้เขวได้ล่ะก็ ฉันคงไม่รับข้อตกลง 3,000 ปีที่ไร้เหตุผลนี่ตั้งแต่แรกแล้ว ว่ามั้ยล่ะ”

 

ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับริงกะไม่ได้อ่อนปวกเปียกแค่นั้นหรอกนะ

เรื่องนั้นน่ะมันแน่นอนอยู่แล้ว

 

“…ให้ตาย เท่จริงๆ เลยนะ เหมือนจะชอบเธอขึ้นมาหน่อยนึงนะเนี่ย”
“โทษทีนะ ฉันไม่มีทางมองเธอแบบนั้นได้หรอก”
“…คือ เราจะเดินทางกันต่อได้หรือยังคะ?”

 

หลังจากนั้น ฉันก็เดินทางไปยังโลกมารกับฟรานและฟลูเรเทียด้วยกันไปอีกพักใหญ่

การเดินทางค่อนข้างโหดหินอยู่ แต่พวกเราทุกคนแข็งแกร่งกันหมด เพราะงั้นพวกเราเลยไม่ได้ลำบากอะไรเลย

และ

 

“โอ้… เห็นแล้วๆ”

 

ในที่สุด อาณาเขตของโลกมารก็เข้ามาอยู่ในระยะสายตาของพวกเราซักที

 

“จะว่ายังไงดี มันดูน่ากลัวอยู่เหมือนกันนะคะ พื้นดินเป็นสีม่วงไปหมดเลย”
“แค่สีมันดูน่าขนลุกเฉยๆ นะ เหมือนว่าดินแบบนี้จะเป็นดินที่มีสารอาหารและแร่ธาตุอุดมสมบูรณ์เลย …งั้น ไปกันเถอะ”

 

พวกเราเริ่มเดินมุ่งหน้าต่อไปยังโลกมารอีกครั้ง ตามเป้าหมายที่พวกเราวางเอาไว้ตั้งแต่แรก

 

“โอ้! จากนี้ไปจะเป็นโลกมารแล้วสินะ!”
“จากตรงนี้ ทั้งสีของดินกับต้นไม้ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าสนใจเลยนะ ไหนๆ พวกนี้ของจริงหมดเลยสินะ… หือ?”

 

อะไรน่ะ? เมื่อกี้ ตรงจุดที่ฟรานเดินมา มีเสียง *กลิ๊ก* แปลกๆ ดังขึ้น…

แล้วทันใดนั้น ก็มีหลุมขนาดใหญ่โผล่ออกมาตรงที่พวกเรายืนอยู่

 

“อุโโโโโโหว!?”
“คิย้าาาาาาา!!”
“เดี๋ยว! อะไรเนี่ย!?… {สวอนวิง (หงส์สยายปีก)} !”

 

ยกความดีความชอบเรื่องนี้ให้ฟรานที่ใช้เวทมนตร์ออกมาทันทีทันใดแบบนี้เลย เวทนี่ช่วยสร้างปีกให้พวกเรา และพาบินขึ้นไปมาได้ระยะเวลาสั้นๆ รอดไปที

 

“นี่อะไรน่ะ… หลุมพรางเหรอ? คลาสสิกจริงๆ เลยนะ…”
“ให้ตายสิ นี่มันอะไรกันเนี่ย เจ็บๆ… ฟลูเรเทีย! ข้างหลัง!!”
“เอ๊ะ? …คิย้า!?”

 

ตรงหลุมที่เปิดออกมาเมื่อกี้นี้ สัตว์อสูรหน้าตาเหมือนมังกรดินก็กระโจนออกมา

มันเข้าล้อมรอบ และส่งเสียงขู่พวกเรา

 

“เดี๋ยว!… อะไรน่ะ! นี่มันอะไรน่ะ!? หลุมใหญ่นั้น! กับดักของสัตว์อสูรเหรอ!?”
“ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นนะ…”

 

มันมีบางอย่างเข้ามาในความคิดของฉัน เป็นความรู้สึกไม่ลงรอยแปลกๆ

เอาเถอะ มาถึงป่านนี้แล้ว มันก็แค่สัญญาณเริ่มต่อสู้เท่านั้นเอง ฉันจะใช้ประโยชน์จากความรู้สึกที่มีนั่น สังเกตการณ์พวกมัน แล้วค่อยๆ คิดไปก็แล้วกัน

 

“เอาล่ะ ฟราน จัดการเลย”
“โอเค {อิมมอร์ทัล… (…ไร้วันดับมอด)}”

“หวา―! เดี๋ยวครับ! เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน!!”

 

TN: เทียบกับเมื่อตอนที่ 81 ได้นะครับว่าสเตตัสฟลูเรเทียเมื่อ 4 ปีก่อน พัฒนาขึ้นมาจากก่อนหน้านี้ที่เพิ่งเริ่มก่อตั้งจอมมารมากน้อยแค่ไหน

 

ฟลูเรเทีย, มนุษย์มังกรโบราณ Lv 204

คลาส (อาชีพ) : เทพแห่งการคุ้มครอง
สถานะ : สมบูรณ์

ความแข็งแกร่ง: 42,150
การป้องกัน: 32,540
พลังเวท: 43,870
การป้องกันเวท: 19,820
ความเร็ว: 22,410

เวทมนตร์: เวทคุ้มครอง

 

ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r