WN กลยุทธ์พิชิตต่างโลกขององค์ราชินี (Her Majesty's Swarm) - ตอนที่ 2 ศึกครั้งแรก-ยืนยันสถานการณ์ปัจจุบัน(2)

ยืนยันสถานการณ์ปัจจุบัน(2)

……………

[รินาโตะ ไลซ่า!]

[เป็นห่วงแทบแย่! ไปอยู่ที่ไหนกันมา!]

ทันทีที่เข้าไปในหมู่บ้านที่ริปเปอร์สวอร์มหาเจอ—-หมู่บ้านบอมฟุตเตอร์ ก็เห็นรินาโตะกับไลซ่ากำลังถูกพวกชาวบ้านรุมล้อม

[ไปเก็บสมุนไพรที่ภูเขามาน่ะ ก็เพราะอาการไข้ของคุณโอคซาน่าไม่ค่อยดีใช่ไหมล่ะ?]

[เด็กๆทำเรื่องแบบนั้นเนี่ยนะ! แต่ว่าจิตวิญญาณอันเร่าร้อนนั้นจะขอยกย่องแล้วกัน]

รินาโตะกับไลซ่าไปเก็บสมุนไพรให้ชาวบ้านที่กำลังนอนซมเพราะพิษไข้อยู่และถูกพ่อค้าทาสที่กำลังดักซุ่มรอเหยื่ออยู่ตรงนั้นพบเข้าแล้วไล่ตามมานั่นเอง

[ไม่เจออันตรายใช่ไหม?]

[เรื่องนั้น เจอเข้ากับพ่อค้าทาสระหว่างทาง……]

[พ่อค้าทาส!?]

[แล้วทำยังไง!? หนีมาได้ใช่ไหม!?]

[อา ถูกช่วยเอาไว้ตอนคับขัน ดังนั้นก็เลยมีคนที่อยากแนะนำอยู่……]

ตรงจุดนั้นรินาโตะกับไลซ่าก็สบตากัน

[ขอแนะนำให้รู้จักค่ะ คนที่ช่วยพวกเราเอาไว้ ท่านราชินีแห่งอารัคเนียค่ะ]

และสุดท้ายฉันก็ออกไปจากความมืด

[อะ อะไรน่ะ! สัตว์ประหลาดนั่นมันอะไรกัน!]

[ปิศาจ!?]

แต่ว่า พวกชาวบ้านไม่ได้จับจ้องมาที่ฉัน แต่มุ่งไปทางริปเปอร์สวอร์มที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน แม้ริปเปอร์สวอร์มจะอยู่นิ่งๆแต่รูปร่างที่แปลกประหลาดนั้นเป็นสิ่งกระตุ้นที่รุนแรงเกินไปสำหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคย

[วางใจได้ มันไม่พุ่งโจมตีหรอกเพราะเป็นข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ของข้า]

เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับพวกชาวบ้านฉันจึงประกาศอย่างนั้น

[มีสัตว์ประหลาดแบบนั้นคอยติดตามหมายความว่า……แม่มดหรือขอรับ?]

เอลฟ์ที่อายุมากที่สุดในหมู่ชาวบ้านถามฉันอย่างนั้น

[ไม่ใช่แม่มดหรอก  ราชินีแห่งอารัคเนีย ราชินีแห่งอารัคเนียตามตัวอักษร ไม่เคยได้ยินชื่ออารัคเนียมาก่อนรึ?]

[อารัคเนีย? เป็นประเทศที่ไหนสักแห่งหรือขอรับ? ช่างน่าละอาย แม้กระผมจะมีชีวิตมาเนิ่นนานแต่ประเทศแบบนั้นไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลยนะขอรับ……]

อย่างที่คิด อย่างที่คิดจริงๆ

ชาวบ้านไม่รู้จักอารัคเนีย ถ้าเป็นโลกในเกมนั้นละก็ไม่มีทางที่จะไม่รู้จักอารัคเนียซึ่งมีชื่อเสียงชั่วร้ายสุดๆได้ ถ้าเป็นมนุษย์ตามแนวชายแดนที่ไหนสักแห่งคงไม่มีทางไม่รู้จักชื่อที่เป็นศูนย์รวมแห่งฝันร้ายที่คอยล้มล้างประเทศ เมืองหลวง หมู่บ้านด้วยกลยุทธ์คลื่นแมลงแน่

ที่นี่ไม่ใช่โลกในเกมนั้น ฉันสรุปได้อย่างนั้น

[เช่นนั้น ท่านราชินีแห่งอารัคเนีย ขอขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือเหล่าเด็กๆในครั้งนี้ขอรับ]

[อย่าได้ใส่ใจ ข้าทำเพียงเพราะอยากทำเท่านั้น]

เอลฟ์สูงอายุก้มหัวลงก่อน ฉันโบกมือพับๆในขณะที่เอลฟ์คนอื่นๆก้มหัวตาม

ความจริงแล้วเรื่องที่ช่วยเอลฟ์พวกนั้นก็เพื่อสร้างข้ออ้างให้สามารถเข้าหมู่บ้านนี้ได้อย่างสันติดังนั้นถ้าเกรงกลัวถึงขนาดนั้นจะเป็นปัญหาได้ เป็นเป้าหมายที่เห็นแก่ตัวโดยสิ้นเชิง ไม่มีความคิดว่าจะช่วยพวกเด็กๆจากใจจริงอยู่เลย

[อันที่จริงแล้วข้าต้องการทำข้อตกลงกับหมู่บ้านช่วยรับฟังได้ไหม?]

ฉันตัดเข้าประเด็นหลักตรงนี้

[หรือว่า ท่านเองก็เป็นคนค้าทาส……?]

[เปล่า ไม่ใช่คนค้าทาสหรอก ทาสไม่จำเป็น ที่จำเป็นคืออาหาร]

ทันทีที่ฉันบอกแบบนั้นเสียงไม่พอใจตรงท้องที่ว่างเปล่าของฉันก็ดังขึ้น

[……ก่อนอื่น หากหาอะไรสักอย่างให้กินจะรู้สึกยินดีอย่างมาก]

ฉันขอร้องแบบนั้นในขณะที่หน้าแดงอยู่

………………

………………

[ขอบคุณสำหรับอาหาร อร่อยเป็นอย่างยิ่ง]

ฉันกินข้าวเสร็จแล้วและวางช้อนลงบนโต๊ะ

อาหารที่จัดมาให้ในหมู่บ้านบอมฟุตเตอร์นี้ เน้นไปที่ผักเป็นหลัก หัวใจหลักจะประกอบไปด้วยเห็ด ผักป่า และถั่ว ผักในซุปชุ่มกำลังดีและท้องหิวจึงอร่อยเป็นอย่างมาก

เพียงแต่ มีปัญหาเล็กน้อย

[ไม่กินเนื้อรึ?]

[เพราะตอนนี้เป็นฤดูห้ามล่าสัตว์ขอรับแต่ถ้าเป็นเนื้อแห้งมีอยู่ขอรับ……]

ใช่ ไม่มีเนื้อ

ถึงในหมู่สวอร์มเหล่าเวิร์คเกอร์สวอร์มจะสามารถผลิตได้จากเห็ดและหญ้าแต่เหล่าสวอร์มนอกจากนั้นจำเป็นต้องใช้เนื้อ เพื่อเพิ่มจำนวนเหล่าสวอร์มหลังจากนี้เนื้อคือสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้

[งั้นเหรอ ถ้างั้นแผนB]

ก็นะ พอได้ยินว่าเป็นหมู่บ้านเอลฟ์ก็จินตนาการไว้แล้วดังนั้นจึงมีมาตราการรับมืออยู่

[พ่อค้าทาส นั่นน่ะจะมาเดินเตร็ดเตร่แถวนี้เป็นประจำงั้นรึ?]

[ขอรับ กำลังเป็นปัญหาอยู่เพราะพวกพ่อค้าทาสคอยลักลอบล่าสัตว์ด้วยกำลังทำลายพื้นที่โดยรอบนี้อยู่ขอรับ]

เอลฟ์สูงอายุ—-ผู้เฒ่าตอบคำถามของฉัน

[ถ้างั้น นั่นน่ะ“ฆ่า”ได้ใช่ไหม?]

ฉันพูดแบบนั้นอย่างสบายๆ ทำแบบสบายๆเพื่อไม่เป็นการไปกระตุ้นอีกฝ่าย

[บอกว่าฆ่าพวกเขา?]

[ใช่ หมู่บ้านนี้เองก็กำลังมีปัญหากับคนพวกนั้นอยู่จริงไหมล่ะ ถ้างั้น ข้าเก็บกวาดให้ได้]

ทั้งที่ผู้เฒ่าทำสีหน้าตกใจแต่ฉันกลับตอบไปอย่างนั้น

[อย่างนี้นี่เอง เรื่องนั้นคือข้อตกลงหรือขอรับ]

[ก็อย่างนั้นแหละ พูดคุยได้เร็วช่วยได้เยอะเลย]

ข้อตกลงที่ฉันคิดขึ้นมาคือการคุ้มครองความปลอดภัยบริเวณโดยรอบแลกเปลี่ยนกับค่าตอบแทน

[ประสงค์สิ่งใดหรือขอรับ?]

[วัตถุดิบสดใหม่จำนวนมากเท่าที่เป็นไปได้ แน่นอนว่าอยู่ในขอบเขตที่ไม่เป็นภาระกับหมู่บ้าน]

วัตถุดิบใช้กับทั้งสองอย่างคือไว้ให้ฉันกินและใช้ในการผลิตเวิร์คเกอร์สวอร์ม

[ไม่มีปัญหาขอรับแต่เพียงแค่นั้นดีแล้วจริงๆหรือขอรับ?]

[ถ้าให้พูดอย่างหนักแน่นละก็ แค่อยากให้ไม่ต้องถามอะไรเกี่ยวกับศพของพวกเขา]

ฉันยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบแบบนั้นต่อคำถามของผู้เฒ่า

[กับศพ……?]

[ใช่ กับศพ]

นี่คือแผนB ใช้ศพของพวกนอกฏกหมายเป็นวัตถุดิบ

ใช้มนุษย์ที่ถึงแม้จะฆ่าไปก็ร้องเรียนไม่ได้เป็นวัตถุดิบ แรกเริ่มเดิมทีสิ่งนั้นแหละคือความแข็งแกร่งของอารัคเนีย เหยียบย่ำฝ่ายอื่น กิน และเพิ่มจำนวน ฝ่ายที่มีความสามารถที่เรียกว่า“ล่าเหยื่อ”แบบนี้ก็มีเหมือนกันแต่ว่าของอารัคเนียทรงพลังที่สุด

[การทำยังไงกับศพห้ามถามอะไรทั้งนั้น มันไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า]

[รับทราบขอรับ ตามที่กล่าวมา]

ผู้เฒ่าพยักหน้าให้กับคำประกาศด้วยเสียงอันหนักแน่นของฉัน

[วัตถุดิบนั้นจะมารับเป็นประจำและขอถามต่อจากนั้น เมืองที่ใช้ซื้อขายที่ใกล้ที่สุดจากที่นี่อยู่ที่ไหน? จะเป็นแค่สถานที่ที่ใช้จัดหาพวกเนื้อก็ได้]

[ถ้าเช่นนั้นเมืองรีนทางตะวันตกคงดีที่สุดนะขอรับ เพราะที่นั่นมีตลาดขนาดใหญ่อยู่ ก็นะ ถึงแม้พวกเราจะไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์เลยก็เถอะ]

แผนBของฉันยังมีอีก

[ขอบคุณ ถ้างั้น หลังจากนี้จะให้เด็กพวกนี้มาคอยเฝ้าระวังรอบๆเพราะงั้นหากเจอคนน่าสงสัยละก็จะส่งสัญญาณเตือนและหากให้ฆ่าได้ละก็จะกำจัดให้ แค่นั้นแหละ]

เท่านี้ฉันก็เสร็จไปหนึ่งงาน

ต่อไปแค่หวังว่าการทดลองอีกหนึ่งอย่างจะไปได้สวยเท่านั้น

………………

………………

หัวหน้าพ่อค้าทาสนั่นถูกพาตัวมาที่ฐานของอารัคเนียแล้ว

ถูกมัดแล้วยกขึ้นด้วยเชือก ปิดปากสนิท จะกรีดร้องก็ทำไม่ได้ และกำลังถูกห้อมล้อมด้วยสวอร์มนับไม่ถ้วน ถึงจะรู้สึกสงสารนิดหน่อยแต่หากนึกถึงสิ่งที่พวกเขาทำละก็ไม่รู้สึกเห็นอกเห็นใจเลยสักนิด

ฉันจ้องมองหัวหน้าพ่อค้าทาสด้วยสายตาเย็นชาและมองเห็นการอ้อนวอนด้วยสายตาของเขา

[ตัดใยในปากออกสิ]

[รับทราบพ่ะย่ะค่ะ องค์ราชินี]

ริปเปอร์สวอร์มใช้เคียวตัดใยสวอร์มออกจากปากของหัวหน้าพ่อค้าทาสอย่างคล่องแคล่วตามคำสั่งของฉัน ริมฝีปากฉีกขาดเล็กน้อยแต่เพราะพยายามฆ่าเด็กเอลฟ์พวกนั้นก็เป็นผลกรรมแล้ว

[อะ อะไรกัน! อะไรกันวะ พวกแก! ตั้งใจจะทำอะไรกับข้า!?]

[หนวกหู หุบปากซะ]

หัวหน้าพ่อค้าทาสตะโกนออกมาแต่ฉันเตะเข้าที่หัวของเขา รับรู้ได้ถึงความรู้สึกซาดิสต์เล็กน้อยเติบโตขึ้นในตัวฉัน โอ๊ะ ไม่ดีๆ ถูกพัดพาไปด้วยความคิดของสวอร์มซะแล้ว

[มีเรื่องจะถามแกเคยได้ยินเกี่ยวกับองค์กรที่ชื่ออารัคเนียไหม?]

[มะ ไม่เลย ของแบบนั้นเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก เป็นองค์กรไหนล่ะ? เธอเป็นสมาชิกขององค์กรนั้นงั้นเหรอ?]

[หุบปาก คนที่ถามได้คือข้า]

ฉันเตะหัวของผู้ชายที่กำลังสับสนเบาๆ

[ถ้าไม่มีข้อมูลก็ไม่มีประโยชน์แล้ว]

[รอเดี๋ยว! อย่าฆ่าเลยนะ! จะให้ทำอะไรก็ได้! แม้แต่ทาสก็จะยกให้ฟรีๆเลย! พวกเรามีหนุ่มน้อยรูปงามอยู่เยอะแยะเลยนะ! เธอเองก็น่าจะพอใจ! เพราะงั้นละ!]

ฉันอยากจะปิดหูเพราะทนฟังการร้องขอชีวิตของผู้ชายไม่ไหว

[ไม่ได้จะฆ่าสักหน่อย แค่จะทำให้มีประโยชน์เท่านั้น]

ฉันบอกแบบนั้นและมุ่งไปข้างๆสิ่งๆหนึ่ง

รังกำเนิด

ฉันสั่งให้เวิร์คเกอร์สวอร์มทำไว้ล่วงหน้า หากควักมดลูกของมนุษย์ออกมาจากท้องแล้วเอามาเรียงต่อกันแบบมั่วๆหลายๆอันละก็คงจะเข้าใจได้ว่ารังกำเนิดมีรูปร่างแบบไหน แน่นอนว่าของน่าสยองแบบนั้นไม่ว่าใครก็คงไม่อยากจินตนาการหรอก

ฉันยัดเนื้อตากแห้งของกระต่ายและกวางที่ได้มาจากหมู่บ้านเอลฟ์เข้าไปที่ปากมดลูกของรังกำเนิด ใส่เข้าไปเท่าที่หามาได้

[ผลิต พาราไซต์สวอร์ม]

และ ฉันให้คำสั่งแบบนั้นกับรังกำเนิด

อวัยวะที่มีรูปร่างเป็นมดลูกของรังกำเนิดสั่นไหว พอมดลูกพองขึ้นก็มีกรงเล็บขนาดเล็กคลานออกมาจากปากมดลูก กรงเล็บจิกเข้าไปที่ปากมดลูกอย่างเต็มที่หลังจากนั้นเจ้าของตรงเล็บตัวน้อยก็ค่อยๆปรากฏตัวอย่างช้าๆ

แมงป่องขนาดเล็ก—-หรือไม่ก็สิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับแมงมุมอูฐอันโด่งดังด้วยรูปร่างสุดพิลึก

นี่คือพาราไซต์•สวอร์ม เด็กที่มีบทบาทสำคัญในแผนBนี้

ไม่มีความสามารถในการต่อสู้แต่เด็กตัวนี้มีทักษะพิเศษ

[เจ้าคือพ่อค้าทาสสินะ?]

[อะ อา แต่ว่าวางมือแล้วละ สัญญาว่าจะไม่โจมตีเอลฟ์อีกแล้ว]

ฉันถามพร้อมกับถือพาราไซต์•สวอร์มไว้ในมือแต่หัวหน้าพ่อค้าทาสตอบกลับอย่างสิ้นหวัง ทำไมถึงตั้งใจโกหกล่ะ หากปล่อยให้หนีที่นี่ละก็คงจะไปโจมตีหมู่บ้านเอลฟ์อีกแน่ ถ้าจัดการไปก่อนเรื่องนั้นก็ไม่เป็นปัญหาแล้ว

[ถ้างั้น เจ้าเองก็ควรลิ้มรสการเป็นทาสด้วยตัวเอง]

พอบอกแบบนั้นฉันก็ฝืนยัดพาราไซต์สวอร์มเขาไปในปากของผู้ชาย

ผู้ชายพยายามคายสัตว์ประหลาดชั่วร้ายออกมาแต่พาราไซต์สวอร์มก็ตะเกียกตะกายเข้าไปข้างในตัวผู้ชาย และพอเข้าไปในลำคอได้เล็กน้อย มันก็เอาหนวดที่มีขนาดเล็กมากๆเลื้อยเข้าไปในร่างของผู้ชาย สิ่งนั้นได้ส่งไปจนถึงสมองของผู้ชาย

[อะ อะ อะ อะ……]

ผู้ชายชักกระตุกอย่างรุนแรงและพออ้วกออกมาก็ไม่ขยับตัวแล้ว

[แก้ใยทั้งหมดให้มันซะ]

เหล่าสวอร์มตัดและแก้ใยให้ผู้ชายตามคำสั่งของฉัน

[ยืนขึ้น]

พอฉันสั่งหัวหน้าพ่อค้าทาสก็ลุกขึ้นยืน

[พูดว่า องค์ราชินีจงเจริญ]

[องค์ราชินี จงเจริญ……]

ใช่แล้ว พาราไซต์สวอร์มจะเกาะติดกับศัตรูเป็นทักษะที่ทำให้กลายเป็นหุ่นเชิด ไม่ว่าอะไรก็จะทำตามคำสั่งของฉันผู้เป็นนาย หากสั่งให้ฆ่าตัวตายละก็ คงจะหาทางฆ่าตัวตายด้วยวิธีไหนก็ตามที่ทำได้จริงๆเป็นแน่

[ดีมาก ดีมาก เท่านี้เจ้าเองก็เข้าใจสถานะของทาสแล้วใช่ไหม?]

เรื่องที่น่าสยองคือสติของหัวหน้าพ่อค้าทาสไม่ได้หายไป ถึงจะถูกพาราไซต์สวอร์มเข้ายึดร่างและไม่สามารถขยับได้อย่างอิสระแต่สติและความรู้สึกยังมีอยู่ รู้สึกถึงความรู้สึกที่พาราไซต์สวอร์มติดอยู่ที่คอ และความรู้สึกของหนวดที่ยื่นจากคอไปจนถึงสมองก็รู้สึกเหมือนกัน

แต่ว่าผู้ชายคนนี้เป็นพ่อค้าทาสเพราะงั้นจะบอกว่าการที่ตัวเองกลายเป็นทาสคือผลกรรมก็ได้

[หลังจากนี้จะมอบหมายงานสำคัญให้แก เป็นงานที่สำคัญอย่างมาก จงทำให้สำเร็จอย่างงดงามซะ ก็นะเพราะต่อต้านไม่ได้คงมีแต่ต้องทำอย่างไม่มีทางเลือกนั่นแหละ]

ฉันบอกอย่างนั้น แผนBของฉันได้เวลาเริ่มปฏิบัติจริงแล้ว

แผนB สิ่งนั้นคือวิธีการได้เนื้อมาครองอย่างสันติวิธี

จะไปได้สวยรึเปล่าถ้าไม่ลองก็ไม่รู้  ถึงยังไงที่นี่สำหรับฉันก็เป็นดินแดนที่ไม่รู้จักอย่างสิ้นเชิง เพราะงั้นจะมีปัญหาแบบไหนซ่อนอยู่ก็ไม่อาจรู้ได้

สิ่งที่อยากจะพูดก็คือ ไม่ว่าอะไรก็เป็นเรื่องท้าทายเสมอ

………………