[WN]เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น? - ตอนที่ 121 เชียและลูน่า 2
ตอนที่ 121 เชียและลูน่า 2
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ยังไม่ได้ตอบเลยสินะคะ การอาบแดดด้วยกันก็คงสนุกได้เหมือนกันค่ะ แน่นอนเลย”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงจะดีค่ะ…”
คำว่า “สนุกได้” ของลูน่านั้นช่วยทำให้รู้สึกดีขึ้น แต่การอาบแดดก็แค่การอุ่นร่างกายเท่านั้นเอง
การจะไม่ให้กลายเป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อ และการที่เบเรธจะสามารถหาความสนุกในแบบของเขาเองได้หรือไม่ เป็นสิ่งที่เธอกังวลอยู่ตลอด
“นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของฉันนะคะ แต่ในกรณีนี้ ความคิดที่ว่า ‘จะทำอะไร’ อาจไม่จำเป็นต้องคิดมากก็ได้ค่ะ”
“เอ๊ะ…”
“ถ้าจะยกตัวอย่าง คุณเชียก็สามารถรู้สึกพึงพอใจเพียงแค่เขาอยู่ข้างๆ ใช่ไหมคะ”
“แน่นอนค่ะ! ถ้าท่านเบเรธอยู่ข้างๆ ไม่ว่าเวลาไหนก็ตาม ฉันก็จะรู้สึกมีความสุขเสมอค่ะ!”
“เขาเองก็คงมีความรู้สึกที่คล้ายกันถึงได้มอบทุกอย่างให้กับคุณเชีย ฉันคิดว่าเขาเป็นคนใจดีแต่ในขณะเดียวกันก็เข้มแข็งพอที่จะยืนยันสิ่งที่ไม่ชอบได้อย่างแน่วแน่ค่ะ”
“!”
นี่เป็นสิ่งที่ลูน่าได้เรียนรู้จากการออกเดทกับเบเรธ เป็นคำพูดที่เธอรู้สึกว่าเป็นความจริงโดยไม่ต้องสงสัยเลย
“ได้ยินคุณพูดแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจมากค่ะ… ถ้าได้ฟังจากปากของท่านเบเรธด้วยก็คงจะดี…”
“ฟุฟุ แค่ถามคำถามเดียวก็คงได้คำตอบแล้วล่ะค่ะ”
“ถะ ถ้าหากได้รับคำตอบแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็… หัวใจของฉันคงหยุดเต้นแน่ๆ เลยค่ะ…!!”
“นั่นคงเป็นปัญหาใหญ่นะคะ”
เชียพูดพลางใบหน้าที่แดงก่ำจนเห็นได้ชัด พร้อมกับแกว่งมือทั้งสองข้างไปมาเหมือนจะระบายความเขินอายออกมา เป็นท่าทางที่แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันเองก็ยังมองว่าน่ารัก
——ลูน่าลองจินตนาการว่าตัวเองทำท่าทางเดียวกันในหัว แต่ก็ยอมรับทันทีว่าไม่เข้ากับตัวเอง แล้วกลับมานิ่งเฉยอย่างรวดเร็ว
“อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องกังวลมากเกินไปหรอกค่ะ ยิ่งเป็นวันพิเศษแบบนี้ การแสดงตัวตนที่แท้จริงออกไปคงจะทำให้เขายินดีมากกว่านะคะ”
“แต่ถ้าหากมันมากเกินไป เขาจะเกลียดฉันไหมคะ…”
“อาจจะมีขีดจำกัดอยู่ค่ะ แต่ฉันคิดว่าคุณเชียสามารถจับจังหวะได้และควบคุมตัวเองได้แน่นอน”
“……”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น เชียก็หลบสายตาพร้อมทำหน้าตาเหมือนรู้สึกผิดเต็มเปี่ยม เป็นท่าทางที่ราวกับจะบอกว่า “ฉันไม่มั่นใจว่าจะควบคุมตัวเองได้…”
พฤติกรรมแบบนั้นทำให้ลูน่าทำได้เพียงแค่ยิ้มแห้งออกมา
“ถ้าอย่างนั้น หากเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น ช่วยบอกฉันด้วยนะคะ ฉันจะไปบอกเขาว่า ‘ฉันเป็นคนยุแยงให้ทำ’ เองค่ะ”
“คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ! ได้รับคำปรึกษาจากคุณแค่นี้ฉันก็เพียงพอแล้วค่ะ!”
“พูดตามตรงนะคะ เรื่องนี้ก็มีข้อดีสำหรับฉันด้วย ถ้าคุณพึ่งพาฉันได้ ฉันก็ยินดีช่วยค่ะ”
“เป็นเช่นนั้น…เหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ”
เชียที่ทำหน้าตางุนงงอยู่มองด้วยดวงตากลมโต ขณะที่ลูน่าก็พยักหน้าและอธิบายทันที
“ปกติแล้วควรจะโดนว่า แต่ว่าเขาน่าจะหัวเราะและให้อภัยค่ะ… แล้วฉันก็ยังได้ข้ออ้างในการไปเจอเขาด้วย…”
“คุณลูน่า… ขอบพระคุณมากค่ะ จากใจจริง ถ้าเช่นนั้น ฉันจะขอพึ่งพาคุณตามที่คุณพูดนะคะ”
“ไม่ต้องขอบคุณค่ะ อย่างที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ เรื่องนี้ก็เป็นผลดีกับฉันด้วยเหมือนกันค่ะ”
เพราะอีกฝ่ายคือเบเรธ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ลูน่าก็พร้อมจะรับมือให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้
“แต่อย่างไรก็ตาม ต่อให้ไม่มีข้ออ้าง คุณลูน่าก็สามารถพบกับท่านเบเรธได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ…”
“อาจจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้นะคะ”
“ฟุฟุ ฉันไม่เชื่อหรอกค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น ถ้าวันหนึ่งฉันขอให้คุณเชียช่วยให้ฉันได้พบกับเขา คุณจะช่วยได้ไหมคะ?”
“แน่นอนค่ะ! และนั่นจะเป็นข้ออ้างให้ฉันได้พบกับท่านเบเรธด้วยเหมือนกัน!”
“ถ้าอย่างนั้น พวกเราที่เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องจะช่วยเหลือกันและกันนะคะ”
“ด้วยความยินดีค่ะ!”
หลังจากนั้น การสนทนาก็จบลงอย่างพอดี เวลาในการอำลาก็เป็นจังหวะที่เหมาะสมเช่นกัน
“ถ้าอย่างนั้น คุณลูน่า ขอบคุณอีกครั้งสำหรับวันนี้ค่ะ! การที่คุณช่วยให้คำปรึกษาทำให้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นมากค่ะ”
“ดีใจที่ได้ช่วยค่ะ ขอให้เป็นวันหยุดที่ดีนะคะ”
“ฉันจะพยายามค่ะ…!”
“ฉันรอคอยคำรายงานอยู่นะคะ”
“ค่ะ! ฉันจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ!!”
ทั้งสองลุกจากที่นั่งและกล่าวคำอำลาอย่างสนิทสนม ก่อนที่เชียจะเดินจากไป ลูน่าก็กล่าวว่า “ไว้เจอกันใหม่นะคะ!” และมองตามเชียที่เดินลงจากชั้นสองไปยังชั้นหนึ่งและออกจากห้องสมุดไป
หลังเชียจากไป ห้องสมุดก็กลับมาสงบเงียบอีกครั้ง ลูน่าไม่ได้กลับไปอ่านหนังสือในทันที แต่กลับเดินช้าๆ รอบโต๊ะเหมือนกำลังทำใจให้สงบ
“ฉันก็โตขึ้นเหมือนกันนะ… ที่สามารถสนับสนุนเธอได้อย่างจริงใจ”
‘เบเรธที่ดูมีความสุขกับคนอื่น’
ก่อนหน้านี้ ลูน่าเคยรู้สึกหึงหวงในสถานการณ์แบบนี้ แต่ครั้งนี้กลับไม่รู้สึกเช่นนั้นอีกแล้ว
“ฟุฟุ…”
การมีความสัมพันธ์พิเศษทำให้เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้น เธอเริ่มคิดถึงการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีร่วมกันกับทุกคน และมั่นใจเรื่องนั้นเพราะเบเรธพยายามปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน
“…เอาล่ะ ต่อไปเป็นตาของฉันนะ”
วันนี้ ในระหว่างการปรึกษา เธอได้ยินข้อมูลสำคัญ ‘เชียจะไปเดทกับเบเลธ’
ซึ่งหมายความว่าครั้งต่อไปจะเป็นคิวของเธอเอง
“ฉันรอคอยคำชวนจากคุณอยู่นะ… รอคอยอย่างมีความหวังค่ะ”
เธอพึมพำคำพูดนี้อย่างมุ่งมั่นให้ลอยไปถึงใจของเขา แล้วหันมองหน้าต่างที่เปิดไว้นิดหน่อย จากนั้นเธอกอดหนังสือที่คั่นด้วยที่คั่นหนังสือที่เขาให้ไว้ไว้ในอ้อมอก พร้อมรอยยิ้มบางๆ
YOU MAY ALSO LIKE
