[WN]เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น? - ตอนที่ 117 ในหัวใจของเชีย

ตอนที่ 117 ในหัวใจของเชีย

 

เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจประจำวัน เวลาก็เข้าสู่ช่วงหัวค่ำ

 

เชียกล่าว “ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” ต่อเบเรธ ผู้เป็นเจ้านายที่เธอรักและนับถือจากใจ หลังจากนั้นเธอจึงทำความสะอาดร่างกายและใช้เวลาอยู่ในห้องนอนเพื่อใช้ช่วงเวลาส่วนตัว

 

อย่างไรก็ตาม สำหรับสาวใช้ส่วนตัวเช่นเธอ เวลาส่วนตัวเช่นนี้มีอยู่น้อยนิดมาก

 

เพื่อไม่ให้รบกวนการทำงานในวันพรุ่งนี้ เพื่อการตื่นเช้า และที่สำคัญที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงการตื่นสาย เธอจึงต้องรีบเข้านอนโดยเร็ว

 

กิจวัตรที่เชียเลือกทำในเวลาส่วนตัวอันมีค่าของเธอนั้นถูกกำหนดไว้แล้ว และได้กลายเป็นกิจวัตรประจำวัน นั่นก็คือการดูแลรักษาเครื่องประดับผมและสร้อยคอ

 

เธอค่อย ๆ ใช้ผ้าเช็ดทำความสะอาดพื้นผิวของเครื่องประดับทั้งสองชิ้นอย่างพิถีพิถัน เพื่อขจัดสิ่งสกปรกที่อาจมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

 

‘เรื่องแบบนี้ต้องทำทุกวันเลยเหรอ?’ อาจเป็นคำถามที่ใครบางคนสงสัย แต่สำหรับเชีย เครื่องประดับทั้งสองชิ้นนี้เป็นของขวัญชิ้นแรกที่เบเรธมอบให้

 

ในขณะที่เธอกำลังทำความสะอาด เธอก็ระลึกถึงช่วงเวลาที่ได้รับของขวัญเหล่านี้ ซึ่งเป็นความทรงจำอันล้ำค่าของเธอ และการสัมผัสกับเครื่องประดับที่เปรียบเสมือนสมบัติล้ำค่านี้คือช่วงเวลาแห่งความสุขสำหรับเธอ

 

เมื่อเธอทำความสะอาดเครื่องประดับผมเสร็จ เธอวางมือลงบนศีรษะของตัวเอง และค่อย ๆ ลูบหัวตัวเองไปมา

 

“เอะเฮะเฮะ…”

 

เสียงหัวเราะเบา ๆ ของเชียดังขึ้นในห้องอันเงียบสงบ

 

หากมีคนอื่นมองดู คงคิดว่าเธอกำลังปลอบใจตัวเอง แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เช่นนั้น

 

หลังจากกล่าวคำราตรีสวัสดิ์กับเบเรธแล้ว เธอจะแอบลูบหัวตัวเองแบบนี้ทุกครั้ง

 

“….”

 

ความจริงแล้ว นี่เป็นสิ่งที่เธอทำเพื่อระลึกถึงช่วงเวลาที่เบเรธลูบหัวเธอด้วยความเมตตาและอ่อนโยน

 

การลูบหัวตัวเองกับการถูกลูบหัวโดยคนอื่นนั้นให้ความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าการลูบหัวตัวเองจะไม่ช่วยเติมเต็มความพอใจใด ๆ แต่การสัมผัสกับความแตกต่างของขนาดมือ ความอ่อนโยน และความอบอุ่นที่ได้รับจากอีกฝ่าย ก็ช่วยย้ำเตือนเธอว่า ‘ท่านเบเรธได้เคยทำสิ่งนั้นให้กับเธอจริง ๆ’

 

เมื่อเธอเต็มไปด้วยความทรงจำและความรู้สึกเหล่านี้ เธอก็กลับไปทำความสะอาดสร้อยคอต่อ

 

ในขณะที่เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ ขาเล็ก ๆ ของเธอแกว่งไปมาเบา ๆ พร้อมฮัมเพลงอย่างมีความสุข

 

ในช่วงเวลาส่วนตัวอันล้ำค่าเช่นนี้ เชียสามารถใช้มันอย่างเต็มที่และมีความสุขมาก

 

ยิ่งไปกว่านั้น ในวันนี้ เธอยังได้รับกำหนดการสำหรับการออกเดทกับเบเรธในวันหยุดที่กำลังจะมาถึง นั่นยิ่งทำให้เธอมีความสุขและอารมณ์ดีมากกว่าปกติ

 

ขณะที่มือของเธอยังคงทำความสะอาดเครื่องประดับ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกายความสุข และคำพูดบางอย่างก็หลุดออกมาจากปากของเธอ

 

“ในวันเดท…ฉันจะได้ใกล้ชิดกับท่านเบเรธมากขึ้นไหมนะ…”

 

ในวันนั้น เธออยากอ้อนเขาให้มากที่สุด…

ในวันนั้น เธออยากให้เขาใส่ใจเธอให้มากที่สุด…

ในวันนั้น เธออยากจะให้เขาฟังคำขอที่เอาแต่ใจของเธอให้มากที่สุด…

ในวันนั้น เธออยากให้เขาอยู่กับเธอตลอดเวลา…

ในวันนั้น เธออยากให้เขาคิดถึงแต่เธอเพียงคนเดียว…

 

แม้จะมีความปรารถนามากมายในหัวใจของเธอ แต่สิ่งที่เธออยากให้เป็นจริงมากที่สุดคือสิ่งนี้

 

“ถ้าท่านเบเรธรู้สึกเหมือนกับฉันก็คงจะดีใจมาก… ถ้าเขากำลังตั้งตารอวันนั้นเหมือนกันก็คงจะดีใจมากเลย…”

 

อารมณ์ที่เอ่อล้นปรากฏให้เห็นผ่านการกระทำต่าง ๆ ของเธอ มือที่ทำความสะอาดเครื่องประดับผมเริ่มขยับเร็วขึ้น และนิ้วเท้าเล็ก ๆ ของเธอเกร็งแน่นเล็กน้อย

 

“ฟุฟุ ฉันอยากเจอท่านเบเรธอีกแล้ว…”

 

แม้ว่าจะเพิ่งแยกจากเขาเพียงประมาณ 30 นาที แต่เมื่อคิดถึงเขาซึ่งอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน อยู่ในสถานที่ที่สามารถไปพบได้ง่าย ๆ ความคิดเช่นนั้นก็ยิ่งวนเวียนในหัวของเธอ

 

“ท่านเบเรธ…”

 

เสียงเรียกชื่อที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและความโหยหาออกมาจากปากของเชีย

 

เธอเริ่มรู้สึกได้ว่า “ความอดทน” ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอเคยภาคภูมิใจ กำลังเริ่มลดลง

 

และมันก็เป็นเพราะเรื่องของเจ้านายอันเป็นที่รักของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น…