[WN]ผมที่ปรึกษาเรื่องความรักของเพื่อนสนิท อยู่ๆเพื่อนสนิทของคนที่เขาแอบชอบก็มาตีซี้กับผม - ตอนที่ 31 เช้าหลังฝน 2
ตอนที่ 31 เช้าหลังฝน 2
“ผม เรโอะ และเพื่อนอีกคนหนึ่ง สนิทกันมากเลยครับ”
“เอ๊ะ?”
“วันหนึ่ง เรโอะกับเพื่อนคนนั้นทะเลาะกันอย่างรุนแรง ตอนนั้นผมคิดว่าเดี๋ยวเวลาผ่านไป ทั้งสองคนก็คงจะคืนดีกันเองแหละ ก็เลยแค่เฝ้าดูการทะเลาะกันของเพื่อนสมัยเด็กสองคน แต่สุดท้าย ทั้งคู่ก็รู้สึกอึดอัดใจและไม่สามารถกลับมาคืนดีกันได้ แล้วเพื่อนคนนั้นของผมก็ต้องย้ายบ้านไปเพราะเรื่องของครอบครัว ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชาย ก็เลยเหมือนจะเข้าข้างเรโอะมากกว่า… แล้วหลังจากนั้น ผมเองก็ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนคนนั้นอีกเลย”
“นายกำลังจะบอกว่าเราจะเป็นเหมือนพวกนายเหรอ?”
“คุณกับเพื่อนสมัยเด็กของคุณ เหมือนกับเพื่อนของผมมากเลยครับ เพราะอย่างนั้น ผมถึงไม่อยากให้คุณต้องเจอกับเรื่องแบบเดียวกัน ถ้าคุณยังรู้สึกถึงความสำคัญของอาซาฮินะซังอยู่ละก็ ช่วยไปพูดคุยกับเธอตอนนี้เลยได้ไหมครับ”
“ทำไมโคกุเระคุงถึงต้องยุ่งกับเรื่องของพวกเรามากขนาดนี้? …หรือว่า นายชอบอาริสะ?”
“ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้ชอบเธอ”
“โกหก ถ้าไม่ได้ชอบ นายจะมายุ่งขนาดนี้ทำไม”
“สิ่งที่ผมชอบ คือความสัมพันธ์ของคุณโอสึกิซังกับอาซาฮินะซังต่างหากครับ ผมชอบเวลาที่เห็นเพื่อนสมัยเด็กสองคนสนิทกัน”
(TLN:ผมก็ชอบ แนะนำมาได้นะครับ เผื่อเอามาแปลต่อ)
“…แล้วตอนที่ไปเที่ยวกับอาริสะ นายไม่ได้ชอบเธอเลยเหรอ?”
“ผมตัดสินใจแล้วครับว่า ผมจะไม่รักเด็กผู้หญิงที่สวยมากๆ อีกต่อไป คำพูดที่ผมใช้ในตอนนี้ก็เป็นเหมือนเครื่องเตือนใจไม่ให้ลืมความผิดพลาดในอดีต”
“อะไรน่ะ… ฉันไม่เข้าใจเลย”
ผมเคยหลงใหลในความงามของใครคนหนึ่ง แล้วก็ตกหลุมรัก จากนั้นก็พยายามอย่างหนักเพื่อทำสิ่งต่างๆ เพื่อเธอ จนสุดท้ายถูกบอกว่าเป็นการรบกวน
เพราะอย่างนั้น… ผมถึงได้สร้างกำแพงขึ้นมาด้วยวิธีการพูดแบบนี้
ถ้าไม่รัก ก็ไม่ต้องเจ็บปวดเวลาถูกปฏิเสธ ไม่ว่าใครจะปฏิเสธผม ผมก็จะทนได้
อดีตที่เจ็บปวดในสมัยมัธยมต้น ขออย่าได้กลับมาเลย มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับตอนนี้ และผมก็ไม่ได้ต้องการอะไรจากใครในตอนนี้
ผมไม่ต้องการขุดลึกลงไปในปัญหาของตัวเอง
ผมหายใจลึกหนึ่งครั้ง เพื่อปรับจังหวะของคำพูดให้กลับมาปกติ
“คุณไม่ต้องเข้าใจก็ได้ครับ ยังไงก็เถอะ ช่วยไปหาคุณอาซาฮินะเถอะครับ ผมมั่นใจว่าเธอคงกำลังรอคุณโอสึกิซังอยู่แน่ๆ”
“อืม…”
โอสึกิซังเดินข้ามหน้าผมไปและเดินไปที่ประตูโรงเรียน แต่จู่ๆ ก็หยุดเดินลง
“คือ ขอบคุณที่ช่วยสร้างโอกาสให้นะ… ฉันเกือบจะเสียสิ่งสำคัญไปแล้ว”
โอสึกิซังหันหลังกลับมาแล้วส่งยิ้มที่อึดอัดออกมาให้ ผมคิดว่าอาจจะโอเคแล้ว
“ครั้งหน้าพบกันอีก อยากเห็นสองคนสนิทกันนะ”
“อืม ขอบคุณ แต่…”
“?”
“ฉันน่ะชอบอาริสะมากกว่าล่ะ และถ้าโคกุเระคุงจะชอบอาริสะ ก็ไม่ง่ายที่ฉันจะยอมให้นะ”
“ไม่คิดว่าจะแพ้เหมือนกันนะ…”
“ใช่ ฉันก็ไม่แพ้ ฉันไม่อยากแพ้ให้กับคนที่มีลักษณะเหมือนกันหรอก”
หลังจากนั้นโอสึกิซังก็วิ่งออกไป ผมรู้สึกว่าเธอดูเหมือนจะรู้สึกโล่งใจบ้างจากการวิ่งไป
ผมเริ่มเห็นความจริงของอาซาฮินะซังและโอสึกิซังชัดเจนขึ้น
เมื่อได้พบโอสึกิซังอีกครั้ง บางทีเราก็อาจจะสามารถพูดคุยกันได้อย่างเปิดใจมากขึ้น
ถึงเวลาที่จะกลับแล้วล่ะ ถึงจะนอนไม่พอแต่ก็ไม่อยากขาดการฝึกซ้อม
ผมปั่นจักรยานกลับบ้านไป
พอเข้าบ้าน ผมก็โดนฮิโยริกระโดดกอด ผมลูบหัวเธอเบาๆ ก่อนจะกลับไปที่ห้องของตัวเอง
ทันใดนั้นหน้าต่างก็เริ่มส่งเสียงกระทบกัน
เขาคงรออยู่ข้างนอกสินะ
ผมปลดล็อกเบาๆ แล้วเปิดหน้าต่างออก ก็พบว่าเพื่อนรักของผมโผล่ออกมา
“มีอะไรเรโอะ?”
“อะไรก็ได้แหละ!”
เรโอะทำหน้าบึ้งตึง ขยี้ไหล่ผมไปมาแรงๆ
“เมื่อคืนนั้นฟ้าผ่ากลัวแทบตาย ทำไมไม่มาหาฉันล่ะ! ฉันเหงาอยู่นะ!”
“อ๋อ งั้นเหรอ”
ใช่แล้ว เพื่อนรักของผมกลัวฟ้าผ่ามาก จากสมัยเด็กๆ เขามักจะกลัวและร้องไห้ ผมก็เลยคอยปลอบใจเขามาตลอด
“ฉันกลัวฟ้าผ่าจนร้องไห้เลยนะ!”
“แล้วเมื่อคืนทำยังไงต่อ?”
“ฮิโยริปลอบฉันน่ะ”
“ถือว่าเป็นรางวัลแล้วล่ะ”
ผมบอกเธอว่าเราสองคนเหมือนกัน แต่ผมกับเรโอะคงไม่ทะเลาะกันแบบโอสึกิซังและอาซาฮินะซัง
สุดท้าย เราทั้งสองก็เป็นแค่ผู้ชายโง่ๆ ที่คอยสนับสนุนกันและกัน ผู้ชายมันง่ายแบบนี้แหละ นั่นแหละดีแล้ว
อืม… ไม่รู้ว่าทั้งสองคนนั้นจะกลับมาคืนดีกันได้ไหมนะ
TLN: มิตรภาพของลูกผู้ชายไงล่ะ!!
YOU MAY ALSO LIKE
