[WN]ผมที่ปรึกษาเรื่องความรักของเพื่อนสนิท อยู่ๆเพื่อนสนิทของคนที่เขาแอบชอบก็มาตีซี้กับผม - ตอนที่ 25 ฝน : มุมมองอาริสะ
ตอนที่ 25 ฝน : มุมมองอาริสะ
หลังจากแยกกับโคกุเระคุงและฮิโยริจังที่สถานีรถไฟ ฉันขึ้นรถบัสและหาที่นั่งเพื่อพักผ่อนเล็กน้อย
สงสัยว่าจะกลับถึงบ้านก่อนฝนจะตกได้ไหมนะ
ถ้าพกร่มพับมาด้วยก็คงจะดี…
ช่วงเวลาแบบนี้ ถ้ามีชิซึกุอยู่ด้วยก็คงจะไม่ลืมอะไรแบบนี้
ความจริงแล้ว ตอนแรกฉันเกือบจะยกเลิกนัดวันนี้ไปแล้ว
ถึงแม้จะมีพ่อแม่คอยดูแลอยู่ แต่ฉันก็อดเป็นห่วงชิซึกุที่ไม่สบายไม่ได้
แถมการไปเที่ยวกับผู้ชาย ถึงจะมีน้องสาวเขาไปด้วย ฉันก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ “เป็นไปไม่ได้” สำหรับตัวเอง
แต่พอได้เจอกับฮิโยริจัง เธอน่ารักเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ส่วนโคกุเระคุงเองก็แสดงความกังวลออกมาทันทีที่รู้ว่าชิซึกุป่วย เขายังเอ่ยถามไถ่ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
แบบนั้น… คงไม่ได้ทำไปเพราะไม่มีความรู้สึกอะไรแน่ๆ
ทันใดนั้น เสียงแจ้งเตือนจากมือถือก็ดังขึ้น
“ฮิฮิ…”
โคกุเระคุงส่งรูปที่ฮิโยริจังถ่ายมาให้ทางไลน์
ส่วนใหญ่เป็นรูปที่ฉันกับฮิโยริจังถ่ายด้วยกัน ซึ่งออกมาน่ารักมากๆ
ตัวฉันที่ไม่มีน้องสาว พอได้เจอความน่ารักของฮิโยริจังก็รู้สึกเหมือนถูกขโมยหัวใจไปหมดสิ้น
ไว้เดี๋ยวจะเล่าเรื่องนี้ให้ชิซึกุฟังทีหลังดีกว่า
โคกุเระ เรียวมะ : “วันนี้ขอบคุณมากนะครับ ฮิโยริเองก็ดีใจมากๆ ด้วย ฝนกำลังจะตก อย่าลืมรีบกลับบ้านไวๆ นะครับ”
ข้อความจากโคกุเระคุงทำให้ฉันยิ้มออกมา
เขาเป็นคนดีจริงๆ
ที่ผ่านมา ผู้ชายที่ฉันเจอมักจะเข้าหาฉันเพราะรูปลักษณ์ภายนอก และพยายามเข้ามาใกล้แบบไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด พวกเขามองฉันเหมือนเป็นแค่ “วัตถุทางเพศ” เท่านั้น
แต่โคกุเระคุงกลับไม่เหมือนใคร เขายังคงเว้นระยะห่างและพูดคุยอย่างสุภาพ
ฉันรู้ว่าเขาเข้าใจว่าฉันไม่ถนัดเรื่องผู้ชาย
เขาพยายามดึงฮิโยริจังมาเป็นสะพานกลางเพื่อทำให้ฉันรู้สึกสบายใจมากที่สุด
“คล้ายกันจริงๆ ด้วย”
โคกุเระคุงกับชิซึกุเหมือนกันมาก
ทั้งคู่เป็นคนที่อ่อนโยน ใส่ใจคนรอบข้างเก่ง และค่อนข้างใจเย็น
ถึงจะดูเหมือนคนขี้อาย แต่ในยามจำเป็นก็สามารถเข้มแข็งและหนักแน่นได้
ทั้งสองคนดูเหมาะสมกันมาก
โคกุเระคุงชอบชิซึกุ ดังนั้น… ถ้าฉันช่วยประสานให้ ทั้งสองคนต้องกลายเป็นคู่รักที่ยอดเยี่ยมแน่ๆ
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มีรูปภาพส่งมาเรื่อยๆ
ฉันคิดว่ารูปที่ส่งมาก่อนหน้านี้น่าจะหมดแล้ว แต่ว่า…
“หา!?”
รูปที่โคกุเระคุงส่งมามีแต่รูปที่ฉันกอดเขาไว้เต็มไปหมด!
นี่มันอะไรเนี่ย… อะไรจะน่าอายขนาดนี้!
“อ๊ะ”
ในบรรดารูปเหล่านั้น มีรูปหนึ่งที่เขาลูบหัวฉันด้วยใบหน้าอ่อนโยน
รูปนี้น่าจะถ่ายตอนที่อยู่บนรถไฟเหาะสินะ…
ฉันรู้สึกหน้าแดงขึ้นมา ร้อนวาบไปทั้งใบหน้า
…ใครกันที่ขอให้ผู้ชายลูบหัวแบบนั้น? ฉันนี่มันโง่จริงๆ
แต่… มือนั้นช่างอ่อนโยนเหลือเกิน
จากนั้น รูปสุดท้ายที่ส่งมาก็คือรูปที่โคกุเระคุงอุ้มฉันไว้แบบ เจ้าหญิง ระหว่างงานคุเระคุเระโชว์
ตอนนั้นฉันก็กอดเขาไว้เพื่อทรงตัว แต่…
แผ่นหลังของเขาให้ความรู้สึกว่าถูกฝึกฝนมาอย่างดี
เขามีความมั่นคงและทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย
ฉันไม่กล้าปฏิเสธเลยว่า ช่วงเวลานั้นหัวใจของฉันเต้นแรงมาก…
เมื่อถูกพูดคำที่ไม่มีความคิดหรือระมัดระวัง ก็ทำให้ความตื่นเต้นของฉันหายไปเลย!
แต่พอได้ดูรูป… ก็เห็นว่า… โคกุเระคุงก็เขินพอสมควรเหมือนกัน แม้ว่าจะไม่ใช่สาวที่เขาชอบก็เถอะ เขาก็ยังเขินอยู่ดี
แปลกดีนะ… เขาเขินกับฉันด้วยเหรอ
แต่… ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย? เอาเป็นว่าฉันรู้สึกอิจฉาชิซึกุเกินไปหน่อย เพราะเธอได้คนที่ชอบแล้วน่ะ
“ฮ่าฮ่า”
จู่ๆ ก็มีรูปที่ส่งมาเพิ่มทั้งหมดถูกลบออกไปอย่างรวดเร็ว
คงจะเป็นฮิโยริที่ส่งมาให้ละมั้ง
พอโคกุเระคุงเห็นคงจะรีบลบมันออก แต่ก็ไม่ทันหรอก รูปทั้งหมดฉันเซฟเก็บไว้แล้ว!
ไม่นานหลังจากนั้นฉันก็มาถึงป้ายรถเมล์ที่ใกล้ที่สุด จ่ายค่าโดยสารแล้วลงจากรถเมล์
“ฝนตกแล้ว…”
ฝนใหญ่เริ่มตกลงมา แต่ไม่เป็นไร บ้านฉันมองเห็นจากป้ายรถเมล์อยู่แล้ว
วิ่งไปอย่างรีบเร่งจนมาถึงหน้าประตู ฉันก็เห็นมีคนอยู่ข้างหน้า
“…ชิซึกุ?”
“กลับมาแล้วเหรอ อาริสะ”
ที่นั่นคือเพื่อนรักของฉัน ชิซึกุ ฉันวิ่งไปหาเธอทันที
“เป็นอะไรไปเหรอ… แต่ที่บอกว่ามีไข้ไม่ได้นะ! ไปนอนพักเถอะ!”
“ไข้ลดลงแล้วไง ฉันบอกในไลน์แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้ว ขอโทษนะที่ไม่สามารถรักษาสัญญาได้”
“โคกุเระคุงก็ส่งคำพูดว่าให้รักษาตัวดีๆ นะ แล้วก็ฮิโยริ… อะ… ฮิโยริน่ารักมากเลยนะ”
“อาริสะ”
เสียงเรียกชื่อฉันจากชิซึกุทำให้รู้สึกแปลกไปหน่อย ปกติแล้วเสียงของชิซึกุก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ แล้วทำไมเธอถึงมายืนอยู่หน้าบ้านล่ะ จริงๆ แล้วควรจะอยู่ข้างในบ้านซะอีก เพราะเธอมีกุญแจสำรอง
“ถ้าอยากคุยก็เข้าไปในบ้านเถอะ”
“ขอโทษนะ ใช้เวลาไม่นานหรอก”
ตาของชิซึกุไม่เหมือนเดิมเลย
“…อาริสะ มีอะไรที่เธอปิดบังฉันอยู่หรือเปล่า?”
คำพูดที่เหมือนจะทิ่มแทงจิตใจฉัน รู้สึกแปลกไปจากเสียงของชิซึกุที่เคยได้ยิน.
YOU MAY ALSO LIKE
