[WN]ผมที่ปรึกษาเรื่องความรักของเพื่อนสนิท อยู่ๆเพื่อนสนิทของคนที่เขาแอบชอบก็มาตีซี้กับผม - ตอนที่ 22 ฉัน นางฟ้า และสาวสวย 4
ตอนที่ 22 ฉัน นางฟ้า และสาวสวย 4
“เอ๊ะ อ่า… อา~”
อาซาฮินะซังก็ดูสับสน เธอเหลือบมองมาทางผมอย่างไม่มั่นใจ
“นี่ๆ ฮิโยริ อย่าไปทำให้อาซาฮินะซังลำบากสิ”
“แถม… โคกุเระคุงก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วนี่นา”
ก็จริงอยู่ แต่ถ้าจะพูดถึงระยะห่างระหว่างผมกับอาซาฮินะซัง ทั้งเรื่องรูปลักษณ์และสถานะมันต่างกันจนไม่ควรเอามาเปรียบเลยด้วยซ้ำ
วันนี้ที่ไม่มีปัญหาเพราะมีฮิโยริจังอยู่ด้วย ถ้าเป็นแค่ผมกับอาซาฮินะซังสองคนล่ะก็ คงมีคนพูดอะไรแปลกๆ แน่นอน
ในฟู้ดคอร์ทแห่งนี้ก็เหมือนกัน อาซาฮินะซังดูจะดึงดูดสายตาของคนรอบข้างอยู่ตลอดเวลา
มองรอบๆ ดูแล้ว คนที่สวยที่สุดในกลุ่มลูกค้าหลายร้อยคนที่นี่ คงไม่พ้นเธอคนนี้
“แต่ พี่สาวกับพี่ชายดูสนิทกันมากเลยนะ”
ฮิโยริจังพูดพร้อมกับหยิบสมาร์ทโฟนที่ผมให้เธอถือไว้ขึ้นมาดู จากนั้นก็ยื่นให้อาซาฮินะซัง
ทันทีที่เธอเห็นหน้าจอ ใบหน้าของอาซาฮินะซังก็แดงก่ำจนเห็นได้ชัด
“อะ… อะไรเนี่ย!”
ในหน้าจอมีแต่รูปที่อาซาฮินะซังกำลังเกาะแขนผมแน่นในตอนอยู่ที่โฮร่าเวิลด์และตอนเล่นรถไฟเหาะ
ยัยฮิโยริจัง เธอไม่ได้ถ่ายวิวถ่ายบรรยากาศ แต่กลับแอบถ่ายอะไรแบบนี้เอาไว้ตลอดเลยเหรอ ตอนนั้นมัวแต่จดจ่อกับอาซาฮินะซังจนไม่ได้สังเกตเลย
“ฉะ… ฉันเกาะแขนแน่นขนาดนี้เลยเหรอ”
“ก็เพราะมันน่ากลัวนี่ครับ ใครเจอแบบนี้ก็ต้องทำเหมือนกันแหละ!”
“…ไม่หรอก”
“หา?”
“ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใครนอกจากชิซึกุกับโคโคโระเลย… โคกุเระคุงนี่มันอะไรกัน”
“จะให้ตอบว่ายังไงล่ะครับ… เฮ้ย!”
ในภาพสุดท้ายของโฟลเดอร์นั้น มีรูปผมกำลังจ้องมองหน้าอกของอาซาฮินะซังอยู่เต็มๆ!
โชคดีที่เธอยังไม่ทันเห็น แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ล่ะก็… ต้องรีบลบแล้ว!
“คะ… ขอมือถือคืนหน่อยครับ!”
“เอ๊ะ! ว้าย!”
ด้วยความรีบร้อนเกินไป ผมจึงพยายามคว้ามือถือจากเธอ แต่ดันเสียหลักล้มเข้าไปหา
ผลที่ตามมาคือใบหน้าของผมฟุบลงไปที่หน้าอกของเธอเต็มๆ ทั้งสองมือยังเผลอไปโอบรอบหลังของเธอไว้อีก
สัมผัสของความอบอุ่นและความนุ่มนวลที่หน้าอกของเธอทำให้ผมรู้สึกตัว แต่สมองกลับเย็นวาบ
“อ้อ ทีฉันเกาะแขนนายได้ แต่พอเป็นนายบ้าง กลับโถมมาซะขนาดนี้เลยเหรอ”
“ผมขอโทษครับ!”
“ฮ๊าา! อย่าหายใจแรงใส่ตรงนั้นสิ! ว้าย พอแล้วนะ!”
“โอ๊ย!”
เสียง “เพี๊ยะ” ดังลั่น ตามมาด้วยความเจ็บแสบที่แก้มซ้ายจนรู้สึกตัวเหมือนโดนดึงกลับสู่ความเป็นจริง
“เฮ้อ… ให้ตายสิ! โคกุเระคุง นายมีชิซึกุอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ!”
โชคดีที่อาซาฮินะซังดูจะไม่ได้โกรธถึงขั้นเอาเรื่อง เธอยอมปล่อยผ่านไปโดยคิดว่าเป็นอุบัติเหตุ
และที่สำคัญคือ รูปเจ้าปัญหาในโทรศัพท์ถูกลบก่อนจะโดนจับได้ ผมโล่งใจสุดๆ
“พี่ชาย แก้มเจ็บเหรอ?”
“ก็… พอทนได้นะ”
“พี่สาวเมื่อกี้นุ่มมากเลยใช่มั้ย? พี่ชายก็คิดแบบนั้นใช่มั้ย?”
“นั่นมันก็…”
*จ้องเขม็ง
“ไม่มีอะไรหรอก”
ถึงแม้ว่าค่าตอบแทนจะเป็นการโดนตบหน้า แต่ก็ถือว่ายอดเยี่ยมที่สุด
การที่พวกเราไม่กลายเป็นศัตรูกันหลังจากเรื่องนี้ อาจเป็นเพราะเหตุการณ์ในตอนเช้าก็เป็นได้
เมื่อถึงเวลาเหมาะสม พวกเราก็ย้ายไปยังสถานที่จัดงานแสดงคุเระคุเระโชว์ และเลือกที่นั่งใกล้กับเวที
“ฮิโยริ เปลี่ยนชุดกันเถอะ”
“อื้ม”
“หา? ตรงนี้เลยเหรอ? อ๊ะ!”
ผมหยิบเสื้อผ้าออกมาจากกระเป๋าและคลุมร่างกายของฮิโยริ
มันเป็นชุดคอสคุเระคุเระที่ผมทำเอง
แน่นอนว่าเพราะทำจากผ้าราคาถูก เลยไม่ได้ดูดีนัก
“ว้าว น่ารักจัง! เหมือนคุเระคุเระตัวจริงเลย!”
“พี่ชายทำให้ฮิโยริเองนะ!”
“พูดถึงแล้ว ฉันเคยได้ยินชิซึกุพูดว่าเธอเคยเห็นมันเหมือนกัน นายนี่เก่งถึงขนาดเย็บปักถักร้อยได้ด้วยเหรอ?”
“มันก็แค่ระดับงานอดิเรกของมือสมัครเล่นเท่านั้นครับ ตอนที่คิดว่าจะทำยังไงให้ฮิโยริที่เป็นนางฟ้าดูนางฟ้ายิ่งขึ้นไปอีก ก็เลยกลายเป็นแบบนี้ครับ”
“โคกุเระคุงนี่เป็นพี่ชายคลั่งน้องสาวตัวจริงเลยนะ”
“ถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกันครับ”
ผู้คนเริ่มเข้ามาในงานเรื่อยๆ ที่นั่งจึงเริ่มเต็ม ผมกับอาซาฮินะซังนั่งขนาบข้างฮิโยริ รอการแสดงเริ่มต้น
“ชุดของเด็กคนข้างหน้าดูดีจังเลยนะ”
“คู่นั่น…หรือว่าเป็นพ่อแม่ลูกกัน? คงไม่ใช่มั้ง”
เพราะฮิโยริดูโดดเด่น ทำให้เสียงคนรอบข้างพูดถึงผมกับอาซาฮินะซังลอยมาให้ได้ยินจนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
พอไปเที่ยวกับเพศตรงข้ามก็โดนมองว่าเป็นคู่รักกันซะอย่างนั้น
แต่การที่ลูกสาวอายุแค่ 5 ขวบ คงเป็นอะไรที่เกินจริงเกินไปหน่อย หวังว่าอาซาฮินะซังจะไม่ได้ใส่ใจนะ… ผมแอบมองไปทางอาซาฮินะซัง
“อ๊ะ!”
สายตาของผมสบเข้ากับอาซาฮินะซังที่ดูเขินเล็กน้อย! รู้สึกกระอักกระอ่วนจนต้องเบือนสายตาหนี
TLN: วันนี้มีงานที่รร.เยอะ เลยไม่ค่อยว่างเลย ขออภัยด้วยครับ
YOU MAY ALSO LIKE
