[WN]ผมที่ปรึกษาเรื่องความรักของเพื่อนสนิท อยู่ๆเพื่อนสนิทของคนที่เขาแอบชอบก็มาตีซี้กับผม - ตอนที่ 17 กับอาริสะที่คาเฟ่
ตอนที่ 17 กับอาริสะที่คาเฟ่ อีกครั้ง
หลังจากยืนยันว่าอาซาฮินะออกจากห้องเรียนไปแล้ว ผมรอเวลาสักพักก่อนจะเดินออกตามมา
เพื่อความแน่ใจ ผมมองซ้ายมองขวาและเลือกเดินเข้าไปในร้านกาแฟประจำของอาซาฮินะ
“เอะ!”
ทันทีที่เข้าไปในร้าน ผมก็เห็นอาซาฮินะนั่งอยู่ตรงที่นั่งประจำของเธอ
สีหน้าของเธอแสดงความรู้สึกหลากหลาย ทั้งดูเหมือนจะโกรธกับรู้สึกผิดปนกัน
บนโต๊ะตรงหน้ามีแพนเค้กวางเรียงอยู่หลายจาน ดูเหมือนว่าเธอจะสั่งมาเรียบร้อยแล้ว
“เสียงอะไรของนาย”
เธอจ้องมองผมด้วยสายตาดุๆ แต่ผมเลือกที่จะไม่ตอบสนอง
ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของเธอ
เมื่อมองดูดีๆ ที่นั่งของผมเองก็มีแพนเค้กวางเตรียมไว้ให้แล้วเช่นกัน
“อาซาฮินะ… นี่มัน…”
“ฉันอาจจะทำเกินไปหน่อย นี่เป็นเหมือนคำขอโทษ… หรืออะไรแบบนั้น”
ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับบทเรียนจากโอโทซึกุและรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำลงไป
ในเมื่อเธอตั้งใจจะขอโทษ ผมก็ตัดสินใจกินแพนเค้กนั้น
ผมโรยน้ำผึ้งธรรมดาลงไป เพราะซอสสูตรพิเศษของที่นี่หวานเกินไปสำหรับผม
“ขอโทษด้วยนะ ที่ทำให้โอซึกิตกใจ ฉันพูดกับเรโอะเรื่องนี้ไปแล้ว”
“ฉันไม่ได้โกรธนายหรอก แต่ยังไงก็ยังไม่ชอบหมอนั่นอยู่ดี”
เธอกล่าวพร้อมหมุนคออย่างหัวเสีย ดูเหมือนว่าเรโอะจะไม่ถูกชะตากับเธอจริงๆ
การพยายามอธิบายข้อดีของเรโอะให้อาซาฮินะฟังดูเหมือนจะเป็นงานยากเกินไปสำหรับผม
ผมจึงตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องพูด
“แล้วโอซึกิเป็นยังไงบ้างหลังจากนั้น?”
“ยังไงเหรอ? ก็น่ารักเหมือนเดิมนะ”
“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น…”
“ฉันรู้แล้วน่า เธอเป็นคนจิตใจเข้มแข็ง เธอไม่ถือเรื่องเล็กน้อยแบบนั้นหรอก โอซึกิไม่มีทางหลีกเลี่ยงนายเพราะเรื่องนี้แน่นอน”
ความจริงคือ ผมไม่ได้กังวลเรื่องตัวเองเลย สิ่งที่ผมอยากรู้คือเรื่องระหว่างเธอกับเรโอะ
แต่ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะถามตรงๆ ไม่ได้
อย่างน้อยก็ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้สั่งห้ามไม่ให้ผมพูดคุยกับโอซึกิ ถือว่าเป็นโชคดี
“แต่ฉันยังไม่เลิกคิดเรื่องพาเธอไปเดตหรอกนะ”
“เดี๋ยว! ดะ เดตอะไร? ไม่มีทางที่ผมจะกล้าชวนเธอไปเดตได้หรอก!”
ดูเหมือนว่าเธอยังไม่ละความตั้งใจ ผมก็แค่พยายามเข้าใกล้โอซึกิเพื่อนำข้อมูลมาให้เรโอะเท่านั้นเอง
ผมไม่ได้อยากเดตกับโอซึกิเลยสักนิด
“เข้าใจแล้ว ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนฉันอาจจะรีบไปหน่อย ตอนนั้นฉันเองก็ไม่ได้คิดอย่างมีเหตุผล”
“งั้นก็…”
“ไปด้วยกันสามคนสิ ฉันจะเป็นคนชวนโอซึกิเอง แล้วนายค่อยมาสมทบทีหลัง แบบนี้นายก็คงไม่รู้สึกกดดันใช่ไหม?”
เป็นข้อเสนอที่ปฏิเสธยากจริงๆ
วิธีนี้ผมไม่ต้องเป็นคนเริ่มชวนด้วยตัวเอง แต่ก็ยังรู้สึกแปลกใจว่าทำไมอาซาฮินะถึงดูพยายามเหลือเกิน
แต่เอาเถอะ สำหรับผมแล้วนี่ถือเป็นโอกาสดีที่จะได้สานสัมพันธ์กับโอซึกิอีกขั้น
“แล้วเรื่องเดตนี่จะไปที่ไหนเหรอครับ? สามคนใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว ดูนี่สิ”
“บัตรเข้าสวนสนุก Amazing Land…เหรอครับ?”
อาซาฮินะหยิบบัตรจากกระเป๋านักเรียนออกมาให้ดู
สวนสนุก Amazing Land เป็นสวนสนุกที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่ใกล้เมืองนี้ ผมเคยไปครั้งหนึ่งตอนเด็กกับเพื่อนๆ แล้วก็ไม่ได้ไปอีกเลย
“ใช้สวนสนุกเพื่อกระชับความสัมพันธ์กับชิซึกุ นายว่าไงล่ะ?”
“อืม…ก็… อ๊ะ!”
ผมหยิบบัตรขึ้นมาดูดีๆ
“บนนี้บอกว่ามีโชว์ Magical Girl CureCure ด้วยครับ”
“โคกุเระ ฉันไม่ว่าอะไรกับงานอดิเรกแบบโอตาคุนะ แต่ถ้านายจะไปดูในระหว่างเดตมันไม่เหมาะเลย”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ!”
เธอถอนหายใจและมองผมด้วยสายตาเอือมระอา… ช่างเป็นความอัปยศ
“น้องสาวผมต่างหากที่ชอบ CureCure ก่อนหน้านี้ผมอยากพาเธอไปดูโชว์ แต่เธอดันป่วยมีไข้เลยไม่ได้ไป… อะไรเหรอครับ อาซาฮินะ?”
“นี่โคกุเระ…”
จู่ๆ อาซาฮินะก็ปล่อยบรรยากาศแปลกๆ ออกมา
“นายมีน้องสาวเหรอ?”
“ใช่ครับ เธอเพิ่งอายุห้าขวบเอง”
“ให้ฉันดูหน่อยสิ”
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เชื่อ ผมจึงหยิบสมาร์ทโฟนที่เต็มไปด้วยรูปของฮิโยริ น้องสาวของผมมาเปิดให้ดู
อืม… น่ารักเหมือนเดิม อยากกลับบ้านไปเล่นกับฮิโยริเร็วๆ จัง
“ว้าว! น่ารักมาก!”
“ใช่ไหมล่ะครับ? เธอน่ารักเหมือนนางฟ้าเลย”
“อิจฉาจังเลย ฉันอยากมีน้องสาวบ้าง”
“น้องสาวที่อายุห่างกันมากแบบนี้น่ารักจริงๆ ครับ”
ตอนที่พ่อแม่บอกผมตอน ป.6 ว่ากำลังจะมีน้องสาว ผมยังคิดว่ามันแปลกๆ แต่พอเธอเกิดมาแล้ว ความน่ารักของเธอทำให้ผมหลงรักทันที
“งั้นพาเธอไปด้วยสิ โคกุเระ”
“หา?”
“ไปกันสี่คนที่สวนสนุก ฉันจะพาน้องสาวนายไปเดินเล่นเอง จากนั้นนายก็มีเวลาอยู่กับชิซึกุสองต่อสอง”
“อย่ามาลักพาตัวน้องสาวผมนะครับ!”
“ไม่ได้จะลักพาตัวสักหน่อย! ฉันแค่จะพาเธอไปดูโชว์ CureCure ให้ก็เท่านั้น โชว์จัดตอนบ่ายพอดีด้วย”
“อืม…”
โชคดีที่บัตรนี้สามารถใช้เข้าได้ฟรีถึงสี่คน ข้อเสนอนี้จึงค่อนข้างเหมาะสม
ช่วงนี้ผมไม่ได้เล่นกับฮิโยริมากเท่าที่ควร และเธอจะต้องอยากดูโชว์ CureCure แน่ๆ
ถึงแม้การอยู่สองต่อสองกับโอซึกิซังอาจทำให้ผมอึดอัด แต่ก็คงต้องลองดู
“ตกลงครับ แต่วันเสาร์ที่จะถึงมันกระชั้นไปหน่อย เอาเป็นเสาร์ถัดไปดีกว่า”
“โอเค งั้นเอาแบบนั้นเลย”
ผมรู้สึกว่าเรากำลังสร้างความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นมาได้
แต่ก็อดกังวลไม่ได้ว่า สักวันผมคงต้องบอกความจริงว่าไม่ได้ชอบโอซึกิจริงๆ
ตอนนั้นผมจะรอดชีวิตได้หรือเปล่านะ…
“ฮิโยริจังเหรอ… ช่างน่ารักจังเลย”
ผมมองอาซาฮินะที่กำลังกอดสมาร์ทโฟนของผมและทำหน้าตาราวกับกำลังละลาย
ผมได้แต่ยักไหล่และถอนหายใจ… ทุกอย่างก็คงเป็นไปตามที่มันควรจะเป็นล่ะนะ
TLN: เจอเกมใหม่เล่น แล้วเล่นจนลืมแปล😅
YOU MAY ALSO LIKE
