[WN]ผมที่ปรึกษาเรื่องความรักของเพื่อนสนิท อยู่ๆเพื่อนสนิทของคนที่เขาแอบชอบก็มาตีซี้กับผม - ตอนที่ 103 ข้อเท็จจริงและความจริง 3 : มุมมองอาริสะ

ตอนที่ 103 ข้อเท็จจริงกับความจริง 3 : มุมมองอาริสะ

 

ด้วยความโกรธ ฉันจ้องมองชายคนนั้นไม่ลดละ

 

“นายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ แล้วทำไมถึงต้องด่าทอเรียวมะด้วย? แค่วิ่งตามข่าวลือไปวันๆ น่าสมเพชชะมัด หรือนายแค่พยายามทำตัวดูดีเพื่อเอาใจพี่น้องฝาแฝดที่สวยๆ กันล่ะ? ช่างน่าอับอายและต่ำตมที่สุด

คนที่เรียกว่า ‘ขยะ’ ก็คือคนอย่างนายนี่แหละ อย่ามาพูดกับฉันอีกเป็นครั้งที่สอง”

 

“ว่าไงนะ!”

 

ชายคนนั้นโกรธจัด ยกมือขึ้นราวกับจะเข้ามาจับตัวฉัน แต่ก่อนที่เขาจะทำได้ มือของเขาก็ถูกจับไว้ก่อน

 

คนที่จับมือเขาไว้คือเรียวมะ

 

“นายจะพูดอะไรกับฉันก็ได้ แต่ถ้าคิดจะทำร้ายอาริสะ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด”

 

“โอ๊ย! เจ็บนะเว้ย ไอ้เวร!”

 

ชายคนนั้นสะบัดมือหลุดแล้วถอยออกไป เพื่อนของเขาที่อยู่ใกล้ๆ ก็เข้ามาเตือน

 

“พอเถอะน่า เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่”

 

“ให้ตายสิวะ!”

 

ดูเหมือนความดุดันของเรียวมะจะทำให้พวกเขากลัวจนถอยหนีไปอย่างขี้ขลาด

 

สำหรับฉันแล้ว ฉันอยากจะต่อยสักหมัดด้วยตัวเองด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องยอมรับว่าสะใจไม่น้อย ช่างกล้าดียังไงมาว่าเรียวมะในทางเสียๆ หายๆ ได้แบบนั้น คนที่เขาว่าขยะน่ะ ถ้าจะนับจริงๆ ก็น่าจะเป็นฉันหรือสึมุกิมากกว่าเสียอีก

 

ขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรแบบนั้นอยู่ จู่ๆ มือของฉันก็ถูกใครบางคนจับดึงไว้

 

“อาริสะ”

 

ฉันหันกลับไปเพราะเสียงของเรียวมะที่เรียกชื่อฉัน ตอนนั้นเองที่ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังถูกเขาสวมกอด

 

เป็นกอดที่แน่นหนาและเต็มไปด้วยพลัง ถึงแม้ฉันจะดีใจ แต่ร่างกายของเรียวมะกลับสั่นไหว

 

“ขอโทษนะ ที่ทำให้อาริสะต้องกลัว”

 

“……”

 

“แต่ฉันดีใจมากเลยนะ เพราะนอกจากเรโอะแล้ว อาริสะเป็นคนแรกที่เชื่อใจฉัน”

 

“…ถึงฉันจะไม่พอใจที่คนอย่างหมอนั่นได้ยินเป็นคนแรก แต่ก็ใช่…ฉันพูดจากใจจริง”

 

กอดของเขาแน่นหนาและอบอุ่นจนฉันอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปโอบแผ่นหลังของเขาไว้

 

เพราะฉันอยากปลอบโยนคนที่ฉันรักซึ่งถูกพูดถึงในทางที่ไม่ดีแบบนั้น

 

“ที่อาริสะพูดถูกแล้ว…ความจริงกับข้อเท็จจริงมันไม่เหมือนกัน แต่ฉันเลือกที่จะไม่เปลี่ยนข้อเท็จจริงนั้น”

 

“…นั่นเป็นทางเลือกของเรียวมะสินะ”

 

“ใช่ ฉันต้องยอมรับโทษที่เกิดขึ้นจากข้อเท็จจริงนั้น”

 

“อืม”

 

ถ้านั่นคือสิ่งที่เรียวมะเลือก ฉันก็ไม่สามารถห้ามอะไรได้ แต่นั่นก็เป็นทางเลือกที่แสนเจ็บปวดจริงๆ เพราะความจริงแล้วเรียวมะไม่ได้ผิดเลย แต่เขากลับต้องเลือกเส้นทางที่ไม่มีความสุข ฉันลังเลอยู่ว่าควรพูดความคิดนี้ออกไปหรือไม่

 

“แต่ฉันก็มีความโลภเกิดขึ้นจนได้ ที่ผ่านมาฉันเอาแต่หนีมาตลอด แต่ครั้งนี้ ฉันอยากเผชิญหน้ากับโทษนี้เพื่อให้ความต้องการนั้นเป็นจริง”

 

“ความโลภ? ความโลภอะไร?”

 

เรียวมะคลายกอดออกเล็กน้อยจนเราสบตากัน เขาสูงกว่าฉันนิดหน่อย เขามองฉันด้วยรอยยิ้ม

 

“ฉันรักเธอนะ อาริสะ”

 

“…ห๊ะ”

 

“ฉันรักอาริสะ เพราะฉะนั้น หลังจากที่ฉันเผชิญหน้าและผ่านโทษนี้ไปได้แล้ว เธอช่วยเป็นคนรักของฉันได้ไหม?”

 

ฉันจ้องมองตาของเรียวมะที่จริงจังและแน่วแน่ เหงื่อเริ่มซึมที่หน้าผากของเขาอย่างประหม่า

 

“มันดูกระทันหันไปหน่อยใช่ไหม! แต่คือว่า…ที่อาริสะบอกว่าเชื่อใจฉันน่ะ ฉันดีใจมากจนอดไม่ได้จริงๆ”

 

“…ฮิฮิ”

 

ท่าทีลนลานของเรียวมะดูน่ารักจนฉันอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ความรู้สึกดีใจที่ได้รับคำสารภาพนั้นล้นเอ่อจนกลายเป็นรอยยิ้ม

 

ถึงจะรู้สึกแย่นิดหน่อยที่หัวเราะออกมา แต่เขาน่ารักมากจริงๆ

 

ฉันต้องตอบเขาโดยเร็ว เพราะคำตอบของฉันมีแค่คำเดียว

 

“ค่ะ แน่นอนค่ะ เพราะฉันก็รักเรียวมะเหมือนกัน”

 

วันนั้น แม้เราจะยังไม่ได้เป็นคู่รักกันอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ฉันรู้ว่าใจของเราตรงกันแล้ว