[WN]ผมที่ปรึกษาเรื่องความรักของเพื่อนสนิท อยู่ๆเพื่อนสนิทของคนที่เขาแอบชอบก็มาตีซี้กับผม - ตอนที่ 10 การถูกคนที่ดังที่สุดในโรงเรียนเพ่งเล็ง 6
ตอนที่ 10 การถูกคนที่ดังที่สุดในโรงเรียนเพ่งเล็ง 6
“ฮ้า… อาซาฮินะซังเหมือนกับเป็นมิชชันนารีของโอซึกิซังเลยนะครับ”
(TLN: มิชชันนารี = ผู้เผยแพร่ศาสนานั่นแหละ)
“ก็ไม่เลวเลยนะ จะเรียกว่ามิโกะเฉพาะตัวของชิซึกุก็ว่าได้”
“นี่มันระดับศาสนาแล้วล่ะมั้งครับ”
บทสนทนาไหลลื่นไปอย่างน่าฟัง และในขณะนั้นเอง…
“อาริสะ!”
เสียงที่เรียกพวกเราซึ่งกำลังเดินไปตามถนนดังขึ้นมา
ฉันหันสายตาไปยังอีกฝั่งหนึ่งของถนน เด็กสาวมัธยมปลายในชุดเครื่องแบบที่ไม่ใช่ของโรงเรียนเรา
เมื่อฉันหันไปมองอาซาฮินะซัง ใบหน้าของเธอกลายเป็นลักษณะนุ่มนวลเหมือนตอนที่เธอรู้สึกผ่อนคลาย
เด็กสาวคนนั้นเดินข้ามทางม้าลายมายังฝั่งของเรา
“ไม่น่าเจอเธอที่นี่เลยนะเนี่ย”
“มีร้านดีๆ แถวนี้น่ะ ฉันเลยมักจะแวะหลังเลิกเรียน”
เด็กสาวจากโรงเรียนอื่นคุยอย่างเป็นกันเองกับอาซาฮินะซัง เธอมีผมยาวระดับไหล่ และดวงตาที่ดูเรียวเล็กเล็กน้อย
หน้าตาของเธอดูดีจนสามารถเทียบเคียงกับอาซาฮินะซังที่อยู่ข้างๆ ได้เลย
แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดน่าจะเป็นรูปร่างของเธอ
ส่วนสูงของเธอพอๆ กับฉันที่สูง 170 เซนติเมตร แต่แขนและขาของเธอยาวกว่าของฉันเห็นๆ
ทว่าหน้าตาของเธอ… ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
เด็กสาวคนนั้นมองฉันแวบหนึ่ง
“หรือว่า… ฉันมาขัดจังหวะคู่รักเข้าแล้วล่ะสิ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
ฉันอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองอาซาฮินะซังด้วยความอยากรู้ว่าเธอจะทำหน้าแบบไหนกับคำพูดนี้
“อย่าพูดอะไรบ้าๆ แบบนั้น ถ้ามีแฟนล่ะก็ ฉันคงบอกทั้งเธอและชิซึกุไปนานแล้ว เธอก็รู้ดีนี่”
“อืม ก็จริงอย่างที่เธอว่าแหละ”
ก็เป็นไปตามคาด แต่มันรู้สึกเหงานิดหน่อยตอนเห็นเธอเป็นธรรมชาติกับคนอื่นแบบนี้ ก็ช่วยไม่ได้หรอก เพราะระหว่างฉันกับอาซาฮินะซังมันต่างกันเกินไป ถ้าฉันมีหน้าตาระดับเรโอะ เรื่องราวก็คงเปลี่ยนไปแล้วล่ะ
“แต่ไม่คิดเลยนะว่าอาริสะที่ไม่ชอบผู้ชายจะเดินมากับผู้ชายได้แบบนี้”
อาซาฮินะซังไม่ชอบผู้ชายเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก เธอก็ดูมั่นใจเวลาคุยกับผู้ชายสุดๆ นี่นา ฉันคิดไม่ออกเลย แต่แล้วอาซาฮินะซังก็พุ่งตัวออกไปยืนใกล้กับเด็กสาวคนนั้น
“เขาน่ะนะ”
เธอกระซิบเบาๆ ใกล้ๆ หู
“หืม~”
เด็กสาวคนนั้นจ้องฉันด้วยสายตาขี้เล่นแบบปีศาจน้อย
“มีรสนิยมใช้ได้เลยนี่ เขาชอบชิซึกุสินะ”
“อึก…”
ฉันรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เรื่องที่ฉันชอบโอซึกิซังที่พูดกันลอยๆ มันเริ่มกระจายไปเรื่อยๆ แล้ว เวลาที่เป็นแบบนี้มักโดนสาวๆ แกล้งกันแบบนี้แหละ
“ฉันชื่อมิซุฮาระ โคโคโระ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของอาริสะกับชิซึกุน่ะ”
เด็กสาวคนนั้นยิ้มให้ ใช่แล้วสินะ เธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กกับพวกเขา พอคิดดูดีๆ ชื่อนี้กับหน้าตานี้… ฉันนึกออกแล้ว ฉันเพิ่งเห็นในทีวีเมื่อไม่นานมานี้เอง ใช่แล้ว นั่นคือ…
“เด็กสาวมัธยมปลายท้องถิ่นที่ถูกเลือกเป็นตัวแทนโอลิมปิกในกีฬาว่ายน้ำ”
“ฮะๆ รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ ช่วงนี้น่าจะเป็นเพราะข่าวสัมภาษณ์น่ะแหละที่ทำให้ฉันเป็นที่รู้จัก”
ฉันได้ดูข่าวนั้นจริงๆ มิซุฮาระซังที่เป็นคนในพื้นที่ทำลายสถิติใหม่ของญี่ปุ่น และนั่นกลายเป็นข่าวที่ถูกพูดถึงกันอย่างกว้างขวาง อีกทั้งด้วยรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่นของเธอ ยังทำให้เธอเป็นที่พูดถึงในหมู่ผู้ชายอีกด้วย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กกับอาซาฮินะซัง
ว่าแล้วเครื่องแบบที่เธอใส่ก็มาจากโรงเรียนที่ขึ้นชื่อเรื่องกีฬาที่อยู่ใกล้ๆ แถวนี้
“สุดยอดเลยนะครับ…”
“ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก ทุกอย่างยังอยู่ในอนาคต ฉันยังต้องเจอกับความเหงาและความยากลำบากทุกวัน เพราะต้องห่างจากชิซึกุ”
นี่ก็เป็นคนที่ชอบโอซึกิซังอีกคนสินะ ฉันเริ่มคิดว่าโอซึกิซังที่มีเพื่อนสมัยเด็กสุดยอดแบบนี้ก็คงเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเหมือนกัน
“ว่าแต่ โคโคโระ เธอจะไปไหนต่อจากนี้ล่ะ มากินข้าวเย็นที่บ้านฉันไหม?”
“น่าสนใจนะ อยากจะไปอยู่หรอก แต่วันนี้คงไม่ได้ ฉันมีนัดกับเขาแล้วล่ะ”
“…งั้นเหรอ”
“อาริสะ ยังต้องปิดเรื่องนี้ไว้กับชิซึกุอีกเหรอ? ฉันเข้าใจความรู้สึกของชิซึกุนะ แต่… ฉันเองก็…”
“ฉันเข้าใจ แต่ช่วยอดทนอีกหน่อยนะ”
“ก็ได้ แต่สักวันมันจะต้องถูกเปิดเผยแน่ๆ”
จู่ๆ บรรยากาศก็เริ่มจริงจังขึ้นมา ฉันคิดว่าพวกเธอคงเป็นเพื่อนสนิทกันสามคน แต่ดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ อาซาฮินะซังและมิซุฮาระซังหยุดเดิน และยืนนิ่งเงียบกันไป ฉันที่เป็นคนนอกโดยสิ้นเชิงพูดได้เพียงอย่างเดียว
“อ่า… เอ่อ!”
ทั้งสองหันสายตาจ้องมาที่ฉัน
“ช่วยเล่าเรื่องของโอซึกิซังให้ฟังอีกหน่อยได้ไหมครับ? ถ้าไม่รังเกียจ บอกระหว่างทางกลับก็ได้ครับ!”
สองสาวที่เป็นดั่งเทพธิดาเบิกตากว้างมองมาที่ฉันด้วยความตกใจ ฉันคิดว่ามันเป็นคำพูดที่ไร้เซนส์ในสถานการณ์นี้ แต่ว่า… ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว มิซุฮาระซังหัวเราะ
“ฮะๆ ก็ได้นะ แค่ถึงป้ายรถเมล์ตรงนั้นแหละ ฉันจะเล่าให้ฟังเยอะๆ เลย”
ฟู่ว… ดูเหมือนฉันจะเปลี่ยนบรรยากาศได้แล้ว ถ้าปล่อยให้พวกเธอเงียบกันแบบนี้ ฉันคงลำบากใจเหมือนกัน หลังจากนี้ก็คงแค่เดินไปจนถึงป้ายรถเมล์แล้วก็แยกย้ายกันไป
ฉันไม่ค่อยสบายใจนักที่จะเดินอยู่กับสองสาวที่ดูดีขนาดนี้ เลยพยายามเว้นระยะห่างออกมาเล็กน้อย
“งั้นฉันจะเดินตรงนี้ล่ะนะ”
มิซุฮาระซังเดินมายืนข้างซ้ายของฉัน ส่วนอาซาฮินะซังมายืนข้างขวา ทำไมฉันถึงมาอยู่ตรงกลางระหว่างสาวงามสองคนนี้กันล่ะเนี่ย
“งั้นไปกันเถอะ”
“ไหนๆ ก็ไหนๆ ฉันจับมือเธอด้วยเลยดีไหม?”
อันนั้นอย่าทำเลยนะครับ! หลังจากนั้นจนถึงป้ายรถเมล์ ฉันถูกสองสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ สรรเสริญเสน่ห์ของโอซึกิซังอย่างเต็มที่
TLN: เรียวมะจะโดนป้ายยาแล้ว😭
YOU MAY ALSO LIKE
