[WN]ผมที่ปรึกษาเรื่องความรักของเพื่อนสนิท อยู่ๆเพื่อนสนิทของคนที่เขาแอบชอบก็มาตีซี้กับผม - ตอนที่ 1 ตัวฉันที่เป็นดั่งอากาศ

ตอนที่ 1  ตัวฉันที่เป็นดั่งอากาศ

 

สิ่งที่นักเรียนมัธยมปลายธรรมดาอย่างฉันต้องเผชิญเป็นปัญหาหนักที่สุดในการใช้ชีวิตในโรงเรียนคืออะไรน่ะเหรอ?

 

นั่นก็คือ ช่วงเวลาพักเที่ยง นั่นเอง

 

พอพูดแบบนี้ หลายคนอาจคิดว่าฉันเป็นคนที่ถูกกลั่นแกล้งหรือเป็นคนที่อยู่คนเดียวไร้เพื่อน แต่ไม่ใช่แบบนั้นเลย

 

ตอนนี้ฉันอยู่ในกลุ่มผู้ชายที่เรียกได้ว่าอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของลำดับชนชั้นในห้อง

 

ถ้างั้น ก็คงคิดว่าฉันต้องเป็นคนที่ถูกแกล้งหรือต้องเป็นคนที่คอยทำตามคำสั่งของคนอื่นในกลุ่มสินะ? ก็ไม่ใช่แบบนั้นอีก

 

แน่นอนว่าฉันไม่ได้เป็นสมาชิกตัวหลักของกลุ่มชั้นนำที่ว่านั่น แต่ฉันก็ไม่ได้รับบทบาทที่ย่ำแย่ในกลุ่มเหมือนกัน

 

ถึงแม้จะพูดแบบนี้ แต่ถ้าพูดถึงลักษณะภายนอก ฉันก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่ดูธรรมดา มีลักษณะค่อนไปทางเนิร์ดและค่อนข้างเงียบ

 

ดังนั้น ถ้าจะบรรยายตำแหน่งของฉันด้วยคำพูดคำเดียว ก็คงเหมาะกับคำว่า “อากาศ” นั่นแหละ

 

“รู้สึกอารมณ์ค้างยังไงก็ไม่รู้สิ”

 

เพื่อนร่วมชั้นที่พูดประโยคนั้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยพลัง ฮิราซาวะ เรโอะ

 

เขามีผมสีน้ำตาลอ่อนที่ดูเหมือนจะเป็นสีธรรมชาติ ใบหน้าคมคายที่มีจมูกโด่งดูโดดเด่น ร่างกายสูงโปร่ง มีขายาว เหมาะกับคำว่า “หล่อเหลา” อย่างแท้จริง และคนอย่างเขานี่แหละที่เป็นหนึ่งในนักเรียนชายที่ได้รับความนิยมที่สุดในโรงเรียน

 

“เป็นอะไรไปเหรอ เรโอะ?”

 

ฉันถามเขาด้วยความสงสัย

 

เรโอะเป็นคนที่ถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางของชั้นเรียน รอบตัวเขามักมีเด็กผู้ชายที่อยู่ในระดับสูงสุดของลำดับชนชั้นในห้อง

 

ไม่ว่าจะเป็นซาโต้จากชมรมฟุตบอล ซุซุกิจากชมรมเทนนิส หรือทานากะจากชมรมเบสบอล

 

ผู้ชายที่อยู่รอบตัวเขาล้วนเป็นคนที่มีนิสัยเปิดเผยและมีทักษะทางสังคมดีเยี่ยม บางคนถึงขั้นมีประสบการณ์เรื่องความรักตั้งแต่สมัยประถมด้วยซ้ำ

 

“คือแบบว่า… เหมือนจะมีอะไรที่ฉันอยากทำ แต่ดันนึกไม่ออกน่ะ มันติดอยู่แค่ตรงปลายลิ้นเท่านั้นเอง”

 

“อ้อ ใช่ ๆ ฉันก็เคยเป็นเหมือนกัน”

 

“ใช่เลย ฉันเองก็พึ่งเจอเรื่องแบบนี้ไปเมื่อไม่นานมานี้เอง”

 

เมื่อเรโอะพูดอะไรออกมา มักจะมีคนในกลุ่มคอยตอบรับและร่วมวงสนทนาเสมอ

 

การสนทนาของกลุ่มนี้มักเริ่มต้นจากคำพูดของเรโอะ แล้วต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ แบบไม่มีจุดจบ

 

และแน่นอนว่าการพูดคุยเหล่านี้มักจะดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้าง

 

เมื่อใดก็ตามที่บทสนทนานั้นดำเนินไป ก็อาจมีเสียงของผู้หญิงดังแทรกเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว

 

“นี่ ๆ เรโอะ!”

 

เสียงของเด็กผู้หญิงดังขึ้น ทุกคนหันไปมองที่เธอ

 

ในเมื่อเป็นกลุ่มที่อยู่ในตำแหน่งสูงสุดในชั้นเรียน เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะถูกเด็กผู้หญิงเข้ามาทักทาย

 

ครั้งนี้เป็นกลุ่มสาวแกลที่มีชื่อเสียงในห้องกำลังมองเรโอะด้วยแววตาชื่นชม

 

“พวกเราไปดูการแข่งขันบาสเกตบอลของชมรมเมื่อวานนี้ล่ะ!”

 

“หืม? อ้อ”

 

“แบบว่า มันสุดยอดมากเลยนะ! ลูกชู้ตที่นายทำตอนจบการแข่งขันมันเท่มาก ๆ เลย! ใช่ไหม?”

“อื้ม ๆ จริงด้วย มันสุดยอดมาก นายเก่งสุด ๆ เลย!”

 

“อ๋อ… ขอบใจนะ”

 

เรโอะกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเฉยเมยเล็กน้อย

 

ในฐานะเอซของชมรมบาสเกตบอล เขาแสดงฝีมือได้อย่างยอดเยี่ยมในแมตช์กระชับมิตรเมื่อวานนี้

และแน่นอนว่ามันทำให้เขาได้รับความชื่นชมจากสาว ๆ ในห้องเรียน

ในความเป็นจริง เรโอะมีแฟนคลับที่รวมตัวกันเพื่อแสดงความชื่นชมและสนับสนุนเขา

โดยเฉพาะกลุ่มสาวแกลในชั้นเรียนที่ดูเหมือนจะชื่นชอบเขาและมักเข้ามาพูดคุยด้วยบ่อย ๆ

 

“วันนี้ไปเที่ยวกันเถอะ! ไปคาราโอเกะกัน!”

 

“มีคนที่อยากไปเที่ยวกับเรโอะเยอะแยะเลยนะ!”

 

กลุ่มสาวแกลพยายามเข้าหาเขาอย่างหนักหน่วง

แม้คำพูดจะดูสบายๆ แต่พวกเธอก็มีเสน่ห์ อีกทั้งรูปร่างและหน้าตาก็ยังดูดีอีกด้วย

หากเป็นผมที่ถูกสาวๆ แบบนั้นเข้าหาอย่างหนักหน่วงแบบนี้ คงจะเขินจนหน้าแดงไปหมดแน่ๆ

แต่สำหรับเรโอะ เขากลับไม่ไส่ใจและดูเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจฟังพวกเธอพูดเลย

 

“ขอโทษทีนะ แต่ช่วงนี้ยุ่งกับชมรมมาก ไว้ครั้งหน้าละกัน”

 

“อะไรเนี่ย ปฏิเสธตลอดเลย! ถ้างั้นเดี๋ยวฉันลองชวนอาริสะมาด้วยละกัน”

 

พอได้ยินชื่อที่ว่า เหล่าผู้ชายในกลุ่ม(ยกเว้นเรโอะ) ต่างก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

 

“เธอคนนั้นจะมาด้วยเหรอ?”

 

“จริงดิ ถ้าอย่างนั้นฉันก็อยากไปด้วยเหมือนกัน!”

 

“เดี๋ยวก่อนสิ อย่าเอาชื่อฉันไปพูดแบบนั้นได้ไหม”

 

ทันใดนั้น เสียงของเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งก็ดังขึ้นตอบกลับมา

 

ด้วยใบหน้าที่ดูไม่พอใจ เธอเดินเข้ามาพร้อมส่งสายตาเย็นชามองไปยังกลุ่มผู้ชาย

 

อา… เธอคนนี้แหละ คือนักเรียนหญิงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโรงเรียน

 

“ขอโทษทีนะ แต่ถ้าอาริสะมาด้วย บางทีเรโอะก็อาจจะยอมไปก็ได้นะ”

 

เหล่าผู้ชาย(ยกเว้นเรโอะ) ต่างพากันจ้องมองเธอราวกับต้องมนต์สะกด

 

“ไปกับแค่ผู้หญิงฉันอาจจะไป แต่ถ้ามีผู้ชายด้วย ขอโทษทีนะ ฉันไม่ไป”

 

คำขอของสาวแกลถูกเธอคนนี้ปฏิเสธอย่างเย็นชาและเด็ดขาด

 

ว่าไปแล้ว ฉันก็ไม่เคยได้ยินข่าวว่าเธอไปเที่ยวกับกลุ่มที่มีผู้ชายอยู่ด้วยเลย

 

เด็กสาวคนนี้มีชื่อว่าอาซาฮินะ อาริสะ

 

เธอมีผมสีบลอนด์แพลตินัมและดวงตาสีฟ้าเอเมอรัลด์ที่ส่องประกายเจิดจรัส แม้มองจากระยะไกลก็ยังโดดเด่น

 

พูดตามตรง แม้จะมองอย่างอคติ เธอก็ยังดูดีกว่าดาราหรือไอดอลที่เห็นในทีวีเสียอีก

 

เธอมีรูปร่างที่เพรียวบาง มือและเท้าเรียวสวย ผิวเนียนไร้จุดด่างพร้อย

หุ่นของเธอดูสมส่วนอย่างสมบูรณ์แบบ มีส่วนเว้าที่พอดีกับส่วนโค้ง

และรอยยิ้มที่เธอเผยออกมาเป็นบางครั้งบางคราวนั้น น่ารักจนเกินจะบรรยายได้เลยทีเดียว

ที่บ้านของเธอเหมือนจะเป็นเจ้าของกิจการใหญ่โต และเธอก็เป็นลูกสาวของประธานบริษัทผู้มั่งคั่ง

นอกจากนี้ เธอยังมีความสามารถทางด้านร่างกายที่ยอดเยี่ยม ทำอะไรก็โดดเด่น และเป็นอัจฉริยะในทุกด้าน

ในเรื่องการเรียน เธอยังได้อันดับหนึ่งของชั้นเรียนเสมอ จะเรียกว่าความสมบูรณ์แบบมากเกินไปจนเหมือนเกินจริงก็คงไม่ผิด

ถ้าจะบอกว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของเด็กผู้ชายในโรงเรียนตกหลุมรักเธอ ก็คงไม่ใช่เรื่องเกินเลย และในบรรดาสามคนที่อยู่ตรงนี้ก็มีคนที่แอบชอบอาซาฮินะซังอยู่ด้วย

 

“นี่ อาซาฮินะซัง! สัปดาห์หน้าพวกเราจะมีการแข่งขันฟุตบอลนะ! ได้โปรดมาดูหน่อยเถอะ!”

“อาซาฮินะซัง ถ้าไปร้องคาราโอเกะไม่ได้ อย่างน้อยไปทานข้าวด้วยกันก็ยังดี!”

 

“ขอโทษนะ แต่ฉันขอผ่านละกัน เพราะฉันยุ่งมาก”

 

ดูเหมือนเธอจะมองทะลุหัวใจของพวกเขาที่พยายามสารภาพความรู้สึกออกมา และตัดสินใจปฏิเสธแบบไร้เยื่อใย ช่างน่าสงสารเสียจริง

 

“เฮ้อ อาริสะนี่นะ…”

 

เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ อาซาฮินะซังอย่างโอสึกิซัง พูดตำหนิเธอเบาๆ ด้วยท่าทีอ่อนโยน

 

กลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มนี้ถือว่าเป็นกลุ่มที่อยู่ในระดับสูงสุดของนักเรียนหญิง โดยมีอาซาฮินะ อาริสะเป็นศูนย์กลาง

 

ฝ่ายชายก็มีเรโอะ ส่วนฝ่ายหญิงก็มีอาซาฮินะซัง หากจะพูดถึงคนที่มีอิทธิพลที่สุดในชั้นเรียน คงเป็นสองคนนี้

 

ไม่ว่าจะเป็นยุคไหน คนที่โดดเด่นในรูปลักษณ์และมีพลังในการพูดมักจะกลายเป็นจุดศูนย์กลางเสมอ

 

พวกเขาไม่ได้พูดอะไรที่ตลกหรือมีสาระเป็นพิเศษ แต่คำพูดของพวกเขานั้นมีน้ำหนักและดึงดูดใจ

 

ถ้าเรโอะพูดอะไรออกมา ก็จะกลายเป็นหัวข้อพูดคุยในทันที และถ้าอาซาฮินะซังพูดอะไรออกมา ก็จะกลายเป็นความคิดเห็นของกลุ่มผู้หญิงทั้งชั้นเรียน นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่าความมีเสน่ห์ในแบบของคาริสม่า(TLN:?)

 

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชั้นเรียนนี้… หรือบางทีอาจจะเป็นทั้งชั้นปี ถูกหมุนเวียนรอบตัวสองคนนี้ก็ว่าได้

 

“อาริสะ ฟังนี่หน่อยสิ! เรโอะน่ะโคตรเจ๋งเลยนะ!”

 

มาทาบะซัง เด็กสาวผู้ที่แอบชอบเรโอะอยู่ ยกมือขึ้นพูดอย่างตื่นเต้น

 

“ในการแข่งขันบาสเกตบอลเมื่อวาน ตอนนั้นเหลือเวลาอีกแค่สิบวินาที พวกเราตามอยู่หนึ่งแต้ม แล้วจู่ๆ โรงเรียนเราก็แย่งบอลมาได้ เรโอะก็เริ่มวิ่ง! และในวินาทีสุดท้าย เขารับบอลและชู้ต! แต้มสุดท้ายเกิดขึ้นพร้อมกับเสียงสัญญาณหมดเวลา พลิกกลับมาชนะได้เลย! อะไรนะที่เรียกเหตุการณ์แบบนี้?”

 

“บัซเซอร์บีตเตอร์ใช่ไหม?”(TLN: เวลาหมดขณะลูกที่ชูตอยู่กลางอากาศและเข้าแป้น เป็นแต้มพลิกเกม)

 

“คงงั้นแหละ!”

 

เมื่อเรโอะกิพูดขึ้น มาทาบะซังก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง ใช่แล้ว การเล่นของเรโอะเมื่อวานนั้นยอดเยี่ยมมากจริงๆ

 

“โคตรเท่เลยนะ! ฉันชอบเขามากขึ้นไปอีก… เข้าใจใช่ไหม?”

 

มาทาบะซังพูดพร้อมกับยึดแขนของเรโอะ และทำท่าเบียดหน้าอกเข้าไป

นี่เป็นการแสดงออกที่ชัดเจนจนเรียกได้ว่าโจ่งแจ้ง ความกล้าหาญที่จะเข้าหาชายที่ตัวเองชอบแบบตรงๆ เป็นสิ่งที่ต้องยอมรับในตัวเด็กสาวแนวนี้

เมื่อเห็นแบบนี้ ผมก็คิดว่าสิ่งที่เธอทำเพื่อเอาชนะใจผู้ชายที่ตัวเองชอบนี่มันน่าศึกษาเหมือนกัน… แต่แค่คิดนะ จะไม่เอาไปทำตามหรอก

 

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก”

 

เรโอะสะบัดมือหนีด้วยท่าทีไม่พอใจ

 

“ฉันก็คิดว่าเจ๋งเหมือนกัน! จนเผลอร้องออกมาเลย!”

 

มิโยชิซังที่อยู่ข้างๆ มาทาบะซัง ยกมือขึ้นชนกับเธอราวกับแบ่งปันความดีใจ

เด็กสาวทั้งสองผลัดกันชมชิชิ แต่ถึงอย่างนั้นสีหน้าของเขาก็ยังดูไม่ดีนัก

 

“จริงๆ แล้ว การที่เรียวมะแย่งบอลมาและเริ่มเกมใหม่ได้ต่างหากที่น่าทึ่งกว่า”

 

“ไม่ต้องถ่อมตัวขนาดนั้นหรอก! เรโอะ นายสุดยอดจริงๆ!”

 

“สมกับเป็นเอซของทีมบาสเกตบอล!”

 

แม้เขาจะปฏิเสธ แต่ทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายที่อยู่รอบข้างก็ยังคงชื่นชมเขา

 

เมื่อบรรยากาศสนุกสนานแบบนี้เกิดขึ้น ความยอดเยี่ยมของเรโอะในเกมนั้นก็ถูกถ่ายทอดไปถึงทุกคน

 

“โห ถ้าเล่นแบบนั้นจนชนะได้ล่ะก็ สุดยอดจริงๆ นะ”

 

“ใช่เลย”

 

แม้แต่อาซาฮินะซังและโอสึกิซังยังชมเขาด้วยท่าทีจริงใจ

 

ถ้าคนที่ได้รับคำชมนี้เป็นเด็กผู้ชายคนอื่นล่ะก็ เขาคงดีใจจนร้องไห้ออกมาแล้ว

 

แต่ในที่สุดก็เป็นชายที่ได้รับความนิยมที่สุดในโรงเรียนที่ได้รับคำชม และทุกคนต่างก็ยกย่องเขา

 

ถ้าเป็นผมล่ะก็ เรื่องนี้คงไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้แน่ๆ

 

เพราะนี่คือตัวตนของฮิราซาวะ เรโอะ

 

แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ… เรโอะที่ปกติไม่สนใจคำชมเชยของใคร กลับมีท่าทีเขินอาย

 

“อ-อืม ขอบคุณนะ”

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขาแสดงออกแบบนี้

 

บางทีถึงแม้จะเป็นเรโอะ แต่ถ้าได้รับคำชมจากอาซาฮินะซัง เด็กสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน ก็ต้องเขินเหมือนกันล่ะมั้ง

 

บทสนทนายังคงดำเนินไปโดยมีเรโอะและอาซาฮินะซังเป็นศูนย์กลาง

 

และถ้าคุณยังไม่สังเกต ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว

 

แน่นอนสิ เพราะผมมันก็แค่ “อากาศ”(TLN: 😢)

 

การที่ผมมาอยู่ในกลุ่มเด็กดังนี้ มันช่างไม่เข้ากันเลย

 

“โอ๊ะ นึกออกแล้ว!”

 

จู่ๆ เรโอะก็พูดขึ้น พร้อมวางมือลงบนโต๊ะของผม

 

“เรียวมะ! หนังสือการ์ตูนที่ยืมมา ตอนนี้มีเล่มใหม่แล้วใช่ไหม? เอามาให้ฉันอ่านคืนนี้หน่อย!”

 

“หา?”

 

“ฉันอยากอ่านมากจนเกือบลืมไปแล้ว! ตอนแรกก็ลืมไปน่ะ แต่พอจำได้แล้วก็ดีใจสุดๆ!”

 

ทุกคนหันมามองผมและเรโอะด้วยสายตาตกตะลึง ผมไม่ต้องการให้ใครสนใจในลักษณะนี้เลย

 

“เรโอะกับโคกุเระนี่… สนิทกันจังนะ” ซูซูกิพูดขึ้น

 

“แน่นอนอยู่แล้ว!”

 

เรโอะยิ้ม

 

“ก็ฉันกับเรียวมะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันไง มันก็แน่อยู่แล้ว!”

 

ที่ตัวผม โคกุเระ เรียวมะ ได้มาอยู่ในกลุ่มพวกเด็กดังแบบนี้ มันก็เป็นแค่เพราะว่าผมเป็นเพื่อนสมัยเด็กและเพื่อนสนิทกับฮิราซาวะ เรโอะเท่านั้น

 

แต่เดิมทีผมไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาอยู่ในกลุ่มพวกคนดังแบบนี้

ในเวลาพัก ผมก็แค่อยากใช้เวลาชิลๆ แบบสบายๆ เท่านั้น

แต่ทำไมกันล่ะ ทุกครั้งในช่วงพัก เรโอะก็มักจะเดินมาที่โต๊ะของผมเสมอ จากนั้นพวกเด็กผู้ชายก็พากันมารวมตัวกัน แล้วก็มีพวกเด็กผู้หญิงที่ชอบเรโอะทยอยเข้ามาอีก จนกลายเป็นกลุ่มคนที่อยู่บนจุดสูงสุดของโรงเรียน

อา… ช่วยจัดการกับบรรยากาศอึดอัดรอบๆ โต๊ะผมทีเถอะ!

ทั้งๆ ที่ความอึดอัดนี้เกิดขึ้นเพราะเรโอะ แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนทุกคนคิดว่ามันเป็นความผิดของผม

 

มันช่างยากลำบากจริงๆ…

 

TLN:ชื่อเพื่อนพระเอกมาแทบทุกบรรทัด ชื่อพระเอกโผล่มาไม่กี่บรรทัด🥹

 

สวัสดีครับ(เจอกันอีกแล้ว?) เรื่องเก่าพึ่งแปลทันดิบไป เลยเอาเรื่องนี้มาแปลต่อครับ เรื่องนี้ผมก็ยังตามดิบไม่จบ แต่เท่าที่อ่านคือค่อนข้างหวาน เลยเอาแปล ซึ่งผมจะเอาให้ทันดิบเหมือนเดิม วันนี้มาแค่เปิดเรื่อง ดะค่อยๆทะยอยลงตอนต่อๆไปพรุ่งนี้ ฝากตัวอีกรอบครับ