Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา - ตอนที่ 361 แบบนี้แหละที่เรียกว่าบ้าระห่ำ!

ครืดดด….

เสียงใบพัดเฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่กลางท้องฟ้าส่งเสียงดังสนั่น

แหวกให้เกิดลมพัดกระหน่ำราวพายุ

แต่สิ่งที่ทำให้เฉินตงประหลาดใจคือกลางท้องฟ้าไม่ได้มีเฮลิคอปเตอร์เพียงลำเดียว แต่มีถึงสามลำ!

ใต้เฮลิคอปเตอร์ทุกลำล้วนมีตู้คอนเทนเนอร์ทรงสี่เหลี่ยมห้อยต่องแต่งอยู่

ในตอนนี้เฮลิคอปเตอร์หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศแล้วและค่อยๆ หย่อนเชือกหนาลงมาเพื่อวางตู้ลง

เป็นภาพเหตุการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างยิ่ง

กลุ่มคนที่มุงอยู่บริเวณนั้นนับไม่ถ้วนต่างส่งเสียงร้องอื้ออึง

เพราะนอกจากเหล่าการ์ดประจำตัวของเฉินตงแล้ว การ์ดที่ประจำอยู่ในคลับสี่ยิ่นแทบจะไม่เคยเห็นภาพเหตุการณ์เช่นนี้เลย

เฉินตงเอ่ยอย่างกระอักกระอ่วนว่า "แน่ใจนะว่านี่เป็นการมอบของขวัญ ไม่ใช่กำลังย้ายบ้าน?"

"เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง คุณท่านเป็นคนใจกว้างเสมอ จะให้ขี้งกกับลูกชาย ลูกสะใภ้และหลานได้ยังไง"

ท่านหลงยิ้มจนหน้าแดงก่ำ เขาหรี่ตา "อันที่จริงแล้วกระผมยังรู้สึกว่าคุณท่านขี้เหนียวเกินไปหน่อยด้วยซ้ำ เวลาเขาไปเจรจาธุรกิจข้างนอกยังใจป้ำกว่านี้เสียอีก"

"ให้บ่อน้ำมันน่ะเหรอ?"

เฉินตงนึกถึงเรื่องบ้าระห่ำของพ่อที่ท่านหลงเคยเล่าให้ฟังขึ้นมา

"ใช่แล้ว" ท่านหลงพยักหน้า

ส่วนกู้ชิงหยิ่งที่อยู่ในอ้อมกอดของเฉินตงนั้นตกใจเสียจนยกมือเรียวยาวของเธอขึ้นมาปิดปากเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา

เพราะที่ผ่านมาเธอยังไม่เคยเห็นการมอบของขวัญด้วยวิธีการเช่นนี้ในตระกูลของเธอเลย

ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง

ในที่สุดตู้คอนเทนเนอร์ทั้งสามตู้ก็ถูกวางลงบนพื้นอย่างมั่นคงภายใต้การควบคุมของผู้สั่งการ

ชายวัยกลางคนที่ทำหน้าที่สั่งการรีบรุดก้าวเข้ามา ในมือของเขาถือหนังสือมาด้วยเล่มหนึ่ง

"ขอแสดงความยินดีกับคุณชายและคุณนายน้อยด้วยครับ"

ชายวัยกลางคนตะโกนแสดงความยินดีด้วยรอยยิ้มกว้าง

จากนั้นจึงเปิดหนังสือที่อยู่ในมือออก

เฉินตงเบิกตาค้าง สิ่งที่อยู่ในมือของชายวัยกลางคนนั้นคือรายการของขวัญ

เขาหันไปมองท่านหลงอย่างประหลาดใจ "ถึงขั้นต้องประกาศด้วยเหรอ?"

"แน่นอนๆ" ท่านหลงพยักหน้า

จากนั้นชายวัยกลางคนจึงเปล่งเสียงอ่านด้วยเสียงดังฟังชัด

"โสมป่าพันปีสิบหัว"

"เตียงไม้หนานมู่เนื้อทองโบราณหนึ่งหลัง"

……

ชายวัยกลางคนอ่านรายชื่อของขวัญออกมาทีละรายการ

เฉินตงประหลาดใจจนอ้าปากค้าง สีหน้าของกู้ชิงหยิ่งก็แปลกใจไม่แพ้กัน

ของขวัญทุกชิ้น ไม่เพียงราคาสูงลิ่วเท่านั้น แต่ยังเป็นของล้ำค่าหายากอีกด้วย

ฝูงชนที่ห้อมล้อมอยู่บริเวณนั้นต่างพากันทอดถอนใจกันอย่างตื่นเต้น

อะไรที่เรียกว่าบ้าระห่ำน่ะหรือ?

ก็คงจะประมาณนี้ล่ะมั้ง!

รายการของขวัญยาวเหยียดราวกับหนังสือเล่มหนึ่ง

เมื่อชายวัยกลางคนอ่านจบไปหนึ่งเล่มก็พลิกหน้าต่อไป เตรียมจะอ่านต่อ

ไม่นานนักฝูงชนที่ห้อมล้อมอยู่ก็ค่อยๆ เงียบลง ราวกับน้ำมันรถที่หยุดนิ่งอยู่บนพื้น

และในตอนที่ชายวัยกลางคนอ่านถึงคำว่า "บ้านซื่อเหอเอวี้ยนที่เมืองหลวงหนึ่งหลัง" เฉินตงก็อดทนต่อไปไม่ไหว

เขารีบร้องสั่งให้หยุดอ่าน ลำพังแค่บ้านซื่อเหอเอวี้ยนกับของที่อ่านไปก่อนหน้า มูลค่าก็มากกว่าหนึ่งพันล้านแล้ว การให้ของขวัญครั้งนี้นับว่ามากเกินไปแล้ว

"คุณชาย เป็นอะไรไปหรือครับ"

ชายวัยกลางคนมองไปที่เฉินตงอย่างไม่เข้าใจนัก แล้วโบกรายการของขวัญที่อยู่ในมือ "เหลืออีกสามหน้าก็จบแล้วครับ"

ดวงตาของเฉินตงเบิกกว้างออกมา

กู้ชิงหยิ่งที่อยู่ในอ้อมอกของเขาเริ่มตัวอ่อนระทวย

"พอแล้วๆ อ่านเท่านี้ก็พอแล้ว และก็พูดเบาหน่อย"

เฉินตงเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ การแสดงความบ้าระห่ำต่อหน้าคนมากมายกลางที่สาธารณะเช่นนี้ไม่ใช่นิสัยที่เขาชอบนัก

เมืองหลวงเป็นสถานที่แบบไหนหรือ?

เมืองที่มีชนชั้นปกครองรวมถึงคนที่มีความสามารถมากมายแอบซ่อนอยู่ บ้านเนื้อที่เพียงน้อยนิดแต่ผู้คนต่างแก่งแย่งกันราวกับทองคำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบ้านอย่างซื่อเหอเอวี้ยนที่ราคาสูงเสียดฟ้า

ของขวัญเช่นนี้พ่อยังกล้าส่งมา ไม่แน่ว่ารายการของขวัญต่อจากนี้อาจจะมีสิ่งของอะไรที่ฟังแล้วน่าตกใจอีกก็เป็นไปได้

"ใช่ๆๆ พวกเราซาบซึ้งน้ำใจของคุณพ่อมากแล้ว หลังจากนี้ไม่ต้องอ่านแล้วล่ะค่ะ"

กู้ชิงหยิ่งรีบร้อนเอ่ยสนับสนุนเฉินตง

ในฐานะของเธอ เธอเคยเห็นกู้โก๋ฮั๋วส่งของขวัญให้คนนอกอยู่บ่อยครั้งและก็เห็นคนนอกส่งของขวัญมาให้ตระกูลของเธออยู่หลายครั้งเช่นกัน แต่ก็ไม่มีใครเคยส่งของขวัญที่หรูหราเท่านี้เลย

"คุณชาย ไม่ได้นะครับ ก่อนจะออกเดินทาง คุณท่านได้กำชับมาแล้วว่าจะต้องอ่านแจกแจงให้ชัดเจน"

ชายวัยกลางคนเริ่มลังเลพลางชี้ไปที่รายการของขวัญ "รายการต่อจากนี้ยังมี…"

"พอแล้ว!"

เฉินตงรีบเอ่ยห้ามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ไม่ว่าจะเหลืออะไร ก็ไม่ต้องอ่านทั้งนั้น!"

"เอาอย่างนั้นก็ได้"

ชายวัยกลางคนทำท่าละล้าละลัง ก่อนค้อมตัวลงยื่นรายการของขวัญให้เฉินตง

เฉินตงไม่ยอมอ่านต่อ เพราะเขาเพียงมองผ่านแวบเดียวก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด จากนั้นจึงมองไปที่ฝูงชนที่ยืนออกันอยู่อย่างเงียบกริบพลางโบกมือ "ขอโทษทุกท่านด้วย รบกวนเวลาพอแล้ว แยกย้ายกันเถอะ"

จากนั้น เขาก็ไม่มีกระจิตกระใจจะสนใจฝูงชนที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงอีก

แล้วรีบหันมาสั่งการท่านหลงและชายวัยกลางคนต่อ

จากนั้นจึงพากู้ชิงหยิ่งเดินอย่างข้องใจกลับเข้าไปในห้องรับแขก

หลังจากที่นั่งลงแล้ว กู้ชิงหยิ่งยังคงใจลอยอยู่ "ที่รัก คุณพ่อใจดีเกินไปไหมคะ ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันไม่เคยเห็นคนให้ของขวัญกันแบบนี้เลย รู้สึกอย่างกับฝันไปเลยค่ะ"

"อย่าว่าแต่เคยเห็นเลย แค่ได้ยินยังไม่เคยได้ยินเลย"

เฉินตงเกาหัวอย่างงุนงง ตอนนี้เขาเชื่อเรื่องที่ท่านหลงเล่าให้ฟังแล้วว่าพ่อของเขาเคยมอบบ่อน้ำมันให้เป็นของขวัญตอนออกไปเจรจาธุรกิจ

เฉินตงหยิบรายการของขวัญขึ้นมาแล้วพลิกอ่าน จากนั้นเอ่ยออกมาอย่างประหลาดใจ "ที่รัก ไหนลองทายดูสิว่ามูลค่ารายการของขวัญทั้งหมดนี้รวมกันเป็นเท่าไหร่?"

"สองพันล้าน?"

กู้ชิงหยิ่งครุ่นคิดก่อนจะตอบจำนวนที่ตนเองคิดว่าเป็นไปได้มากที่สุดออกมา

ทว่า

เฉินตงกลับส่ายศีรษะ "คุณประมาณค่าต่ำเกินไปแล้ว เดาให้มากกว่านี้หน่อย!"

ร่างบอบบางของกู้ชิงหยิ่งสั่นไหว พร้อมยกมือของตนขึ้นมาปิดปาก

เธอพยายามไม่กรี๊ดออกมาแล้วเอ่ยว่า "ฉัน ฉันไม่เดาแล้วดีกว่า คุณบอกฉันมาเลยเถอะ"

เฉินตงยกนิ้วขึ้นมากางทั้งสิบนิ้ว

"เอาเลขที่คุณบอกคูณห้าเข้าไป!"

ประโยคเรียบๆ หนึ่งประโยคแต่กลับทำให้กู้ชิงหยิ่งรู้สึกราวกับถูกฟ้าฟาด เธอตกใจจนหน้าซีดขาว

ช่วงเวลานั้น

กู้ชิงหยิ่งไม่เพียงไม่มีท่าทางยินดีเท่านั้น ใบหน้างดงามของเธอกลับซีดขาวด้วยความพรั่นพรึง

แค่ตั้งครรภ์ กลับได้ของขวัญมูลค่าหมื่นล้าน?!

ตระกูลเฉินบ้าระห่ำกันขนาดนี้เลยหรือ?

"พ่อคิดอะไรอยู่กันแน่?" เฉินตงเกาหัวด้วยสีหน้าข้องใจ "เพิ่งจะตั้งท้องแท้ๆ ก็ส่งของขวัญแบบนี้มาให้แล้ว ทำไมผมรู้สึกว่ามันแปลกๆ"

ถ้าหากเป็นของขวัญมูลค่าพัน สองพันล้าน เขายังรู้สึกว่าปกติ

เพราะก่อนหน้านี้พ่อเคยให้เงินก้นกระเป๋าเขามาสองครั้ง แต่ละครั้งมูลค่าประมาณหนึ่งพันล้าน

แต่หมื่นล้าน มันน่ากลัวเกินไปหน่อย!

ในตอนนั้นเอง

ท่านหลงที่จัดการเรื่องการส่งมอบของเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้ามา

เมื่อเห็นเฉินตงกับกู้ชิงหยิ่งกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดครุ่นคิดบางอย่างอยู่นั้น เขาก็ยิ้มออกมา

"คุณชาย คุณนายน้อย กำลังตกใจนิสัยการใช้เงินของนายท่านอยู่หรือครับ"

"อืม"

เฉินตงกับกู้ชิงหยิ่งพยักหน้าตอบรับพร้อมกัน

ท่านหลงหัวเราะเสียงดัง "คุณชายกับคุณนายน้อยอย่าคิดมากเลย เงินหมื่นล้านสำหรับตระกูลเฉินไม่ถือว่ามากมายอะไร"

"สำหรับตระกูลเฉินอาจจะไม่มากมายอะไร แต่สำหรับพวกเราแล้ว นี่มันตั้งหมื่นล้าน!"

กูชิงหยิ่งเอ่ยอย่างหนักแน่น แสดงให้เห็นว่าเธอกำลังรู้สึกกังวล

หากสะใภ้บ้านอื่นตั้งครรภ์ การที่พ่อตา แม่ยายมอบของขวัญให้ ควรจะเป็นเรื่องที่น่ายินดี

แต่ตอนนี้เธอไม่รู้สึกยินดีเลยสักนิด

ท่านหลงหันไปมองตู้ใบใหญ่สามตู้ที่วางอยู่กลางสนาม ในนั้นมีเพียงของบางส่วนที่อยู่ในรายการของขวัญเท่านั้น ของชิ้นใหญ่อย่างบ้านซื่อเหอเอวี้ยนยังต้องเซ็นสัญญาโอนกรรมสิทธิ์ก่อน

เมื่อหันกลับไปมองเฉินตงกับกู้ชิงหยิ่ง ท่านหลงก็ยิ้มออกมาอย่างแปลกประหลาด

กะพริบตาปริบๆ และนิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ก่อนจะกล่าวออกไปว่า "คุณชายกับคุณนายน้อยคิดว่าของขวัญมูลค่าหมื่นล้านส่งมาเพื่อแสดงความยินดีเรื่องที่คุณนายน้อยตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ?"

"แล้วไม่ใช่เหรอ?"

เฉินตงกับกู้ชิงหยิ่งเอ่ยถามอย่างพร้อมเพรียง

วินาทีต่อมา

แววตาของเฉินตงเกิดประกายสว่างวาบ เขาเข้าใจแจ่มแจ้ง

"ไม่ถูก ความหมายของท่านหลงคือ พ่อใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างเพื่อช่วยผม?"

ท่านหลงยิ้มแต่ไม่เอ่ยตอบ เขาเพียงพยักหน้าเท่านั้น