Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา - ตอนที่ 288 คอมเม้นท์ของผู้คนชวนตกตะลึง กระแสพุ่งทะยานไม่หยุดยั้ง

ช่างเป็นหัวข้อที่เรียบง่าย แต่รุนแรงในความหมายอย่างยิ่ง

แต่ทุกคำกลับเป็นเหมือนค้อนหนัก ๆ ที่กระหน่ำทุบเข้าใส่ดวงตาของเฉินตงอย่างรุนแรง

เขาถึงกับช็อกไปชั่วขณะ

บนใบหน้าของเฉินตง ถึงกับปรากฏอาการคล้ายคนสำลักอากาศ หายใจติดขัดลมไม่เข้าปอดเลยทีเดียว

นี่เล่นวางแผนโหดเหี้ยมขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?

คิดจะทำให้ฉัน… ชื่อเสียงป่นปี้จนไม่มีที่ยืนในสังคมเลยสินะ?

นิ้วหัวแม่มือเลื่อนลบฟีดข่าวที่ปรากฏ เฉินตงไม่ได้คลิกเข้าไปอ่าน

เพราะเขายังอยู่ในอารมณ์ตื่นตระหนกและสับสนอยู่ หลังจากเริ่มมีสติ มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา จึงรู้ตัวได้ในที่สุดว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนเป็นแผนการที่เฉินหยู่เฟยวางไว้ทั้งสิ้น

และข่าวนี้ ก็ส่งผลกระทบต่อชีวิตเขาอย่างร้ายแรงมาก!

ผู้หญิงที่นิสัยใจคอวิปริตบิดเบี้ยวคนหนึ่ง เสแสร้งแกล้งทำเป็นหญิงสาวที่โตพอจะรู้ความ ไม่มีพิษไม่มีภัยกับใครแต่ลับหลัง กลับวางแผนการร้ายได้ลึกล้ำแยบยลอย่างยิ่ง

เฉินหยู่เฟยเป็นซูเปอร์สตาร์ เธอสามารถมีชื่อเสียงโด่งดังได้ภายในเวลาเพียงปีเดียว ก็ขึ้นแท่นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของวงการบันเทิง มีชื่อเสียงโด่งดังสุดขีด

ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ ล้วนดึงดูดให้สื่อหลักตามรายงานชนิดเกาะติดทุกฝีก้าว

ถูกลักพาตัวไปข่มขืน นี่เป็นเพียงหัวข้อข่าวที่ง่ายดาย แต่มีความหมายที่ร้ายแรงมาก

แค่อาศัยการพาดหัวข่าวไม่กี่ตัวอักษร ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนเข้าใจเขาผิด จากนั้นไม่ว่าสุดท้ายเรื่องราวที่แท้จริงจะเป็นอย่างไร ทุกคนก็จะตรึงเขาไว้บนเสาแห่งความอัปยศ แล้วตราหน้าเขาว่าเป็นคนร้ายตรง ๆ อยู่ดี

ดวงตาเย็นชากวาดมองไปทั่วห้องที่วุ่นวายเละเทะ

เสื้อผ้าที่กระจายบนพื้น รวมถึงของใช้แล้วซึ่งถูกทิ้งไว้ในถังขยะ

ในเวลานี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในสายตาของเฉินตง ล้วนกลายเป็นเรื่องตลกร้ายทั้งหมด

เฉินหยู่เฟยจะถึงกับใช้ต้นทุนที่ตัวเองมี มาลงกับเรื่องอะไรแบบนี้จริง ๆ น่ะเหรอ?

เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้!

ผู้หญิงที่ร้ายลึกช่างวางแผนไม่ต่างอะไรกับอสรพิษ การคำนวณทุกขั้นทุกตอน จะต้องเป็นผลร้ายต่อผู้อื่น แต่เป็นประโยชน์ต่อตัวเธอเท่านั้น เธอต้องผ่านการคิดคำนวณมาหลายชั้นแล้วแน่ ๆ เพื่อปกป้องตัวเองให้ปลอดภัยอย่างถึงที่สุด

ทั้งหมดในห้องนี้ อาจเป็นเพียงการทำให้ "ข้อเท็จจริง" ดูมีความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น

หรือบางที ในฟีดข่าวที่เด้งขึ้นมาเมื่อครู่นี้ อาจมีภาพฉากทั้งหมดที่เขาได้เห็นตรงหน้านี้ไปแล้วก็เป็นได้?

เฉินตงบีบจมูกซ้ำ ๆ ชั่วขณะนั้นเขาพลันเกิดความรู้สึกหงุดหงิด และอับจนหนทางขึ้นมาดื้อ ๆ

การวางแผนคำนวณมาในรูปแบบนี้ มีระดับกว่าสองพี่น้องเฉินเทียนหย่าง กับเฉินเทียนเซิงไม่น้อยกว่าครึ่งขั้นจริง ๆ

เฉินตงสูดหายใจเข้าลึก ๆ ฝืนระงับความคิดอันฟุ้งซ่านยุ่งเหยิงในใจลงไป

แล้วต่อสายโทรออกไปหาท่านหลง

ขณะที่สายเพิ่งเชื่อมต่อ

ทางฝั่งนั้น ปรากฏเสียงท่านหลงถอนหายใจด้วยความโล่งอกดังสวนมาทันที: "ขอบคุณสวรรค์! คุณชายครับ คุณทำให้ผมตกใจแทบตายแล้วจริง ๆ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนครับ ? ผมจะรีบส่งคนไปรับเดี๋ยวนี้ "

“ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ไหนเหมือนกัน เดี๋ยวผมจะกลับเอง ท่านหลง ตอนนี้คุณต้องช่วยผมทำเรื่องที่สำคัญมาก ๆ เรื่องนึง” เสียงของเฉินตงเคร่งเครียดจริงจังอย่างมาก

“เรื่องข่าวนั่นใช่ไหมครับ?” ท่านหลงถามแบบตรงประเด็น

ในช่วงรุ่งสาง ฟีดข่าวนี้ก็กระหน่ำโจมตีขึ้นมาบนโลกโซเชียล ประดุจดั่งคลื่นลมพายุอันบ้าคลั่ง

ตอนที่ได้เห็นข่าวนี้ ท่านหลงจึงรู้ว่าเฉินตงยังปลอดภัยดีไม่ได้มีอันตรายถึงชีวิต

แต่ในตอนนี้ สิ่งที่รับมือได้ยากจริง ๆ คือ ใครเป็นคนดันข่าวข่าวนี้ขึ้นมาต่างหาก

“อื้ม อย่างแรก รีบใช้กำลังทั้งหมดที่มีในมือปิดข่าวนี้ให้เร็วที่สุด อย่างที่สอง…”

สติสัมปชัญญะของเฉินตงเริ่มสับสน น้ำเสียงกดต่ำลง เจือไปด้วยความรู้สึกผิด: "ช่วยปลอบเสี่ยวหยิ่งแทนผมด้วย ผมจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ"

จากนั้นจึงวางสาย

เฉินตงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว เขากับเฉินหยู่เฟยจะทำเรื่องนั้นลงไปจริง ๆ หรือไม่ แต่เรื่องนี้ก็กลายเป็นหนี้ก้อนโต ที่เขาได้ติดค้างกู้ชิงหยิ่งไปเรียบร้อยแล้ว

เขาสัญญากับกู้ชิงหยิ่งไว้ว่า จะมอบความสุขทั้งหมดเท่าที่จะทำได้ให้กับเธอ

แต่ตอนนี้ เรื่องแบบนี้มาเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ว่าใครก็คงไม่อาจทนรับมันได้ไหวแน่

ต่อให้คนทั้งโลกชี้หน้าประณามเขาเขาก็ยังพอจะทำเป็นไม่สนใจได้

แต่กู้ชิงหยิ่ง ถือเป็นข้อยกเว้นเพียงหนึ่งเดียว!

ขณะที่ออกจากโรงแรมมา เฉินตงก็รู้สึกประหลาดใจมาก

เพราะนี่คือโรงแรมไท่ซาน กล่าวอีกนัยหนึ่ง หลังจากที่เฉินหยู่เฟยพาเขาออกมาเมื่อคืน เธอก็มาที่โรงแรมไท่ชานเลยโดยตรง ไม่ได้ไปที่ไหนที่อื่นเลย

เขาไม่สงสัยเลยว่า หลังจากที่เขาหายตัวไป พวกท่านหลงจะตามหาเขาในถิ่นตัวเองกันบ้างหรือไม่?

เมื่อคิดในทางกลับกัน ด้วยระยะห่างที่ใช้เดินทางเพียงช่วงสั้น ๆ ในสถานที่ที่ดูเหมือนไม่ได้มีการปิดบังอำพรางอะไรแบบนี้นี่เอง จึงทำให้ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา พวกท่านหลงไม่อาจตามตัวเขาจนพบได้ ถึงขั้นที่ต้องรอให้เขาเป็นฝ่ายติดต่อไปเอง

แผนการที่วางอย่างเป็นลำดับขั้นตอนขนาดนี้ ถึงกับทำให้เฉินตงรู้สึกหนังหัวชาหนึบขึ้นมาเลยทีเดียว

จริง ๆ แล้วนี่ถือเป็นเรื่องที่กระต่ายตื่นตูมไปเองทั้งนั้น ล้วนเป็นแผนการที่เฉินหยู่เฟยได้คิดคำนวณเอาไว้จนหมดแล้ว

ในระหว่างที่เฉินตงกำลังเดินทางกลับบ้าน

สื่อหลักในวงการบันเทิง ต่างก็เดือดพล่านบ้าคลั่งกันไปนานแล้ว เมื่อข่าวที่ว่าดาราดังถูกลักพาตัวไปข่มขืนแพร่ออกมา ก็เป็นประเด็นใหญ่ที่กวาดล้างสื่อทุกช่อง ให้ตามเกาะติดสถานการณ์กันอย่างล้นหลาม

นับเป็นข่าวที่สะท้านฟ้าสะท้านดินอย่างแท้จริง เป็นข่าวที่สั่นสะเทือนทั้งวงการ แทบจะเทียบได้กับภูเขาถล่มถมทับทะเลเลยทีเดียว เรียกว่าแพร่กระจายออกไปจนทั่วทั้งประเทศแล้ว

ทั่วทุกตรอกซอกถนน ไม่มีใครไม่พูดถึงเรื่องนี้

ยิ่งกับคนที่ถือเป็นผู้ร้าย คำด่าทอสาปแช่งก็ยิ่งรุนแรงเผ็ดร้อน

เวลาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หากเทียบกันระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ผู้หญิงจะถือเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสียหน้ากว่าอย่างแท้จริง

นี่ก็เป็นเหตุผลสำคัญประการหนึ่ง ที่ทำให้เฉินตงรู้สึกช็อกมาก กับการคิดแผนทั้งหมดนี้ของเฉินหยู่เฟย

ทุกวันนี้อินเทอร์เน็ตพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด ทั้งสื่อบันเทิงทั้งหลายก็โลดแล่นได้อย่างอิสระไร้ขอบเขต

เมื่อข่าวถูกเผยแพร่ออกไป คลื่นลูกใหญ่ก็ซัดกระหน่ำไปทั่วโลกอินเทอร์เน็ต

ผู้คนนับไม่ถ้วนใช้ช่องทางบันเทิงหลัก ๆ เหล่านี้ ในการสืบค้นข้อมูลอย่างกว้างขวาง ถึงกับมีคนเริ่มปฏิบัติการ “ล่าแม่มด” เพื่อตรวจสอบควานหาคนร้ายในเหตุการณ์นี้อย่างละเอียด

ระยะเวลาสั้น ๆ เพียงปีเดียว เฉินหยู่เฟยก็ได้โลดแล่นขยายอิทธิพลอยู่ในวงการบันเทิง ทั้งยังได้สะสมจำนวนแฟนคลับ ที่รักใคร่ในตัวเธอไว้ได้เป็นจำนวนมากอีกด้วย

ด้วยกระแสคลื่นลมหอบใหญ่ ที่ก่อตัวขึ้นจากบรรดาแฟนคลับเหล่านี้ มันสามารถกลายเป็นดาบอันทรงอานุภาพของเฉินหยู่เฟย ที่ใช้ตัดทำลายท้องฟ้าทั้งผืนได้เลยทีเดียว!

เกิดการคอมเม้นท์ของผู้คนจนชวนตกตะลึง สร้างกระแสข่าวให้พุ่งทะยานอย่างไม่หยุดยั้ง

เมื่อดาบทรงอานุภาพนี้ถูกฟันลงไป ก็ไม่มีใครต้านทานได้ทั้งสิ้น!

เมื่อเฉินตงกลับถึงบ้าน

ทุกคนต่างนั่งรวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น บรรยากาศมืดมนอึมครึมอย่างหนัก

“คุณชาย! ในที่สุดคุณก็กลับมาสักที!”

ท่านหลงรีบลุกขึ้นก่อน ขมวดคิ้วมุ่น พลางพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “ผมทำทุกอย่างตามที่คุณสั่งเรียบร้อยแล้วครับ”

"อื้ม"

เฉินตงตอบอย่างสงบนิ่งเสียงหนึ่งแล้วโบกมือ: “ท่านหลง พวกคุณออกไปก่อนเถอะ ผมอยากคุยกับเสี่ยวหยิ่งสักหน่อย”

ในเวลานั้นกู้ชิงหยิ่งเอาแต่ก้มหน้านิ่ง สองมือประสานไว้ด้วยกันจนแน่น

แต่เฉินตงยังเห็นสีหน้าที่หมองหม่น ทั้งยังโศกเศร้าบนใบหน้างดงามนั้นอีกด้วย

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง ราวกับมีเข็มแหลมคมจำนวนนับไม่ถ้วน ทิ่มแทงเข้าที่หัวใจของเขาอย่างไรอย่างนั้น

รอจนพวกท่านหลงออกไปกันหมด

เฉินตงเดินไปหยุดอยู่ข้าง ๆ กู้ชิงหยิ่ง

เขาคุกเข่าลงบนพื้น แล้ววางมือทั้งสองข้างลงบนมือที่กำแน่นของเธอ

แต่ทันทีที่สัมผัสโดน กู้ชิงหยิ่งพลันเกิดอาการเหมือนคนถูกไฟฟ้าช็อต สะบัดมือออกอย่างรวดเร็วแบบไม่ทันตั้งตัว

"ขอโทษนะ"

เฉินตงคุกเข่าลงบนพื้น พูดด้วยความรู้สึกผิด

ใต้เข่าลูกผู้ชายมีทองคำ ลูกผู้ชายที่แท้จริงจะคุกเข่าให้เพียงคนที่มีค่าในชีวิตของเขาเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นฟ้าดิน บิดามารดาบุพการี รวมไปถึงอีกคนหนึ่งก็คือภรรยาที่จะมาเป็นแม่ของลูก

“ฉันเชื่อคุณค่ะ"

จู่ ๆ กู้ชิงหยิ่งก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่งามแดงก่ำ น้ำตาไหลอาบ น้ำเสียงของเธอสั่นพร่าขณะที่พูดว่า: “ฉันแค่เป็นห่วงคุณ ไม่มีข่าวอะไรเลยทั้งคืน พวกท่านหลงก็ปิดบังฉันกันหมด ถ้าไม่ใช่เพราะข่าวนี้มันกระหึ่มไปทั้งโซเชียลขนาดนี้ ฉันคงโดนปิดหูปิดตาไปตลอดแล้วสินะ"

“ฉัน…” เฉินตงคิดไม่ถึง แต่ในขณะเดียวกันนั้น ความรู้สึกผิดในใจเขาก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว

จู่ ๆ ภาพตรงหน้าก็มืดลงอย่างกะทันหัน

ปรากฏกลิ่นหอมอบอวลลอยมาเข้าจมูก

กู้ชิงหยิ่งกอดเฉินตงแน่น พูดทั้งเสียงสะอื้นว่า: “ฉันเชื่อคุณนะ คุณไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้ฉันฟังตอนนี้หรอก คุณไปทำในสิ่งที่คุณควรทำเถอะ รอให้เรื่องทุกอย่างจบลง ถ้าคุณยินดีจะพูดออกมา คุณค่อยบอกฉันก็ได้"

ทุกคำทุกประโยค ช่างบาดลึกเข้าไปในหัวใจจนเจ็บแปลบ

เหมือนมีมีดคม ๆ ที่เผาไฟจนร้อนฉ่า ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของเฉินตงก็ไม่ปาน

ชั่วเวลานั้น อารมณ์ความคิดของเฉินตง ก็ปั่นป่วนราวคลื่นพายุลูกใหญ่

ความรู้สึกผิด การตำหนิตนเอง ความโกรธเกรี้ยว ความเกลียดชัง โรมรันพันพัวกันจนวุ่นวาย ก่อให้เกิดความทรมานในจิตใจ ชนิดที่ไม่อาจหาอะไรมาเปรียบเทียบได้

แต่เพราะอ้อมกอดนี้ของกู้ชิงหยิ่ง กลับทำให้เขาเกิดความรู้สึกอย่างหนึ่ง ที่เหมือนตัวเองได้ค้นพบที่พึ่งพิงของหัวใจขึ้นมาได้ในชั่วพริบตา

ได้ภรรยาเช่นนี้ สามียังจะขออะไรมากมายอีกหรือ?

กู้ชิงหยิ่งค่อย ๆ คลายอ้อมแขนจากเฉินตงช้า ๆ

เธอลุกขึ้นยืนพลางยิ้มเศร้าๆ : “ไปทำธุระของคุณเถอะ ฉันไม่เป็นไรหรอก”

“เสี่ยวหยิ่ง…” เฉินตงยังคิดอยากอธิบาย

กับเรื่องประเภทนี้ กู้ชิงหยิ่งจะไม่เป็นไรจริงๆ น่ะหรือ?

แน่นอนว่า มันย่อมเป็นไปไม่ได้!

เขาไม่อยากเห็นกู้ชิงหยิ่งต้องฝืนอดทนอดกลั้น แล้วเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเอง ทั้งไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด ในเวลาแบบนี้ เขาควรจะอธิบายทุกอย่างให้มันชัดเจนกระจ่างแจ้ง

แต่แล้วกู้ชิงหยิ่งก็หันหลังกลับ แล้วเดินตรงขึ้นชั้นบนไปทันที

ตั้งแต่ต้นจนจบ เฉินตงไม่ได้รับโอกาสให้อธิบายเรื่องอะไรเลยแม้แต่น้อยนิด