Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2994 ข้าไม่ต้องทำอะไรแล้ว?

บนท้องฟ้านั้นมันเกิดการต่อสู้ที่ดุเดือดขึ้นอย่างรุนแรง

สามเจ้าโลกนั้นต่อสู้กันดุเดือดอย่างมิใช่การต่อสู้ของเจ้าโลก

มันป่าเถื่อนดุร้ายไม่มีการหยั่งเชิงล่อหลอกใดๆ!

จ้าวเยว่นั้นไม่คิดสนใจอาการบาดเจ็บใดๆ และเข้าโจมตีเฉียหวูสุดกำลัง

เฉียหวูนั้นถูกฉีกร่างออกไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว

แต่เขานั้นก็ยังฟื้นคืนชีพกลับมาได้ด้วยพลังของเผ่าเลือด

แต่ยิ่งเฉียหวูสู้ไปเท่าไหร่เขาก็ยิ่งตกตะลึงมากขึ้นเท่านั้น

เขาได้แต่ต้องถามตัวเองว่าเจ้าบ้านี่มันคือสัตว์ประหลาดที่เขาสร้างขึ้นมาจริงๆ หรือ?

ทำไมมันเก่งกาจได้ขนาดนี้?

เมื่อตอนเจ้าโลกหลงชามาสยบจ้าวเยว่ไว้นั้นมันยังไม่ได้เก่งกาจใกล้เคียงกับตอนนี้เลย!

แน่นอนว่ามันย่อมจะเป็นฝีมือของเย่หยวนแล้ว

เพราะก่อนมานั้นเย่หยวนได้ลองตรวจสอบเลือดในกายของจ้าวเยว่

ซึ่งเขาก็พบว่าพลังสายเลือดนั้นมันช่างซับซ้อนเกินแก้ไข

ผลึกแปลงโลหิตที่เฉียหวูเสียเวลาวิจัยมาเป็นแสนๆ ปีมันย่อมจะไม่มีทางเป็นของธรรมดาแน่นอน

ด้วยความสามารถของเย่หยวนในตอนนี้เขาไม่อาจจะแก้ไขมันได้เลย

จะอย่างไรนี่มันก็คือผลงานของเจ้าโลก

เย่หยวนพบว่าตอนนี้สายเลือดมากมายหลากหลายนั้นมันผสานเข้าเป็นหนึ่งกับจ้าวเยว่และไม่อาจจะแยกออกจากกันได้เลยแม้แต่น้อย

หรืออย่างน้อยๆ ตัวเขาในตอนนี้ก็ยังไม่อาจแยกมันได้

แต่เย่หยวนก็คิดหาหนทางและฉีดเลือดของตัวเองเข้าไปในร่างของจ้าวเยว่!

แน่นอนว่าสายเลือดผสมของเขานั้นมันไม่มีค่าใดๆ กับจ้าวเยว่

จ้าวเยว่นั้นมีพลังสายเลือดที่เหนือล้ำกว่าตัวเย่หยวนไปไม่รู้กี่เท่า

เพียงแค่ว่าการขัดขวางกันเองของเลือดทั้งหลายนั้นมันทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างสาหัสอยู่ตลอดเวลา

มันเป็นเพราะเช่นนี้เองที่ทำให้จ้าวเยว่นั้นอารมณ์ร้อนคิดฆ่าสังหารทุกอย่างตรงหน้า

แต่ว่าในเลือดของเย่หยวนนั้นมันย่อมจะมีคลื่นกำเนิดเลือดอยู่ด้วย!

คลื่นกำเนิดเลือดนั้นมันคือต้นกำเนิดของทุกสายเลือดในโลกหล้า พลังของมันนั้นย่อมจะไม่ต้องถามถึง

ภายใต้การชี้นะของเย่หยวนนั้นคลื่นกำเนิดเลือดมันก็ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนการไหลของเลือดในร่างจ้าวเยว่

ทำให้หลังจากนั้นพลังสายเลือดของจ้าวเยว่ไม่ขัดขวางกันอีกและผสานรวมกันเข้าเป็นหนึ่งเดียว

ทำให้ตอนนี้พวกมันจึงเสริมสร้างพลังให้กันและกันอย่างมาก

ตอนนี้จ้าวเยว่จึงสามารถควบคุมเลือดในร่างกายตัวเองได้อย่างง่ายดายมากขึ้นนัก

เขานั้นไม่ต้องเสียแรงไปควบคุมรีดพลังออกมาจากเลือดในร่างที่ปั่นป่วนใดๆ

นั่นทำให้พลังต่อสู้ของเขาพัฒนาขึ้นไปอย่างก้าวกระโดด!

“อ้าก! อัก! โอ้ย! ทำไมมันกลายเป็นเช่นนี้? ทำไมมันถึงกลายเป็นเช่นนี้?”

เฉียหวูนั้นเองก็ไม่คิดฝันว่าสัตว์ประหลาดที่เขาสร้างขึ้นมานี้มันจะทรงพลังได้ขนาดนี้

ปัง! ปัง! ปัง!

เฉียหวูนั้นถูกฉีกร่างออกอีกครั้งแล้วครั้งเล่า

เสมือนจ้าวเยว่นั้นไม่รู้จักความเหน็ดเหนื่อย เพราะเมื่อเฉียหวูคืนชีพ เขาก็เข้าไปฉีกอีกครั้ง!

‘เจ้าคืนชีพร้อยครั้ง ข้าก็จะสังหารร้อยคราว!’

จนสุดท้ายหลังจากถูกฉีกร่างออกอีกครั้งเขาก็ไม่อาจจะคืนชีพกลับมาได้

เจ้าโลกเฉียหวูผู้เก่งกาจนั้นต้องตายเพราะ ‘สัตว์ประหลาด’ ที่เขาสร้างขึ้นมาเอง!

เมื่อเฉียหวูตายลงแล้วหลงเย่ก็ย่อมจะไม่อาจรอดได้นานมากนัก และเขาก็ตายลงในที่สุด

สองเจ้าโลกนั้นตายลงด้วยน้ำมือของสัตว์ประหลาดจ้าวเยว่ผู้นี้!

“โฮ่ก!”

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่นั้นเงยหน้าคำรามลั่นฟ้าดินเหมือนราวกับว่ากำลังร่ำร้องออกมาจากหัวใจ

แม้ความสติปัญญาของเขานั้นจะหายไปแล้วแต่ความคับแค้นของเขาก็ยังมีสุดใจ

ตอนนี้เมื่อได้ล้างความแค้นนั้นออกมาเขาย่อมจะร้องลั่นขึ้นมาด้วยความโศกเศร้า

มันถึงกลับทำให้หลายคนต้องสั่นสะท้านไปทั้งใจ!

ด้านล่างนั้นคนนับพันๆ ต่างรู้สึกจุกขึ้นมาที่ลำคอ หลายๆ คนนั้นทนไม่ไหวต้องร้องไห้หลั่งน้ำตาออกมา

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับจ้าวเยว่นั้นมันเกิดขึ้นกับพวกเขาทั้งหลายด้วย

เมื่อร้องระบายออกมาจนพอใจจ้าวเยว่ก็ร่อนตัวกลับมาลงนอนราบต่อหน้าเย่หยวน

ดูแล้วเขาคงกำลังก้มลงขอบคุณเย่หยวน

สภาพของจ้าวเยว่ในตอนนี้ดูสงบเรียบร้อยอย่างมาก มีหรือที่มันจะยังมีท่าทางของราชันสัตว์ประหลาด?

คนรอบๆ นั้นได้แต่ต้องหันมามองเย่หยวนและคุกเข่าลงแทบพร้อมกัน

คนผู้นี้คือทูตที่สวรรค์ส่งลงมาช่วยเหลือพวกเขา!

“ขอบพระคุณท่านเย่มากที่ช่วยเหลือชีวิตพวกเราไว้!” คนทั้งหลายกล่าวขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

เย่หยวนถอนหายใจยาวตอบกลับไป “หากพวกเจ้าคิดอยากขอบคุณใครก็ไปขอบคุณจ้าวเยว่เถอะ!

ข้ารู้ว่าในความคิดของพวกเจ้านั้นพวกเขาคงเป็นได้แค่สัตว์ประหลาด แต่พวกเขานั้นไม่ใช่แค่สัตว์ประหลาด! พวกเขานั้นมีจิตใจที่หนักแน่นมั่นคง เพราะพวกเขานั้นอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้โดยที่ยังไม่สูญเสียความเป็นคนไป! หากไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้ข้าจะเก่งกาจแค่ไหนข้าก็คงไม่อาจจะช่วยเหลือพวกเจ้าทั้งหมดไว้ได้แน่!”

เมื่อคนทั้งหลายได้ยินพวกเขาต่างก็ต้องก้มหน้าลงต่ำด้วยความอับอาย

การปลูกถ่ายผลึกแปลงโลหิตนั้นมันเป็นเรื่องอันตรายยิ่ง

คนที่รอดมาได้ไม่เคยเป็นคนปกติ

แต่ว่าพวกเขาที่รอดออกมานั้นกลับถูกมองเป็นสัตว์ประหลาด

ทั้งๆ ที่จ้าวเยว่นั้นก็เคยเป็นสหายกับคนทั้งหลายมาก่อน

สัตว์ประหลาดหน้าตาอัปลักษณ์เช่นนี้ ต่อให้พวกเขาจะไม่อยากพวกเขาก็ต้องรังเกียจด้วยสัญชาตญาณ

ที่สำคัญที่สุดนั้นมันคือ…ความกลัว!

แต่มันกลับเป็นสัตว์ประหลาดที่พวกเกลียดกลัวนี้ที่ช่วยเหลือและล้างแค้นให้แก่พวกเขา!

“ข…ขอบคุณพี่จ้าวมากที่ช่วยชีวิต!”

“ขอบคุณพี่จ้าวที่ช่วยเหลือ!”

…

คนมากมายเริ่มหันมากล่าวขอบคุณจ้าวเยว่

เย่หยวนมองดูจ้าวเยว่และยิ้มขึ้น “เจ้าดูสิ พวกเขากำลังขอบคุณเจ้าอยู่!”

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่ร้องขึ้นมาจนทำให้คนทั้งหลายต้องผงะถอยหลังไป

เย่หยวนยิ้มกล่าวขึ้น “เขากำลังดีใจ!”

ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายค่อยโล่งอกขึ้นมา

สภาพของจ้าวเยว่ในตอนนี้มันไม่ได้ต่างอะไรจากสัตว์ร้ายที่ทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณ

คนเดียวที่เขาเชื่อนั้นคือเย่หยวน!

เพราะว่าความจริงใจนั้นมันมีเพียงแค่เย่หยวนที่แสดงออกมาได้ชัดเจน

ที่สุดขอบฟ้านั้นมันปรากฏเงาดำหลายร่างพุ่งเข้ามาทางเกาะอย่างรวดเร็ว

คนนับร้อยๆ นั้นกำลังพุ่งเข้ามาสุดตัวด้วยจิตสังหารรุนแรง…

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายแก่ที่นำทัพคนทั้งหลายมานั้นเขามีคลื่นพลังที่รุนแรงจนเกินรับ

แน่นอนว่าคนทั้งหลายนั้นย่อมจะเป็นยอดฝีมือจากเผ่าต่างๆ แน่แล้ว

“หลงเฉียนเซียง ออกมาตายเดี๋ยวนี้!”

เสียงของเขานั้นดังลั่นนำมาก่อน ชัดเจนเลยว่าเจ้าโลกหลงหรานนั้นคับแค้นหัวใจแค่ไหน

แต่เมื่อร่างของเขามาถึงเกาะมังกรเลือดแล้วเขาก็ต้องผงะไป

“นี่มัน…คนไปไหนกันหมดแล้ว?” หลงหรานนั้นร้องขึ้นอย่างมึนงง

คลื่นพลังของเจ้าโลกนั้นมันรุนแรงล้ำและจ้าวเยว่เพิ่งจะต่อสู้กับสองเจ้าโลกไปเป็นวัน

คลื่นพลังจากตัวหลงเย่และเฉียหวูนั้นมันยังไม่จางหายไปไหนแน่นอน

หลงหรานนั้นมั่นใจมากว่าเบื้องหน้าของเขานี้มันมีเจ้าโลกสองคนเพิ่งตายลง!

เกาะมังกรเลือดในตอนนี้มันมีสภาพเหมือนแค่เศษดินที่ถูกทำลายลงจนไม่เหลือซากใดๆ

แม้แต่หลงหราน เจ้าโลกคนนี้เองก็ยังต้องผงะไปเมื่อได้เห็น

สองเจ้าโลกตายลงไปนี่มันคือเรื่องใหญ่!

แล้วมัน…เกิดอะไรขึ้นกัน?

เย่หยวนลอยตัวขึ้นไปรับหลงหรานและกล่าวขึ้น “ผู้อาวุโสหลงหราน เรื่องในเกาะมังกรเลือดมันคลี่คลายลงแล้ว สองเจ้าโลกที่เฝ้าเกาะนี้ไว้ หลงเย่และเฉียหวูได้ตายลงไปแล้ว! คนที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายผู้คนนั้นต่างถูกสังหารลงสิ้น!”

หลงหรานนั้นได้แต่ต้องอ้าปากค้าง “คลี่คลายไปแล้ว? แสดงว่าข้าก็ไม่ทำอะไรแล้วหรือ?”

“โฮ่ก!”

ในเวลานั้นเองที่จ้าวเยว่ได้ยินตามหลังเย่หยวนขึ้นมาและแยกเขี้ยวใส่หลงหรานด้วยจิตสังหารหนักหน่วง

เมื่อหลงหรานได้เห็นสภาพของจ้าวเยว่นั้นเขาก็อดสะดุ้งตัวขึ้นจนเกือบต่อยสวนออกไป

เย่หยวนรีบเข้ามาห้ามคนทั้งสองไว้ “ผู้อาวุโส โปรดยั้งมือก่อน คนที่สังหารหลงเย่และเฉียหวูนั้นมันคือจ้าวเยว่ผู้นี้! จ้าวเยว่นี่คือผู้อาวุโสหลงหราน อย่าได้เสียมารยาท!”

เมื่อจ้าวเยว่ได้ยินเช่นนั้นเขาก็หุบปีกลงไม่แสดงท่าทีดุร้ายออกมาอีก

หลงหรานที่ได้เห็นนั้นแทบจะตาถลนออกมา!

จ้าวเยว่นั้นมีคลื่นพลังที่ดุร้ายรุนแรงอย่างมาก เขานั้นรู้สึกได้ว่าหากสู้กันจริงๆ เขาคงไม่อาจเอาชนะได้แน่

ที่สำคัญท่าทางของมันผู้นี้ยังดุร้ายป่าเถื่อนเหมือนสัตว์ป่าก็ไม่ปาน

แต่เย่หยวนกลับสั่งเขาได้อย่างง่ายดาย

นี่มัน…ทำได้อย่างไรกัน?

เพราะเย่หยวนตั้งใจจดจ่ออยู่กับเรื่องบนเกาะมังกรเลือด เขาจึงไม่ได้ติดต่อกับร่างวิญญาณมนุษย์ของตนเอง…

ฉะนั้นหลงหรานจึงไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบนเกาะเช่นกัน

แต่ที่พวกหลงหรานมาเร็วเช่นนี้

มันก็เพราะว่าร่างวิญญาณมนุษย์ของเย่หยวนรู้ดีว่าเรื่องชักไม่เข้าทีจึงได้เร่งให้คนทั้งหลายรีบออกเดินทางมา

แต่หลงหรานก็ไม่คิดฝันว่าเมื่อมาถึงเขากลับจะไม่ต้องทำอะไรแล้ว

…………………………