Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2456 ไม่กล้าให้ข้าอยู่ต่อ

“ให้ตายเถอะ! ได้คืบแล้วมันคิดจะเอาศอก! ไอ้เด็กนรกคนนี้มันกลับกล้าไปด่าว่าท่านเทียนชิง!”

“มัน… มันกลับไล่ให้ท่านเทียนชิงไสหัวไป! ท่านเทียนชิงสังหารมันเสียเถอะ!”

“ท่านเทียนชิงกลัวอะไรอยู่กันแน่? ในโลกหล้านี้นอกจากเหล่าเต๋าบรรพกาลแล้วมันยังจะมีใครที่ทำให้ท่านเทียนชิงกลัวได้ขนาดนี้?”

…

หลังจากนิ่งตะลึงกันไปพักใหญ่คนทั้งตระกูลสายเลือดสวรรค์ก็ร่ำร้องขึ้น

เหล่านักยุทธแห่งตระกูลสายเลือดสวรรค์นั้นเปี่ยมล้นไปด้วยศักดิ์ศรี พวกเขาจึงยิ่งไม่พอใจนอกแทบแตกตาย

เทียนชิงนั้นเป็นเหมือนเทพเจ้าของคนทั้งหลาย ตัวเขานั้นคือยอดฝีมือสิบลายคนเดียวของเผ่าเทวา!

แต่เจ้าหมอนี่กลับกล้าไล่เทพคนนั้นให้ไสหัวไป!

เทียนชิงนั้นผงะไปเล็กน้อยในใจย่อมหวังจะบดขยี้เย่หยวนตาขุ่นผู้นี้ลงให้สิ้นใจ

แต่เขานั้นรู้ว่าหากลงมือไปจริงๆ แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นมาตาม!

เวลานี้เจ้าเด็กคนนี้มันกำลังจะบรรลุขึ้นมาหากไปทำการรบกวนจริงๆ แล้วต่อให้จะเป็นยอดฝีมือระดับเก้าลายขั้นปลายก็คงไม่อาจจะรอดชีวิต

เวลานี้เขาจึงได้แต่ต้องกดความคับแค้นไว้ในใจก่อนจะขมวดคิ้วกล่าวขึ้น “เจ้าไม่ได้ท้าทายทุกข์ทลาย! เจ้านั้นกำลังใช้วรยุทธบ่มเพาะประเภทใดอยู่กันแน่?”

หลังจากใจเย็นลงมาได้ตัวเทียนชิงก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

เพราะความโกลาหลของพลังที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้มันมิใช่สิ่งที่จะเกิดขึ้นจากทุกข์ทลาย

เขานั้นจึงนึกย้อนกลับไปถึงคำพูดของเทียนเหอขึ้นมาได้

ในเวลานั้นเขาย่อมจะยังไม่คิดสนใจให้มากมายแต่เวลานี้เขาได้เห็นกับตาแล้วจริงๆ ว่าเย่หยวนมันมีอะไรผิดแปลกจากผู้คนไปจริง

เย่หยวนตาขุ่นนั้นหันมามองหน้าเทียนชิงอย่างไร้อารมณ์ “เจ้าโง่มากหรือ? หากข้าจะท้าทายทุกข์ทลาย มีหรือที่ข้าจะมาท้าทายมันต่อหน้าเจ้า? ส่วนเรื่องที่ว่าวรยุทธบ่มเพาะของข้านี้มันคือสิ่งใด เจ้าไม่ต้องมาสนใจรู้! รู้แค่ว่ามันแข็งแกร่งก็พอ!”

เทียนชิงไม่อาจจะเถียงตอบใดๆ กลับไปได้

เวลานี้คลื่นพลังงานวิญญาณกำลังหลั่งไหลรุนแรง เย่หยวนตาขุ่นผู้นี้กำลังอยู่ในช่วงสำคัญก่อนจะบรรลุขึ้น

เพราะฉะนั้นเขาจึงกล่าว “ยังไม่คิดไสหัวไปอีกหรือ? จะให้ข้าไล่สังหารคนระหว่างบรรลุเช่นนั้นหรือ?”

เทียนชิงไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงใดๆ ตอบกลับไป

เย่หยวนจากขาวขุ่นผู้นี้มันไม่น่ารักเอาเสียเลยจริงๆ!

เทียนชิงนั้นหันหน้าเดินกลับมาอย่างโกรธแค้นทำให้คนทั้งหลายที่ได้เห็นต้องอ้าปากค้าง

แม้แต่ตัวบรรพกาลเทียนฉิงเองตาก็แทบจะถลนออกจากเบ้า

ท่านเทียนชิงนั้นกลับถูกเด็กมนุษย์ด่าไล่และกลับออกมาอย่างไม่กล้าแม้แต่จะเถียงสักคำ?

นี่มันยังเป็นท่านเทียนชิงที่เขารู้จักอยู่หรือ?

เทียนชิงนั้นเป็นคนไม่สนใจสิ่งใดในโลกหล้าไร้ผู้ทัดเทียม ต่อสู้กับเก้าสวรรค์สิบโลกอย่างไม่เคยพ่าย คนเช่นนี้จะเคยยอมโดนใครด่าว่ามาก่อนหรือ?

เวลานี้ชาวเผ่าเทวาทั้งหลายจึงรู้สึกถึงความอัปยศอย่างมากล้นในจิตใจ

เมื่อได้เห็นเทียนชิงเดินมาถึงเทียนฉิงก็เดินเข้าไปรับหน้าทันที “ท่านเทียนชิง นี่มัน… มันเพราะอะไรกันเล่า!”

เทียนชิงถอนใจยาวก่อนจะตอบไป “ข้าสังหารมันไม่ได้ แต่มันสังหารพวกเจ้าได้สิ้น! คนผู้นี้มันไร้เมตตาหากไปทำให้มันไม่พอใจจริงๆ แล้วมันคงสังหารคนทั้งตระกูลสายเลือดสวรรค์เป็นแน่!”

“ซี๊ด…”

เทียนฉิงได้แต่ต้องสูดหายใจเข้าอย่างเย็นเยือกด้วยความตกตะลึง “เช่นนั้นแล้วข่าวจากทางฝั่งเผ่ามนุษย์มันก็เป็นเรื่องจริง?”

ด้วยความที่เป็นยอดคนระดับสูงของเผ่าเทวาตัวเทียนฉิงเองก็ย่อมจะได้ยินเรื่องของเย่หยวนมาเช่นกัน

ตอนแรกที่ได้ยินนั้นเขาย่อมจะคิดว่ามันเป็นข่าวลือที่ใส่สีตีไข่กันมาอย่างนับไม่ถ้วน

มีหรือที่จะมีใครหลบรอดจากมือของเก้าเต๋าบรรพกาลออกมาได้?

ต่อให้จะเป็นนักบุญฟ้าครามมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้!

เทียนชิงพยักหน้ารับ “ข้ายืนยันมันกับมือแล้ว! ที่สำคัญตอนนี้จิตหลักของมันนั้นถูกแปดจอมเทพดูดกลืนเข้าไปแต่กลับมีเจ้านี่โผล่ขึ้นมาควบคุมร่างของมันแทนและตัวตนนี้มันไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ จัดการได้ยากเสียยิ่งกว่าตัวเย่หยวนก่อนหน้า!”

เมื่อคนรอบๆ ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาตามๆ กัน

ในโลกหล้านี้มันกลับยังมีสัตว์ประหลาดเช่นนี้อยู่!

ไม่มีใครคิดฝันว่าบรรพกาลเทียนชิงนั้นกลับจะเคยลงมือต่อเย่หยวนมาก่อน

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเขาไม่อาจจะทำอะไรเย่หยวนได้แม้แต่น้อย!

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบรรพกาลเทียนชิงจึงได้สั่งการคำสั่งประหลาดเช่นนั้นออกมา

บรรพกาลเทียนฉิงหน้าซีดขาวตอบกลับไป “นี่… นี่มันก็จะแปลกเกินไปแล้ว! จิตศักดิ์สิทธิ์ถูกกลืนเข้าไปแล้วแต่กลับมีอีกจิตปรากฏขึ้นมาแทนหรือ? แล้วก็วรยุทธบ่มเพาะของมันนั้นกลับไม่ต้องผ่านทุกข์ทลายเสียด้วย! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงได้เกิดข่าวลือเช่นนั้นขึ้นมา!”

ข่าวลือที่ว่านั้นย่อมจะเป็นเรื่องที่เย่หยวนกุมความลับการหลุดพ้นระดับเต๋าบรรพกาลเอาไว้

เพราะดูจากเรื่องราวตรงหน้านี้แล้วมันก็ไม่ถือว่าเป็นไปไม่ได้นัก!

เทียนชิงเองก็ขมวดคิ้วแน่น ความมั่นใจของเขานั้นมันค่อยๆ จางหายไปตามกาลเวลา

เดิมทีเขาย่อมจะไม่คิดว่าเย่หยวนจะเอาชนะก้าวหัวตัวเขาไปได้

แต่เวลานี้ความประหลาดของเย่หยวนมันได้เริ่มทำให้ตัวเขานั้นขาดความมั่นใจ

ในเวลานี้เองที่การบรรลุของเย่หยวนมันได้เริ่มขึ้นอย่างแท้จริง

คลื่นพลังวิญญาณอันบ้าคลั่งหลั่งไหลเข้ามาจากทุกทิศทางโดยมีศูนย์กลางคือเย่หยวน

มันเป็นดั่งพายุทอร์นาโด!

แต่ว่าเย่หยวนตาขาวขุ่นผู้นี้กลับยอมรับมันเข้ามาทั้งหมด!

ไม่ว่าจะมีคลื่นพลังหลั่งไหลเข้ามารุนแรงสักแค่ไหนเขาก็เปิดรับมันด้วยความเต็มใจ!

บัญญัติเทพแห่งถงเทียนระดับที่เก้า อาณาจักรการกำเนิดนี้มันย่อมจะต้องการระดับพลังงานวิญญาณที่ทำให้คนได้พบเจอขนลุกชัน

ภายในพิภพโกลาหลนั้นมันค่อยๆ ปรากฏโครงสร้างของภูเขาและแม่น้ำ ทะเลสาบและทะเลกว้าง ดวงอาทิตย์และจันทราค่อยๆ ปรากฏขึ้นพร้อมหมู่ดาวที่ส่องสว่างขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเทียนชิงและพวกสัมผัสได้ถึงพลังนี้พวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

พวกเขานั้นเคยเป็นผู้ปกครองมหาพิภพถงเทียนและย่อมเข้าใจวรยุทธการบ่มเพาะของมนุษย์ดี

เพียงแค่ว่าเรื่องราวเช่นนี้ต่อให้จะนึกย้อนหาสักแค่ไหนมันก็ไม่เคยจะพบเจอพลังที่รุนแรงและการบรรลุที่นำพาความโกลาหลมาได้ปานนี้

หากมิใช่อาณาจักรเจ้าฟ้าดินแล้วมันจะเป็นอะไรกันแน่?

เทียนชิงนั้นขมวดคิ้วแน่นก่อนจะกล่าวออกมา “พลังโลกของมันช่างรุนแรงนัก! แม้ว่าระยะพลังโลกมันจะไม่กว้างมากมายแต่บรรพกาลผู้นี้กลับรู้สึกเหมือนได้พบเจอจอมเทพ!”

เทียนชิงนั้นเองก็ศึกษาเต๋าสวรรค์มาอย่างลึกล้ำ

คงเรียกได้ว่าเป็นเขาคนนี้ที่เข้าใจถึงเต๋าสวรรค์ได้ดีที่สุดบนโลกหล้า

แม้แต่เต๋าบรรพกาลเองก็ยังไม่อาจก้าวขึ้นถึงระดับของเขาได้

เพราะฉะนั้นเขาจึงสัมผัสพลังโลกของเย่หยวนได้อย่างชัดเจนกว่าใครๆ

การบรรลุของเย่หยวนนี้มันปล่อยพลังโลกให้ขยายตัวออกมาทำให้เขารู้สึกเหมือนดั่งได้พบเจอ ‘สวรรค์’

เขานั้นไม่เคยจะสัมผัสถึงสิ่งใดเช่นนี้มาก่อน!

บรรพกาลเทียนฉิงหน้าเปลี่ยนสีกล่าวขึ้นมา “นี่มัน… ไม่มีทางใช่ไหม? ในโลกหล้านี้มันจะมีใครขึ้นไปถึงระดับของจอมเทพได้กัน?”

เทียนชิงนั้นส่ายหัวออกมา “บางทีมันอาจจะเป็นข้าที่มองผิดไป แต่จะอย่างไรวรยุทธบ่มเพาะของมันก็แปลกประหลาดจริง มันนั้นกลับไม่ต้องผ่านทุกข์ทลายใดๆ! ที่สำคัญไปกว่านั้นดูท่าทางของมันแล้วหลังจากมันบรรลุครั้งนี้ข้าเกรงว่าแม้แต่หล่าเต๋าสวรรค์เก้าลายขั้นปลายเองก็คงไม่อาจต้านทานมันได้อีก”

ครืน…

ในวินาทีเดียวกันนั้นมันก็ได้เกิดแรงสั่นไหวจนพื้นดินสั่นสะท้าน

มิติรอบๆ มีรอยร้าวเกิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

บรรพกาลเทียนฉิงหน้าซีดขาวลงก่อนจะหันไปมองทางดินแดนบรรพบุรุษ

“นี่… เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เทียนชิงนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกกล่าวขึ้น “มันมาจากทางดินแดนบรรพบุรุษ! ห-หรือว่ามันจะออกมาได้จริง? เรื่อง… เช่นนี้มันจะเป็นไปได้อย่างไร?”

เขานั้นมีชีวิตอยู่มานานจนเกินนับและย่อมจะเคยได้เห็นเรื่องราวเหนือปาฏิหาริย์มากมาย

แต่ทั้งชีวิตของเขานั้นมันก็ยังไม่น่าตกตะลึงเท่ากับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงปีที่ผ่านมานี้

ฟุบ!

เงาร่างสีเทาหนึ่งพุ่งออกมาจากทางดินแดนบรรพบุรุษ

พริบตาเดียวมันก็มาหยุดลงกลางหมู่ผู้คน

เงาร่างนี้ยืนมือไพล่หลังก้าวมาตรงหน้าเทียนชิง

เทียนชิงนั้นต้องหน้าซีดขาวลงก่อนจะมองดูเงาร่างสีเทานี้ด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น

แม้แต่ตัวเขาก็ยังไม่อาจจะมองทะลุจิตศักดิ์สิทธิ์ตรงหน้าเขานี้ได้!

แต่ไม่ต้องถามก็รู้ว่านี่มันคือจิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนแน่แล้ว

แต่มันกลับแตกต่างจากก่อนหน้าสิ้นเชิง!

แต่หากจะถามว่าแตกต่างอย่างไรตัวเทียนชิงเองก็ไม่อาจจะอธิบายได้เช่นกัน

“เจ้า… เจ้ากลับออกมาได้! เจ้าทำมันได้อย่างไรกัน?” เทียนชิงถาม

เย่หยวนตอบพร้อมยักไหล่ “เจ้าหมอนั่นมันไม่กล้าจะให้ข้าได้อยู่ต่อมันเลยดีดตัวข้าออกมาด้านนอก”

………………………