แจ้งจากผู้แปลต่อจากนี้จะใช้คำว่าหญิงสาวแทนคำว่าผู้หญิงน้าาทุกคนเพราะว่ามันดูไพเราะกว่า

 

“นักศึกษาใหม่ ยูโกะ ฮายาเสะ!”

 

ดูเหมือนว่าคนที่เขากำลังเรียกนั้นกำลังกินอยู่ และการแสดงสีหน้าของเธอนั้นดูเหมือนกับว่ากำลังพูดว่า

 

ในขณะเดียวกันก็ทุกคนก็สนับสนุนให้ยูโกะยืนขื้น จนในที่สุดยูโกะก็ยอมลุกขึ้นโดยมือข้างหนึ่งยังคงแตะปากอยู่และมืออีกข้างเธอก็ใช้มันลูบผมของเธออย่างเชื่องช้า

ทุกคนในนั้นต่างสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับมองไปที่ยูดกะ

ชายคนนั้นที่เรียกยูโกะเมื่อเห็นยูโกะยืนขึ้นก็เสยผมแล้วจ้องไปที่ยูโกะด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ทางด้านยูโกะก็มองอย่างเขินอายและหลบสายตาหนี

อย่างไรก็ตาม การที่เขามองเธออย่างร้อนแรง…ดูเหมือนอยูโกะจะไม่เข้าใจ

ชายหนุ่มหสููดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า

 

“จริงๆแล้วฉันไม่เคยตกหลุมรักไครมาก่อน แต่ขอพูดตรงๆเลย นะ ชั้นตกหลุ่มรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเธอเลยละ เพราะงั้นช่วยคบกับฉันได้ไหม?”

 

น้ำเสียงสุดมั่นใจของหมอนั่นนั่นมันอะไรกัน? ถ้าเป็นผมที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ผมคงจะหนีออกไปอย่างแน่นอนเพราะมันรู้สึกน่าอาย

อย่างไรก็ตาม ทุกคนก็พากันปรบมือกันดังสนั่นพร้อมกับพูดว่า

“Yes, I can! Yes, I can!”

ทุกคนรอบข้างผมเริ่มร้องเพลงนั้น แต่ทำไมทุกคนถึงถามคำตอบเป็นภาษาอังกฦษกันละ?

“ยังไงก็ตาม เรามาเดทกันเถอะ!”

เสียงตะโกนที่ไร้สามัญสำนักก็ดังมาจากไครบางคน

“ฉันด้วยๆ ฉันก็อยากเดทกับเธอเหมือนกัน!”

เสียงตะโกนที่ดูเหมือนจะร้องไห้ก็ดังมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

ราวกับว่ายูโกะไม่ได้ยินเสียงเหล่านั้น เธอก้มหัวลงอย่างมีมารยาทและเธอก็พูดว่า

 

“ขอโทษด้วยนะ” คำพูดของเธอค่อนข้างหนักแน่นและชัดเจน และเธอยังพูดเสริมอีกว่า

“นายไม่ใช่สเปกที่ฉันชอบ”

ยูโกะตอบคำถามของชายคนนั้นด้วยความไร้ความเมตตา

ชายที่ถูกปฎิเสธจากการสารภาพรักนั้นดูไม่เชื่อพร้อมกับพูดว่า

“ใช่เหรอ?”

ยูโกะค่อยๆอ้าปากอย่างช้าๆแล้วพูดว่า

“ใช่ ฉัน จริงจัง”

เป็นอีกครั้งที่ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงเชียร์และเสียงปรบมือ

ทุกคนต่างพากันหัวเราะและเชียร์

รวมถึงนารูมิที่อยู่ข้างๆผมก็เอากับเขาด้วยเหมือนกัน

“ว่าแต่ โซราโนะ นายไม่ตอบสนองกับเรื่องอะไรแบบนี้บ้างเลยเหรอ? ”

นารูมิพูดพร้อมกับตบหลังผมอย่างรัวๆ

“ฉันไม่เคยสนใจพวกคนที่ดูมีความมั่นหน้าเลยสักครั้ง”

“ทำไมละมันดูออกจะตลกดีนะ นายรู้ไหม”

“บางทีฉันอาจจะไม่ชอบการกระทำอะไรแบบนั้น หรือจะว่ายังไงดี ความพยายามทั้งหมดที่หมอนั่นทำ นั้นมัน…”

“บางที่หมอนั่นอาจจะแค่อยากสร้างความประทับใจในช่วงการเดบิวต์เป็นนักศึกษามหาลัยละมั้ง ยังไงซะชีวิตช่วงมหาลัยก็เป็นแบบนั้นใช้ไหมละ?”

“แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบความวุ่นวายที่รำคาญแบบนี้นิ และ อีกอย่างฉันชอบการที่จะไม่สร้างความวุ่นวายให้กับคนอื่นมากกว่าด้วยซ้ำ”

ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆจากก้นบึ้งหัวใจ

ทิ้งความประทับใจที่มีต่อคนอื่น สลักความทรงจำไว้ในใจที่ต้องการเสน่ห์บางอย่างจากไครบางคน

มันต้องใช้พลังงานอย่างมากเลย

มันง่ายสำหรับผมที่จะใช้ชีวิตอยู่เฉยๆ ให้คำตอบที่ดูจะไม่สร้างความรำคาญให้กับไคร รู้จักรการอ่านบรรยากาศ และปรับตัวเข้ากับสถานการณ์

ยังไงซะผมก็ยังคงไม่ชอบที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นอยากจริงจังซักครั้ง

“ถ้าวันนี้นายไม่ลากฉันมาที่นี่ สุดท้ายฉันก็ไม่มาอยู่ดี”

ผมพูดไปอย่างไม่คิดก่อนที่จะเข้าใจความหมายของคำพูดนั้น แต่นั่นก็ไม่ใช้คำที่ผมมักจะพูด

ผมเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอ?

ผมผิดหวังมากเหรอเลยพูดแบบนี้?

คำพูดของผมมันผิดไหม?

ยังไงซะความสงสัยของผมมันก็ดูจะไร้ประโยชน์ละนะ นารูมิที่อยู่ข้างๆผมนั้น เป็นพวกมองโลกในแง่ดีเสมอและเขาก็พูดออกมาว่า

“บางที่พวกเราควรไปตรงนั้นกันหน่อยไหม?”

“จริงดิ นี่นายกำลังล้อเล่นฉันอยู่ใช่ไหม?”

เขามองไปที่โต๊ะของหญิงสาวที่พึ่งปฏิเสธคำสารภาพไปก่อนหน้านี้

ไม่มีทางหรอก ผมถอนหายใจ

โต๊ะส่วนใหญ่ถูกครองโดยผู้ชายที่พยายามเข้าหาพวกหญิงสาวที่อยู่กันในกลุ่มเล็กๆ

ถึงอย่างนั้น มันก็น่าแปลกใจอยู่ดีที่ไม่มีผู้ชายคนไหนแสดงถ้าทีสนใจหญิงสาวที่โต๊ะนั้นเลย

แม้จะมองเห็นยากจากระยะไกล แต่ผมมั่นใจเลยว่าพวกเธอดูมีเสน่ห์มากกว่าคนอื่นๆ

หญิงสาวที่ถูกเรียกก่อนหน้านี้อย่างฮายาเสะน่าจะสมควรได้รับคำสารภาพรักอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เเละนอกจากนั้นหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เธอ

ซึ่งอาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นนางแบบได้ เธอช่างสวยงามจริงๆ  

เป็นหญิงสาวที่สวยงาม อยู่ตรงนั้นแต่ผู้ชายพวกนั้นกลับไม่มีท่าทีสนใจพวกเธอเลย

ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขี้น  

อยากกับว่าโต๊ะนั้นอยู่คนละโลกยังไงก็ไม่รู้เลย

เป็นเรื่องจริงที่ความงดงามของพวกเธอนั้น มันเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใกล้พวกเธอ

หรือไม่ก็อาจเป็นเพราะพวกเธอนั้นอาจเมินเวลาที่มีคนชวนคุยหรือเพราะพวกเธอมีนิสัยที่เข้าใจยากกันนะ ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร

ผมไม่ควรเข้าไกล้พวกเธอหรือนั่นคือสิ่งที่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดบอกผมกัน

ยังไงซะนารูมิที่อยู่ข้างๆผมอาจจะมีความเห็นที่ไม่เหมือนกับผม

เอาหน่า มาลองดูกันเถอะ!

นารูมิลากผมไปถึงแม้ผมจะพยายามขัดขืนแต่มันก็ไร้ผล

“ไง ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีว่าไหม”

นารูมินั้งตรงข้ามกับพวกเธอ ตามมาด้วยผมซึ่งถูกบังคับให้นั่งข้างเขา

หญิงสาวที่ชื่อฮายาเสะแสดงสีหน้าค้อนข้างไม่ไว้ใจ ในทางกลับกันหญิงสาวดูเหมือนนางแบบก็กล่าวทักทายเราด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

“ฉันนารุมิ อุชิโอะ และเขา…”

“อะ ผมโซราโนะ คาเครุ”

เราโค้งศีรษะเล็กน้อยเพื่อทักทายกัน

ฮายาเสะถอนหายใจราวกับจะบอกว่านี่จะเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

“ฉัน ฮายาเสะ ยูโกะ และเธอคือ…”

“ฉัน… ฟุยุสึกิ โคฮารุคะ”

เมื่อ ฟุยุสึกิพูดชื่อของเธอ เธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน ผมรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะว่าเธอดูมีเสน่ห์มากซะจนทำผมตรึง

เมื่อ ฟุยุสึกิเงีบยไป เธอดูสวย แต่เมื่อเธอยิ้มเธอกลับดูอ่อนหวานอย่างน่าเหลือเชื้อ  

ดาวตาของเธอใหญ่และดูพิเศษ ผมของเธอยาวเป็นประกายในแสงสีสวยงาม

ด้วยคำพูดที่แสนนุ่มนวลของเธอ ทำให้เธอดูเหมือนไอดอล และยังเปลี่ยนคนประทับใจในนางแบบที่ผมเคยมีให้กลายเป็นสิ่งที่แตกต่างออกไป

เหมื่อนสิ่งมีชีวิตจากต่างมิติ หรือไม่ก็เป็นคนที่อยู่ในโลกที่แตกต่างจากผมโดยสิ้นเชิง เธอสวยราวกับนางฟ้า

มันทำให้หัวใจผมเต้นเร็วจนผิดปกติ นี่เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่สำหรับผม

อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างที่แปลกๆเกี่ยวกับฟุยุสึกิ เธอเพียงแต่มองตรงไปข้างหน้าโดยไม่หันศีรษะของเธอเลย

ผมมองเธอด้วยความสงสัย แต่คำตอบที่ผมได้คือกำแพงที่เธอมองนั้น ผมสงสัยว่ามีอะไรอยู่ แต่ผมก็ไม่เห็นอะไรเลยเพราะ

ความงดงามของเธอ ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ตรงนั้น แม้ว่ามันอาจจะเป็นภาพลวงตาก็ตาม

อาจจะเป็นอาคารที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลกก็ได้ละมั้ง

แต่ผมก็นึกขึ้นได้ว่าเราอยู่ในร้านอาหาร และนั่นก็เป็นไปไม่ได้

ในขณะที่ผมกำลังเปลี่ยนความจากกำแพงลึกลับ กลับมาที่ฟุยุซึกิ ตอนนั้นเธอก็พยายามที่จะหยับแก้วน้ำส้มด้วยมือขวาของเธอ

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ากำลังหยิบมันด้วยความลำบากและดูดิ้นรน

เธอดูเหมือนกำลังเดินฝ่าหมอกที่หนาจนแทบจะมองไม่เห็นทางอะไรแบบนั้นเลย  

ผมไม่เข้าใจว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

จู่ๆ ฮายาเสะก็สะกิดไหล่ของฟุยุสึกิเบาๆ แล้วกระซิบบอกว่า

“โคฮารุจัง ตรงนั้นสิบสองนาฬิกา”  

“ขอบคุณนะ ยูโกะจัง”

จากนั้นฟุยุสึกิก็เอื้อมมือไปแตะแก้ว แล้วหยิบมันขึ้นมาอย่างช้าๆ

ผมงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น  ส่วนนารูมิ เขาก็ถามฟุยุสึกิอย่างใจเย็นว่า

“เกิดอะไรขึ้นฟุยุสึกิซัง คุณสายตาไม่ดีหรอ?”

ผมรู้สึกไม่สบายใจกับคำถามที่ละเอียดอ่อนของนารูมิที่เขาถามกับคนที่พึ่งรู้จักกัน

แต่ว่าฟุยุสึกิดูไม่กังวลเลย เธอค่อยๆวางแก้วน้ำลงแล้วเธอก็อย่างอ่อนโยน

“ใช่คะคำตอบนั่นก็ถูกแต่ถ้าเป็นคำตอบที่แน่นอนก็คือฉันมองไม่เห็นคะ”

 

 

 

 

₊˚✧‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿‿︵‿︵‿︵‿︵‿₊୨

อาจจะคำที่แปลแปลกๆบ้างนะครับสามารถติชมหรือแนะนำให้เปลี่ยนบางคำเป็นคำที่เข้าใจง่ายมากขึี้นได้นะครับ

ตอนนี้ผมพยายามตรวจคำผิดหรือคำที่ดูแปลกๆเป็นอย่างมากแต่อาจจะไม่ได้ดีขนาดนั้นแต่ผมก็จะพยายามอย่างเต็มที่แล้วนะครับ

และถ้าเป็นไปได้ช่วยแจ้งผู้แปลหน่อยนะว่ามีคำตรงไหนผิดหรือดูแปลกๆที่คอมเมนต์ได้เลยนะ

เพราะบางผมอาจมึนๆไม่ได้เช็ค

 

ช่วยเป็นกำลังใจด้วยการติดตามผู้แปลได้ที่เพจ FB : แปลแต่เรื่องหว๊านหวาน甘い甘い