Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา - ตอนที่ 118 จุดสิ้นสุดและการเริ่มต้น

 กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้และกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของผื่นดินทำให้รู้สึกเบิกบานใจ และสายลมเย็นๆ นั้นช่างสบายและอ่อนโยน ลูเซียนยืนอยู่ในสวนเพียงลำพัง ทันใดนั้นสภาพแวดล้อมก็หายไปและถูกแทนที่ด้วยท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและดวงจันทร์สีเงินที่สวยงามที่ได้โอบล้อมเขาเอาไว้

ลูเซียนเข้ามาสู่โลกในจิตวิญญาณของเขาอีกครั้ง

การเชื่อมโยงดวงดาวและดาวชะตาที่แท้จริงของลูเซียนที่อยู่ห่างออกไปในจักรวาลและภาพการสะท้อนกลับของดวงดาวในจิตวิญญาณของเขาก็ปรากฏขึ้นในอากาศ มันเป็นช่องทางหนึ่งที่สามารถดูดซับพลังจากดาวแม่เพื่อหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของลูเซียนได้

การเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นในจิตวิญญาณ และลูเซียนรู้สึกว่าวิญญาณของเขานั้น “ถูกทำให้เป็นรูปธรรม” อย่างช้าๆ

หลังจากนั้นเมื่อลูเซียนลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็มีดาวมากมายนับไม่ถ้วนปรากฏอยู่บนม่านตาของเขา

เขากระพริบตาอีกครั้งจากนั้นดวงตาของเขาก็กลับมาเป็นปกติ

ลูเซียนรู้สึกสดชื่นและรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ความแตกต่างที่น่าทึ่งที่สุดที่เขาสังเกตเห็นคือผงคริสตัสกลายเป็นก้อนผลึกและจิตวิญญาณของเขาก็ละเอียดเหมือนฝุ่นเล็กๆ

“จิตวิญญาณของบุคคลนั้นประกอบขึ้นอย่างไร? มันประกอบไปด้วยองค์ประกอบพิเศษบางอย่างหรือว่ามันไม่มีอะไรเลยนอกจากคลื่นสนามพิเศษ ทำไมการทำสมาธิสามารถเพิ่มพลังของคนคนหนึ่งได้” ลูเซียนพูดเบาๆ เขามีคำถามมากเกินไป เขาสันนิษฐานว่าการพิสูจน์หรือพูดว่าการวมกันของวิญญาณเป็นชิ้นส่วนสำคัญในการสร้างแบบจำลองเวทมนตร์

ตอนนี้การเป็นนักเวทระดับหนึ่งคือเป้าหมายหลักของลูเซียน สำหรับนักเวทฝึกหัดระดับสูงการพัฒนาให้เป็นนักเวทที่แท้จริงนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งเนื่องจากมีความแตกต่างอย่างมากถึงสองระดับ เช่นเดียวกับการเป็นอัศวินฝึกหัดสู่การเป็นอัศวินที่แท้จริง

…

ลูเซียนใช้เวลาเพียงครึ่งวันเพื่อจัดการขั้นตอนทั้งหมดและรวบรวมเอกสารที่จำเป็นสำหรับการเดินทางข้ามทวีป เนื่องจากเป็นคำสั่งพิเศษของเจ้าหญิงและสถานะทางสังคมของเขาในฐานะนักดนตรีที่มีชื่อเสียง ถ้าเป็นคนทั่วไปอาจจะใช้เวลาอย่างน้อยเจ็ดวัน

แม้ว่านักผจญภัยหลายคนยังเดินทางข้ามทวีปได้โดยไม่มีเอกสารใดๆ ก็ตาม แต่ก็เป็นเรื่องผิดกฎหมาย และอาจก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ เช่น อาจถูกสงสัยว่าเป็นพวกนอกรีต หรือสายลับ

จากนั้นลูเซียนก็อยู่ที่อัลโต้อีกสองสามวันเพื่อวางแผนการเดินทางของเขาและรอให้ถึงวันที่สิบเดือนเมษายนนี้

ในเช้าวันที่เก้าของเดือนเมษายน รถม้าที่ได้รับการว่าจ้างจากสมาคมของลูเซียนก็ออกเดินทางไปเมือง ทีแรน เมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือที่อยู่ในการดูแลของดยุก ลูเซียนให้คนขับรถม้าไปทางเหนือแล้วมุ่งหน้าไปทางตะวันออกของอาณาจักรซีราคิวส์เพื่อปกปิดเส้นทางที่แท้จริงของเขา

…

เมืองที่ยิ่งใหญ่ค่อยๆ หายลับไปจากหลังรถม้า ลูเซียนหยุดมองผ่านทางหน้าต่างและเริ่มพลิกกระดาษบางอย่าง ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นกองหนังสือพิมพ์ในมุมหนึ่งของรถม้า

หากมองอย่างละเอียดมันคือคำวิจารณ์ดนตรีฉบับล่าสุดและหนังสือพิมพ์ ซิมโฟนี นิวส์

หน้าแรกของการวิจารณ์ล่าสุดแบ่งออกเป็นสองส่วน ภาพวาดขาวดำทางด้านซ้ายแสดงให้เห็นฉากที่คริสโตเฟอร์ได้ให้การยอมรับพร้อมปรบมือในช่วงสุดท้ายของการแสดงขณะที่ด้านขวาเป็นภาพสีของลูเซียนขณะบรรเลงเปียโน

ที่ด้านบนของหน้ากระดาษมีแถวของตัวอักษรอย่างหนาแสดงข้อความว่า “จุดสิ้นสุดของยุคเก่า จุดเริ่มต้นของยุคใหม่”

ข้อความทั้งหมดอยู่ในหน้าสอง:

“ท่านคริสโตเฟอร์อำลาเวทีด้วยการแสดงที่งดงามของเขา ซิมโฟนีของเขา ‘สงครามแห่งรุ่งอรุณ’ ทำให้ผู้ฟังทุกคนตกใจและแสดงให้เราเห็นถึงจิตวิญญาณที่ไม่มีวันจบสิ้นของนักดนตรีที่ยอดเยี่ยม ผู้ที่เพิ่มพูนประสบการณ์ในโลกแห่งดนตรี

“ในช่วงเจ็ดสิบปีที่ผ่านมาเราได้เห็นการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ของซิมโฟนี และการที่ท่านคริสโตเฟอร์มีส่วนในการแต่งเพลงนั้นมีความโดดเด่นมากกว่าที่เคยเป็นมา เขาเป็นนักดนตรีตัวจริงและเป็นตัวแทนของช่วงเวลาเจ็ดสิบปีที่ผ่านมา ได้โปรดให้เราได้แสดงความเคารพต่อท่านคริสโตเฟอร์อย่างดีที่สุด”

…

“ตามที่ท่านคริสโตเฟอร์ผู้ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ด้านดนตรี ลูเซียน อีวานส์ ก็แสดงให้เราเห็นทิศทางใหม่สำหรับการพัฒนาดนตรีในการแสดงของเขา แม้ว่าท่านอีวานส์จะยังเป็นหนุ่มและเป็นมือใหม่ แต่เขาก็ได้เริ่มเปิดตัวด้วยการปฏิวัติวิธีการวางนิ้วมือที่เป็นองค์ประกอบในการเล่นดนตรี ยุคต่อไปของดนตรีได้มาถึงแล้ว

“แม้ว่าทุกคนจะไม่ชอบการปฏิวัติ แต่แรงผลักดันของนวัตกรรมก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้ ขอบคุณท่านอีวานส์ ที่ทำให้อนาคตของดนตรีมีสีสันในการแสดง

“ให้เราส่งความปรารถนาดีของเราต่ออัจฉริยะนักดนตรีรุ่นเยาว์ท่านนี้ด้วย! ให้เราได้หวังว่าท่านอีวานส์จะเดินตามรอยเท้าของท่านคริสโตเฟอร์และนำเราไปสู่ยุคใหม่ของเส้นทางสายดนตรี!”

…

“การสิ้นสุดการแสดงของท่านคริสโตเฟอร์ ตามด้วยการเริ่มต้นการแสดงของท่านอีวานส์และเราจะส่งเสียงเชียร์ด้วยหัวใจและจิตวิญญาณทั้งหมดของพวกเรา “ดนตรีคือความอมตะ!”

บทความนี้ถูกเขียนร่วมกันโดยนักดนตรีจากสมาคมในอัลโต้

ย่อหน้าอื่นๆ ในหนังสือพิมพ์ให้คะแนนสูงเกี่ยวกับเปียโนและบางคนวิเคราะห์รูปแบบของซิมโฟนีของคริสโตเฟอร์และโซนาตา ของลูเซียน มีเพียงบทความสั้นๆ เพียงไม่กี่ฉบับที่วิพากษ์วิจารณ์การวางนิ้วของลูเซียนและรูปแบบการแสดงของเขาในฐานะ “คนบ้าและไม่สมบูรณ์” และหนึ่งในนั้นคือวูล์ฟ

ลูเซียนยิ้มอย่างเย็นชาและพับหนังสือพิมพ์

ลูเซียนจ้องมองพาดหัวข่าว “จุดจบของยุคเก่าและจุดเริ่มต้นของยุคใหม่”

…

ประมาณหกโมงเย็น ลูเซียนก็มาถึงเมืองเล็กๆ ที่ชื่อว่า มัสซาวา

เมืองตั้งอยู่ที่ทางแยกสาย-หนึ่งที่มุ่งหน้าไปทางเมืองที่ชื่อว่า ทีแรน ซึ่งอยู่ในการคอบครองของครอบครัวไวโอเล็ต อีกทางหนึ่งนำไปสู่เมืองเล็กๆ ที่ชื่อบอนน์ เมืองที่เป็นที่ตั้งของทะเลสาบเอลซีนอร์ ซึ่งอยู่ใกล้กับเมืองมัสซาวา

“ตอนนี้ค่อนข้างดึกแล้วท่านอีวานส์” จอยซ์ผู้นำของกลุ่มผู้คุ้มกันของลูเซียนกล่าวกับเขาว่า “ข้าขอแนะนำให้เราพักที่นี่หนึ่งคืนและออกเดินทางในเช้าวันพรุ่งนี้”

แม้ว่าในปัจจุบันสัตว์สัตว์ประหลาดและสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายจะไม่ค่อยเห็นรอบๆ เมืองใหญ่และบริเวณหมู่บ้าน แต่หลายต่อหลายครั้งที่ผู้คนยังต้องเจอกับโจรและสัตว์ร้าย ดังนั้นหากคนทั่วไปต้องการเดินทางข้ามทวีปพวกเขาจะต้องจ้างขบวนคุ้มกันเพื่อปกป้องตัวเอง

ทีมรับจ้างของลูเซียนมีทั้งหมดหกคน หัวหน้าทีมและรองหัวหน้าเป็นอัศวินระดับสูงและสมาชิกคนอื่นๆ ในทีมก็อยู่ในระดับต่ำกว่าหนึ่งขั้น ทุกๆ เดือนลูเซียนต้องจ่ายเงินประมาณสามร้อยนาร์ซึ่งไม่รวมค่าอาหารและค่าที่พัก

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับคนทั่วไป แต่เงินไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับลูเซียนอีกต่อไป รายได้จากการแสดงของเขานั้นดีมากและตอนนี้เขามีเงินอยู่หนึ่งร้อยห้าสิบธาเล

“แน่นอน ท่านรู้จักสถานที่นี้ดีกว่าข้า” ลูเซียนพยักหน้า “ท่านหาโรงแรมให้เราได้ไหม? ข้าต้องการห้องที่เงียบสงบ”

จอยซ์ เป็นชายร่างสูงและแข็งแกร่ง เข้าอายุสามสิบสองและเขากำลังเก็บเงินเพื่อปลุกพรของเขา จอยซ์รู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่คนดังคนนี้แสดงความเคารพต่อเขา เพราะคนร่ำรวยหรือคนมีชื่อเสียงหลายคนที่เขาปกป้องมาก่อนนั้นถือว่าเป็นคนเลวมาก

ในไม่ช้า จอยซ์ก็จองโรงแรมชั้นดีที่ตั้งอยู่ข้างทะเลสาบเล็กๆ ในเมือง ลูเซียนเลือกห้องซ้ายสุดบนชั้นสองซึ่งเงียบสงบมาก

ในช่วงเวลานั้นมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากในมัสซาวา พวกเขาเพิ่งออกจากอัลโต้หลังจากจบงานเทศกาลดนตรี

ลูเซียนเข้ามาในห้องของเขาจากประตูด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการพบเจอ เขาสั่งอาหารเย็นและรับประทานในห้องของเขา หลังจากนั้นเขาก็บอกจอยซ์ว่าเขาไม่ต้องการให้ใครมารบกวน จากนั้นเขารออย่างเงียบๆ เพื่อให้ความมืดมิดแห่งรัตติการมาเยือน

……………………………………….