This Star is a bit Salty - ตอนที่ 33 ไม่มีใครเทียบ

นิยาย This Star is a bit Salty

บทที่ 33 ไม่มีใครเทียบ

“หลี่หาน?”

ซูซื่อหมิงและหลิวเค่อหมิงต่างตกตะลึงพวกเขารู้จักชื่อนี้ดี

นอกจากนี้ พวกเขายังรู้ว่ามีคนที่โดดเด่นสองคนที่ใช้ชื่อนี้

แล้วมันแปลกตรงไหนอะเหรอ?

หลี่หานผู้เขียน “จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต”สามารถเป็นเพื่อนของลูก สาวได้

แต่หลี่หานที่ขายผักในบ้านเกิดของเขาควรจะเป็นผู้เขียนนิทานกระต่ายกับเต่าสิ?

หลี่หานผู้เขียนเรื่อง “การแข่งขัน ระหว่างกระต่ายกับเต่า” ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับลูกสาวของเขาใช่ไหม?

เอ่อ… เดี๋ยวนะ…

ทั้งสองตกใจและคิดถึงความเป็นไปได้

หรือว่าทั้งสองจะเป็นคนคนเดียวกันจริงๆ?

ซูซื่อหมิงมองไปที่ซอฉิงและกล่าวว่า “สาวน้อยพวกเขาเป็นคนเดียวกันจริงๆ หรือ? “

ซูอรี่ฉิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่!”

“สาวน้อย เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?”

ซูซื่อหมิงยังคงรู้สึกยากที่จะเชื่อ

หลิวเค่อหมิงเองก็มองลูกสาวของเธอเช่นกันเธอสงสัยว่าซูอวีฉิงอาจ เข้าใจผิด

ซอวี่ฉิงพูด “แน่นอน ฉันฟังไม่ผิดหรอกถ้าคุณไม่เชื่อผักบนโต๊ะพวกนี้เป็นหลักฐานได้ “

หืม? หลักฐาน?

ซูซื่อหมิงและหลิวเค่อหมิงเข้าใจอย่างรวดเร็วสิ่งนี้เป็นหลักฐานจริงๆ

ลูกสาวของเธอรู้จักหลี่หานผู้เขียน “จิ้งจอกขาวบัณฑิต”และหลี่หานผู้เขียน “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า”

ถ้าทั้งสองคนไม่ได้เป็นคนเดียวกันหลี่หานผู้เขียน”จิ้งจอกขาวบัณฑิต” จะมีผักแสนอร่อยเหล่านี้ได้อย่างไร?

ทั้งสองต่างถอนหายใจ

หลังจากถอนหายใจ ซูซื่อหมิงก็ถามว่า “สาวน้อยหลี่หานอายุเท่าไหร่?”

ซูอนิ่งกล่าวว่า “เขาแก่กว่าฉันหนึ่งปีพ่อถามเรื่องนี้ทําไม? “

ซูซื่อหมิงหัวเราะและกล่าวว่า “ไม่มีอะไรพ่อแค่คิดว่าเขายังเด็กและมีความสามารถมากมายทําไมเขาถึงชอบขายผักอยู่ที่บ้านเกิดล่ะ?”

ซูอรี่ฉิงพูด “ไม่รู้เหมือนกัน แต่การปลูกผักแบบนี้ก็ไม่มีอะไรไม่ดี พ่อคิดว่าคนธรรมดาสามารถปลูกผักที่อร่อยแบบนี้ขึ้นมาได้ไหมล่ะ? คนที่มีความสามารถในการเขียนเพลงและเขียนเรื่องราวที่ นอกเหนือจากเขาแล้วก็ยังมีคนอื่นอีก แต่การปลูกผักได้อร่อยขนาดนี้ เกรงว่า คงมีเขาเพียงคนเดียวนี่คือความสามารถที่น่าอัศจรรย์อย่างแท้จริง “

โอเค โอเค

ซูซื่อหมิงต้องยอมรับว่าลูกสาวของ เขาพูดถูก

การปลูกผักได้อร่อยขนาดนี้อาจจะเป็นความสามารถเฉพาะตัว

ชายหนุ่มที่อายุยังน้อย…

มันไม่ง่ายเลย!

พูดตามตรง ทันใดนั้น ซูซื่อหมิงก็อิจฉาชีวิตของหลี่หาน

“จริงสิ สาวน้อย หลี่หานส่งผักมากช นิด? ลูกขอให้เขาส่งมาเพิ่มอีกสักนิดสิ พ่อกลัวว่าพ่อจะกินผักจากที่อื่นไม่ลงหลังจากกินผักของเขาไปแล้ว”

“นี่เป็นของที่คนอื่นส่งให้ฟรี แล้วหนูจะขอให้เขาส่งมาเพิ่มอีกได้ยังไง?”

“ซื้อด้วยเงินสิ ใครบอกว่าจะให้เขาส่งมาฟรี?เขาขายผักลูกก็ซื้อเขาและค่าส่งไปรษณีย์ลูกจะออกเอง “

“ซื้อด้วยเงิน? มันจะแปลกเกินไปรึเปล่า?”

“หืม? ทําไมลูกถึงคิดว่าการซื้อด้วย เงินเป็นเรื่องแปลก?ลูก…”
“ซื้อด้วยเงินมันไม่ดีหรอก!ช่างเถอะเรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลังเขาส่งผักมาให้เยอะพอสมควรอยู่

“ดูเหมือนลูกจะปิดบังอะไรพ่อนะ?”

“ปิดบังบ้าอะไรกันคะ!?”

นิตยสารความสนุกของเด็ก

เหอฉานถือถุงผักและเดินเข้าไปในสํา นักงานบรรณาธิการ

“หัวหน้าบรรณาธิการผักถูกส่งมาแล้วฉันแบ่งเป็นสามส่วนป้าเล็กหนึ่งชุดฉันหนึ่งชุดอีกชุดเป็นของคุณ”

“เร็วมาก! เอามาให้ฉันดูเร็วห่าวเจี้ยนเฟิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากที่เห็นผัก เขาดูมีความสุขและ พูดว่า “มันดูดีจริงๆเสี่ยวฉานเธอได้ชิมมันแล้วหรือยัง? รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง? “

เหอฉานกล่าว “ฉันชิมแล้ว รสชาติมัน ดีมากจริๆแม้ว่าทักษะการทําอาหารของ ฉันจะธรรมดามาก แต่พอเอามาทําอาหารกลับอร่อยอย่างมาก”

“จริงเหรอ? งั้นคืนนี้ฉันจะลองชิมดูหวังว่าลูกของฉันจะชอบมันนะ “

“หัวหน้าบรรณาธิการวางใจได้ลูกๆของคุณต้องชอบแน่ๆปกติลูกๆป้าเล็กก็ไม่ชอบกินผักแต่เมื่อคืนกินอย่างเอร์ดอร่อยทีเดียวเชียวล่ะ”

“ได้เลย ฉันจะเชื่อเธอ”

เลิกงาน

ห่าวเจี้ยนเฟิงถือผักกลับบ้าน

“ที่รัก ฉันเอาผักกลับมาแล้วมันเป็นผักที่ส่งมาจากหลี่หาน “

“ได้ เอามาให้ฉันเลย”

ในห้องครัวยุ่งอย่างมาก

จัดโต๊ะ

ครอบครัวสามคนนั่งอยู่บนโต๊ะ

ลูกของทั้งสองตอนนี้อายุห้าขวบแล้วปกติค่อนข้างสู้จี้จุกจิกเรื่องการกิน

ผักก็ไม่ชอบ เนื้อสัตว์ก็ไม่ชอบ

ในมื้อนึ่งลูกของพวกเขากินน้อยมากทุกครั้งมีแต่ขนมขบเคี้ยวที่กินมาก

ทั้งสองคนรู้สึกปวดหัวมาก

ห่าวเจี้ยนเฟิงคีบผักบางอย่างใส่ชามเพื่อให้เด็กกิน
เด็กน้อยขยับไปมาไม่ยอมกิน

ห่าวเจี้ยนเฟิงกล่าวว่า “เสียนเสียนลูกชอบ ‘การแข่งขันระหว่างกระต่า ยกับเต่า” ที่พี่หลี่หานเขียนไม่ใช่เหรอ?นี่เป็นผักที่พี่หลี่หานปลูกเองมันอร่อยมาก”

เมื่อเด็กน้อยได้ยินว่าเป็นผักที่พี่ชายหลี่หานปลูกเขาก็ไม่ถามว่ามันเป็นความจริงหรือไม่? แต่คีบผักเข้าปากไปเลย

ห่าวเจี้ยนเฟิงเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจแผนนี้จะได้ผลจริงๆรึเปล่า?
จากนั้นเขาก็ประหลาดใจ

เพราะเขาเห็นเด็กกินผักที่เขาคีบให้และคีบผักเองอีกครั้ง

แล้วก็คีบผักกินอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนเด็กน้อยจะชอบกินมาก

เหอฉานพูดถูก เด็กๆชอบกินจริงๆ

“เสียนเสียน เป็นไงบ้าง? พ่อไม่ได้โกหกลูกใช่ไหม? “

“ดี อร่อย”

คําตอบของเด็กน้อยนั้นสั้นมากแต่ก็เพียงพอแล้ว

ห่าวเจี้ยนเฟิงและภรรยาต่างประหลาดใจและเริ่มกินข้าว
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ตาสว่างอร่อยจริงๆ

ภรรยากล่าวว่า “ผักจานนี้อร่อย ถึงกับทําให้เสียนเสียนชอบกินแบบนี้คุณซื้อมามากๆเลยไม่ต้องสนค่าส่งหรอก”

ห่าวเจี้ยนเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ตกลง งั้นพรุ่งนี้ฉันจะติดต่อดับหลู่หานเองดูว่าเขาจะช่วยส่งมาให้อีกหรือไม่?”

ห่าวเจี้ยนเฟิงไม่ต้องการรบกวนหลี่หานผักของเขาขายดีอยู่แล้ว ทําไมเขาต้องเสียเวลาส่งให้คุณด้วย?

แต่เมื่อเห็นลูกของตนกินอย่างมีความสุขเช่นนี้เขาก็ต้องไปขอร้องหลี่หาน

คราวที่แล้วรบกวนครูเติ้งส่งไปรษณีย์ มาให้แล้วคราวนี้จึงไม่อยากจะรบกวน อีกครั้ง

หลี่หานเป็นผู้ขาย ถ้าติดต่อโดยตรงจะดีกว่า

หมู่บ้านหยวนซี

หลี่หานได้รับข้อความเพิ่มเพื่อนในวีแชท “สวัสดีคุณหลี่หาน! ฉันคือห่า วเจี้ยนเฟิงหัวหน้าบรรณาธิการนิตยสารความสนุกของเด็ก ฉันสามารถเพิ่มคุณเป็นเพื่อนได้หรือไม่? ”

ได้สิ

หลี่หานตอบรับคําขอเป็นเพื่อนของห่าวเจี้ยนเฟิง

“คุณหลี่หาน เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่สามารถเป็นเพื่อนกับคุณในวีแชทได้…”

“คุณห่าวเกรงใจเกินไปแล้ว…”

ทั้งสองทักทายกันไม่กี่คํา

หลังจากนั้นห่าวเจี้ยนเฟิงก็แสดงความต้องการที่จะให้หลี่หานส่งผักมาให้พวกเขา

เดิมทีหลี่หานตั้งใจจะปฏิเสธอย่างอ้อมค้อม

แต่ห่าวเจี้ยนเฟิงบอกอีกว่าลูกๆ ของเขาชอบกินมากจึงขอร้องให้หลี่หานส่งมาให้อีกหน่อย

โอเค โอเค

หลี่หานตอบตกลงเมื่อเห็นคําว่าเด็กๆ ชอบกิน

ยังไงก็ขายหมดอยู่แล้ว งั้นส่งทางไปรษณีย์สักนิดจะเป็นไรไป

นิยาย TSLDB ราชันแห่งยุคดราก้อนบอลบทที่ 100 การตอบสนองของเผ่าพันธุ์ปีศาจน้ําแข็ง

บทที่ 100 การตอบสนองของเผ่าพันธุ์ปีศาจน้ําแข็ง
ขณะที่เซียร์ย่าและคนอื่น ๆ กําลังเรียนรู้ทักษะลับ

ในพื้นที่ตอนเหนือของพื้นที่ทางเหนือ

ดาวเคราะห์ที่ถูกเปลี่ยนรูปทรงด้วยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในสํานักงาน ใหญ่ของคูลเลอร์เวลานี้มนุษย์ต่างดาวซึ่งดูเหมือนจะเป็นที่ปรึกษายืนอยู่ตรง หน้าคูลเลอร์และพูดอย่างลังเละ “ฝ่าบาทซัลซ่าและคนอื่น ๆไปที่พื้นที่ตะวันออกเราไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ จากพวก เขาเลยและเมื่อเราพยายามติดต่อผ่านเครื่องสื่อสารก็ไม่มีการตอบสนองดังนั้นเราจึงส่งใครบางคนไปหาซัลซ่าและที่

ตั้งของดาวเคราะห์ดวงสุดท้ายที่พวกเขาอยู่และพบว่า.. ”
“

เมื่อพูดถึงจุดนี้มนุษย์ต่างดาวค่อนข้างลังเลและแอบเหลือบมองไปที่การแสดงออกของคูลเลอร์เสียงของเขาสั่นและไม่กล้าที่จะพูดอีกต่อไป

” แกพบอะไรพูดมาเร็วๆสิ!” เสียงที่ไม่แยแสและเย็นชาดังขึ้นคูลเลอร์นั่งอยู่บนบัลลังก์โลหะขนาดใหญ่มองไปที่ มนุษย์ต่างดาว
หัวใจของมนุษย์ต่างดาวสั่นสะท้านด้วยความกลัวและรายงานตามความเป็นจริง:สัญญาณบนดาวบ่งบอกว่ามีการต่อสู้ที่ดุเดือดเกิดขึ้นที่นั่นโดยทิ้งซากศพที่ไม่สามารถจดจําได้ 2-3 ศพไว้ที่ใจกลางสนามรบพวกเขาอาจเป็นซัลซ่าและคนอื่น ๆ !* * แกหมายความว่า พวกเขาทั้งหมดตายที่นั่น? “

มีแววประหลาดใจในดวงตาของคูลเลอร์และจากนั้นสีหน้าของเขาก็มืดมนหาง ที่อยู่ข้างหลังเขาตบพื้นบดขยี้พื้นด้วยความโกรธ

“ครับ!” มนุษย์ต่างดาวรู้สึกเสียวซ่า ขณะที่เขาพูดติดอ่างและตัวสั่น

” อะไรนะ!!“ด้วยเสียงเย็นเยือกเลเซอร์ถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มนุษย์ ต่างดาวจะตอบสนองหัวของเขาก็ถูกเลเซอร์เจาะทะลุเลือดไหลไปทั่วพื้นแววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

“หน่วยรบหุ้มเกราะของฉันตายในสถานที่แบบนั้นงั้นเหรอ?ซัลซ่าแกทําให้ฉันผิดหวังจริงๆ”

ใบหน้าของคูลเลอร์เต็มไปด้วยความไม่พอใจและแสงเย็น ๆ ก็ส่องประกายในรูม่านตาสีแดงเลือดของเขาด้วยการแสดงออกที่ดุร้ายเขามองไปที่คนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆเขาและถามว่า:” แกคิดว่ามีคนจากฝั่งพ่อของฉันลงมือหรือเปล่า?

มนุษย์ต่างดาวอีกหลายตัวหมอบลงบนพื้นและกล่าวว่า”ฝ่าบาทเราและกองกําลังทางตะวันออกอยู่ด้วยกันอย่างสมานฉันท์มานานหลายปีแล้วยิ่งไปกว่านั้นราชาโคลด์ยังเป็นพ่อของท่านกระผมไม่คิดว่าราชาโคลด์จะโจมตี “ ” โอ้มัน ยากที่จะพูดนะ…”

ภารกิจของซัลซ่า คือการค้นหาผลต้นไม้แห่งพลังมันเป็นสมบัติหายากที่สา มารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ แม้แต่ราชาโคลด์ก็สามารถกลายเป็นศัตรูได้

ยังไงก็ตามเขายังเชื่อว่าราชาโคลด์โจมตี มีผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งเพียงไม่ กี่คนในพื้นที่ทางเหนือที่สามารถเอาชนะหน่วยรบหุ้มเกราะของเขาได้ หน่วยรบที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้ราชาโคลด์อาจ เป็นหนึ่งในนั้น แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกมันไม่ ได้ทําการเคลื่อนไหวใด ๆ

ส่วนหน่วยรบพิเศษที่นิวของฟรีสเซอร์ก็ใช่ว่าจะดูถูกพวกเขาได้ แม้ว่าหน่วยรบ พิเศษกีนิวจะทําการลอบโจมตีพวกเขาแต่คงไม่สามารถทําร้ายซัลซ่าและคนอื่น ๆ ได้แม้แต่นิดเดียว

” ใครเป็นคนฆ่ากัน? พื้นที่ทางเหนือยังซ่อนผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งอยู่อีก หรือ!”

ทันใดนั้นหัวใจของคูลเลอร์ก็สั่นเขาไม่รู้สึกเศร้าสําหรับซัลซ่าและการตายของ พวกเขาเพราะพวกเขาเป็นเพียงเบี้ยในมือของเขา

ในฐานะผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งเขาจะไม่สนใจชีวิตและความตายของมดเหล่า นี้อย่างมากเขารู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างยิ่งที่เขาสูญเสียผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีอํานาจเพียงไม่กี่คนและรู้สึกว่า เป็นการสูญเสียต่อหน้า

นอกจากนั้นมันก็ไม่มีความสําคัญสิ่งที่เขากังวลมากคือข้อมูลเกี่ยวกับผลต้นไม้แห่งชีวิตอาจรั่วไหลออกไปซึ่งจะดึงดูด ความสนใจของราชาโคลด์และฟรีสเซอร์และมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น มองดูมนุษย์ต่างดาวที่หมอบอยู่บนพื้นอย่างสบาย ๆ เสียงเย็น ๆ ของคูลเลอร์ก็ปรากฏขึ้นะ”เตรียมยานอวกาศให้ฉัน ฉันจะไปยังดาวเคราะห์ที่ซัลซ่าตาย”

คูลเลอร์โบกมืออีกครั้งกล่าวว่า” ยิ่งไปกว่านั้นให้กองทัพเลือกคนที่ดีที่สุดฉันต์องการสร้างหน่วยรบพิเศษขึ้นมาใหม่!

“รับทราบฝ่าบาท!” มนุษย์ต่างดาวราวกับเผชิญหน้ากับการนิรโทษกรรมโค้งคํานับและลุกขึ้นยืนก่อนที่จะถอนตัวออก จากห้องโถงใหญ่ในขณะที่เหงื่อออกเหนือบัลลังก์ขนาดใหญ่ริมฝีปากสีม่วง ของคูลเลอร์โค้งงอและเย้ยหยันปรากฎบนใบหน้าที่ดุร้ายของเขา

พื้นที่ทางตะวันออก

เมื่อราชาโคลด์รู้จากสายลับของเขาว่าหน่วยรบหุ้มเกราะของคูลเลอร์ถูกกําจัดโดยสิ้นเชิงความประหลาดใจก็ฉายผ่านใบหน้าของเขาก่อนที่เขาจะเริ่มดื่มไวน์แดงอย่างมีความสุขเขาไม่สนใจหน่วย รบหุ้มเกราะที่อ่อนแอมากนักแต่เขาก็ยังมีความสุขมากเพราะมันทําให้ความแข็งแกร่งของคูลเลอร์ลดลง

พื้นที่ทางใต้สํานักงานใหญ่ฟรีสเซอร์

ข่าวไปถึงหูของฟรีสเซอร์ร่างเล็กกระทัดรัดของฟรีสเซอร์ยืนอยู่ตรงหน้าช่องหน้าต่างขณะที่เขามองไปที่ทิวทัศน์ที่ น่าเบื่อหน่ายภายนอกเสียงหัวเราะโฮ โฮโฮ’ของเขาดังก้องเบา ๆ

“โดโดเรียนี่เป็นข่าวดีจริงๆ หน่วยรบที่แข็งแกร่งที่สุดของคูลเลอร์ถูกกําจัดอย่างสมบูรณ์คราวนี้มันคงทําให้เขาเสียหน้ามาก”แต่ไม่นานฟรีสเซอร์ก็ยิ้มออกมา

“มีผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังมากซ่อนตัวอยู่?”

“ฝ่าบาทหน่วยรบหุ้มเกราะนั้นทรงพลังมากหรอ?”
โดโดเรียรู้สึกสงสัยตั้งแต่เขาเริ่มติดตามราชาฟรีสเซอร์เขามักจะเคลื่อนไหวในพื้นที่ทางใต้ของพื้นที่ทางเหนือและไม่ ค่อยชัดเจนเกี่ยวกับกองกําลังในจักรวาลประสบการณ์ของเขายังด้อยกว่าบาร์ดัค

ฟรีสเซอร์โบกมือและหางที่อยู่ข้างหลังเขาตบลงกับพื้นขณะที่เขาพูดว่า: “หน่วยรบหุ้มเกราะเป็นหน่วยที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้คูลเลอร์พี่ชายของฉันสมาชิกแต่ละคนแข็งแกร่งกว่ากัปตันกีนิวมาก”

“เก่งกัปตันกีนิว! แสดงว่าพลังรบของ พวกเขามีมากกว่า 100,000 BP?” โดโด เรียอ้าปากและหายใจเข้าลึก ๆ

ผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังที่มีพลังรบสูงกว่า 100,000 BP ไม่อาจจินตนาการได้ว่าพี่ชายของราชาฟรีสเซอร์จะมีผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งแบบนี้จริงๆ? ทันใดนั้นโดโดเรียก็เต็มไปด้วยความหวาดก ลัวต่อจักรวาลอันกว้างใหญ่

“ฮิฮิถึงพวกมันทรงพลังขนาดไหนพวกมันก็ถูกกําจัดได้อยู่ดี!”

ราวกับว่าจู่ๆเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างโดโดเรียกสั้นและถามว่า“ฝ่าบาทท่านคิดว่าผู้เชี่ยวชาญคนนั้นที่โจมตีมันอาจเป็นคนเดียวกับที่ฆ่าซาร์บอนก็ได้”

“อืมใช่แล้วนักรบโบราณของชาวเฟดาย่าเป็นยังไง”

คําพูดของโดโดเรียทําให้ฟรีสเซอร์ที่นขึ้นมาทันใดนั้นเขายิ้มอย่างโหด เหี้ยม: “เป็นไปได้จริงๆดูเหมือนว่าเราจะต้องให้ความสนใจมากกว่านี้ เฮ้ทําไม คูลเลอร์ถึงส่งหน่วยรบหุ้มเกราะไปพื้นที่ทางตะวันออกกัน? ดูเหมือนว่าฉันจะต้องคุยกับพ่อแล้ว”

ฟรีสเซอร์สนิทกับราชาโคลด์พ่อของเขามากเพราะเขาเป็นสมาชิกที่อายุน้อย ที่สุดของเผ่าพันธุ์ปีศาจน้ําแข็งคราวนี้เขาจะต้องแบ่งปันข้อมูลกับราชาโคลด์

” ใช่แล้ว… เบจิต้าคนนั้นเป็นยังไงบ้างเขาสังเกตเห็นความจริงเกี่ยวกับการทํา ลายล้างของดาวเบจิต้าไหม? “ ฟรีสเซอร์เปลี่ยนเรื่องและถามเกี่ยวกับสถาน การณ์ของเบจิต้าโดโดเรียแสยะยิ้มและพูดว่า” เจ้าเด็กนั่นจะค้นพบความจริงได้ยังไงตอนนี้เขาปฏิบัติตามคําสั่งของท่าน กับชาวไซย่า 2 คนนั้นอย่างเชื่อฟังอยู่เลย ” อ่าดีจัง!”

หลังจากที่ฟรีสเซอร์ทําลายดาวเบจิต้าแล้วมีเพียงเบจิต้าที่มีพรสวรรค์แฝงที่ดีที่สุดเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเพื่อสังเกต ลักษณะของชาวไซย่าจนถึงตอนนี้ศักยภาพที่แสดงโดยเบจิต้าไม่คุ้มค่าที่ จะพูดถึงนอกจากนี้ยังไม่ดึงดูดความสนใจของฟรีสเซอร์มากและเขาก็ค่อยๆลืมเรื่องนี้ไปอย่างช้าๆ