บทที่ 6 : อุปกรณ์พื้นฐาน

ฮิคารุได้ถามจิลไปหลายคำถามและหนึ่งในนั้นก็เกี่ยวกับโรงแรมสำหรับนักผจญภัยระดับเริ่มต้น เขาแสดงการ์ดกิลด์ของเขาให้กับพนักงานทะเบียนที่กำลังมองเขาอย่างหยาบคายอยู่

Г100 กิแลนต่อคืน˩ เขาพูดห้วนๆ

ฮิคารุส่งหนึ่งเหรียญเงินแล้วมุ่งหน้าสู่ชั้นสองไปที่ห้องของเขา ห้องที่นี่กว้างขวางมาก พื้นเป็นไม้ที่ถูกปูด้วยพรมอีกชั้นหนึ่ง คืนนี้เขาต้องนอนบนพื้นในห้องนี้ร่วมกับนักผจญภัยคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆฮิคารุด้วย ซึ่งส่วนมากไม่ยังเด็กอยู่ก็หน้าตาน่าสงสัย

ในนี้ไม่มีเสียงคุยกันเลยเว้นแต่ว่าคนพวกนั้นจะรู้จักกันและเพราะสกิลหลบซ่อนของเขาทำงานอยู่จึงไม่มีใครเห็นฮิคารุเลย เขาไม่สนใจจะคุยกับนักผจญภัยรุ่นราวคราวเดียวกับเขาและยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่น่าสงสัยเลย

ในตอนนี้เขาอิ่มจากยากิโซบะแล้วฮิคารุจึงเข้านอน

 

คงเหลือ: 19,890 กิแลน

 

ฮิคารุตื่นขึ้นมาในมุมหนึ่งของห้อง บางทีอาจเป็นเพราะเขานอนไปพร้อมกับท้องที่ป่องจึงทำให้บางส่วนของร่างกายเขารู้สึกแข็งๆราวกับว่ามันกำลังกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและในตอนนั้นเองเขาก็เกิดรู้สึกหิวขึ้นมา

ฮิคารุลงไปที่ชั้นหนึ่งแล้วออกจากโรงแรมไปถึงแม้ว่าเขาจะปิดสกิลหลบซ่อนไปแล้วแต่พนักงานที่หยาบคายนั่นก็ไม่ได้เหลือบมองเขาสักนิดเลย ฉันล่ะรักที่นี่จริงๆ

เขาอยากได้ยากิโซบะแบบเมื่อคืนอีกแต่รถขายอาหารนั้นก็ยังไม่มา อาจจะเช้าเกินไปหน่อย แต่ในเช้านี้ก็ยังมีรถขายอาหารอยู่หลายประเภท พวกเขาขายผลไม้ แซนด์วิช ขนมปังทอด อาหารประเภทเส้นต่างๆและน้ำผลไม้

Гอ้ะ ที่นี่ก็มีเหมือนกันแหะ˩

สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของฮิคารุก็คือฮอตดอก ฮอตดอกสอดไส้เข้าไปในขนมปังสีดำครึ่งหนึ่ง ฮิคารุสั่งหนึ่งอันแล้วชี้ไปที่ขนมปังอันนั้น

Гนี่เจ้าหนู อันละ 30 กิแลน˩

ผู้ชายกล้ามใหญ่อายุ 20 ปลายๆ — คนที่น่าจะเป็นนักผจญภัยน่ะนะ — กำลังเตรียมแซนด์วิชอย่างมีประสิทธิภาพและรวดเร็ว

ฮิคารุกัดไปหนึ่งคำ เจ้าของร้านมองเขากินอย่างกระตือรือร้น ใบหน้าของเขากำลังถามว่า “เป็นไงล่ะ อร่อยล่ะสิ ใช่ไหม ใช่ไหม?”

ฮิคารุเงียบ การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปทันที จริงๆแล้วเขาดูไร้ความรู้สึกไปเลย

Гรสชาติมัน… ห่วย…˩

ฮอตดอกนุ่มละมุน ขนมปังก็แข็งแต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ปัญหามันอยู่ที่ซอส ทำไมมันถึงหวานและมีกลิ่นของหญ้าได้ล่ะ ใครทำกัน

Гมันควรจะเป็นซอสมะเขือเทศใส่ฮอตดอกสิ… ˩ ฮิคารุพึมพำก่อนจะเดินจากไป

เจ้าของร้านมองดูเขาเดินไปอย่างตกตะลึง เขาคิดว่าฮิคารุจะตะโกนออกมาว่า “อร่อย” เหมือนกับเด็กๆหรืออะไรประมาณนั้น

Гเด็กอะไรกัน อืมม เขาพูดอะไรนะ มะ… เขือเทศ? หรือเขาหมายถึงซอส˩

เจ้าของร้านตกอยู่ในภวังค์ความคิดและพึมพำบางอย่างออกมา

 

 

ฮิคารุเดินเตร็ดเตร่ไปรอบๆเมืองและวาดแผนที่ขึ้นมาในหัวของเขาเองเพราะเขาค่อนข้างมั่นใจว่าเขาคงจะอยู่ที่นี่ไปอีกสักพัก เขาเดินเตร่ผ่านกิลด์ผจญภัยของเขาไปแต่ตอนเช้าแบบนี้ที่นี่จึงยังมีคนไม่มากนัก

จิลอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ หัวพาดอยู่บนโต๊ะ

Гเธอกำลังนอนอยู่หรอนั่นน่ะ …อะไรก็ช่างเถอะ˩

การซื้ออุปกรณ์เป็นสิ่งสำคัญเป็นอันดับต้นๆ ในสิ่งที่เขาต้องทำวันนี้ ค่อยไปดูคำขอทีหลังแล้วกัน

จิลผงกหัวขึ้นมาอย่างฉับพลัน

Гฮิคารุคุง! นายมาแล้วหรอ!˩

Гหะ?˩

ฉันหรอ อะไรกัน

Гฉะ ฉัน อ่า มี… บางอย่างที่ต้องบอกนายน่ะ ฉัน… ˩

จิลดูมีท่าทางลังเลทำให้ฮิคารุได้กลิ่นปัญหาขึ้นมาเบาๆ

Гสวัสดีตอนเช้านะ˩ เขาพูดขึ้นพร้อมหมุนตัวเตรียมจากไป

เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นการกระทำที่ผิด

Г …ฮี่ๆ นั่นสินะ สวัสดีตอนเช้านะจ๊ะ ฮิคารุคุง˩

จิลส่งรอยยิ้มที่เป็นประกายมาให้เขา

นี่มันแย่มากๆ… ว่ากันตามตรงแล้วฉันไม่ได้อยากจะยุ่งอะไรกับเธอเลยนะแต่ความสวยของเธอนั่นแหละ รอยยิ้มจากคนสวยมันมีประสิทธิภาพมากเกินไป

คนในกิลด์ 2-3 คนเริ่มออกอาการตื่นเต้น

Гเฮ้ย นั่นจิลจังพึ่งจะ… ˩

Гเธอเพิ่งจะยิ้ม! เธอยิ้มใช่ไหม?!˩

Гไอ้เด็กบ้านั่นเป็นใครกัน?!˩

จิลดูเหมือนจะสงบลงแล้วจึงพูดขึ้น

Гขอบใจที่กลับมาอีกนะ ฉันคิดว่านายคงไม่กลับมาแล้ว˩

Гทำไมล่ะ˩

Гฉะ ฉันค่อนข้างใจร้ายน่ะ… ˩

Гใช่แล้วล่ะ˩

ก็นะ ถ้าเธอรู้อยู่แล้วก็ไม่น่าทำแบบนั้นตั้งแต่แรก

Гแต่มันไม่ได้สำคัญหรอกนะว่าพนักงานต้อนรับจะปฏิบัติกับฉันยังไงเพราะยังไงฉันก็จะกลับมาเรื่อยๆถ้าฉันมีธุระกับกิลด์˩

Г …ฮิคารุคุง ฉันว่าหลายๆคนคงบอกว่านายหยิ่งสินะ˩

ฮิคารุยักไหล่เบาๆ

Гนายอยากได้เควสหรอ˩

Гเปล่า ฉันอยากได้อุปกรณ์ก่อน อาา อีกอย่าง อยากถามอะไรเธอสักหน่อย˩

Гถามอะไรหรอ˩

Гทำไมทัศนคติที่เธอมีต่อฉันมันถึงเปลี่ยนไปทันทีล่ะ˩

จิลเงียบไปแปปหนึ่ง เห็นได้ชัดเลยว่าเธอไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้

Гทะ ทำไมนายอยากจะรู้ล่ะ˩

Гฉันอยากจะรู้ว่าทำไมเธอถึงขอโทษ˩

Гก็ถ้าจะให้พูดง่ายๆ… ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรหงุดหงิดใส่คนอื่นเพียงเพราะฉันยุ่งมากและไม่มีเวลา˩

ใช่แล้วแหละ คนสุภาพเขาไม่ทำแบบนั้นกันหรอก ฮิคารุคิดแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา

Гโอเค˩

Гอีกอย่างนะ ท่าทางของนายมันจริงใจจริงๆแทบจะบอกสิ่งที่คิดไว้หมดเลยแหละ˩

Г…จริงใจ?˩

ฮิคารุไม่คิดว่าจะได้ยินคำนั้นจากจิล แล้วเธอก็พูดต่อ

Гผู้ชายคนอื่นมักมีจุดประสงค์ซ่อนอยู่ เช่น จะทำให้ฉันตกหลุมรักเขาหรือทำให้ฉันเป็นผู้หญิงของเขายิ่งกับผู้หญิงยิ่งแย่กว่านั้นซะอีก ฉันมองเห็นอารมณ์ร้ายๆของพวกนั้นได้ ของพวกผู้หญิงก็จะมีอย่างเช่น “เลิกส่งสายตาให้ผู้ชายได้แล้ว” หรือ “อย่าหลงตัวเองแค่เพราะน่ารักหน่อยเลย”˩

Г…….˩

บ้าอะไรเนี่ย ฟังดูน่ากลัวชะมัด

Гแต่นายไม่เหมือนคนพวกนั้นใช่ไหมล่ะ นายซื่อสัตย์ นายไม่โกหก… ดูเหมือนว่านายจะพิจารณาคำขอที่นายเลือกไปอย่างระมัดระวัง ฉันมั่นใจว่าอาจจะมีความโชคดีเข้ามาเกี่ยวด้วยแต่นายก็รวบรวมข้อมูลที่จำเป็นทั้งหมดและเลือกวิธีที่เหมาะสมที่สุดในการเก็บพืชพิษกลิมเมอร์ริง ฉันไม่เคยเจอใครที่เหมือนนายมาก่อนเลย˩

Гเธอชมฉันเกินไปแล้ว˩

ถ้าเธอดูที่กิลด์การ์ดของฉันมันจะมีอาชีพที่น่ารังเกียจอยู่  ในอนาคตฉันอาจจะฆ่าอีกก็ได้ สกิลที่เหมือนกับการหลบซ่อนและลอบสังหารน่ะ ทั้งหมดก็เพื่องานที่ต้องอยู่ในเงามืดนั่นแหละ

Гฉันคิดว่าฉันตาดีเรื่องการมองคนอยู่นะ˩

Гจริงหรอ งั้นตอนที่เจอฉันครั้งแรกเธอก็น่าจะทำดีกับฉันกว่านี้นะ˩

Гก็บอกว่าขอโทษแล้วไงเล่า! ให้ฉันได้พักหน่อยสิ˩

ฮิคารุได้แต่ยิ้มกว้างอย่างช่วยไม่ได้กับปฏิกิริยาของจิล

Гยังไงก็ช่างเถอะ เธอดูเหนื่อยนะ˩

Гเฮ้อ ใช่เลย… ˩

เหมือนมีเมฆดำกำลังปกคลุมเธอเลยแฮะ

Г…จริงๆแล้วมีพนักงานต้อนรับอยู่ 4 คนน่ะ˩

Г4 หรอ? แล้วอีก 3 คนไปไหนล่ะ˩

Гคนหนึ่งไปทำธุระของกิลด์กับรองมาสเตอร์ที่เมืองหลวงน่ะ อีกคนอยู่ระหว่างการกลับบ้านประจำปี ส่วนคนสุดท้ายป่วยตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ… ˩

Гเข้าใจละ มิน่าล่ะเธอถึงดูซีดเชียว˩

ฮิคารุรู้สึกผิดกับเธอนิดหน่อย

Гนายก็เหมือนกัน นายเป็น’พลเมือง’นะฮิคารุ อย่าผลักดันตัวเองเกินไปล่ะ เวรของฉันจะจบลงตอนเที่ยงนี้แหละ พรุ่งนี้ฉันจะดูเควสดีๆให้นะ˩

Гได้เลย… ˩

Гอย่ามองอย่างนั้นสิ พนักงานต้อนรับเก่งๆอย่างฉันเนี่ยมีคำขออย่างน้อยก็หนึ่งอันที่เป็น “กับดัก” ซึ่งดูดีจากมุมมองของนักผจญภัยมือใหม่เชียวนะ˩

Гเหมือนคำขอที่ให้ไปเก็บพืชมีพิษกลิมเมอร์ริงน่ะหรอ

Г…………˩

จิลทำหน้ามุ่ยมองมาที่ฮิคารุอย่างน้ำตารื้น เธอต้องรู้สึกผิดมากแน่ๆ

Гอาา ขอโทษนะ˩

Г…ช่างเถอะ แล้วมีอะไรที่นายอยากรู้เกี่ยวกับกิลด์อีกไหม˩

Гไม่ล่ะ ขอบคุณ˩ ฮิคารุพูดแล้วจึงนึกบางอย่างขึ้นมาได้

Гมันมีบางอย่างแหละแต่ว่าไม่เกี่ยวกับกิลด์˩

Гอะไรหรอ˩

Гฉันได้ยินอะไรบางอย่างมาตอนที่เดินเล่นในเมืองน่ะ เห็นว่ามีใครบางคนที่สำคัญถูกฆ่าไป ฟังดูเป็นข่าวใหญ่นะ˩

Г!˩

สีหน้าประหลาดใจผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ

Г…ฮิคารุคุง ข่าวนั่นน่ะมันเป็นความลับสุดยอดของความลับสุดยอดอีกทีนะ มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ นายไปได้ยินมาจากไหนน่ะ˩

แย่ล่ะ… ดูเหมือนว่าข่าวการตายของเคาท์มอร์กสตัดจะถูกปิดไว้หนักกว่าที่ฉันคิดไว้ซะแล้ว

Гฉันได้ยินมาตอนที่เดินเล่นแล้วหิวมากน่ะความจำฉันเลยเลือนๆหน่อย ถ้ามันเป็นความลับสุดยอดที่มาถึงพนักงานต้อนรับของกิลด์งั้นบางทีนักผจญอาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็ได้นะ˩

Гไม่มีทางหรอก˩

เธอฟังดูมั่นใจมาก

Гพวกเขามาถามข้อมูลว่ามีนักผจญภัยคนไหนที่มีสกิลลอบหารสูงๆบ้างน่ะ ฉันก็เลยบังเอิญได้รู้เรื่องตั้งแต่ตอนนั้น แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เบาะแสอะไรหรอกนะ เดี๋ยวนะ ทำไมฉันต้องมาบอกเรื่องทั้งหมดนี่กับนายด้วย˩

Гเธอเป็นคนเริ่มพูดเองนะ˩

ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สงสัยฉันนะ

ฮิคารุรู้สึกโล่งใจแต่เขาก็รู้ดีว่าไม่ควรให้จิลเห็น

Гยังไงก็ขอบใจนะ˩

Гอย่ายื่นจมูกไปยุ่งเรื่องของคนอื่น มันเป็นกฎเหล็กของนักผจญภัยนะถ้านายอยากมีชีวิตรอดนานๆ˩

Гเข้าใจแล้วๆ˩

Гบอกว่าเข้าใจครั้งเดียวก็พอแล้วน่า˩

Гงั้นไว้เจอกันนะ˩

Гเดี๋ยวก่อนสิ!˩

ฮิคารุยกแขนขึ้นบอกลาขณะที่เดินออกจากกิลด์ไป อย่ายื่นจมูกเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นหรอ หึ ฉันเกี่ยวข้องเต็มๆเลยล่ะ ซึ่งแน่นอนว่าเขาบอกเธอไม่ได้

 

หลังจากออกจากกิลด์ไปฮิคารุก็ไปซื้อของใช้จำเป็น: กางเกงในสำรอง, สบู่, ผ้าเช็ดตัว, แปรงสีฟัน, หินไฟ, เชือกและกระเป๋าเป้เพื่อใส่ทั้งหมดนั่นลงไป เขาใช้ไปทั้งหมด 500 กิแลน

Гอา… ชุดเกราะ… โอ้ อยู่นี่ไง˩

เค้าอยากกำจัดชุดของโรแลนด์ออกไปจึงมุ่งหน้าไปร้านชุดเกราะก่อน เมื่อวานจิลเป็นคนบอกเขาเรื่องร้านนี้

ร้านชุดเกราะของโดโดโรโนะ ปรากฏว่าโดโดโรโนะเป็นชื่อของเจ้าของร้าน มันเป็นเรื่องปกติของโลกนี้ที่จะใช้ชื่อของเจ้าของร้านในการตั้งชื่อร้าน

Гว้าว… ˩

ฮิคารุตกตะลึงตั้งแต่วินาทีแรกที่ก้าวเท้าเข้าไปในร้าน เสื้อผ้าที่อยู่บนหุ่นไม้ล้วนตกแต่งได้อย่างสวยงาม มีแม้แต่เสื้อผ้าโกธิคและโลลิต้า ฉันมั่นใจว่าเจ้าของร้านต้องเป็นคนซับซ้อนแน่ๆ

Гยินดีต้อนรับครับ~!˩

จู่ๆก็มีเสียงนุ่มและใหญ่ดังขึ้นมา

Гขอบใจที่มาที่ร้านนะ!˩

คนแคระ คนแคระผู้ชายที่มีเคราหยิกยาวซึ่งถูกถักเปียเอาไว้ออกมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา

Г………˩

ฮิคารุยืนอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้น คนแคระ! ช่างตีเหล็กชื่อดัง! สิ่งมีชีวิตที่ร้อง เฮ้ โฮ้ตอนที่กินเหล้า!

แล้วทำไมเขาคนนี้มาทำธุรกิจเสื้อผ้าล่ะ

Гฉันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่ ทำไมคนแคระถึง…˩

Гอา เปล่า ไม่ใช่… ˩

Гบอกมาตามตรงนะ!˩

โดโดโรโนะย่ำเท้าพร้อมยิ้มเป็นประกาย

Гทำไมคนแคระถึงนำสมัยแบบนี้?! โอ้ นาย! นายเป็นเด็กหนุ่มที่ซื่อสัตย์ล่ะสิใช่ไหม เอ๊ะ ฉันชอบคนซื่อสัตย์!˩

เป็นคนที่คิดบวกสุด ๆ ไปเลยแฮะ ฮิคารุบอกงบของเขาไป ต่อมาเขาจึงเลือกชุดมาให้ฮิคารุ

 

 

Гดูดีนะ!˩

Г…โอเค˩

Гฟุฮ่าๆๆๆ! สัมผัสด้านแฟชั่นของฉันได้แสดงพลังที่แท้จริงแล้ว!˩

Гช่างเถอะ ขอบคุณมาก˩

Гนายหมายความว่าไงน่ะ ช่างเถอะหรอ หะ?!˩

หลังจากจ่ายเงินแล้วฮิคารุก็ออกมาจากร้านชุดเกราะของโดโดโรโนะ ตอนแรกเขาคิดว่า “ชื่อร้านชื่อชุดเกราะก็จริงแต่ในร้านมีดันแต่ชุดสวยๆ” แต่ปรากฏว่าวัสดุของชุดทำมาจากมอนส์เตอร์ซึ่งทนทานกว่าชุดเกราะที่ทำจากเหล็กซะอีก

จากคำแนะนำของโดโดโรโนะ เขาได้ซื้อและสวมใส่ดังนี้:

ทุกอย่างราคา 9,500 กิแลน รวมค่าปรับแต่งขนาดเสื้อผ้า

จากคำพูดของโดโดโรโนะเสื้อเกราะนี้พิเศษไม่เหมือนใคร

ในอีกแง่หนึ่งถึงแม้ว่างานฝีมือของเขาจะยอดเยี่ยมแต่ก็มีบางคนที่อคติเกี่ยวกับการที่เขาเป็นคนแคระอยู่ ผู้คนมักมีความคิดว่าคนแคระควรจะเป็นช่างตีเหล็กและเพราะอย่างนี้ร้านของเขาจึงไม่ค่อยเฟื่องฟูนัก

นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงได้ซื้อวัตถุดิบที่ราคาถูกมาทำสินค้าราคาถูกขายให้กับนักผจญภัยมือใหม่แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นนักผจญภัยมือใหม่ก็ยังต้องการที่จะทำธุรกิจกับคนจริงๆที่ไม่ใช่คนแคระมากกว่าดังนั้นเมื่อพวกเขามีเงินมากพอพวกเขาก็จะไปซื้อชุดเกราะที่ร้านอื่นแทน

Гเด็กหนุ่มพวกนั้นคงโตหมดแล้วล่ะ!˩

เสียงของโดโดโรโนะฟังดูปิติยินดีแต่ก็มีความเหงาปนอยู่ในน้ำเสียงบางส่วนนั้น

 

ฮิคารุพับเสื้อผ้าของโรแลนด์แล้ววางไว้ในกระเป๋าเป้ของเขาและเพราะเหตุนี้ร่องรอยรูปลักษณ์ของโรแลนด์ก็จะไม่มีเหลืออยู่อีก มันดูเหมือนว่าจะไร้ประโยชน์นะ แต่ก็มีโอกาสที่การฆาตกรรมของมอร์กสตัดจะถูกแกะรอยมาหาเขาได้ถ้าหากเขาสวมชุดนี้ต่อไป เขาเจอที่เผาขยะแล้วจึงได้เผาเสื้อผ้าที่นั่น มีเพื่อนบ้านอยู่แถวนั้นบ้างแต่เพราะสกิลหลบซ่อนจึงไม่มีใครเห็นเขาเลย สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือร่างกายของโรแลนด์

ที่ต่อไปที่ฮิคารุจะไปคือร้านของช่างตีเหล็กเพื่อไปซื้ออาวุธเพราะมันมีความสำคัญต่อการป้องกันตัวและนักผจญภัยก็ต้องมีอย่างน้อยหนึ่งอันล่ะนะ เขามาถึงสถานที่ที่เรียกว่าร้านอาวุธของเลนิวู้ดซึ่งมีควันเป็นคลื่นลอยออกมาจากปล่องไฟของร้าน

Гโอ้… ˩

ฮิคารุก้าวเข้าไปในร้าน ดาบแขวนอยู่เต็มผนังและเกราะโลหะก็ตั้งอยู่บนจุดหนึ่งของร้่าน ดาบไม้ที่ขายแบบเดียวกับในโตเกียวตั้งขายอยู่ในมุมที่ลดราคา

Гยินดีต้อนรับ! ไม่เคยเจอมาก่อนเลยนะเนี่ย!˩

มีคนที่มีชีวิตชีวาทักทายมาจากข้างในทำให้ฮิคารุตัวแข็งขึ้นอีกครั้ง

Гสมิธติ้งคือศิลปะและศิลปะคือพลัง!˩ เขาพูดพร้อมกับม้วนแขนเสื้อขึ้น

เขาตัวผอมแห้ง… ที่จริงแล้วเขาเป็นเอลฟ์ผู้ชาย หูแหลมๆและมีทั้งหมดนั่นแหละที่เป็นเอลฟ์ พร้อมกับผมสีบลอนด์และตาสีเขียว

Гฉันไม่เลือกปฏิบัติกับลูกค้ารายใหม่หรอกนะ นายคิดว่าระเบิดนี่เป็นไง แค่มองมันก็ดูพิศวงแล้วใช่ไหมล่ะ มันยังมีพรที่ช่วยเสริมสกิลนายด้วยนะ˩

นั่นมันเจ๋งไปเลย! ฮิคารุศึกษาระเบิดที่แขวนอยู่บนผนังแล้วเห็นดาบคู่ยาวประมาณหนึ่งเมตร เขาใช้ไม่ได้หรอกแต่ถ้าดาบนี่มีพรอีกมันต้องคมมากแน่ๆ

Гมันช่วยเสริมวิญญาณเวทมนตร์นะ!˩

Г……˩

ฮิคารุเกือบจะโพล่งออกไปว่า “อะไรนะ” วิญญาณเวทมนตร์หรอ แต่ไม่ใช่ว่าดาบจะใช้เพื่อการโจมตีด้านกายภาพรึไง

Гต่อมาเรามีนี่ ธนูที่ทำจากเหล็กกล้า อันนี้มีบัฟด้วยนะ… ˩ (บัฟคือการเพิ่มพลังบางอย่าง) เอลฟ์พูดพร้อมกับผายอก

Г…….˩

ไร้ประโยชน์ … หรือค่อนข้างไร้ค่า

Гหน้านายบอกว่า “ทำไม เพื่ออะไรสินะ”˩

อา ไม่นะ ฉันคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ต่างหาก ฮิคารุไม่สามารถบังคับตัวเองให้พูดคำเหล่านี้ออกไปได้

Гก็หลังจากนายยิงออกไป… นายก็จะประมาณว่า “บ้าจริง เย็นชะมัด”˩

นั่นไง! ฉันว่าแล้วว่ามันไม่มีประโยชน์! รู้สึกละอายใจจริงๆที่คิดว่าบางทีลูกธนูอาจมีเอฟเฟกต์พิเศษบางอย่าง

Гชุดของนาย… มาจากร้านโดโดโรโนะใช่ไหม˩

Гอา ใช่แล้วแหละ˩

การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเป็นจริงจังอย่างกะทันหัน

Гเข้าใจล่ะ งั้นนายก็มาตามคำแนะนำของกิลด์ที่จิลแนะนำล่ะสิ งั้นฉันต้องให้อะไรดีๆแก่นายหน่อยล่ะ ฉันเลนิวู้ด มอล เออิโอระ นายชื่ออะไร˩

Гฮิคารุน่ะ˩

Гฮิคารุ ฉันมีอะไรดีๆให้นายนะ!˩

เลนิวู้ดเลือกอาวุธให้เขาด้วยตัวเองเหมือนกับโดโดโรโนะ

ฮิคารเลือกอาวุธที่ง่ายต่อการเข้าหาศัตรูด้วยสกิลหลบซ่อนของเขา เขาต้องใช้อาวุธที่มีพลังมากในการโจมตีระยะใกล้และเขาก็มีงบจำกัด อาวุธอื่นๆนั้นมีราคา 10,000 กิแลน

และเพราะอย่างนั้นเขาจึงมีเงินเหลือเพียง 4,860 กิแลนหลังจากเมื่อวานที่เขาได้รับมา 20,000 กิแลนแต่ถึงอย่างนั้นฮิคารุก็เตรียมอุปกรณ์พร้อมเสร็จสมบูรณ์แล้ว