The Undetectable Strongest Job: Rule Breaker

บทที่ 33 : จุดยืนของคนสองคน

เวทนี้ใช้ “วงเวท” เป็นเหมือนสปริง เปลวไฟถูกบิดแล้วกระเด็นไปทางด้านหน้า วงเวทที่ทําหน้าที่เป็นฐานได้แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เหมือนกับเศษแก้วส่งผลให้มีแสงสว่างวาบไปทั่วทุกหนทุกแห่

ต้นไม้ที่ถูกเปลวไฟเผาเป็นจุด ๆ กลายเป็นสีดําตอตะโก จากนั้นไฟยักษ์จึงเลื้อยขึ้นไปบนอากาศก่อนจะพุ่งตรงไปยังใจกลางถิ่นฐานของก็อบลิน

ไม่นานนักพลังพลันระเบิดออกเกิดเป็นคลื่นแหวกไปทั่วอากาศในรัศมีสามสิบเมตรทําให้เกิดแสงสว่างจ้าจากเปลวไฟที่ร้อนจนเกือบจะเป็นสีขาวขึ้น เปลวไฟลุกโชนและเต้นรําหมุนไปในทิศทางที่แตกต่างกันราวกับพายุทอร์นาโด

ฮิคารุกอดลาเวียเอาไว้เนื่องจากเกิดลมกรรโชกแรงจนเขาไม่สามารถจะลืมตาได้ ลาเวียเองก็จับตัวเขาไว้เช่นกันถึงแม้ว่ามือของเธอจะไม่มีเรี่ยวแรงมากนักก็ตาม เธอกําลังอ่อนแอลงเรื่อย ๆ

อดทนไว้นะลาเวีย! ]

Tฉันไม่คิดว่ามันจะดูดมานาไปเยอะขนาดนี้

พวกเขาทั้งสองไปหลบอยู่หลังต้นไม้ในระหว่างที่เปลวไฟได้เผาไหม้และหยุดลงอย่างปุบปับทั้งความร้อน ควันและกลิ่นเหม็นไหม้ต่างคละคลุ้งกระจายไปทั่ว ไม่นานนักฮิคารุก็ออกมาจากที่ซ่อนอย่างช้า ๆ

น่าทึ่งมาก

บนพื้นเกิดเป็นวงกลมสีดําสนิทที่สมบูรณ์แบบ ควันมากมายลอยขึ้นจากต้นไม้ที่ไหม้เกรียมใกล้ ๆ กันทางด้านนี้และด้านโน้นที่ไกลออกไปต่างมีร่องรอยของความมอดไหม้อยู่บนพื้นและยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหล่าก็อบลินเลย พวกมันถูกทําลายไปแล้วอย่างสมบูรณ์

ก็อบลินที่อยู่ตรงขอบวงกลมเสียแขนและขาขวาไป ไม่มีแม้กระทั่งเลือดไหลออกมาเนื่องจากแขนขาของมันไหม้เกรียมไปจนถึงกระดูก

กระท่อมที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ ขอบนอกวงกลมเริ่มลุกไหม้จากความร้อนที่พัดมาจากลม ก็อบลินไม่กี่ตัวที่สามารถหลบหนีจากไฟนรกนี้ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บต่างลุกลี้ลุกลนราวกับลูกแมงมุมแยกย้าย กันไปในปาอย่างรวดเร็ว

อัก/

จู่ ๆ ฮิคารุก็เกิดสั่นสะท้านจากความรู้สึกแปลก ๆ ที่ฝังลึกอยู่ภายในร่างกายของเขาจนเขาอยากจะกรีดร้อง

บอร์ดวิญญาณฮิคารุ

อายุ: 15 ระดับ: 19

บอร์ดวิญญาณ4 ลาเวีย

อายุ: 14 ระดับ: 11

ระดับวิญญาณของฮิคารุเพิ่มขึ้น 2 และลาเวียเพิ่มขึ้น 4

ลาเวียเป็นอะไรรึเปล่า

ลาเวียหอบหายใจแรงในอ้อมแขนเขาแล้วมองมา

ฉะ-ฉันไม่เป็นไร แค่ไม่คิดว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้น่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าฉันตั้งอาชีพไว้ที่พระเจ้าแห่งวิญญาณเปลวไฟก็ได้ จริง ๆ แล้วฉันไม่เคยใช้มันมาก่อนเลย

Tพระเจ้าแห่งวิญญาณเปลวไฟพึ่งโผล่มาบนการ์ดตอนที่ฉันเริ่มฆ่ามอนสเตอร์อยู่ที่บ้าน. ก่อนหน้านั้นฉันใช้แค่ “พระเจ้าผู้สร้างแหล่งเวทมนตร์: ผู้ท้าชิงของแหล่งที่มาเวทมนตร์[5]” แล้วหลังจากนั้น ฉันก็รู้ตัวว่าฉันแค่ถูกหลอกใช้ ตอนนั้นเวทมนตร์ฉันไม่ได้มีพลังมากเท่านี้ และก็ไม่ได้ใช้มานามากขนาดนี้ด้วย

ฮิคารุเชื่อว่าในตอนนั้นลาเวียคงซ่อนอาชีพ “พระเจ้าแห่งวิญญาณเปลวไฟ” ไว้จากเคานต์แน่นอน เขาดีใจที่ลาเวียเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง แหล่งที่มาของเวทมนตร์ ที่อยู่บนบอร์ดวิญญาณของเธอเกี่ยวข้องกับการดูดมานารีเปล่านะ

นอกจากนี้ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่เขาคิดขึ้นมาได้ ตอนแรกเขาคิดว่าพวกเขาทั้งสองคนคงไม่ได้ทํางานร่วมกันมากเท่าไหร่แต่ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไปหลังจากได้เห็นพลังของลาเวีย

ด้วยสกิลหลบซ่อนของเขา ลาเวียจึงเป็นเหมือนปืนใหญ่เดินได้ที่มีความสามารถในการปิดบัง – เป็นพลังที่มีความนึกคิด

พวกเขาสามารถกวาดล้างกลุ่มมอนสเตอร์ได้และพวกเขายังสามารถลอบโจมตีในสงครามได้อีกด้วย เพียงแค่คิดฮิคารุก็ทั้งตื่นเต้นและหวาดกลัว

Fฮิคารุ นายจะไม่ทิ้งฉันไว้ข้างหลังใช่ไหม

คําพูดนี้ทําให้ฮิคารรู้สึกเหมือนโดนน้ําสาดใส่ตัว เวทไฟอันทรงพลังของลาเวียเป็นเรื่องละ เอียดอ่อนสําหรับเธอและเป็นเพราะพลังของเธอ ลาเวียจึงถูกเคานต์ยังเอาไว้ในบ้านหลังจากการ ตายของพ่อเธอ เธอก็เกือบจะถูกใช้ประโยชน์จากอาณาจักรเช่นกัน และเขาเองยังบังคับให้เธอใช้เวทมนตร์นั้นอีก

ลาเวียจะปฏิเสธก็ได้แต่เธอไม่อยากขัดใจเขา ทั้งหมดเป็นการทดลองเพื่อการสํารวจดันเจี้ยนเขาเคยพูดอย่างนั้นแต่เขาก็ไม่เคยคิดเลยว่าคําพูดของเขาสามารถตีความว่า “แสดงให้เห็นหน่อยสิว่าเธอน่ะมีประโยชน์” ได้เหมือนกันและเพราะอย่างนั้นเธอจึงใช้เวทของเธอ ถึงแม้พวกมันจะเป็นมอนสเตอร์แต่นี่ก็คือการนองเลือด

ฉันปล่อยให้เธอทําแบบนั้นได้ยังไงกันฉันไม่ได้คิดถึงความรู้สึกเธอเลย

“ฉันพาเธอไปด้วยแน่นอนฉันไม่ได้จะทิ้งเธอไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วเพราะฉันรู้ว่าเธอน่ะรักการผจญภัยมากแค่ไหน

งั้นหรอ ดีจังนะที่ได้ยินแบบนี้

ลาเวีย]

มันเป็นเรื่องง่าย ๆ ถ้าแค่เขาจะพูดว่าขอโทษลาเวียก็คงจะรับคําขอโทษของเขาอย่างง่ายดายแน่นอน

แต่ฉันทําอย่างนั้นไม่ได้ ฉันอาจทําร้ายความรู้สึกของเธอเพราะความไร้ความคิดของฉันอีกครั้งเพราะความสัมพันธ์ของเราสองคนไม่ใช่แบบห้าสิบห้าสิบ เธอบอกฉันทุกอย่างในขณะที่ฉันเอาแต่เก็บหลายอย่างไว้จากเธอ ฉันคงจะเป็นเหมือนกับคนตายด้านถ้าแค่ขอโทษเธอเท่านั้น

มีทางเดียวที่จะแก้เรื่องนี้ได้ ฉันจะต้องเท่าเทียมกับเธอ

วันหนึ่งตอนที่เธอต้องการใช้ชีวิตแบบอื่น ๆ เธออาจจะจากฉันไป

แต่ก่อนที่มันจะเกิดขึ้นฉันอยากให้เรามีจุดยืนที่เท่ากัน ฉันเลย…]

[ไม่] ลาเวียพูดพลางกดนิ้วชี้เรียวยาวของเธอลงบนริมฝีปากของเขา (ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วสิ่งที่นายทําเพื่อฉันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสามารถตอบแทนได้ด้วยการใช้แค่เวทมนตร์นะเพราะงั้นเราไม่จําเป็นที่จะต้องอยู่บนสถานะที่เท่าเทียมกันหรอก

เธอลุกขึ้นอย่างช้า ๆและโอนเอียงเล็กน้อย

การผจญภัยของเราเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเองอย่าให้เรื่องเล็กน้อยแบบนี้มาทําให้เราก้าวถอยหลังกันเลย

T..อื้อ

ฉันไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร ฉันไม่ได้คิดว่าเธอจะปฏิเสธ

ลาเวีย.. เธอแข็งแกร่งกว่าฉันมาก

[เข้าใจแล้ว ไปกันเถอะ] ฮิคารุพูด

อื้อ

ฮิคารุจับมือของเธอและลาเวียก็แตะมันเบา ๆ ทุกอย่างยังไม่มีอะไรเปลี่ยน ความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่ยังไม่เท่ากันเหมือนเดิมแต่ความอบอุ่นจากมือของเธอทําให้ฮิคารุรู้สึกเหมือนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น

หลังจากขี่ม้าริมทะเลสาบแล้วทั้งคู่ก็กลับไปที่เมืองพอนด์พวกเขาเข้าเมืองในขณะที่ใช้หลบซ่อนกลุ่มเพื่อซ่อนลาเวียไว้ถึงแม้ว่ากระบวนการทั้งหมดนี้จะน่ารําคาญแต่ฮิคารุก็กลับออกไปอีกครั้งเพื่อแสดงกิลด์การ์ดให้คนเฝ้าประตูดู

เมืองหลวงเป็นยังไงบ้าง

คนเฝ้าประตูถามอย่างร่าเริง

[ใหญ่มากครับ]

| แค่นั้นเองหรอ แน่นอนสิว่ามันใหญ่แล้วมีอะไรอย่างอื่นอีกไหมแบบผู้หญิงน่ารักหรือเซ็กซี่หน้าอกใหญ่หรืออะไรแบบนั้นน่ะ |

นายสนใจแต่เรื่องผู้หญิงอย่างเดียวน่ะสิปเพื่อนร่วมงานของเขาหัวเราะเยาะ

พวกเขาเป็นคนดีจริง ๆ ดีใจจังที่ได้เริ่มต้นที่เมืองนี้

ที่นั่นมันใหญ่เกินรสนิยมผมครับ

[ อย่างนั้นเหรอ มีนักผจญภัยมากมายที่ออกจากพอนด์ไปเพื่อสร้างชื่อให้กับตัวเอง นายไปที่นั่นเพื่อเลื่อนขั้นใช้ไหมล่ะ

Tครับผม แต่ผมเลื่อนจากระดับ F เป็น E ในเมืองนี้ก็ได้ครับ ]

อ๋องั้นก็โชคดีนะ]

ผู้เฝ้าประตูดูพอใจกับคําตอบของเขา แต่มันก็จริงอย่างที่เขาและพนักงานต้อนรับพูด ในเมื่องหลวงมีคําร้องขอที่ใหญ่และเยอะกว่ามากจึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าทําไมนักผจญภัยจํานวนนับไม่ถ้วนงมุ่งหน้าไปที่นั่นถึงแม้ว่าบางครั้งนักผจญภัยในเมืองหลวงอาจถูกเรียกให้ไปทําสงครามเหมือนกับที่กําลังเกิดขึ้นอยู่ตอนนี้ก็ตาม

แต่ก็มีคนที่มองว่าสงครามเป็นโอกาสในการสร้างชื่อให้ตัวเองเหมือนกันล่ะนะ

ฮิคารุชอบเมืองเล็ก ๆ อย่างพอนด์ ที่ซึ่งสถานที่ต่าง ๆ อยู่ใกล้กันและสามารถเดินเท้าไปได้ง่าย ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะต้องออกจากเมืองนี้เมื่อได้รับการเลื่อนอันดับเป็นอันดับ E แล้วพวกเขาอาจกล่าวคําลาเพื่อไปสํารวจดันเจี้ยนและหากสิ่งต่างๆ เกี่ยวกับตัวตนของลาเวียเลวร้ายลงพวกเขาก็อาจหนีออกจากอาณาจักรกันไปเลย

Tเป็นอะไรไปหรอฮิคารุ]

Tอะไรหรอ)

“นายดูมีความสุขนะ]

T.งั้นหรอ ฉันมีความสุขล่ะมั้ง]

ฮิคารุกําลังบันทึกบทสนทนาที่เขาคุยกับผู้เฝ้าประตูไว้ในมุมหนึ่งของจิตใจ เขาเดินไปตามถนนยามพลบค่ําพร้อมกับลาเวียในเมืองพอนด์ พวกเขามุ่งหน้าไปยังกิลด์นักผจญภัยเพื่อส่งของที่ได้มาในวันนี้