บทที่ 30 : การหลบซ่อน VS ปรมาจารย์ดาบ

 

[ไม่ตอบงั้นหรอ งั้นอย่างน้อยบอกหน่อยได้ไหมว่านายกําลัง ทําอะไรอยู่และถ้านายไม่บอกฉันก็คงต้องจัดการนายสะ] ลอว์เรนซ์พูด

 

เขาไม่ได้ใช้คําว่า “ฆ่า” ตรง ๆ ทําให้ฮิคารุเสียวสันหลังวาบ เขาไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับชีวิตและความตายแบบนี้เลย

 

ฮิคารุต้องทําให้ตัวเองเชื่อว่าหัวหน้าคนนี้เขาไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วฮิคารุอยู่ตรงไหน ไม่งั้นเขาจะไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย

 

ฮิคารุเลิกสนใจหญิงสาวคนนี้ก่อน เป้าหมายของเขาในตอนนี้คือหัวหน้าเท่านั้น

มีประโยชน์อะไรในการทําร้ายหัวหน้าคนนี้ไหมนะ

 

คําถามนี้ก่อกวนใจเขานับตั้งแต่ที่เขาก้าวเท้าเข้ามาในลานฝึกแล้ว คําตอบนั้นชัดเจน ไม่มากเท่าไหร่

 

หัวหน้าคิดว่าฮิคารุต้องการทดสอบความสามารถของตัวเขาเอง แต่เป้าหมายจริง ๆ ของเขา ซึ่งก็คือการป้องกันไม่ให้อีสท์ตายก็สําเร็จไปแล้วตอนนี้มันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าสิ่งที่เขาเดาแล้วล่ะ

 

แล้วสิ่งที่จะได้จากการโจมตีหัวหน้าคืออะไรล่ะ

 

คําตอบก็ชัดเจนอยู่แล้ว เขาสามารถเปลี่ยนการคาดเดาให้เป็นความจริงได้ กล่าวอีกอย่างหนึ่งนั่นคือผลประโยชน์ทั้งหมดที่มี ไม่มีอะไรมากกว่านั้น เปรียบเทียบกับความเสี่ยงในการโจมตีหัวหน้าที่อยู่ในกลุ่มที่แตกต่างจากผู้บังคับการคนอื่น ๆ แล้วมันไม่คุ้มค่าเลย

 

แต่ถึงอย่างนั้น

 

นิสัยแย่ ๆ ของฮิคารุ – ความขี้สงสัยของเขา – น่าปวดหัวจริง ๆ

 

ฮิคารุจะได้รู้ว่าสกิลหลบซ่อนของเขามีประสิทธิภาพแค่ไหน ที่ผ่านมานั้นไม่มีใครที่ทําให้เขาสามารถใช้ความสามารถได้เต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยจนกระทั่งตอนนี้

 

เขาสามารถทุ่มสุดตัวกับหัวหน้าได้เลยเพราะยังไงหัวหน้าก็มีแต้มที่การฟื้นฟูตามธรรมชาติอยู่ถึง 8 แต้ม ถึงแม้ว่าแต้มสูงสุดคือ 20 แต้มแต่แค่ 8 แต้มก็เพียงพอแล้วล่ะ เขาไม่ตายง่ายขนาดนั้นหรอก

 

แปลกแหะ

 

เขาคนเก่า – คนที่อยู่ญี่ปุ่น – คงไม่ทําอะไรที่เสี่ยงแบบนี้ เขาจะอยู่ให้ห่างจากความรุนแรงให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้

 

ในโลกนี้ชีวิตมีค่าเพียงเล็กน้อย ฉันกําลังคล้อยตามความคิดนี้หรอ

 

อี้ย แต่มันก็ไม่ได้แย่ทั้งหมดหรอก สักวันหนึ่งสุดท้ายฉันก็จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับข้อจํากัดของสกิลหลบซ่อนและเรื่องอาชีพอยู่ดีแต่นี่ก็ถือเป็นโอกาสที่ฉันจะได้เรียนรู้เร็วขึ้นเท่านั้นเอง

 

ใจความสําคัญของการต่อสู้ครั้งนี้มันคือการวัดที่ปลอดภัย

 

ฮิคารุจับก้อนหินในกระเป๋าของเขาแน่น เขาอยู่ข้างหลังหัวหน้าห่างออกไปประมาณสิบเมตรและตรงนั้นก็เป็นจุดบอดอย่างสมบูรณ์

 

เอาไปเลย!!

 

เมื่อรวบรวมความแข็งแกร่งจากทุกอณูของเขาแล้วฮิคารุก็โยนก้อนหินไปทางด้านหลังศีรษะของหัวหน้าซึ่งไร้การป้องกันใด ๆ

 

0.3 วินาทีก่อนที่หินจะตกลง

 

ได้ละ

 

ในเวลาเพียงเสี้ยววินาทีร่างกายของกัปตันก็หมุนเป็นทอร์นาโดพร้อมกับดาบใหญ่ของเขา เขาทําลายหินนั้นจนแหลกเป็นชิ้น ๆ

 

[อะ…?]

 

ฮิคารุเผลอส่งเสียงออกมาเบา ๆ เขาเคลื่อนไหวอย่างนั้นได้ไง?! แล้วรู้ถึงการโจมตีของฉันได้ไงกัน เสียงหรอ?

 

หินที่ลอยผ่านอากาศจะส่งเสียงตัดผ่านกับสายลม ความเร็วของเสียงอยู่ที่ 340 เมตรต่อวินาทีและจะมีเสียงทันทีเมื่อมันพุ่งไปเป็นวิถีกระสุนซึ่งกัปตันก็สามารถได้ยินและตอบสนองมันได้อย่างรวด

 

เป็นไปไม่ได้ ไม่สิ น่าจะได้ เพราะงั้นเขาถึงถูกเรียกว่าคนที่เก่งที่สุดในอาณาจักรสินะ

 

ฮิคารุขนลุกไปทั้งตัว สายตาของลอว์เรนซ์จ้องมาทางเขาโดยตรง

 

[อยู่นั่นสินะ]

 

ให้ตายสิ นี่จะเป็นครั้งที่สองที่เขาเผชิญหน้ากับความตาย ครั้งแรกคือในช่วงที่เกิดอุบัติเหตุ

 

[ฉันสัญญาเลยว่านี่แหละจะเป็นจุดจบของนาย]

 

กัปตันกวัดแกว่งดาบอันใหญ่เผยให้เห็นใบมีดสีดําที่มีความกว้างเท่ากันตั้งแต่ฐานจนจรดปลายดาบ

 

[ไฮย่าาาาา]

 

กัปตันเหลือบเห็นเสื้อคลุมสีดําอยู่ทางด้านหลังเสาเขาจึงลงดาบทําลายเสาพร้อมกับคนที่สวมชุดคลุมสีดํา อากาศถูกดันไปข้างหน้า คลื่นที่เกิดจากการตวัดดาบปะทะกับผนังและระเบิดออก

 

ลอร์เรนซ์ไม่มีความรู้ด้านเวทมนตร์เลยนั่นหมายความว่าเขาทําให้เกิดคลื่นกระแทกแบบนี้ได้จากการเหวี่ยงดาบเท่านั้น

 

[น่าผิดหวังจริง ๆ]

 

ฝุ่นที่ตลบอบอวลค่อย ๆ จางลง ใต้ซากปรักหักพังของเสาที่หักไปนั้นเป็นเสื้อคลุมสีดํา

 

[หืมม]

 

ตาของลอว์เรนซ์เบิกกว้าง ตรงนั้นไม่มีใครเลย มีเพียงแค่เสื้อคลุมที่ถูกตรึงไว้ด้านล่างเท่านั้น

 

ให้ตายสิ! นั่นมันบ้าอะไร?! ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนแล้ว!

 

หัวใจของฮิคารุเต้นแรงมาก กับดักที่เขาวางไว้ก่อนหน้านี้นั้นได้ผล

 

เขาแขวนเสื้อคลุมไว้ในจุดที่สามารถสังเกตเห็นเสื้อได้เพียงเล็กน้อยจากนั้นจึงขว้างก้อนหินไปจากทิศทางนั้น เมื่อศัตรูอยู่ในตําแหน่งที่ฮิคารุต้องการแล้วสิ่งแรกที่เขาจะเห็นคือเสื้อคลุมที่ทําให้ดูเหมือนว่ามีคนกําลังซ่อนอยู่หลังเสา

 

ฮิคารุทําขึ้นเพื่อกันไว้ก่อนเท่านั้น จริง ๆ แล้วเขาเป็นคนมองโลกในแง่ดีและคิดว่ามันอาจจะไม่จําเป็นด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีชุดเกราะ เขาก็คงคิดว่ากัปตันเป็นแค่เป้าหมายง่าย ๆ นั่นแหละ

 

นั่นมันเกินกว่าที่คิดไว้มากไปนะ การตอบสนองนั่นมันอะไรกัน

 

ตอนนั้นฮิคารุอยู่บนทางเดินชั้นสองและโยนหินออกมาจา

กตรงนั้น

 

ลอว์เรนซ์รู้ว่าทิศทางของการโจมตีนั้นมาจากทางไหนแต่เขาไม่รู้ตําแหน่งที่แน่นอนของศัตรูซึ่งพิสูจน์ได้จากการที่กัปตันกําลังมองไปรอบ ๆ อย่างกระสับกระส่ายเพื่อค้นหาเขา

 

แข่งแกร่งบ้าอะไรขนาดนี้ บางทีนี่คงเป็นเหตุผลที่ว่าทําไม เจ้าหญิงถึงแค่มาดูเฉย ๆ ก็ได้ หัวหน้าคนนี้ไม่แพ้แน่แต่ยังไงก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเธอมาทําไม

 

เข้าไปใกล้อีกดีไหมนะ แต่ถ้าเข้าไปก็จะใช้สกิลขว้างปาไม่ได้

 

ข้อดีอย่างหนึ่งของการขว้างปาคือเขาสามารถโจมตีเป้าหมายขณะซ่อนตัวได้แต่หากเขาเข้าไปใกล้แล้วการโจมตีของเขาถูกบล็อกหรือกัปตันสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วเพราะมีการฟื้นฟูตามธรรมชาติสูงและสามารถโต้กลับมาได้ที่ทํามาทั้งหมดนั้นก็จะไร้ประโยชน์

 

ถอยดีไหมนะ

 

เขาพิจารณาอยู่ชั่วครู่

 

ไม่ล่ะ ฮิคารยิ้มกว้างทั้งที่ตัวอาบไปด้วยเหงื่อ ฉันยังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่สักหน่อย

 

เขาเปิดบอร์ดวิญญาณขึ้นมาแล้วจึงใช้แต้มที่เขาเก็บไว้ 1 แต้ม

 

ฮิคารุค่อย ๆ ลงจากชั้น 2 อย่างเงียบ ๆ และเมื่อเขาเปิดใช้หลบซ่อนทั้งหมดลอว์เรนซ์ก็ไม่สามารถสังเกตเห็นเขาได้เลย

 

มาเริ่มรอบ 2 กันดีกว่า

 

ฮิคารุพยายามอย่างมากที่จะหยุดไม่ให้ขาสั่น เขากํากริชแห่งพลังไว้ที่มือขวาอย่างแน่นพร้อมทั้งเดินไปหาลอเรนซ์

 

เขากําลังวางแผนที่จะเข้าต่อสู้ระยะใกล้หรือไม่ก็แค่เข้าใกล้เท่านั้น – ฮิคารุไม่ได้มีความตั้งใจจะสู้เลย

 

ฆ่าด้วยการโจมตีครั้งเดียว

 

เมื่อกี้กัปตันโจมตีฮิคารุด้วยเจตนาฆ่าเลย เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ฮิคารุจะทําเป็นเล่นได้

 

ถึงเวลาโค่นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรแล้ว

 

[…….?]

 

ครู่หนึ่งลอเรนซ์ดูเหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างแต่มันคืออะไรนั้นเขาเองก็ไม่รู้ บางทีเขาอาจกําลังยุ่งอยู่กับความคิดที่ว่าศัตรูของเขาอาจจะหายไปแล้วก็ได้เพราะช่วงวินาทีนั้นการป้องกันของเขา ได้ลดลงแล้วความเจ็บปวดก็แล่นผ่านคอของเขา

 

[หะ?]

 

ทันใดนั้นกลิ่นเลือดก็อบอวลอยู่บนตัวเขา ในตอนแรกลอเรนซ์ไม่รู้ว่ามันเป็นเลือดของตัวเอง

 

[อะ…. อะไรกัน?]

 

เลือดพุ่งออกมาจากคอของเขา คอ ส่วนที่ไร้การป้องกันที่สุดในร่างกายมนุษย์ ไม่มีแม้แต่กล้ามเนื้อ แต่การเชือดจุดที่อยู่ใต้ใบหน้านั้นไม่ใช่สิ่งที่ทําได้ง่าย ๆ และความยากก็เพิ่มเป็นสองเท่ากับคนที่แข็งแกร่งอย่างลอว์เรนซ์แต่ถึงอย่างนั้นคอของเขาก็ถูกเฉือนไปแล้วอย่างไม่ต้องสงสัยเลยแม้ว่าลอว์เรนซ์เองจะไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้ ยังไงก็ตาม แต่ความสับสนของเขาก็อยู่ได้ไม่นานนักเพราะนอก เหนือจากเลือดที่พุ่งออกมาแล้ว ลอว์เรนซ์ก็สังเกตเห็นร่างหนึ่งกําลังไถลไปทางด้านข้างอยู่

 

กัปตันเหวี่ยงดาบไปด้วยความอึดฮัด พลังของดาบอ่อนลงกว่าก่อนหน้านี้มากแต่ก็เพียงพอที่จะตัดคนให้ขาดครึ่งได้ เมื่อพิจารณาถึงระยะทางแล้วเขาก็มั่นใจว่าปลายดาบของเขาจะโดนฮิคารุแน่ ๆ

 

[ชิ!!]

 

ฮิคารุรีบกระโจนกลับด้วยแรงมหาศาลและเป็นการกระโดดไกลที่เกินความสามารถทางกายภาพของเขาสะอีกทําให้เขาหลบเลี่ยงปลายดาบของลอว์เรนซ์ได้

 

โอ้โห 2 แต้มที่ระเบิดพลังโคตรเร็ว!

 

ตอนที่ฮิคารุเปิดบอร์ดวิญญาณเขาได้ใส่แต้มเข้าไปที่ระเบิดพลังอีก 1 แต้ม เขาทําแค่เพื่อปลอดภัยไว้ก่อนแต่ก็นั่นแหละ เขาก็เกือบจะโดนฆ่าแล้ว

 

ลอว์เรนซ์อาจจะไม่คาดคิดว่าเขาจะโดนโจมตีจากทางด้านหน้า ฮิคารุตัดเส้นเลือดของเขาและเมื่องเลือดพุ่งออกมาเขาก็รีบไปซ่อนที่ด้านหลังกัปตัน

 

เจ้าหญิงอยู่ข้างหลังฮิคารุ ถ้าลอว์เรนซ์เหวี่ยงดาบมาในทิศทางที่เขาอยู่คลื่นพลังดาบอาจจะกระแทกจนทําให้เจ้าหญิงเป็นอันตรายได้ นั่นเป็นสาเหตุที่ฮิคารุคิดว่ากัปตันจะไม่โจมตี

 

แต่ลอว์เรนซ์ก็โจมตีมา คลื่นของมันกระแทกทําลายกําแพงด้านล่างที่เจ้าหญิงอยู่ เกือบไปแล้วล่ะ ฮิคารุคงจะหลบไม่ได้ถ้าไม่มีระเบิดพลัง 2 แต้ม แล้วเขาก็คิดได้ว่าไม่มีคําว่าป้องกันเกินไปหรอก เมื่อต้องต่อสู้กับคนที่แข็งแกร่งอย่างกัปตันคนนี้

 

กําแพงถล่มลงมา โรงฝึกอาจถูกสร้างขึ้นอย่างมั่นคงแต่ถ้ากําแพงพังทลายลงในสองจุดที่แตกต่างกัน – และอยู่ใกล้กัน – สวนนั้นทั้งหมดก็จะพังลงมา

 

เจ้าหญิงอยู่บนทางเดินและจากการตรวจจับมานาของฮิคารุ เขาเห็นเธอลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นตระหนก เธอต้องตกลงมาแน่ ตอนนี้ลอว์เรนซ์ควรจะวิ่งไปหาเธอได้แล้ว

 

[…อะไร]

 

[อยู่ตรงนั้นสินะ!]

 

ลอว์เรนซ์พุ่งเข้าใส่ฮิคารุ เขาเห็นเด็กคนนี้ชั่วแวบหนึ่งซึ่งเป็นจากการที่สกิลหลบซ่อนอ่อนลง

 

ดะ ดะ เดี๋ยวก่อน! นายจะไม่ช่วยเจ้าหญิงหรอ?! ฉันเห็นค่าสถานะเธอแล้วเธอไม่มีทางที่จะออกจากตรงนั้นได้แน่!

 

ลอว์เรนซ์เหวี่ยงดาบลงด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ ฮิคารุพยายามหนีอย่างตาลีตาเหลือก สกิลระเบิดพลังของเขากําลังแสดงความมหัศจรรย์อยู่แต่มันก็ใช้ค่าพลังกายมากเกินไปเมื่อเขาใช้ติดต่อกันหลายครั้ง คลื่นพลังจากดาบของลอว์เรนซ์กระแทกทําลายกําแพงมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

ยังไงฉันก็ต้องปิดการมองเห็นของเขาแล้วเปิดใช้สกิลหลบซ่อนให้ได้

 

เสื้อคลุมของเขาซึ่งเหมาะกับการปิดตาของลอว์เรนซ์ได้ถูกสังเวยไปก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ทั้งหมดที่เขามีอยู่ในมือคือก้อนหินแต่มันก็ไม่พอสําหรับเรื่องนี้

 

ไม่สิ เดี๋ยวก่อน เหลืออีกอย่างหนึ่ง

 

มันมีอยู่ทางหนึ่งที่เขาจะสามารถปิดการมองเห็นของกัปตันได้ชั่วแวบหนึ่งหรือเจาะจงมากกว่านั้นคือ “สิ่งหนึ่ง”

 

ยังไงฉันก็ต้องถอยก่อนอยู่แล้ว

 

[เป็นศิลปะที่แปลกจริง ๆ ใช่เวทมนตร์รึเปล่า แล้วนี่ฉันรู้แล้ว ว่านายอยู่ไหน จบรียังล่ะ 

 

[ยังหรอก]

 

[เฮ้ย?!]

 

ฮิคารุถอดหน้ากากและโยนมันไปที่หน้าของลอเรนซ์ ครู่หนึ่ง – เสี้ยววินาที – คือทั้งหมดที่เขาต้องการ เมื่อการมองไม่เห็นฮิคารุไปชั่วขณะกัปตันก็ไม่สามารถมองเห็นเขาได้อีกต่อไปแม้ว่าเขาจะยังยืนอยู่ที่เดิมก็ตาม

 

จริง ๆ ความมืดข้างในและการที่ฮิคารุมีผมสีดําและสวมชุดดําเองก็ช่วยด้วยเช่นกัน ผลของสกิลหลบซ่อนคงจะไม่กลับมาถ้าพวกเขาอยู่ข้างนอกในตอนกลางวัน

 

[นายอยู่ไหน?!]

 

ลอว์เรนซ์ขยี้หน้ากากในมือ

 

นายขยับได้ยังไงทั้ง ๆ ที่คอถูกเฉือนแบบนั้น!

 

ใบหน้าของลอเรนซ์ซีดขึ้นเรื่อย ๆ เลือดยังคงไหลจากบาดแผลที่คอของเขา บาดแผลนั้นลึกมากพอที่การฟื้นฟูตามธรรมชาติของเขาจะไม่สามารถรักษาเขาได้อย่างทันที

 

การเสียเลือดมากขนาดนั้นคนธรรมดาอาจจะเป็นลมไปแล้วหรือไม่ก็อาจจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ

 

[อ้าาาาาา!]

 

จุดที่เจ้าหญิงยืนได้เอียงไปด้านหนึ่งและเธอเกือบจะตกลงมาแล้ว บางทีอาจเป็นเพราะไอเทมเวทมนตร์จึงทําให้ลอว์เรนซ์ไม่สามารถมองเห็นตําแหน่งที่แน่นอนของเธอได้

 

[เสียงนั่น.. ใช่ท่านรึเปล่าเจ้าหญิงคิเดียสทอเรีย?! ท่านมาทํา อะไรที่นี่?]

 

เดี่ยว อะไรนะ?! เขาไม่รู้ว่าเจ้าหญิงอยู่นี้หรอ?!

 

[อ๊ะ–-]

 

จากนั้นเจ้าหญิงก็ลอยอยู่กลางอากาศ ด้านล่างของเธอคือเศษไม้ปลายแหลม ถ้าเธอตกลงไปจะต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่ ที่แย่ไปกว่านั้นคือเพดานเริ่มส่งเสียงแล้วและเธอเดินไม่ได้แน่นอนถ้าข้อเท้าเคล็ดจากการตกลงมาและถ้าเพดานถล่มใส่เธออีก

 

[บ้าเอ๊ย!]

 

ฮิคารุก็พุ่งเข้าหาเจ้าหญิงโดยที่ไม่สนใจลอว์เรนซ์ที่ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าเธออยู่ที่ไหน เจ้าหญิงไม่ได้อยู่ไกลมากนักและก็เป็นเรื่องดีที่ฮิคารุเว้นระยะห่างกับลอว์เรนซ์อย่างต่อเนื่อง

 

เขาไม่มีเหตุผลที่จะช่วยชีวิตเธอหรอกแต่ถ้าเธอตายที่นี่ตอนกลางคืนเขาก็คงนอนไม่หลับแล้ว

 

แม้ว่าปราสาทของราชวงศ์จะอยู่ใกล้และคนที่มีเวทย์มนต์รักษาก็น่าจะช่วยเธอได้ทันทีแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถทําให้คนตายกลับมามีชีวิตได้อีก

 

[อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา]

 

[อั่ก]

 

การรับคนที่ตกลงมาด้วยแขนทั้งสองข้างนั้นยากกว่าที่คิดไว้มาก ความเจ็บปวดแล่นผ่านหัวเข่าและสะโพกของเขาเหมือนกระแสไฟฟ้าแต่เขายืนอยู่ตรงนั้นนานกว่านี้ไม่ได้เพราะเพดานกําลังจะพังลง มา

 

[ให้ตาย รับได้สวย!]

 

[อ๊าาา!?]

 

ฮิคารุอุ้มเด็กสาวไว้ในอ้อมแขนทั้งสองข้างดั่งเจ้าหญิง เขากระโดดออกไปข้างนอกผ่านรูกําแพงจากนั้นจึงเกิดเสียงดังมาจากทางด้านหลังแล้วเพดานก็ถล่มลง

 

[เจ้าหญิง! เป็นอะไรไหมครับ?!]

 

ลอว์เรนซ์กําลังตะโกนทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้เลยว่าพวกฮิคารุอยู่ตรงไหนกันและจากความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้พวกผู้คุ้มกันต้องสังเกตเห็นแล้วแน่ ๆ

 

เสียงนกหวีดดังขึ้นทําให้พื้นที่ทั้งหมดนั้นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย

 

[นายคือคนที่ลอบทำร้ายหรอ] คิเดียสทอเรียถามขณะที่ฮิคารุลุกขึ้นยืน

 

นายคือคนที่ลอบทําร้ายหรอ คารลุกขึ้นยืน

 

ฮิคารุอยากจะเดาะลิ้นด้วยความรําคาญเพราะเขาโยนหน้ากากทิ้งไปแล้วตอนนี้เจ้าหญิงจึงเห็นหน้าของเขาอย่างใกล้ชิดแล้ว

 

คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไม่น่าจะได้เจอเธออีก

 

ฮิคารุเห็นใบหน้าใต้ฮูดของเธอแล้ว เจ้าหญิงมีใบหน้าที่สวยงาม และบรรยากาศแห่งความเฉลียวฉลาด ถึงแม้ว่าเธอจะแอบเข้าไปในโรงฝึกตอนกลางคืนและอาจจะค่อนข้างประมาทก็ตาม

 

ฮิคารุวางเธอลงทันที

 

[ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ไม่ปวดตรงไหนนะ]

 

[อะไรหรอ อ๋อ ใช่ ฉันไม่เป็นไร]

 

[ดีละ กัปตันนั่นอาจจะตายเพราะเสียเลือด… จริง ๆ ก็ไม่แน่นะ ผู้ชายคนนั้นอึดชะมัด เดี๋ยวพวกผู้คุ้มกันก็มาแล้ว ให้พวกเขามารับแล้วกันนะ]

 

ฮิคารุหันหลังให้เจ้าหญิง

 

[ระ ระ รอก่อน!]

 

[ ทําไมฉันต้องรอล่ะ]

 

ฮิคารุเริ่มออกวิ่ง

 

[โรแลนด์ ?] เจ้าหญิงพึมพํากับตัวเองระหว่างที่แผ่นหลังของเขากําลังไกลห่างออกไปเรื่อย ๆ