The Undetectable Strongest Job: Rule Breaker

 

บทที่ 25 : ข่าวของอัศวิน

 

เมื่อทําการชําแหละเสร็จแล้วฮิคารุก็เอาเครื่องในไปที่ร้านพาสต้าเวทมนตร์พร้อมกับลาเวียและอย่างที่คาดการณ์ไว้ ผู้จัดการที่เหมือนหมีนั้นดีใจมากๆ

 

คราวนี้ฉันให้กินฟรีเหมือนคราวที่แล้วไม่ได้แล้วนะแต่ฉันจะลดราคาให้พิเศษ เขาพูด

 

พวกเขาถูกพาไปที่โต๊ะเดียวกับคราวที่แล้ว ลูกค้าที่อยู่ที่นั่นมองพวกเขาด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก เพราะมันไม่ใช่สถานที่สําหรับเด็กผู้ชายสองคนที่จะออกมาเที่ยวด้วยกัน แต่ทัศนคติของผู้จัดการทําให้ไม่มีใครพูดอะไรกับพวกเขา

 

ฉันดีใจจังที่ได้กินข้าวในร้านอาหารกับนาย ลาเวียพูด

 

มาคิดดูแล้วข้าวทุกมื้อที่เรากินด้วยกันฉันซื้อจากซุ้มอาหารมานี่นา ตอนแรกที่มาโลกนี้เขาค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับความสมดุลทางโภชนาการ แต่ที่โลกนี้กลับมีอาหารหลากหลายสะจนน่าแปลกใจ – ตั้งแต่อาหารทะเล เนื้อสัตว์ ผักและแม้ กระทั่งผลไม้และไม่ใช่ว่าอาหารที่พวกเขากินไปนั้นขาดโภชนาการใดๆไป แต่การได้รับประทานอาหารที่เหมาะสมในร้านอาหารแบบนี้ก็ดีต่อจิตใจและวิญญาณเช่นกัน

 

น่าประทับใจจริงๆ 

 

อะไรหรอ

 

ฮิคารุกําลังมองดูลาเวียกินอาหารเรียกน้ําย่อย เธอนั่งหลังตรงและวิธีที่เธอจัดการกับมีดและส้อมนั้นก็เป็นสิ่งที่งดงาม

 

“ฉันไม่ได้เรียนเรื่องมารยาทเลย มีแค่ความรู้เท่านั้น

 

เจาะจงไปกว่านั้นก็คือความรู้ของโรแลนด์ แต่ก็แค่นั้นแหละ – แค่ความรู้ มันไม่ได้ฝังแน่นอยู่ในร่างกายของเขา

 

ฉันดูไม่เหมือนนักผจญภัยจริงๆใช่ไหม

 

ประมาณนั้น

 

ฉันควรลดลงหน่อยไหม

 

ไม่ล่ะ ทําอย่างนี้ไปแหละ

 

เป็นเรื่องดีที่จะมีนักผจญภัยสักคนที่มีท่าทางเล็กๆน่ารักทุกท่วงท่าแบบนี้ ฮิคารุคิดว่าวิธีการกินของเธอนั้นน่ารื่นรมย์มาก

 

ฉันก็จะลองบ้างเหมือนกัน เขาพูด

 

นายมีความรู้นิ ฉันมั่นใจว่าคงใช้เวลาไม่นานหรอก

 

แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นสิ่งที่เรียนรู้ได้เร็วนะ

 

พวกเขาพูดคุยกันไปด้วยในขณะที่ทานอาหารเย็น หัวข้อที่คุยกันนั้นแปลกไปจากปกติซึ่งบางที่อาจจะเป็นเพราะอารมณ์ที่เปลี่ยนไปเมื่ออยู่ในที่ ต่างออกไปก็ได้ ส่วนใหญ่แล้วพวก เขาจะคุยเรื่องสนุกๆกัน เช่น – อาหารสุดโปรดของลาเวีย ผลไม้ที่ชอบที่สุดและแม้แต่หนังสือนิยายที่เธออ่าน

 

ยินดีต้อนรับ โอ้ ไม่เจอนานเลย

 

น่าเสียดายที่บทสนทนาที่สนุกสนานของพวกเขาต้องจบลง ฮิคารุชําเลืองไปที่ประตูพร้อมทั้งคร่ําครวญเมื่อเสียงของผู้จัดการดังขึ้น

 

สวัสดีจ้าฮิคารุซัง

 

กลอเรียอยู่ตรงนั้น

 

คุณฮิคารุ

 

เอ่อ… สวัสดี

 

พวกเราก็ด้วย

 

พอลล่า พิเอและพริสซิลลาอยู่กับเธอด้วยเช่นกัน

 

พวกเธอมาทําอะไรกันหรอ

 

ที่นั่งอีกสองที่ถูกเอามาเสริมที่โต๊ะที่นั่งข้างๆฮิคารุ คือกลอเรียจากนั้นก็เป็นพริสซิลลาและข้างๆลาเวียก็คือพอลล่าและพิเอ

 

พวกเธอบอกว่านายช่วยชีวิตไว้นะ ฉันเลยพามาที่นี่จะได้มาขอบคุณสักหน่อย กลอเรียพูดพร้อมกับรอยยิ้มในแบบปกติของเธอ

 

ให้ตายเถอะ… | ฮิคารุพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาจนน่าแปลกใจ ฉันบอกว่าไม่ให้บอกคนอื่นไม่ใช่รึไง

 

ในตอนที่เขาตระหนักได้ว่าพวกเธอบอกกลอเรียไปแล้วฮิคารุก็ควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ทันใดนั้นบรรยากาศก็เหมือนถูกหยุดนิ่ง

 

พวกเราขอโทษ!! พอลล่าร้องอุทานขึ้นมา เธอวางมือทั้งสองข้างไว้บนโต๊ะและโค้งคํานับอย่างหนัก พิเอบอกกลอเรียตอนที่ฉันไปเข้าห้องน้ํา

 

ฉะ ฉันขอโทษ! แต่มันไม่มีทางที่พวกฉันทั้งสามคนจะเอาชนะคนเถื่อนแห่งพงไพรได้ ฉันคิดไม่ออกตอนที่กลอเรียถามฉันและฉันก็คิดว่าพนักงานที่กิลด์น่าจะเก็บเป็นความลับ

 

เธอพูดถูก ฉันจะไม่บอกใครทั้งนั้นแต่ทําไมนายถึงอยากให้มันเป็นความลับล่ะ นายแข็งแกร่งพอที่จะช่วยคนอื่นๆได้ แม้ว่าฉันคิดว่านายไม่น่าจะแข็งแรงพอที่จะล้มคนเถื่อนแห่งพงไพรได้ก็ตามเถอะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรนิ ฉันไม่เข้าใจว่าทําไมนายต้องอยากให้มันเป็นความลับด้วย

 

ใช่เลย!! พิเอเห็นด้วย

ฮิคารุมองไปที่พิเอทําให้เธอต้องดึงพริสซิลลามาเพื่อซ่อนตัวเองไว้ข้างหลัง

 

ฉันคิดว่าเธอไม่เหมาะที่จะเป็นนักผจญภัยนะ ลาออกไปเถอะ ฮิคารุพูด

 

ทะ ทําไม. 

 

มันอาจมีภารกิจที่เธอต้องเก็บรักษาความลับบางอย่างเอาไว้ และแค่เพียงเพราะว่าใครบางคนเป็นพนักงาน ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะสามารถบอกพวกเขาได้ เธอคิดว่ามันดีแล้วหรอที่บอกกลอเรียไป แค่เพราะในกรณีของฉันมันก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรน่ะหรืออาจเป็นเพราะฉันเป็นแค่เด็กมันเลยไม่น่าจะเป็นอะไรใช่ไหม

 

นะ นั่นไม่ใช่ ที่ฉันตั้งใจนะ

 

คุณฮิคารุ พวกเราขอโทษจริงๆ! ฉันจะคุยกับเธอเอง พอลล่าแทรกขึ้นมา

 

ขอโทษนะฮิคารุ ที่ทําอย่างนั้นไปเป็นเรื่องที่โง่มาก พริสซิลลาพูดเสริม

 

พิเอหน้าซีดราวกับกระดาษ ดวงตาของเธอปริ่มไปด้วยน้ําตา แต่ฮิคารุก็ไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้ไปได้ เขาเชื่อว่าคนที่บอกความลับแล้วครั้งหนึ่งก็จะทําซ้ําอีก ครั้งแล้วครั้งเล่า และถ้าหากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีกฮิคารุจะไม่ใช่คนที่เสี่ยงแค่คนเดียว แต่ลาเวียก็ด้วย

 

ลาเวียสวมหมวกของเธอต่ําลงมากกว่าระดับสายตาแล้วจิบชา

 

ฮิคารุซัง กลอเรียพูดและยังคงพูดพร้อมทั้งรอยยิ้มของเธอ กลอเรียเป็นหนึ่งในคนที่ฮิคารุไม่อยากให้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขาเลยจริงๆ เธอรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทําลงไปจริงๆนะ ยกโทษให้หน่อยไม่ได้หรอ อีกอย่างแผนของนายก็คือการเพิ่มระดับในฐานะนักผจญภัยใช่ไหมล่ะ แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นนักผจญภัยคนอื่นๆก็จะรู้เกี่ยวกับความสามารถของนายอยู่ดี ต่อให้นายจะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม และไม่ต้องสงสัยเลยว่ายังไงพวกนั้นก็ต้องสงสัยแน่ๆว่ามันจะเป็นไปได้ยังไงที่พลเมืองจะทําเควสสําเร็จได้หลายๆเควส]

 

ฉันว่าแล้วเชียว เธอมาเพื่อหาข้อมูลจริงๆด้วย

 

ฮิคารุถอนหายใจในใจของเขา

 

กลอเรียอาจจะคิดว่าเขามีอาชีพที่เป็นเอกลักษณ์อยู่และการที่เขาฆ่าคนเถื่อนแห่งพงไพรได้นั้นก็เป็นเพราะเขาใช้พรของมัน

 

เด็กสาวพวกนี้ก็เป็นคนยอดเยี่ยมเหมือนกันนะ หลังจากประเมินวัตถุดิบเสร็จพวกเธอก็บอกว่าจะให้เงินนายทั้งหมด

 

ฉันไม่ต้องการเงิน นั่นมันแค่ราคาไม่เท่าไหร่สําหรับฉัน

 

จริงหรอ

 

ถ้าฉันไม่ได้มีเงินเยอะมากพอฉันคงไปซื้ออาวุธที่ทรงพลังถึงขนาดที่สามารถฆ่าคนเถื่อนแห่งพงไพรได้แบบนี้มาไม่ได้หรอกนะ

 

กลอเรียหรี่ตาลงครู่หนึ่งและแน่นอนว่าฮิคารุโกหก เขาต้องการให้เธอคิดว่าการที่เขาฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้นได้ ไม่ใช่เพราะอาชีพของเขาแต่เป็นเพราะอาวุธชั้นดีมากกว่า แต่จริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่เพราะอาชีพ แต่เป็นเพราะบอร์ดวิญญาณของเขาต่างหากและบอร์ดวิญญาณก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เขาไม่อยากให้ใครรู้เลยเช่นกัน

 

ฉันรู้ว่าพวกเธอคงไม่พอใจ งั้นก็เอาแบบนี้เถอะ พวกเธอจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ให้ฉันแล้วกัน

 

ระ เรายินดีเลย!!

 

พิเอตกลงทันที

 

หลังจากนี้ฉันไม่อยากมีปัญหาอะไรอีก คงรู้สึกแย่น่าดูถ้าพวกเธอเอาแต่ขอโทษแล้วก็ขอบคุณฉันซ้ําไปมาอยู่อย่างนั้น

 

ดะ ได้เลย! ผู้จัดการ! ขอเมนูหน่อยค่า

 

บรรยากาศตึงเครียดได้ผ่อนคลายลง พิเอคิดว่าหลังจากนี้เธอจะได้รับการให้อภัยแล้ว พริสซิลลาก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน แต่ในทางกลับกันพอลล่านั้นก็กําลังพยายามทําตัวให้ดูร่าเริงที่สุดแม้ว่าเธอจะยังรู้สึกอึดอัดอยู่เล็กน้อยก็ตาม เพราะถึงอย่างไรฮิคารุก็ไม่ต้องการที่จะพูดอะไรอีกแล้ว

 

ฮิคารุจะทําตัวเย็นชาและออกไปเลยก็ได้ แต่เขาไม่ต้องการสร้างความบาดหมางขึ้นโดยไม่จําเป็น นอกจากนี้เขาก็ยังมีความรู้สึกผิดจากโอกาสที่คนเถื่อนแห่งพงไพรตัวนั้นอาจเป็นคู่หูกับตัวที่เขาฆ่าไปแล้วจริงๆก็ได้อยู่เขาจึงควบคุมอารมณ์โกรธไว้ เขาคิดว่ามันดีที่สุดแล้วถ้านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขายุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวยุ่งเหยิงของพวกเธอ

 

การทานอาหารเย็นยังคงดําเนินต่อไป พิเอผู้ที่ร่าเริงเป็นพิเศษเป็นคนชวนคุยและพอลล่าก็ร่วมด้วย พริสซิลลายังคงเหมือนเช่นเคย ส่วนกลอเรียก็เก่งในการควบคุมบทสนทนาให้ลื่นไหลต่อไปได้ หัวข้อเดียวที่พวกเขาพูดคุยกันนั้นเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการผจญภัยและกลอเรียก็เป็นผู้ที่มีความรู้กว้างขวางเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

ฮิคารุและลาเวียเข้าร่วมการสนทนาเป็นครั้งคราวแต่พวกเขาก็ไม่เข้าร่วมหรือห่างเหินจนเกินไป นอกจากนี้อาหารที่นี่ก็อร่อยมาก และถ้าหากพวกเขาหมดเรื่องที่จะคุยกันแล้วก็สามารถคุยเกี่ยวกับอาหารพวกนี้แทนได้โดยไม่มีปัญหาเลย

 

มันทําให้ฉันนึกได้ว่า 

 

กลอเรียปรบมือของเธอเบาๆ

 

มีนักผจญภัยระดับ C มาที่เมืองของเราเมื่อไม่กี่วันก่อน

 

ว้าว

 

เหลือเชื่อเลยใช่ไหมล่ะ เสียดายที่ไม่มีนักผจญภัยระดับ C คนไหนอยู่ในพอนด์เลย

 

พวกเขาเป็นยังไงหรอ พิเอถามอย่างกระตือรือร้น

 

กลอเรียตอบเธอว่าพวกเขามีกันทั้งหมด 3 คนและพวกเขาก็รับภารกิจในการคุ้มกันลูกสาวของขุนนางคนหนึ่ง แต่พวกเขาก็ล้มเหลว

 

เด็กผู้หญิงหายไปในอากาศหรอ งั้นเธอก็เป็นผู้วิเศษอะไรสักอย่างน่ะสิ

 

[ตอนนี้กําลังศึกษาเรื่องการเคลื่อนย้ายในชั่วพริบตาอยู่น่ะ(เทเลพอร์ต) แต่ก็ยังไม่ประสบความสําเร็จเท่าไหร่ แล้วนายคิดยังไงบ้างฮิคารุ

 

เกี่ยวกับอะไร

 

ก็เด็กผู้หญิงไง

 

ง่ายจะตาย

 

สาวๆมองดูเขาด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก ดวงตาของกลอเรียลุกวาวขึ้น ลาเวียก็จ้องมองฮิคารุเช่นกัน เธอจ้องมากเกินไปแล้วนะลาเวีย ทําตัวให้ปกติหน่อยสิ ฮิคารุคิดในใจ

 

พวกนักผจญภัยลักพาตัวเธอไปไง พวกเขาอาจจะไปรับเค;สจากขุนนางคนอื่นอีกก็ได้

ไปยังเมืองหลวงเพื่อรายงานว่าเด็กคนนั้น “เพิ่งหายไปในอากาศ” เลยนะ

 

บางทีมันอาจจะเป็นแผนของพวกเขามาตลอดก็ได้ พวกเขาเป็นนักผจญภัยระดับ C คงไม่มีใครคิดหรอกว่าพวกเขาจะยอมรับผิดในการทํางานแบบไม่รู้จักโตแบบนี้

 

เข้าใจล่ะ…

 

ความจริงมักจะง่ายๆแบบนี้แหละ

 

แล้วนายคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องที่อัศวินถูกทําร้ายล่ะ

 

กลอเรียเล่าให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับเรื่องที่อีสท์ถูกซุ่มโจมตี มันเกิดขึ้นในวันเดียวกันและไม่ไกลจากจุดที่เด็กสาวนั้นหายไปเท่าไหร่

 

พอลล่าตกใจหลังจากได้ฟังเช่นนั้น

 

โจรคนหนึ่งล้มอัศวินคนหนึ่งได้แบบตัวต่อตัวเลยหรอ เขาต้องแข็งแรงมากแน่ๆ 

 

ใช่ กลอเรียพยักหน้าเห็นด้วย

แล้วอัศวินปกติจะแข็งแกร่งแค่ไหนกันหรอ ฮิคารุถาม

 

โอ้โห นายอยากต่อสู้กับอัศวินหรอฮิคารุซัง

 

เปล่า ฉันแค่อยากรู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งกว่านักผจญภัยเปล่า

 

“อืมม. อัศวินฝึกหัดจะมีความสามารถเทียบเท่ากับนัก ผจญภัยระดับ E อย่างน้อยก็ในแง่ของกําลังรบน่ะนะ และถ้าพูดถึงเรื่องการทํางานเป็นทีมที่มีหลายๆคน และการสํารวจดันเจี้ยนแล้วนักผจญภัยถือว่าเหนือกว่า

 

“งั้นถ้าอัศวินฝึกหัดเทียบเท่ากับนักผจญภัยระดับ E ก็หมายความว่าอัศวินปกติเท่ากับอยู่ระดับ D ใช่ไหม

 

ถูกต้องแต่ก็ไม่ใช่ว่านักผจญภัยทุกคนจะเก่งนะ เหล่าอัศวินก็เหมือนกัน

 

หืมม

 

ฮิคารุคิดอย่างลึกซึ้ง ถ้าอิงตามการควบคุมอาวุธแล้วอัศวินฝึกหัดและนักผจญภัยระดับ E จะมี 1 หรือ 2 แต้มอยู่ในนั้น อัศวินและนักผจญภัยระดับ D จะมี 3 แต้ม

แล้วหัวหน้าของพวกเขาแข็งแกร่งที่สุดรึเปล่า

 

พวกเขาถูกเรียกว่าหัวหน้านักดาบนะดังนั้นใช่ พวกเขาแข็งแกร่งจนไม่อยากจะเชื่อเลยล่ะ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาสามารถเอาชนะนักผจญภัยระดับ B หรือ ระดับ A ในการต่อสู้แบบจําลองได้ด้วยนะ แต่ใต้หัวหน้านักดาบยังมีผู้บังคับบัญชาอยู่จากนั้นถึงจะเป็นอัศวินและอัศวินฝึกหัด

 

ผู้บังคับบัญชาและนักผจญภัยระดับ C น่าจะมี 4 แต้ม – กรณีเดียวกับโนกุสะ งั้นฉันเดาว่าหัวหน้านักดาบน่าจะมี 5 แต้มซึ่งน่าจะเท่ากับนักผจญภัยระดับ B อันเคนมี 6 แต้มในดาบสั่น…

 

อันเคนซังแข็งแกร่งแค่ไหน ฮิคารุถาม

 

อันเคนซัง? เขาแข็งแกร่งหรอ?]

 

ถ้าเธอไม่รู้ก็ไม่เป็นไร

 

ไม่เอาน่า ฮิคารุซัง! บอกฉันมาเถอะ!! กลอเรียพูดพร้อมทั้งคว้าแขนของฮิคารุและกดหน้าอกของเธอใส่แขนเขา

 

มันเป็นแค่กระโถนที่ดีและละเอียดเท่านั้น ฮิคารุพยายามที่สุดเพื่อที่จะสงบสติอารมณ์ของตัวเอง เขารู้สึกถึงความเย็นยะเยือกมาจากฝั่งตรงข้ามของเขาแต่ก็ไม่กล้ามอง

 

ฉันไม่ได้นอกใจนะ! สาบานเลย! ใจเย็นๆก่อนลาเวีย!

 

คําขอของเขาได้รับการตอบรับแล้วและความเย็นยะเยือกก็สงบลง

 

อะ เอ่อ… ก็วิธีที่เขาจัดการตัวเองมันแปลกน่ะสิ นอกจากนี้เขายังเป็นหัวหน้ากิลด์ด้วยใช่ไหมล่ะ ถ้าเราเดาว่าเขาเป็นนักผจญภัยที่กลายมาเป็นพนักงานของกิลด์ด้วยเหตุผลบางประการ แล้วจากนั้นจึงได้เลื่อนตําแหน่งเป็นหัวหน้ากิลด์มันก็สมเหตุสมผลไม่ใช่หรอที่จะคิดว่าเขาเป็นคนแข็งแกร่ง

 

ว้าว… ฉันไม่รู้เลยว่าอันเคนซังแข็งแกร่งมาก่อน

 

ใบหน้าของเธอบ่งบอกว่าเธอไม่รู้เลยจริงๆ

 

โอ้แล้วก็นี่นะ! คุณอีสท์บอกว่าคนที่เอาชนะเขาได้เป็นเด็ก

ล่ะ

 

ทุกคนเงียบไป

 

ทันทีที่พิเอ พอลล่าและพริสซิลลาได้ยินว่าเด็กเป็นคนที่สามารถเอาชนะอัศวินได้ก็มีเพียงคนๆเดียวเท่านั้นที่เข้ามาในหัวของพวกเธอ

 

นายพอจะนึกออกบ้างไหมว่าเป็นใครได้บ้าง ฮิคารุซัง

 

ไม่เลย เด็กที่แข็งแกร่งขนาดนั้นน่าจะดึงดูดความสนใจอยู่ไม่ใช่หรอ

 

ใช่แล้ว ดึงดูดมากเลยล่ะ

 

แต่พนักงานของกิลด์ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใครอีกหรอ งั้นเขาก็น่าจะเป็นโจรจริงๆ หรือไม่ก็อาจจะเป็นแค่คนเตี้ยๆล่ะมั้ง

 

ก็คงงั้น อันเคนซังก็บอกว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น

 

มีเผ่าพันธุ์ไหนที่เตี้ยบ้างรึเปล่า

 

ก็มีฮอบบิทกับคนแคระ(จีโนม)น่ะ แต่พวกเขามีจํานวนค่อนข้างน้อย

 

เข้าใจล่ะ มีโจรอยู่รอบๆแบบนี้เราต้องระวังตอนอยู่บนท้องถนนกันหน่อยนะ

เห็นด้วย แต่ฉันรู้สึกเสียใจกับอัศวินคนนั้นจริงๆ

 

เสียใจหรอ แปลกจริงๆที่เธอพูดอย่างนั้น อีสท์แพ้ และนั่นก็แค่หมายความว่าเขายังต้องเรียนรู้อีกเยอะ ง่ายๆแค่นั้นเอง

 

มีเรื่องอื่นอีกรึเปล่า นอกจากความจริงที่ว่าเด็กเอาชนะเขาได้นะ

มีสิ เด็กคนนั้นไว้ชีวิตเขาและบอกว่าจะไม่ฆ่าเขา เด็กนั่นน่าจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอัศวินเลย

 

หมายความว่ายังไงอธิบายที่สิ ฉันไม่ใช่แค่คนเดียวที่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับอัศวินนะพวกเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

 

สาวๆพยักหน้า

 

การแพ้ให้กับโจรถือเป็นความเสื่อมเสียต่ออัศวิน เขาต้องโทษประหาร

 

อะไรนะ

 

เด็กคนนั้นไว้ชีวิตเขาแต่เขาก็ต้องตายอยู่ดีหรอ นั่นมันไม่น่าเศร้าไปหน่อยหรอ

 

ฮิคารุพูดอะไรไม่ออกไปชั่วครู่

 

หลังจากนั้นหัวข้อก็เปลี่ยนไปและพวกเธอก็เริ่มสุ่มเรื่องคุยกันเรื่อยๆ

 

ทันทีที่พวกเขากินเสร็จและตามที่สัญญาไว้พิเอก็จ่ายค่าอาหาร

 

เจอกันใหม่นะ ฮิคารุพูด

 

ขอบคุณ

 

ฮิคารุและลาเวียโค้งคํานับ พวกเขาแยกกันที่หน้าร้าน เด็กสาวทั้งสามคนมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกัน ส่วนกลอเรียแยกไปอีกทางหนึ่ง

 

หลังจากเดินไปตามถนนแล้วเลี้ยวตรงหัวมุมเสร็จฮิคารุก็คว้ามือของลาเวียและเปิดใช้งานสกิลหลบซ่อน

 

ฮิคารุ

 

เราจะตามกลอเรียไป

 

เธอสงสัยนายหรอ

 

“งั้นเธอก็สังเกตเห็นสินะ ฮ่า กลอเรียอาจจะคิดว่าเป็นไปได้ที่เด็กคนนั้นจะเป็นฉันหรือไม่เธอก็แค่ต้องการใช้มันเป็นข้อรําคาญ

 

แล้วเราตามเธอทําไมหรอ

 

ฉันอยากรู้ว่าเบื้องหลังเธอกําลังทํางานให้ใครอยู่ หลังจากที่เธอเก็บรวบรวมข้อมูลแล้วเธอควรจะส่งข้อมูลให้ใครบางคนทันทีหรือไม่ก็เขียนรายงานขึ้นมา

 

บางทีพวกเขาอาจจะมีตารางเวลาในการติดต่อกันก็ได้

นะ]

 

ถึงยังไงเธอก็ต้องเขียนโน้ตไว้ ถ้าเธอไม่ทําอะไรนั่นก็หมายความว่าเธอกําลังตรวจสอบฉันเพื่อสนองความสนใจของตัวเองอยู่

 

น่าขนลุกจัง

 

แต่ฉันกับสกิลหลบซ่อนของฉันน่าจะขนลุกกว่านะ

 

กลอเรียดื่มนิดหน่อยแต่เธอยังเดินได้อย่างมั่นคง

 

จริงๆแล้วการก้าวของเธอเบาลงนิดหน่อยเหมือนเธอกําลังมีชีวิตชีวา หลังจากเดินมาได้สิบนาทีจากร้านพาสต้าเวทมนตร์ เธอก็มาถึงอพาร์ทเมนต์สามชันที่มีทางเข้าทางเดียว พร้อมบันไดข้างในที่พาไปที่ห้องแต่ละห้อง ที่นี่มีเพียงหน้าต่างที่หันหน้าเข้าหาถนนสายหลักเท่านั้นและไม่มีที่สําหรับแขวนผ้าซักรีด อาจมีระเบียงที่ด้านหลังก็ได้

 

กลอเรียเปิดประตูทางเข้าเพื่อเข้าไปข้างในและปิดประตูที่อยู่ทางด้านหลังของเธอพร้อมทั้งฮัมเพลง ฮิคารุไม่มีโอกาสในการแอบเข้าไปเนื่องจากกลอเรียล็อกและขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว

 

ฮิคารุเอาหูแนบประตู เสียงฝีเท้าดังอยู่นานพักหนึ่ง ชั้นสาม

 

ไปด้านหลังกัน

 

ที่ด้านหลังของอาคารเป็นพื้นที่เปิดโล่ง โดยมีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่ต้นหนึ่งและมีม้านั่งติดตั้งอยู่รอบๆเพื่อรอการสนทนา และนอกจากนี้ยังมีเตาอยู่อีกด้วย สถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้เพื่อนบ้านได้มาผ่อนคลายกัน ถึงแม้ว่าเมื่อถึงเวลาสามทุ่มมันจะเงียบสงบอย่างสมบูรณ์เลยก็ตาม

 

ตรงนั้น

 

อย่างที่คาดไว้ อาคารนี้มีระเบียงอยู่ทางด้านหลัง

 

ตะเกียงวิเศษเปล่งแสงสลัวๆอยู่ในห้องบนชั้นสาม บานเกล็ดหน้าต่างไม่ได้ปิดลง มีเพียงเฉพาะผ้าม่านที่แขวนอยู่บนประตูกระจกบานเลื่อนเท่านั้น

 

อยู่นี่นะ

 

นายจะไปไหนน่ะ

 

ฉันจะปีนขึ้นไปหน่อย

 

ฮิคารุวิ่งไปที่ตึกและตรงไปที่ห้องซึ่งเปิดไฟไว้แล้วกระโดดขึ้นไปที่ชั้นสอง นิ้วของเขาเกาะรั้วระเบียงเอาไว้ได้แล้วเขาจึงดึงตัวเองขึ้นไป ต้องขอบคุณ 1 แต้มจากระเบิดพลังและความแข็งแรง จากนั้นเขาก็กระโดดจากรั้วบนระเบียงชั้นสองไปยังชั้นสาม

 

ฮิคารหอบหายใจอย่างหนัก เขาทําได้ แต่เนื่องจากเขาไม่มีแต้มในแรงกายเลยจึงทําให้เขาหายใจไม่ออก ระดับวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นในบ่ายวันนี้ดังนั้นเขาจึงมีแต้มว่างอยู่ 1 แต้ม ฮิคารุทอยากจะใส่ไว้ในการฟื้นฟูตามธรรมชาติหรือไม่ก็แรงกาย แต่เขาก็ห้ามใจไว้ เพราะมันอาจจะมีประโยชน์อีกทีในภายหลังได้ และฮิคารุก็ต้องการใช้แต้มเพื่อเพิ่มทักษะตามอุดมคติของเขา

 

แม้จะหายใจรวยรินแต่ก็ไม่มีใครควรสังเกตุเห็นเขาเนื่องจากเขาเปิดใช้หลบซ่อนพระเจ้า ผู้เตร็ดเตร่ในความมืดอยู่ ฮิคารุหมอบอยู่ที่ระเบียงและมองเข้าไปข้างใน

 

บ้าเอ้ย?

 

ฮิคารุไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ฉากที่ตีแผ่ต่อหน้าเขา นี่คือสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน กลอเรียไม่ได้กําลังเขียนข้อความลับให้ใครบางคนและไม่มีใครอยู่ในห้องรอการรายงานของเธอ

 

ไม่มีใครอยู่ในห้องเลยนอกจากกลอเรียและเธอกําลังโป๊อยู่

 

หน้าอกที่สมบูรณ์แบบ เอวที่เรียวบางและสะโพกที่โค้งมนเปลือยเปล่านั้น ฮิคารุเห็นทุกส่วนอย่างชัดเจนแต่โซฟาทําให้เขามองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ใต้สะดือเลย ถ้าฮิคารุยืนขึ้นเขาก็จะเห็นแต่ก่อนที่ฮิคารุจะได้ทําเช่นนั้นเธอก็เดินไปที่ห้องถัดไปเสียก่อน หน้าอกและผมอันยาวงามของเธอขยับไปมาในทุกย่างก้าวที่เดิน เรือนร่างของเธอค่อยๆไกลออกไปจากระยะสายตาของฮิคารุแล้วเขาก็ได้ยินเสียงดังสนั่น – น่าจะเป็นเพราะเธอกระแทกตัวลงบนเตียง

 

ฉันเห็นแล้วสิ เอาไงต่อล่ะ

 

ฮิคารุไม่คิดเลยว่ากลอเรียจะแก้ผ้านอน เขารู้สึกเหมือนหัวใจเต้นจนจะทะลุออกมาแล้ว ใจเย็น! ใจเย็นหน่อย! ฮิคารุตกใจจนไม่สามารถใจเย็นลงได้

 

เป็นไปได้ว่ากลอเรียจะถามคําถามกับเขาเพื่อสนองความ

 

เห็นเธอโปก็เปล่าประโยชน์ มันทําให้เขารู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

 

บางที่ฉันน่าจะตรวจดูหน่อยว่ามันมีโน้ตหรือจดหมายอะไรอยู่รึเปล่า

 

ที่นี่ถูกล็อกจากข้างใน ถ้าเขาเข้าไปข้างในได้เขาก็จะเห็นกลอเรียโช้ทั้งตัว

 

ได้เวลากลับแล้ว ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทําอีก

 

เขาไม่มีทางเลือก ถ้าเขาพังกระจกเข้าไปมันก็จะเห็นได้ชัดว่ามีคนแอบเข้ามาและเขาก็ไม่มีสกิลในการปลดล็อคประตูหน้าด้วยเช่นกัน

 

แม้ว่าจะมีความสามารถในการพรางตัวแต่ก็ปลดล็อกไม่ได้ ฉันไม่สามารถดึงเอาศักยภาพของตัวเองออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่… น่าจะลองคิดบางอย่างดูนะ

 

ฮิคารู

 

ลาเวียวิ่งมาหาเขาทันทีที่ฮิคารุลงมา

 

กลอเรียเข้านอนเลย ตอนนี้เธอทําแค่เพื่อสนองตัวเองเท่านั้น.

 

แค่นั้นหรอ

 

หืมม หมายความว่ายังไงหรอ

 

ถ้ามันมีแค่นั้นก็ไม่เป็นไร

 

ฮิคารุตกใจไปชั่วขณะ เขาคิดว่ามันไม่จําเป็นที่จะต้องบอกอะไรที่ไม่จําเป็นให้ลาเวียฟัง เขาจึงไม่พูดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเห็น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี

 

กลับโรงแรมกันเถอะ ลาเวียพูด

 

ได้ แต่เธอเข้านอนก่อนได้เลยนะ ฉันจะไปเจอเธอที่ห้อง

 

อะไรนะ? ทําไมล่ะ

 

ฮิคารสูดหายใจเข้า

 

ฉันสงสัยเกี่ยวกับการต้องโทษประหารน่ะ อยากไปดูอีสท์สักหน่อย