บทที่ 21 : ชีวิตใหม่กับเธอ

 

..อื้อ…?]

 

ลาเวียลืมตาขึ้นมาเห็นฮิคารุกําลังนอนอยู่ข้างเขาและกําลังมองดูเธออยู่

 

[ ฮิคารุ..! มะ มอง ฉันทําไม] เธอพูดพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมา เปิดใบหน้าที่กําลังแดงของเธอไว้ครึ่งหน้า

 

[ตอนนอนเธอดูน่ารักมากเลย]

 

ฮิคารุพูดด้วยความตื่นตันเพราะในที่สุดเขาก็ได้พูดห้าอันดับของรายการ “ประโยคที่ผู้ชายอยากจะพูดกับผู้หญิง” สําหรับอีกสี่อันดับแรกฉันจะปล่อยให้คุณไปจินตนาการเองแล้วกันนะ

 

..คนบ้า

 

ลาเวียมุดหน้าไว้ใต้ผ้าห่มโดยมีเพียงแค่เส้นผมที่โผล่ออกมาเท่า

นั้น

 

น่ารักจัง ฮิคารุคิดในใจและทําอะไรไม่ได้เลยนอกจากยิ้ม

เขาอายุ 15 และเธอก็อายุ 14 ปี ถึงอย่างนั้นฮิคารุก็ไม่ได้คิดว่ามันเร็วเกินไป

 

ในโลกนี้นั้นความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อมและเขาก็ตายตั้งแต่แรกเริ่มอยู่แล้วซึ่งเขาคิดว่ามันก็สมเหตุสมผลดีนะที่จะเจอใครสักคนที่เขารักได้รวดเร็วแล้วได้เติบโตไปด้วยกัน

 

เอ่อ…]

 

มีอะไรหรอ ลาเวีย?]

 

ฉันรู้สึกอายอ่ะ แย่ชะมัดยชะมัด

 

เธอพูดเรื่องอะไรอยู่

 

ฉัน- ฉันไม่ควรจะส่งเสียงดังแต่ฉันก็ทําไม่ได้แล้วแถมเสียงของนายก็อ่อนโยนมากอีกด้วย

 

โอ้ ให้ตายเถอะ ฉันจะทําไงดีเนี่ย อยากจะกอดเธอแน่นๆแล้วทําให้เธอร้องไห้อีกจัง ฮิคารุคิดในใจแต่อย่างไรเขาก็ยังควบคุมตัวเองได้อยู่

 

ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครพักอยู่ในห้องข้างๆ ทั้งทางซ้ายกับทางขวาและข้างบนกับข้างล่าง

 

จริงหรอ)

 

ปอยผมของเธอโผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วม้วนรับกับใบหน้าทันที ให้ตายสิ น่ารักชะมัด

 

ขอโทษนะที่เมื่อวานนี้ทําให้เธอหมดแรง

 

หยุดเถอะน่า นายกําลังทําให้ฉันอายนะ]

 

แม้แต่มือของเธอที่ถือผ้าห่มอยู่ก็ยังแดงไปด้วย

 

อา ฉันหมายถึงว่ามันอาจจะเกินขีดจํากัดร่างกายของเธอ เธอแทบจะไม่ได้ออกจากบ้านเลยใช่ไหมล่ะ

 

เอาจริงๆ มันก็ค่อนข้างหนักอยู่เหมือนกันนะ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนกับร่างกายแหลกเป็นชิ้นๆไปแล้ว

 

ขอโทษนะ]

 

ไม่ต้องขอโทษหรอกน่า ถึงร่างกายฉันจะแหลกเป็นชิ้นแต่หัวใจของฉันมันก็เต็มไปด้วยความสุข

 

คราวนี้เป็นฮิคารุที่หน้าแดงซะเอง ดูเหมือนว่าลาเวียจะเขินอาย จากสิ่งที่พูดออกมาเช่นกันเพราะผมที่ยื่นออกมาของเธอนั้นกระตุกเล็กน้อย เธอทําตัวเธอเองล่ะนะ

 

พวกเขาคุยกันอีกเล็กน้อยแล้วจึงตัดสินใจที่จะให้ลาเวียพักอยู่ในห้องทั้งวัน

 

พนักงานที่โรงแรมเปลี่ยนผ้าปูทุกๆ 3 วัน งั้นวันนี้น่าจะไม่มีใครเข้ามานะ ฮิคารุพูด

 

ทันใดนั้นลาเวียจึงตระหนักได้ถึงบางอย่างเมื่อเธอกําลังซ่อนศีรษะไว้ใต้ผ้าห่ม

 

อะ เอาชามใส่น้ํามาด้วยนะเธอพูดด้วยน้ําเสียงสั่นเครือ

 

ฮิคารุไม่ได้ถามว่าเธอเจออะไร เมื่อคืนนี้เป็นครั้งแรกของพวกเขาทั้งคู่ ทั้งหมดที่เขาต้องรู้ก็มีแค่นี้แหละ ฮิคารุจึงออกไปซื้อน้ําและอาหารมาด้วย

 

ออกไปข้างนอกหรอคะ

หญิงสาวหูแมวก็ยังอยู่ที่แผนกต้อนรับเช่นเคยเหมือนทุกที เธอเคยพักบ้างไหมเนี่ย ฮิคารุสงสัย

 

เปล่าครับแค่ออกไปซื้อข้าวน่ะ ผมกินในห้องได้ใช่ไหม

 

แน่นอนอยู่แล้ว คุณ – ]

 

เธอเลิกพูดกลางคันพร้อมกับทําจมูกฟุดฟิด

 

..เข้าใจล่ะ คุณท่านก็ชอบแบบนั้นด้วยสินะคะ] เธอพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

 

ฉัน-ฉัน- ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอกําลังพูดอะ-อะไรอยู่

 

ท่านกําลังตกใจอยู่นะคะ

 

ฉันเปล่าซะหน่อย

 

[เราไม่ว่าแขกที่ติดใจกิจกรรมพวกนี้หรอกค่ะแต่โปรดทราบไว้ด้วยนะคะว่าผู้ที่มาเยือนไม่ได้รับอนุญาตให้พักค้างคืนที่นี่ ]

 

ครับ ฮิคารุพูดแล้วจึงเดินจากไป

 

..แล้วเขาเอาแขกเข้ามาเมื่อไหร่กันนะ สาวหูแมวสงสัย

 

ฮิคารุกลับมาที่โรงแรมพร้อมกับแซนด์วิชที่เขาซื้อมาจากซุ้มขายอาหารและน้ําผลไม้หนึ่งเหยือกที่พวกเขากําลังกินด้วยกัน ลาเวียดีใจมากเพราะสําหรับคนที่โตมาในบ้านของชนชั้นสูงนั้นรสชาติของอาหารพวกนี้ค่อนข้างจะแปลกใหม่สําหรับเธอ

 

ครั้งนี้ฮิคารุไม่ได้ซื้อฮอตดอกมาด้วย ก็ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเสี่ยงซะหน่อย

 

ฉันวางแผนไว้ว่าจะอยู่ในพอนด์จนกว่าเรื่องจะเงียบลงนะ]

 

“อื้อ |

 

แต่การอยู่ที่นี่ตลอดเวลาก็ไม่ดีต่อจิตใจหรอก

 

“ฉัน…. คงงั้นล่ะมั้ง

 

ถ้าเธอจับมือฉันไว้ก็ไม่มีใครเห็นเธอนะแต่มันก็มีความเสี่ยงอ

อย่างชนคนอื่นน่ะหรอ)

 

ลาเวียฟังสิ่งที่เขาพูดและยังคิดล่วงหน้าอีกต่างหากซึ่งมันทําให้ฮิคารุมีความสุขมาก

 

ใช่ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เธอปลอมตัว

 

ฮิคารุมองไปที่เสื้อคลุม คงไม่มีใครจําเธอได้หรอกมั้งถ้าเธอสวมฮู้ดลงมาถึงระดับตานะ แต่มันก็ติดปัญหาอยู่อย่างหนึ่งคือฤดูร้อนใกล้เข้ามาแล้วและการสวมเสื้อคลุมที่มีสู้ดก็มีแต่จะดึงดูดความสนใจเท่านั้น

 

ฮิคารุ… ฉันรู้สึกละอายใจที่เป็นภาระแบบนี้นะแต่ขอยืมเงินหน่อยได้ไหม

 

เงินหรอ เอาไปทําอะไรล่ะ]

 

Fฉันกะจะตัดผมสั้นแล้วว่าจะย้อมซักหน่อยนะ แล้วก็ซื้อเสื้อผ้าผู้ชายด้วยนะ

 

ฮิคารุงงไปแป๊บหนึ่ง ปากของเขาอ้าเปิดอยู่อย่างนั้น

 

ลาเวียอายุสิบสี่ปีซึ่งเธอกําลังอยู่ในวัยที่ร่างกายกําลังจะเริ่มพัฒนาหรืออีกนัยหนึ่งก็หมายความว่าร่างกายของเธอนั้นยังไม่ต่างจากเด็กผู้ชายมากนัก ฮิคารุได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่จะให้ลาเวียปลอมตัวเป็นเด็กผู้ชายเช่นกันแต่เขาก็พูดออกมาไม่ได้ เขารู้สึกว่าถ้าทําแบบนั้นจะทําให้เสียเสน่ห์ของเธอไป

 

ฮิคารุไม่คาดคิดว่าเธอจะเป็นคนแนะนํามันขึ้นมาเอง

 

ฉันขอโทษนะฮิคารุ ในฐานะเด็กผู้หญิงแล้วฉันก็ไม่ใช่คนที่น่าดึงดูดเท่าไหร่แล้วตอนนี้ฉันยังวางแผนที่จะทิ้งสิ่งเล็กๆที่มีไปอีกต่างหาก

 

Tมะ ไม่ต้องห่วงหรอกแต่แน่ใจแล้วหรอ เธอมีผมที่สวยนะถ้าจะตัดให้สั้นก็น่าเสียดายแย่]

 

ผมสีเงินที่ดูเหมือนจะเปล่งประกายนี้เขาได้ลูบมันไปแล้วหลายครั้งเมื่อคืนและเมื่อเขาได้สัมผัสมันก็น่าประทับใจจริง

 

นายยังจะเก็บฉันไว้ไหมถ้าฉันผมสั้นแล้วก็มีสีผมธรรมดาๆ

 

แน่อยู่แล้วสิ

 

ขอบคุณพระเจ้า

 

เข้าใจแล้ว ฉันเป็นคนที่คอยประคับประคองเธอ เธอไม่มีใครให้ฟังแล้วนอกจากฉัน

 

ฮิคารุไม่เข้าใจเลยจนกระทั่งตอนนี้ ฮิคารุอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ โดยที่ไม่มีญาติเลยสักคนแต่เขาก็ยังมีการเข้าสังคมอยู่ อย่างไรก็ตามสําหรับลาเวียนั้นต่างออกไป เธอถูกทําเหมือนว่าเป็นฆาตกร และมีเพียงแค่ฮิคารุคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเธอมีตัวตนอยู่

 

จากนี้ไปฉันต้องมีความรับผิดชอบมากกว่านี้

 

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วฮิคารุก็ปล่อยให้ลาเวียอยู่ในโรงแรมคนเดียวแล้วจึงมุ่งหน้าไปที่กิลด์ผจญภัย ตอนนี้เป็นช่วงเวลาก่อนเที่ยงเล็กน้อยดังนั้นทั้งจิลและกลอเรียจึงอยู่ที่เคาน์เตอร์ทั้งคู่และพวกเขา ทั้งคู่ก็ยังคงถูกล้อมรอบไปด้วยเหล่านักผจญภัยเช่นเคย พวกเขาทํา ให้ฉันนึกถึง “ไอดอลที่พบเจอได้” ในญี่ปุ่นแฮะ บางทีพวกเธอน่า จะตั้งกลุ่มที่ชื่อว่า พตร(พนักงานต้อนรับ)48 ขึ้นมานะ

 

แต่วันนี้ฮิคารุก็ไม่ได้มีธุระอะไรกับพวกเธอหรอก

 

ท่านฮิคารุป

 

พอลล่า พิเอ และพริสซิลลากําลังอยู่ที่หน้าบอร์ดคําขอและก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพอลล่าที่สังเกตเห็นเขาเป็นคนแรก

 

(เมื่อวานที่ท่านไม่ได้มาที่กิลด์ก็สงสัยอยู่เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นป่าว)

 

เมื่อวานฉันอ่านนี่อย่างละเอียดอยู่นะ ฮิคารุพูดพร้อมทั้งโชว์หนังสือที่เขาเอามาจากห้องอ้างอิงให้ดู มันขาดเป็นชิ้นๆ จากการใช้งานมานานหลายปี จึงไม่มีใครแตะมันเลย

 

นั่นอะไรนะ

 

[ฉันยืมมาจากอันเคนซังเอามาศึกษาเกี่ยวกับการผ่าชําแหละนะ]

 

มันเป็นข้อแก้ตัวที่ฮิคารุคิดไว้แล้วล่วงหน้า ในกรณีที่ถ้าหากมีคนมาถามเขาว่าเมื่อวานนี้เขาทําอะไรอยู่

 

[ท่านหมายถึงหนังสือเล่มหนานี่น่ะนะ?]

 

จิลต้องได้ยินเสียงที่พอลล่าตกใจแน่เพราะเธอออกมาจากเคาน์เตอร์แล้วก็เดินมาทางพวกเขาทันทีซึ่งนั่นทําให้เหล่านักผจญภัยต่างก็เปล่งเสียงด้วยความโกรธ

 

อยู่แค่ที่เคาน์เตอร์แล้วก็ทํางานไปเถอะนะ ขอล่ะ ปกติฮิคารุคงจะคิดแบบนี้แต่นี่เป็นโอกาสที่เขาจะสืบหาข้อมูลได้ เขาอยากจะรู้ว่ากิลด์รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้แล้วหรือยัง

 

[ฮิคารุคุง อันเคนคุงให้นายยืมหนังสือนี่หรอ หึมม. งั้นเดี๋ยวเอาไปคืนให้นะ]

 

[แน่ใจหรอ เธอน่าจะยุ่งนะ]

 

ตอนเขามาเดี๋ยวฉันเอาให้เอง ว่าแต่นายอ่านทั้งหมดนี้จริงๆหรอ

 

ใช่สิ

 

โอ้ งั้นลองตอบคําถามสักหน่อยไหมล่ะ

 

เจิลพลิกหน้าหนังสือไปมาอย่างสนุกสนาน

 

..อะไรคือวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการฆ่าก้อนหินโคลนที่อาศัยอยู่ในบริเวณที่ลุ่ม

 

ให้ใช้น้ําแข็งประเภทเวทมนตร์วิญญาณ ตอนที่พวกมันถูกแช่แข็งจะทําลายได้ง่ายกว่า

 

 พืชสมุนไพรผงสีเหลืองทําอะไรได้

 

รักษาอัมพาตได้]

 

ลองอธิบายดันเจี้ยนที่ใกล้กับเมืองพอนด์ที่สุดมาสั้นๆสิ]

 

ดันเจี้ยนนี้เรียกว่าเมืองใต้ดินของเทพเจ้าโบราณ การเดินทางด้วยรถม้าจะใช้เวลาห้าวันลงทางหลวงสายใต้ซึ่งกิลด์ผจญภัย และรัฐบาลเป็นผู้ควบคุมร่วมกันโดยนักผจญภัยตั้งแต่ระดับ 5 ขึ้น ไปเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าไปได้ ในนั้นมีมอนสเตอร์ประเภทอันเดดพบอยู่เป็นจํานวนมาก สิ่งที่เป็นปัญหาคือพวกที่ใช้เวทย์มนตร์ศาสตร์มืด – ]

 

พอแล้ว นายได้อ่านทั้งหมดนี้จริงๆสินะ หึม จิลพูดพลางปิดหนังสือแล้วจึงหันไปที่เหล่านักผจญภัยที่กําลังรวมตัวกันอยู่ที่เคานเตอร์

 

พวกนายควรจะดูเครื่องมือที่เรามีอยู่ในห้องอ้างอิงบ้างนะ ถ้าหากพวกนายได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ – ไม่ใช่แค่เกี่ยวกับเควส – พวกนายก็จะมีโอกาสรอดชีวิตจากข้างนอกนั่นมากขึ้น

 

นักผจญภัยจ้องมองที่ฮิคารุและเดาะลิ้นกันอย่างต่อเนื่อง จิลทําสิ่งที่เธอไม่ควรทําอีกแล้ว

 

จากท่าที่ต่างๆ ดูเหมือนพวกเขาจะยังไม่รู้เรื่องที่ลาเวียหลบหนีไปแล้วเพราะนักผจญภัยผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ทําหน้าที่คุ้มกันก็จะถูกมองว่าล้มเหลวในการทํางานสินะและขอบคุณพระเจ้าสําหรับการถาม-ตอบเมื่อกี้นี้เพราะมันควรพิสูจน์ว่าฉันได้อ่านหนังสือเล่มนั้นอย่างถี่ถ้วนไปแล้ว

 

ฮิคารุซัง

 

[“อ๊ะ… ?]

 

กลอเรียยืนอยู่ด้านหลังฮิคารุพร้อมวางมือบนไหล่ของเขา เธอเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้กับหุฮิคารุแล้วกระซิบ

[เมื่อวานนี้นายอ่านมันจริงๆหรอ]

 

[จริงสิ]

 

[เข้าใจล่ะ]

 

[อะ!]

 

หลังจากพ่นลมหายใจใส่หูฮิคารุแล้วกลอเรียก็กลับไปที่เคาน์เตอร์ ตอนที่กลอเรียออกจากเคาน์เตอร์มาหาฮิคารุ เขาไม่ได้สังเกตเห็นเธอแม้แต่น้อย

 

ฉันต้องระวังไว้หน่อยละ

 

จริง ๆ แล้วฮิคารุไม่ได้อ่านหนังสือเล่มเก่านั่นหรอกแต่เป็นเวอร์ชั่นล่าสุดต่างหากและเขาก็แค่อ่านมันลวกๆ ตอนที่อยู่ในห้องอ้างอิงเท่านั้นเพราะเขามีโอกาสในการอ่านมันมากมายซึ่งความเร็วในการอ่านของเขาก็เร็วกว่าคนทั่วไปมากอีกทั้งความจํายังดีอีก ฮิคารุจึงรู้ทุกอย่างตั้งแต่ก่อนที่เขาจะยืมหนังสือแล้ว

 

พะ พะ พนักงานต้อนรับนั่นเป็นอะไรนะ?! เธอพึ่งเป่าหูนาย ท่านนะ! ฉันก็อยากทํามั่งอ่ะ!]

 

[อย่าเลย. ]

 

ฮิคารุปฏิเสธพอลล่าแล้วจึงออกจากกิลด์ไป

หลังจากนั้นในตอนเย็นที่โรงแรม

 

..ฉันดูเป็นไงบ้าง

 

ลาเวียผู้ที่ดูต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงกําลังยืนอยู่ต่อหน้าฮิคารุ ผมของเธอถูกย้อมเป็นสีเทาสว่าง เธอต้องการผมสีดําแบบเดียวกับฮิคารุ แต่ก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปเพราะมีคนจํานวนน้อยมากๆ ที่มีผมสีดําในโลกนี้และนั่นอาจจะดึงดูดความสนใจมาที่เธอได้ ผมของเธอถูกตัดสั้น – ด้านหลังและบริเวณรอบหูยาวกว่าเล็กน้อย

 

ถ้าเธอสวมหมวกแก๊ปที่มีกระบังหน้าขนาดใหญ่มันก็น่าจะยากที่ผู้ใหญ่จะมองเห็นตาเธอได้ เธอกําลังใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวและเสื้อกักที่เข้าคู่กับกางเกงยาวเท่าเข่าบวกกับถุงเท้าและรองเท้าก็น่าจะเพียงพอที่จะทําให้เธอดูเหมือนเด็กผู้ชายคนอื่นๆ แล้ว

[ดูดีนะ เดี๋ยวแล้วฉันพูดแบบนี้ได้ไหมเนี่ย]

 

ฮีๆ แน่สิ ฉันหมายถึงแม่ง ถูกเผงเลยฮิคารุ! ไปพิชิตโลกกันเถอะ!

 

…เธอไม่ต้องพยายามมากขนาดนั้นก็ได้ ฉันทนฟังไม่ไหว

 

มะ ไม่ดีหรอ ฉันซ้อมพูดเหมือนผู้ชายมาทั้งวันเลยนะ

 

ฮิคารุจินตนาการว่าเธอน่ารักแค่ไหนตอนที่ฝึกพูดพึมพํากับตัว เอง น่าเสียดายที่มันไม่เหมาะกับเธอ

 

ลาเวียเป็นพียงเด็กสาวที่อยู่แต่ในบ้านและแม้ว่าเธอจะดูเหมือนเด็กผู้ชายแต่เธอก็ดูไปทางด้านสง่างามมากกว่า เหมือนกับว่าเธอถูกเลี้ยงมาอย่างดีและเป็นเชื้อสายของครอบครัวที่ร่ํารวย – การพูดหยาบๆของเธอไม่เข้ากับภาพลักษณ์เลยสักนิดแต่ฮิคารุก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน

 

ฮิคารุจะต้องใช้เงินจํานวนหนึ่งถึงอย่างนั้นเขาก็ยังมีเงินมากพอที่จะจุนเจือพวกเขาทั้งคู่ได้อยู่พักหนึ่ง อนึ่งในตอนนี้พวกเขาก็เป็นคู่รักกันแล้วฮิคารุจึงจําเป็นต้องซื้อของใช้ที่จําเป็นบางอย่างการคุมกําเนิด

 

ลาเวียอาจอายุแค่สิบสี่เท่านั้นแต่เธอก็โตพอที่จะตั้งครรภ์ได้แล้ว และจากความทรงจําของโรแลนด์ ในโลกนี้ก็เป็นเช่นเดียวกันกับโลกเดิมที่น่าสนใจจริงๆคือการคุมกําเนิดเพราะเขาใช้อัญมณีที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเวทย์มนตร์ดําดังนั้นการพกมันไว้ติดกระเป๋าจึงเป็นเรื่องที่อันตราย ในกรณีของผู้ชาย จํานวนสเปิร์มของเขาจะลดลงและสําหรับผู้หญิงก็จะมีผลกระทบต่อรังไข่ของเธอ ผลกระทบนั้นไม่เป็นอันตรายต่อผู้ชายมากและจํานวนสเปิร์มที่ลดลงก็สามารถป้องกันการตั้งครรภ์ได้ ดังนั้นผู้ชายส่วนใหญ่ที่ไปย่านค้าประเวณีจึงมักมีไว้ ส่วนผลกระทบที่เกิดกับผู้หญิงนั้นแย่กว่ามาก เช่น ทําให้เกิดความผิดปกติของประจําเดือน เป็นต้น ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้ชายจะเป็นคนพกอัญมณี

 

เหมือนว่าฉันอยากจะทําเรื่องแบบนี้กับเธอบ่อยๆด้วยสิ แต่ก็นั่นแหละ ป้องกันไว้ก่อนดีกว่าแก้

 

ความเสียดายมันมักจะมาสุดท้ายเสมอดังนั้นการเริ่มป้องกันเสีย ตั้งแต่ตอนนี้ก็จะดีกว่าเพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีเงินมาเลี้ยงดูเด็กๆในตอนนี้หรอก

 

ผู้ขายอัญมณีแหย่เขาเมื่อเขาซื้ออัญมณีนั่นแต่ฮิคารุก็เชื่อว่ามัน ยังเป็นค่าใช้จ่ายที่จําเป็นอยู่

 

อัญมณีราคา 1,000 กิเลน

 

เงินคงเหลือ: 24,630 กิแลน (+100,000 กิแลน)

 

หืมม…. บางที่ฉันน่าจะพูดนเสียงหยาบๆให้น้อยลงหน่อย… ลาเวียพึมพํา

 

พรุ่งนี้ก็ใส่แบบนี้ออกไปข้างนอกกันเถอะ ฮิคารุพูด

 

[ได้เลย แล้วเราจะไปไหนกันหรอ]

 

ตอนนี้เธออยากจะไปที่ไหนก็ได้แล้ว ตัดสินใจเองได้เลยแต่เรายังไปไกลมากไม่ได้จนกว่าเรื่องจะซาลงนะ]

 

.ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่อยากไป…. เธอพึมพําเบาๆ ฉันอยากออกไปผจญภัย]

 

ฮิคารุหัวเราะพร้อมทั้งพยักหน้า

 

“ฉันกะแล้วว่าเธอต้องพูดอย่างนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราเริ่มเตรียมตัวออกไปผจญภัยกัน

 

ได้เลย!!

 

แล้วตอนนี้ร่างกายเธอเป็นไงบ้าง ยังเจ็บอยู่ไหม

 

ยะ ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยแต่ก็ดีขึ้นแล้วแหละ

 

[ดีแล้ว อย่าฝืนตัวเองนักล่ะ]

 

[ตะ แต่ถ้านายอยากจะทําเราก็ – ]

 

[ฉะ ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นซะหน่อย!!]

 

[..อื้อ เข้าใจแล้ว ตอนนี้ฉันดูเหมือนเด็กผู้ชายแล้วน. ]

 

[ เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย! ไม่เอาน่า ร่าเริงหน่อยสิ ถึงแม้ภายนอกเธอจะเปลี่ยนไปฉัน ฉันก็ยังคิดว่าเธอน่ารักอยู่]

 

[ฮิคารุ… ]

 

เขาจับมือเธอแล้วเงาของพวกเขาก็ขยับเข้าใกล้กันเรื่อยๆ จนสุดท้ายพวกเขาก็อยู่กันจนดึกดื่น

 

เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นพระอาทิตย์ก็ลอยโด่งอยู่บนท้องฟ้าแล้ว

 

อัญมณีเวทย์มนตร์มีประโยชน์ตั้งแต่วันแรกที่ซื้อเลยล่ะ

 

มีใครเชียร์จิลจังเหมือน Pimka บ้างไหมคะ /กอด