บทที่ 15 : เผชิญหน้ากับเด็กสาวอีกครั้ง

เธอวางมือไปบนอกเล็ก ๆ ของเธอ ผมสีเงินยาวที่ถูกตกแต่งอย่างประณีตมีหน้าม้าปัดไปทางด้านขวาและใต้หน้าม้านั้นก็เป็นดวงตาสีฟ้าซึ่งเหมือนสีฟ้าของน้ำทะเลสาบอันเงียบสงบที่พบได้ในภูเขาลึก ดวงตาคู่นั้นกำลังจ้องมาทางที่ฮิคารุอยู่

เธอสวยแหะ

ความสวยนั้นไม่สามารถบรรยายได้เลย ในคืนที่เขาฆ่าเคานต์มอร์กแสตดมันเป็นคืนที่มืดมากและเขาก็ไม่ได้มีเวลาตรวจสอบเธอด้วย

ในตอนนี้เธอไม่ได้ใส่ชุดนอนเหมือนคืนนั้น เธอสวมชุดกระโปรงสีแดงไวน์และกำลังอ่านหนังสืออยู่ภายใต้แสงสลัวสีส้มของตะเกียงเวทมนตร์

ใบหน้าของฮิคารุถูกซ่อนไว้ภายใต้หน้ากากของเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ เขาปิดสกิลหลบซ่อนโดยไม่สนใจที่จะหยิบกิลด์การ์ดออกมาเพื่อเปลี่ยนอาชีพ

Гฉันมา… เพื่อช่วยเธอ˩

จู่ ๆ เขาก็ปรากฏตัวออกมาทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ

Гนายเป็นใคร… ?˩

Г… คนที่เธอเคยช่วยไว้˩

Гอ่อ คนที่ฆ่าเคานต์˩

ฉันไม่คิดว่าเธอจะเดาได้เร็วขนาดนี้ แต่มันก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่เพราะถึงแม้เธอจะมองไม่เห็นหน้าฉันแต่ฉันก็มั่นใจว่าเธอคงรู้ได้จากสกิลนี้

Г…ขอบใจนะที่มาช่วยแต่ฉันออกจากที่นี่ไม่ได้˩

Гนี่คุกเวทมนตร์หรอ˩

Гใช่ ถูกต้อง คุกนี้สร้างจากหัวหน้าของกิลด์เล่นแร่แปรธาตุ เขาเป็นคนเดียวที่เปิดได้˩ เธอพูดอย่างเฉยเมยด้วยน้ำเสียงที่ใสเหมือนเสียงระฆังแต่ดูเหมือนไร้อารมณ์

 

เธออยู่ในห้องขังและคนร้ายตัวจริงก็กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังใจเย็นได้อยู่

เธอแค่ยอมแพ้ง่าย ๆ หรือบางทีเธออาจจะไม่มีความรู้สึกอยู่แล้วตั้งแต่แรก…

ใช่สิ จริงด้วย

Г…เข้าใจล่ะ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคนเป็น ๆ ที่มีชีวิตจะเป็นกุญแจน่ะ˩

Гมันจะเปิดได้ก็ต่อเมื่อนายฆ่าหัวหน้ากิลด์ แต่นายทำแบบนั้นไม่ได้˩

Гทำไมเธอคิดอย่างนั้นล่ะ˩

Гเพราะหัวใจของนายบริสุทธิ์ นายฆ่าคนที่ไม่รู้เรื่องด้วยไม่ได้หรอก˩

Гหัวหน้ากิลด์อาจจะเป็นคนชั่วร้ายที่สมควรตายก็ได้˩

Гไม่ใช่ เขาเป็นคนดีที่ทั้งจริงจังและจริงใจ เขาแสวงหาความจริงเบื้องหลังเวทมนตร์พวกนี้˩

Гเธอไม่อยากออกไปจากที่นี่หรอ เธอช่วยฉันไว้ซึ่งฉันก็มีเหตุผลมากพอที่จะช่วยเธอนะ ถ้าเธออยากเป็นอิสระ—˩

Гไม่˩

Гทำไมล่ะ˩

Гเพราะเป้าหมายฉันได้บรรลุแล้ว˩

ฮิคารุรู้สึกว่าหัวใจของเธอสั่นคลอนเป็นครั้งแรก

Гเพราะนายฆ่าผู้ชายคนนั้นให้ฉันแล้ว˩

เขาเห็นอารมณ์ของเธอ — เธอโล่งอกราวกับว่าเธอได้พบความสงบจากการตายของเคานต์

Г…ดูเหมือนคนจะไม่ชอบเขานะ˩

Гมีน้อยมากที่ชอบ˩

Гเขาแย่ขนาดนั้นเลยสิ˩

Гแค่คิดว่าเลือดของเขามันไหลอยู่ในตัวฉัน ฉันก็อยากจะตายแล้วล่ะ˩

ในที่สุดฮิคารุก็ตระหนักได้…

Гเธอเป็น… ลูกสาวเคานต์มอร์กแสตด ?˩

…ซึ่งเขาฆ่าพ่อของเด็กคนนี้ไปแล้ว

Гใช่ ทางเทคนิคแล้วน่ะนะ˩

Г………˩

Гอย่ามองฉันแบบนั้นสิ พ่อแม่ของนายได้ขังนายไว้ในบ้านรึเปล่าล่ะ มันนานแค่ไหนแล้วนะ ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ออกไปข้างนอกน่ะ ตั้งแต่ย้ายมาที่นี่ฉันก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย คงประมาณ 4 ปีแล้วล่ะมั้ง˩

Гอะ—˩

เธอถูกขังอยู่ในบ้านโดยพ่อของเธอเองเหรอ ? ทำไมล่ะ ? คำถามนี้วนอยู่ในหัวของฮิคารุ

Гเขากลัวฉันน่ะ  แต่เขาก็ไม่สามารถกำจัดฉันได้เพราะฉันมีค่าสำหรับเขา˩ เธอพูดซึ่งนั่นก็เป็นการตอบคำถามของฮิคารุก่อนที่เขาจะได้ถามซะอีก

กำจัด ? ฮิคารุคิดว่าคำที่เธอเลือกใช้อาจจะเอามาจากการโต้ตอบกับมอร์กแสตดในทุก ๆ วัน

Гแล้วนายคิดว่าทำไมเขาถึงต้องให้หัวหน้ากิลด์เล่นแร่แปรธาตุสร้างคุกเวทมนตร์นี่ด้วยตัวเองล่ะ˩

ฮิคารุกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แสงสีฟ้าอ่อน — เป็นสีฟ้าคล้ายกับดวงตาของเธอ — รวมตัวกันรอบตัวเธอ

ความหนาแน่นของอากาศเปลี่ยนไปทำให้เขาหายใจลำบากมากขึ้น

Гเพราะฉันสามารถใช้เวทมนตร์พิเศษได้ — เป็นเวทมนตร์ที่รู้จักแต่การทำลายเท่านั้น˩

แสงหายไป ร่างกายของฮิคารุรู้สึกเบาขึ้นและหลังของเขาก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาพึ่งเปิดใช้การตรวจจับมานาแล้วตอนนี้เขาจึงรู้แล้วว่ามันเป็นพลังเวทมนต์ที่บริสุทธิ์แค่ไหน จำนวนมานาที่น่าเหลือเชื่อนั้นเต็มห้องขังไปหมด – มันมากซะจนร่างกายของเธอดูเหมือนจะหายไปแล้ว เขาอยากจะดูบอร์ดวิญญาณของเธอแต่ก็ดึงมันออกมาไม่ได้

ต้องเป็นเพราะกรงนี่แน่… ให้ตายสิ

ในตอนที่เขาพยายามจะเรียกบอร์ดวิญญาณของเธอขึ้นมานั้นอักษรรูนสีน้ำเงินที่อยู่บนห้องขังก็เริ่มส่องแสงแล้วเวทมนตร์ของเด็กสาวนั้นก็ดับไปเลยเช่นกันและไม่ใช่แค่ตรงซี่กรงเหล็ก; ทั้งที่ผนัง บนพื้นและเพดานล้วนมีเครื่องหมายโบราณอยู่ทั้งสิ้นและแม้แต่อากาศรอบ ๆ ตัวฮิคารุซึ่งยืนอยู่นอกห้องขังนั้นก็เปลี่ยนไปเช่นกัน มีพลังที่น่าทึ่งอยู่ตรงนี้

Гขอบใจที่อุตส่าห์มาถึงนี่นะ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใคร — แล้วโดยเฉพาะยิ่งเป็นคนร้ายตัวจริงด้วยแล้ว — จะมาช่วยฉัน ˩

Гใครทำให้เธอเป็นฆาตรกร˩

Гไม่สำคัญหรอก˩

Гสำคัญสิ มีหลายอย่างมากที่ฉันไม่เข้าใจ เธอเกลียดพลังตัวเองไม่ใช่หรอแล้วทำไมถึงให้ฉันดูล่ะ˩

เธอเอียงคอเล็กน้อยแล้วจึงยิ้ม

Гนายถามฉันว่าใครทำให้ฉันเป็นฆาตรกร มันมีคำใบ้อยู่ในคำถามอยู่แล้วล่ะ˩

Гหมายความว่ายังไง˩

Гเร็ว ๆ นี้ฉันจะถูกส่งไปยังเมืองหลวงในข้อหาฆาตรกรรม จากนั้นพระราชาก็จะแสดงพลังของฉันต่อหน้าเหล่าผู้ติดตาม หลังจากที่อาณาจักรได้รู้แล้ว ฉันก็จะถูกรวมเข้าไปอยู่ในกองกำลังอย่างรวดเร็วภายใต้ข้ออ้างในการชดใช้เรื่องที่ฆาตกรรมพ่อของตนเอง พวกเขาจะเปลี่ยนให้ฉันเป็นเครื่องจักรสังหาร ฆ่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในแนวหน้าของสนามรบและฉันจะเป็นที่รู้จักในนามของฆาตรกรสังหารหมู่ผู้ที่ฆ่าพ่อตนเอง เนื่องจากนั่นจะเป็นมลทินต่อชื่อเสียงของราชอาณาจักร การมีอยู่ทั้งหมดของฉันก็จะถูกฝังอยู่ในความมืด˩

Гเดี๋ยวนะ งั้นเธอก็จะบอกว่า… คนที่เพ่งเล็งให้เธอเป็นฆาตรกร…˩

ฮิคารุเลียลิมฝีปากอย่างประหม่า

Г…คือพระราชา˩

Гเพราะเห็นนายกังวลเกี่ยวกับฉัน อย่างน้อยฉันก็อยากให้นายได้รู้ไว้˩ เธอตอบโดยไม่ยืนยันหรือปฏิเสธคำพูดของฮิคารุ

เธอยิ้ม — เป็นรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจจากการที่ได้ปลดปล่อยมันออกมา

Г………˩

เปราะบางอะไรขนาดนี้ ฮิคารุคิด เด็กคนนี้เปราะบางขนาดนี้ได้ยังไง ทำไมเธอถึงยอมแพ้ในชีวิตได้ง่ายดายขนาดนี้

Гขอบใจนะที่มาในคืนนี้แต่หน่วยลาดตระเวนน่าจะมาในเร็ว ๆ นี้แหละ นายควรไปได้แล้ว… และอย่ากลับมาอีก มันอันตราย˩

พวกเขาอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ฮิคารุห่างเหินจากครอบครัวของเขาเช่นกัน แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงการโดนดูถูกเหยียดหยามในขณะที่เติบโตขึ้นมา แต่แล้วเธอล่ะ นอกจากเธอจะไม่เคยได้รู้สึกถึงความรักของพ่อแม่แล้วเธอยังถูกกระทำเหมือนเป็นเครื่องมือแบบรอบคอบมากอีกด้วย

เธอไม่คิดจะใช้ชีวิตอย่างอิสระเพราะคิดว่าตัวเองเป็นแค่เครื่องมือหรอ เธอไม่อยากมีชีวิตเป็นของตัวเองรึไง

ไม่ใช่

มือของเด็กสาวที่ประสานเข้าด้วยกันนั้นสั่นเล็กน้อย

ฮิคารุเอาหน้ากากออก เธอจ้องหน้าของเขาด้วยความประหลาดใจ ภาพลักษณ์ของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยจากคืนนั้นที่เธอเห็น ตอนนั้นเขาผมบลอนด์และตาสีฟ้าแต่ตอนนี้ทั้งตาและผมของเขาเป็นสีดำทั้งคู่

Г…ฉันอยากรู้ชื่อเธอ˩ ฮิคารุพูดขณะที่จ้องมองเธออยู่

Гเป็นชื่อที่ลืมได้ง่าย ๆ น่ะ นายไม่ต้องรู้ —˩

Гฉันชื่อฮิคารุ˩

Г………˩

เธอยอมแพ้ในชีวิตหรอ ไม่เลยสักนิด

Гบอกชื่อเธอมาสิ˩

ถ้าเธอยอมแพ้ มือเธอคงไม่สั่น

ถ้าเธอยอมแพ้ เธอคงไม่อ่านนิยายผจญภัย

ถ้าเธอยอมแพ้ เธอจะไม่อึกอักที่ต้องบอกชื่อ

เธอกลัวว่าถ้าเธอบอกมาแล้ว เธอคงให้ความหวังตัวเองแบบผิด ๆ

Г…ฉันชื่อ ลาเวีย ด. มอร์กแสตด… ไม่สิ ลาเวียน่ะ แค่ลาเวีย˩

ถ้าเธอยอมแพ้แล้ว ทำไมแก้มถึงเปียกล่ะ

Гลาเวีย ฉันสาบานว่าฉันจะ — ˩

Гไม่˩ เธอพูดเสียงดังมากขึ้นจนเหมือนจะตะโกน

Гไม่ต้องพูดแล้ว ถ้านายพูดฉันก็จะมีความหวังแล้วถ้าฉันเริ่มหวังก็จะหยุดไม่ได้ ฉันโชคดีแค่ไหนแล้วที่ผู้ชายที่มัดฉันไว้ตายไปสักที ฉันคงขอมากกว่านี้ไม่ได้หรอก˩

อย่างไรก็ตามฮิคารุก็ยังพูดต่อไป

 

Гฉันสาบานว่าจะช่วยเธอให้ได้˩

น้ำตาไหลอย่างเอ่อล้นลงมาบนใบหน้าของเธอ

Гไม่ อย่าพูดนะ˩

ลาเวียเตรียมพร้อมที่จะมีชีวิตในความมืดแล้ว แต่มือที่ยื่นออกมานั้นทำให้เขื่อนในใจของเธอที่เก็บอารมณ์ทั้งหมดไว้ระเบิดออกมา

Гเธอพูดถูก ฉันฆ่าคนบริสุทธิ์ไม่ได้ดังนั้นฉันจะไม่ฆ่าใครทั้งนั้น ฉันจะช่วยให้เธอหนีโดยไม่มีการนองเลือดให้ได้และโอกาสนั้นจะเป็นตอนที่เธอถูกย้ายไปที่เมืองหลวงกับกลุ่มนักผจญภัยในอีก 3 วันนี้แหละ˩

เธอไม่ตอบและร้องไห้ต่อไป น้ำตาก็ไหลไม่หยุด ฮิคารุยื่นมือออกไปเขารู้สึกถึงบาเรียที่อยู่รอบ ๆ ห้องขังแล้วจึงกดฝ่ามือลงไป

Гพวกเขาพูดว่าฉันหยิ่งและมั่นใจในตัวเองมากเกินไป ฉันเชื่อว่าฉันสามารถทำสิ่งที่ฉันพูดออกไปได้ ฉันจะช่วยเธอแม้ว่าเธอจะอยากให้ช่วยหรือไม่ก็ตาม ฉันจะก้าวก่ายชีวิตของเธอ… ให้เหมือนกับตอนที่จู่ ๆ ฉันก็เข้ามาในชีวิตของเธอแล้วฆ่าพ่อเธอซะ… ˩

ลาเวียเดินโซเซมาหาเขา เธอกดมือทับลงบนฝ่ามือของฮิคารุในอีกด้านหนึ่งของบาเรียที่มองไม่เห็น

Гฉันเชื่อนายได้ไหม ฉันเป็นภาระที่หนักมากนะ˩

Гไม่เป็นไร˩

Гถ้านายช่วยฉัน ฉันจะให้นายทุกอย่าง˩

Гไม่เป็นไรหรอก เธอช่วยฉันก่อนนะแล้วจะให้ฉันนั่งอยู่เฉย ๆ ปล่อยให้เธอตายโดยที่ยังไม่ได้ตอบแทนอะไรเลยไม่ได้หรอก˩

 

ประตูเปิดออกแล้วอัศวินสองคนก็เข้ามา ผู้ชายคนที่นอนหลับและอีสท์

Гอา ให้ตายสิ ฉันไม่ได้คิดว่าจะเจอปัญหาแบบนี้ตอนที่มาที่นี่นะ˩

Гมันจะเป็นแบบนี้แหละถ้านายทำผิดในหน้าที่˩

Гเอาล่ะ เอาล่ะ อย่าโกรธเกินไปเลยน่า อ้ะ ท่านผู้หญิงนอนเร็วแหะ˩

ลาเวียนอนอยู่บนเตียงหันหลังให้เขา

Г………˩

Гเป็นอะไรไปน่ะอีสท์˩

Гปกติตอนนี้เธอจะอ่านหนังสือนะ˩

Гคงเหนื่อยล่ะมั้ง˩

Г…คงงั้น˩

Гนายกังวลเกินไปแล้วน่า˩

Гจะไม่ให้กังวลได้ไงล่ะ˩

สองคนนั้นไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าผู้หญิงที่กำลังนอนหันหลังให้พวกเขานั้นตื่นอยู่ เธอไม่อยากให้พวกเขาเห็นว่าดวงตาของเธอกำลังแดงก่ำจากการที่พึ่งร้องไห้มา

และพวกเขาก็ไม่เห็นเด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหลังกำลังแอบออกไปจากห้องเก็บของใต้ดินอีกด้วย

 

เวลาที่เหลืออยู่ก่อนดำเนินการหลบหนี: 3 วัน

เงินที่เหลือ: 1,390 กิแลน (+7,500+ α)