The Soul Purchasing Pirate - บทที่99:ความมุ่งมั่นของลูกผู้ชาย!

S.P.P บทที่ 99: ความมุ่งมั่นของลูกผู้ชาย!

 

“ นอกจากนี้,ยังมีเรื่องการจัดการกับโรแกนด้วย!”

 

มาถึงตรงนี้,คองได้หยุดพูดไปชั่วขณะหนึ่ง,ก่อนที่จะพูดออกมาช้าๆ

 

“ ค้นหาเขาให้เจอแล้วจับตัวเขามา,เรายังไม่สามารถยอมแพ้ในเรื่องของเขาได้”

 

“ ตั้งรางวัลนำจับของเขาใหม่เป็น 150 ล้านเบรี!”

 

สงครามในครั้งนี้สำคัญมาก,มันทำให้กองทัพเรือตระหนักถึงความแข็งแกร่งและความคุกคามจากตัวของโรแกน,ความแข็งแกร่งของเขามันผันผวนไม่สม่ำเสมอและไม่เสถียร,แต่ในเวลาเดียวกันเมื่อไหร่ก็ตามที่มันระเบิดออกมามันจะน่ากลัวยิ่งกว่าพลเรือเอกซะอีก

 

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแก้ปัญหานี้,พวกเขาคงจะปกปิดตัวตนของเขาไว้ได้อีกไม่นานดังนั้นแผนของเซนโงคุในการที่จะซ่อนตัวตนของเขาเอาไว้นั้นมันจึงไม่เป็นผล,ดังนั้นคองจึงไม่ลังเลที่จะปรับไปใช้แผนสองแทน

 

“ ความลับในเรื่องตัวตนของเขานั่นไม่สามารถรั่วไหลออกมาได้โดยพลการ,และในตอนนี้พลังของเขานั่นก็น่าจะเพิ่มขึ้นมามากแล้วแน่นอน”

 

“ อย่างที่เซนโงคุเพิ่งพูดไป,ความแข็งแกร่งของชายคนนี้ไม่แน่นอนเมื่อไหร่ที่เขาอ่อนแอนั้นจะเป็นโอกาสของเรา”

 

“ และสุดท้ายนี้,การกำจัดกบฏทั้ง 4,000 คนนั่นจะต้องถูกแก้ไขโดยเร็วที่สุด!”

 

“ เข้าใจสิ่งที่ฉันไหม,รีบไปจัดการซะ!”

 

ใบหน้าของคองนั้นดูเอาจริงเอาจังมาก,เสียงของเขานั้นดังยิ่งกว่าเสียงระฆังซะอีก

 

ทหารเรือทุกคนในที่นี้นั้นต่างก็แสดงสีหน้าจริงจังออกมาพร้อมกับคิดบางอย่างอยู่ในใจอย่างเงียบๆ

 

หลังจากนั้นการประชุมก็ได้จบลงและเหล่าทหารเรือก็ทยอยออกไปจากห้อง

 

ร่างๆหนึ่งกำลังก้าวออกไปจากห้องประชุม,เซนโงคุได้ขยับสายตาของเขามองไปที่คนๆนั้นจากนั้นเขาก็ได้เร่งฝีเท้าของเขาและเดินตามคนๆนั้นไป

 

หลังจากนั้นไม่กี่ก้าว,เขาก็เดินไปอยู่ข้างๆคนๆนั้น

 

“ การ์ป,อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องที่แกสั่งให้อาโอคิยิไปทำ”

 

เสียงของเซนโงคุนั้นเต็มไปด้วยความซีเรียส

 

“อา?,แกกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?” การ์ปตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่งุนงง

 

“ ในการต่อสู้ครั้งนี้,อาโอคิยิได้ออกไปคนเดียวบนทะเลอย่าคิดว่าฉันไม่รู้”

 

“ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือนายกำลังช่วยไอเด็กนั้นทางอ้อม”

 

“ นายเคยคิดถึงเรื่องในกงอทัพเรือบ้างไหม?”

 

น้ำเสียงของเซนโงคุนั่นเต็มไปด้วยความหนักแน่น

 

“เซนโงคุ”

 

ทันใดนั้นร่างของเซนโงคุก็ได้หยุดนิ่งไป

 

ในเวลานี้การ์ปนั่นดูแตกต่างออกไปจากที่เคยเป็น,เขาเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

 

“ เรื่องอะไรที่ฉันเคยสัญญาเอาไว้,ฉันก็จะทำมัน!”

 

“ นี่คือคำสัญญาของลูกผู้ชาย!”

 

การแสดงออกของเขานั้นดูจริงจังมาก,การ์ปได้พูดประโยคดังกล่าวกับเซนโงคุ

 

หลังจากนั้นการ์ปก็ได้หันตัวเดินจากไป

 

เซนโงคุที่ยืนอยู่ที่นั่น,เขาได้กำมือของเขาแน่นใบหน้าของเขานั้นแสดงร่องรอยของความโกรธออกมาอย่างชัดเจน

 

ถ้าสหายของเขายังทำเรื่องแบบนี้ต่อไปอีก,เขาคงจะต้องได้บ้าตายแน่ๆ!

 

เมื่อมองไปที่การ์ปร่างของเขาก็หายไปแล้ว,เซนโงคุได้กำหมัดของเขาอย่างรุนแรงและก้าวไปข้างหน้า

 

หลังจากผ่านไปสองสามก้าวเขาเห็นร่างหนึ่งที่กำลังยืนพิงกำแพงอยู่

 

“ดราก้อน?”

 

เซนโงคุได้มองไปที่เขาอย่างสงสัย

 

“ฮึๆๆ”

 

ดราก้อนได้พยักหน้าให้เขาด้วยรอยยิ้มแล้วเดินจากไป

 

ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเห็นใจของดราก้อน,เซนโงคุก็ได้เร่งฝีเท้าของเขาและเดินออกไปจากที่นั่นในทันที

 

เด็กนี้ก็มีปัญหา,เขากำลังทำบางอย่างอย่างลับๆและคิดว่าเขาจะไม่สามารถสังเกตเห็นได้จริงๆอย่างงั้นหรอ?,มันเป็นเพียงเพราะความสัมพันธ์ของเขากับการ์ปเท่านั้นมันถึงทำให้เขาไม่ได้เปิดเผยอะไรออกมา

 

“ ไอหนูผู้กล้าหาญนี้มันไม่กลัวที่จะต้องเสียหัวของมันเลยรึไง!”

 

เขาได้พึมพำออกมาแล้วคิดไปถึงสหายของเขา,แค่คิดเขาก็ปวดหัวแล้ว

 

ในฐานะพ่อและลูกชาย,พวกเขานั้นแทบไม่ต่างกันแลน,เป็นครอบครัวที่วุ่นวายจริงๆ

 

ดราก้อนที่ยืนอยู่ตรงกำแพงนั้นได้ยินบทสนทนาทั้งหมดระหว่างเซนโงคุกับการ์ป,คนอื่นอาจไม่สามารถเข้าใจในบทสนทนาของพวกเขาได้,แต่เขาสามารถรับรู้ข้อมูลที่เขาต้องการจะรู้ได้อย่างง่ายดาย

 

ในตอนนี้ทุกคนได้ออกมาจนหมดแล้ว,ดราก้อนนั้นได้กลับไปที่สำนักงานของเขาภายในเวลาไม่กี่นาที

 

เข่ได้นั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของเขาแล้วเปิดข้อมูลบนโต๊ะของเขาขึ้นมาดู

 

นี่คือหนังสือข้อมูลที่มีความหนาประมาณห้าเซนติเมตร,โดยที่ไม่มีข้อความอะไรเขียนอยู่ในนั้นเลยมันมีแค่ภาพถ่าย

 

ภาพทุกภาพนั้นเต็มไปด้วยเลือดและดูเหมือนว่าข้อมูลในนี้นั้นคือข้อมูลเกี่ยวกับความชั่วร้ายทุกรูปบนโลก,ความชั่วร้ายทั้งหมดนั้นต่างก็มารวมอยู่ในหนังสือเล่มนี้

 

ดวงตาของเขานั้นยังคงสงบและเขาก็ได้เริ่มพลิกดูรูป

 

ในหน้าแรกใบหน้าของดราก้อนนั้นยังคงสงบอยู่,แต่หลังจากนั้นไม่นานในหน้าที่สอง,หน้าที่สามจนไปถึงหน้าที่ห้าสิบและหกสิบนั้น

 

หน้าอกของเขาเริ่มกระเพื่อมขึ้นลงไปมาพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดง

 

แม้กระทั่งดวงตาของเขาก็กลายเป็นสีแดงขึ้นมา

 

มันเกิดจากความโกรธ,เมื่อได้มองดูภาพเหล่านี้ที่เต็มไปด้วยเลือดมันทำให้หัวใจของดราก้อนนั้นกำลังลุกเป็นไฟ

 

“ เผ่ามังกรฟ้า!”

 

ในที่สุดดราก้อนก็ได้กระแทกมือลงไปบนโต๊ะและหลับตาลง

 

หลังจากนั้นไม่นาน,ใบหน้าของดราก้อนก็ได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมและลมหายใจของเขาก็สงบลง

 

เขาได้ถอนหายใจยาวออกมาราวกับว่าเขาได้เอาความโกรธภายในอกออกไปจนหมดแล้ว

 

อัลบั้มนี่นั้นไม่ถูกระบุชื่อเอาไว้,มันเป็นบันทึกสิ่งชั่วร้ายทุกรูปแบบที่เผ่ามังกรฟ้ากระทำต่อพลเรือนและแม้แต่ทหารเรือ,มันช่างโหดร้ายแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่สามารถทนได้

 

เบื้องหลังภาพเหล่านี้นั้นมันคืออาชญากรรมที่ยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นมาจากรัฐบาลโลก

 

“ โลกนี้มันบ้าไปแล้ว!”

 

ดราก้อนได้พึพำออกมาอย่างแผ่วเบา

 

หลังจากผ่านไปสักพัก,นกฮูกสีดำก็ได้บินเข้ามาจากทางหน้าต่าง

 

นกฮูกนั้นได้กระพือปีกไปมาและหลังจากนั้นพริบตาเดียวมันก็ได้มาถึงดราก้อน

 

ดราก้อนนั้นได้เอื้อมมือออกไปและรับกระดาษที่อยู่ใต้กรงเล็บของนกฮูกแล้วเปิดอ่าน

 

“ ทุกอย่างพร้อมแล้ว,จัดการได้เลย”

 

จากนั้นดราก้อนก็ได้ยิ้มออกมาเล็กน้อย

 

“ เนื่องจากไม่มีใครคิดที่จะทำอะไรใหม่ๆ,งั้นฉันจะเริ่มมันเอง”

 

“โลกที่เน่าเหม็นนี่จะต้องได้รับการปรับปรุงซะใหม่!”

 

เขาได้ขยับมือขวาของเขาเล็กน้อยกระดาษนี้ก็ได้ถูกฉีกออกด้วยพลังงานที่มองไม่เห็น,ทันใดนั้นมันก็ได้แยกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน

 

เมื่อเขาได้เดินมาถึงหน้าต่าง,ดราก้อนก็ได้กางมือขวาของเขาออกแล้วปล่อยให้เศบกระดาษเหล่านั้นลอยไปตามลม

 

จากนั้นดราก้อนก็ได้หยิบหอยทากสื่อสารขึ้นมา

 

ห้าวินาทีต่อมา,หอยทากสื่อสารก็ได้ส่งเสียงขึ้นมาสี่ครั้ง

 

ดวงตาของเขาได้หดลงเล็กน้อยและดราก้อนได้ยื่นนิ้วชี้ของเขาออกไปและเคาะไปที่หอยทากสื่อสารสามครั้ง

 

จากนั้นหอยทากสื่อสารก็ได้วางสายลง

 

หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างแล้ว,ดราก้อนก็ได้ยืนขึ้นแล้วยิ้มออกมาเขาได้หันหลังกลับและเดินไปที่ข้อมูลบนโต๊ะทำงานของเขา

 

เวลาได้ล่วงลับไปพร้อมกับกระแสคลื่นทะเลที่กำลังเพิ่มขึ้น

 

ที่เซาธ์บลู,ห่างออกไปหนึ่งพันไมล์จากฐานทัพเรือเซาธ์บลูเรือไม้ธรรมดาๆลำหนึ่งกำลังแล่นอยู่บนทะเลอย่างช้าๆ

 

“ กัปตันฉันเซ็ตทุกอย่างเสร็จ,ฉันหิวจนหน้าอกไปอยู่ข้างหลังแล้ว”

 

เจสันได้กรีดร้องออกมาอย่างหิวโหย

 

“เหมียว.”

 

เจ้านายตัวน้อยก็ได้ร้องออกมาเช่นกัน