The Soul Purchasing Pirate - บทที่120:มาเป็นคนของฉันไหม!

S.P.P บทที่ 120: มาเป็นคนของฉันไหม!

 

เจสันได้ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจดาดฟ้าเรือที่แตกหักเลยแม้แต่น้อย

 

จุดประสงค์ของเขานั้นคือการทำลายมัน,และเขาก็ไม่ได้สนใจชีวิตของคนบนเรือลำนี้อยู่แล้ว

 

ในขณะที่เขาก้าวเดินนั้นดาดฟ้าเรือก็ได้แตกออก,ในตอนนี้เขาได้พุ่งไปข้างหน้าอย่างดุร้าย

 

พวกโจรสลัดนั้นได้รวบรวมความกล้ากำอาวุธในมือของพวกเขาแน่นแล้ววิ่งไปข้างหน้าต่อ

 

“ โจมตีเขา!”

 

โจรสลัดพวกนี้นั้นมีความสูงประมาณ 1.75 หรือ 1.8 เมตรถึงสองเมตร,พวกเขานั้นอยู่ห่างจากเจสันเพียงห้าเมตรเท่านั้น,พวกเขานั้นเทียบกับเจสันไม่ได้เลย

 

ถึงพวกเขาจะไม่ได้มีรูปร่างสูงใหญ่อะไรมากแต่พวกเขาก็มีจำนวนที่มาก,ซึ่งก็นับเป็นแรงกดดันที่ดีต่อเจสัน

 

เพียงไม่กี่ก้าว,เจสันก็ได้เอามือที่ใหญ่โตของไปจับโจรสลัดที่กำลังจะเหนี่ยวไกปืน,เขาได้บิดปืนแล้วจับไปหัวของโจรสลัดคนนั้นพร้อมกับเคลื่อนไหวต่อไป

 

“โอ้,พระเจ้า!”

 

ในขณะที่เขากำลังเคลื่อนไหว,เขาก็ได้ใช้โจรสลัดคนนั้นเป็นอาวุธแล้วโยนเขาไปที่โจรสลัดอีกคนหนึ่ง

 

“ เฮ,รับนะ!”

 

หลังจากผ่านไปหลายครั้ง,โจรสลัดนับสิบคนก็ได้พุ่งเข้ามาที่ข้างหน้าของเขาอีกครั้งพร้อมกับอาวุธและพยายามจะทำร้ายเจสันให้ได้

 

เจสันนั่นยังคงกลัวอาวุธในมือของศัตรู,แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแต่เขาก็ยังคงมีเลือดเนื้อ,เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหลังกลับไปก้าวหนึ่ง

 

ในตอนนี้,ได้มีดาบมากกว่าสิบเล่มได้ถูกตวัดมาที่เขา

 

ดาบนั้นเฉียบคมมาก,และในตอนนี้โจรสลัดพวกนั้นที่ถือดาบพวกนี้นั้นก็ได้เข้ามาใกล้เจสันมาก

 

พวกเขาห่างกันไม่ถึงสิบเมตรด้วยซ้ำ

 

“ ฟันเขาให้เป็นชิ้น,แล้วโยนลงไปที่ก้นทะเล!”

 

โจรสลัดคนหนึ่งได้ตะโกนขึ้นมาแล้วเร่งความเร็วของเขาขึ้น

 

ดวงตาของเจสันนั้นได้เปลี่ยนไป,เขาได้เหวี่ยงแขนของเขาออกไปแต่อีกฝ่ายนั้นเร็วกว่าและยังมีคนอีกนับสิบที่กำลังจะเข้ามาโจมตีเขา

 

ทันใดนั้นก็ได้เกิดการปะทะที่รุนแรงขึ้นมา,เจสันนั้นไม่ทำอะไรได้ได้แต่ก้าวถอยหลังกลับไป

 

“ย้าาาา!”

 

พวกโจรสลัดได้คำรามออกมา,พวกเขานั่นได้รวบรวมพละกำลังของพวกเขาและรีบวิ่งออกไปอีกครั้ง

 

“บูม!”

 

พลังนั่นระเบิดออกมา,ใบหน้าของเจสันก็ได้เปลี่ยนไปอีกครั้งพร้อมกับถอยหลังกลับไปถึงสามก้าว

 

หลังจากถอยมาสามก้าว,ใบหน้าของเจสันนั่นดูจริงจังมาก,เท้าของเขานั่นเกือบจะก้าวตกลงไปบนท้องทะเลแล้ว

 

ครึ่งแรกของเรือนั้นได้เกิดรอยรั่วขึ้นมาเพราะการโจมตีของเขา

 

“ ตัดเท้าของเขาด้วยดาบของนายแล้วเข้า!”

 

ในขณะนั้นเองโจรสลัดคนหนึ่งก็ได้ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง

 

“ชวิ้งงงง!”

 

โจรสลัดได้ตวัดดาบในมือของเขาไปที่เท้าของเจสัน

 

เจสันนั่นกลัวมากจนใบหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปเป็นสีน้ำเงิน,เขาได้ถอยหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว,เขานั้นควบคุมสมดุลร่างกายของเขาได้ไม่ดี,เขาได้ทรุดตัวลงบนท้ายเรือที่ได้สัมผัสกับผิวน้ำทะเลไปแล้ว

 

“ ชักจะแย่แล้วสิ!”

 

น้ำทะเลนั้นได้สาดกระเซ็นขึ้นมาโดนเขา,พละกำลังของเขานั่นได้หายไปอย่างรวดเร็ว

 

ด้วยความแข็งแกร่งที่เหลืออยู่เจสันได้กระโดดขึ้นมาแล้วไปที่ดาดฟ้าเรือที่อยู่ห่างออกไปแค่ไม่กี่เมตร

 

“ เรือรั่ว,รีบซ่อมมันเร็วเข้า!”

 

เมื่อโจรสลัดเห็นน้ำทะเลที่ไหลเข้า,พวกเขาก็ตกใจมากและได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

 

ทันใดนั้น,พวกโจรสลัดก็ได้รีบวิ่งไปที่ตำแหน่งที่เสียหายด้วยเครื่องมือซ่อมแซมของพวกเขาอย่างรวดเร็ว

 

โจรสลัดที่เหลือนั้นก็ยังคงจ้องมองไปที่เจสันอย่างกระวนกระวาย

 

ในขณะนี้,เสื้อผ้าของเจสันนั้นเปียกไปหมด,เพียงแค่การสัมผัสสั้นๆนั่นมันทำให้ร่างกายของเขาถึงกับอ่อนแรง,โชคดีที่ดูเหมือนว่าน้ำนั้นจะเป็นน้ำจืดแต่มันก็ยังคงสามารถลดความแข็งแกร่งของเขาได้อยู่ดี

 

“ นี่ชักอันตรายเกินไปแล้ว,ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ต่อด้วยสภาพของฉันในตอนนี้คงจะไม่ดีเท่าไหร่!”

 

น้ำทะเลนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ผู้มีพลังผลไม้ปีศาจไม่สามารถต่อต้านทานได้แม้แต่น้อย

 

เจสันนั้นได้มองไปที่น้ำอย่างระมัดระวัง,เจสันได้หันกลับมามองพวกโจรสลัดตรงหน้าเขาอีกครั้ง

 

“ ต่อไปฉันจะกำจัดพวกแกให้หมด!”

 

เขาได้งอเข่าของเขาดาดฟ้าเรือที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขานั่นก็เริ่มแตกระแหงอีกครั้ง,ด้วยพลังที่น่าหวาดกลัวของเขาเขาได้หายตัวไปอีกครั้ง

 

“วูซ!”

 

อากาศนั้นดูเหมือนกำลังถูกแยกออกจากกัน,พริบตาเดียวเขาก็ได้มาอยู่ตรงหน้าของโจรสลัดพวกนั้น

 

ด้วยดวงตาที่ไม่แยแส,ใบหน้าที่ดุร้ายและรูปร่างที่ใหญ่โต,ไม่มีใครสามารถหยุดเจสันในตอนนี้ได้

 

ด้วยคลื่นพลังขนาดใหญ่ที่มือของเขา,โจรสลัดหลายคนนั่นก็ได้ถูกส่งลอยออกไป,ซึ่งมันทำให้พวกเขาถึงกับกระอักเลือดออกมาจากปากของพวกเขา,ในขณะที่พวกเขากำลังลอยอยู่กลางอากาศนั้นร่างของพวกเขาก็ได้พุ่งเข้าไปชนกำแพงและส่งเสียง “เอี้ยด” ขึ้นมา

 

เจสันได้เดินออกมาเขาดูไม่มีความสุขเลย,แม้ว่าเขาจะสามารถจัดการกับโจรสลัดไปได้คนหลายคนในคราวเดียว

 

โจรสลัดเหล่านี้เป็นเหมือนลูกไก่เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังของเขา

 

“เขาแข็งแรงมาก!”

 

โจรสลัดที่ถือปืนยาวได้จ้องมองไปที่เจสันอย่างหวาดกลัว,นอกจากนี้เขายังลังเลที่จะยิงเจสัน

 

“ เอาเลยยิงเขาสิ,แกมัวกลัวอะไรอยู่!”

 

ในเวลานี้,หนึ่งในโจรสลัดที่นอนอยู่บนพื้นได้ตะโกนขึ้นมา

 

เมื่อได้ยินอย่างนั้นโจรสลัดคนนั้นก็ได้เหนี่ยวไกปืนออกไป

 

“บูม!”

 

เสียงปืนได้ดังขึ้น,ดวงตาของเจสันนั้นก็ได้เปลี่ยนไปเขาได้ระเบิดพลังออกมาอีกครั้ง

 

“บูม!”

 

ดาดฟ้าเรือที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขานั้นแตกเป็นเสี่ยงๆพร้อมฝุ่นผงที่ลอยไปทั่วทั้งเรือ,ในวินาทีต่อมาเขาก็ได้มาอยู่ข้างหน้าของโจรสลัดคนนั้น

 

“ ฉันไม่ชอบให้ใครเล็งปืนมาที่ฉัน!”

 

เสียงนั้นทำให้โจรสลัดคนนั้นถึงกับสั่นสะท้ายไปด้วยความหวาดกลัว

 

เขาได้จับหัวของโจรสลัดคนนั้นด้วยมืออันใหญ่โตของเขา,มันทำให้โจรสลัดคนนั้นรู้สึกว่าเขานั่นกำลังหมดสติ

 

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที,โจรสลัดคนนั้นก็ได้ตายลง

 

ในตอนนี้,โจรสลัดคนอื่นนั้นทำได้แค่กลืนน้ำลายของพวกเขา,และหายใจออกมาด้วยความกังวลใจ

 

ไม่มีใครกล้าโจมตีเพื่อที่จะฆ่าเจสัน,และก็ไม่มีใครกล้าที่จะยิงเขา

 

“จบแล้วงั้นหรอ?”

 

เจสันได้มองไปรอบๆและพบว่าไม่มีใครกล้าก้าวมาข้างหน้า

 

ทันใดนั้นประตูห้องโดยสารบนเรือก็ได้ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ

 

สายตาของทุกคนได้ถูกดึงดูดไปยังประตูที่กำลังเปิดขึ้นมาในทันที,พวกโจรสลัดนั้นดูตื่นเต้นมากและนอกจากความตื่นเต้นนั้นก็คือความตื่นตระหนก

 

เจสันได้มองไปที่พวกโจรสลัดอย่างแปลกและสงสัย

 

ประตูได้เปิดขึ้นมาอย่างช้าๆ,และสิ่งแรกที่ได้เข้ามาในสายตาของทุกคนนั้นก็คือควันบุหรี่สีขาวตามมาด้วยใบหน้าที่ดูหยาบกร้านและดุร้าย

 

ชายคนนี้นั้นสวมเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่,เขามีใบหน้าที่ดูจริงจังและสิ่งที่น่ากลัวก็คือความสูงของเขา,เขาสูงเท่าๆกับเจสันประมาณ 2 เมตรกับอีก 50 เซน

 

แต่สิ่งที่แตกต่างก็คือชายคนนี้นั้นผอมกว่าเขามาก,แต่ถึงยังงั้นเขาก็ดูแข็งแกร่งไปต่างจากเจสันเลย

 

ร่างสูงที่มีซิการ์อยู่ในปากของเขาได้เปิดประตูออกมา,หลังจากมองไปที่สถานการณ์รอบๆเขาก็ได้มองไปที่เจสันอย่างรวดเร็ว

 

“นายรู้อะไรไหม!,หลังจากที่ฉันเข้ามาในแกรนด์ไลน์ฉันรู้สึกเสียใจที่รับขยะพวกนี้มาเป็นลูกเรือ!”

 

“ตึก ตึก ตึก!”

 

เสียงรองเท้านั้นกำลังดังขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ,ชายคนนี้นั้นกำลังเดินเข้ามาข้างหน้าอย่างช้าๆ

 

เสื้อคลุมของเขานั้นกำลังพลิ้วไหวไปตามสายลมยามค่ำคืน,เขานั้นมีแรงกดดันที่ไม่เหมือนใคร

 

หลังจากเดินมาสองสามก้าว,เขาก็ได้เดินมาตรงหน้าของเจสัน

 

จากนั้นเขาก็ได้หยุดลง,ใบหน้าของเขาได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาอย่างมีเลศนัย

 

“ ฉันสนใจนายมาก,สนใจมาเป็นหนึ่งในคนของฉันไหม!”