The Soul Purchasing Pirate - บทที่ 272:งั้นไปคุยกัน!

The Soul Purchasing Pirate

 

บทที่272:งั้นไปคุยกัน!

 

S.P.P: บทที่ 272. งั้นไปคุยกัน!

 

สิ่งก่อสร้างที่เคยเรียงรายอยู่อย่างหนาแน่นทิวทัศน์ที่เคยสวยงามในตอนนี้กว่า 2 ใน 3 ของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือนั้นได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว

 

สิ่งที่ทําให้พวกเขาตกตะลึงมากที่สุดก็คือเรดไลน์ที่ขาดหายไป,เหล่าทหารเรือในที่แห่งนี้นั้นต่างก็มีใบหน้าที่หวาดกลัวราวกับว่าพวกเขาเพิ่งได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่พวกเขาไม่มีทางลืมไปตลอดชีวิต

 

สิ่งก่อสร้างมากมายถูกกลบฝังลงไปในดินและพื้นดินก็ถูกแยกออกราวกับพึ่งประสบกับแผ่นดินไหวขนาดใหญ่

 

“ชิกิแพ้งั้นหรอ!”

 

คําพูดของคล็อกโคไดล์ได้ดังเข้าไปในใจของพวกเขาทุกคนคือกล่าวถึงหัวใจของทุกคน

 

บนเรดไลน์ที่แตกหักนั้นมีร่างของคนสามคนยืนอยู่มีอยู่ร่างหนึ่งที่ทั่วทั้งร่างนั้นเต็มไปด้วยเลือดและกําลังหอบหายใจอย่างหนักเขาดูอ่อนล้ามาก กลับมามองที่อีกสองร่างแม้ว่าจะมีบาดแผลอยู่ตามร่างกายแต่มันก็ยังน้อยกว่าร่างนั้นมาก

 

สามเงาร่างนั้นคือชิกิ,เซนโงคุ และการ์ป

 

ทุกคนนั้นได้มองไปที่ทั้งสามด้วยความช็อคดูเหมือนว่าสงครามจะจบลงแล้ว

 

ชิกนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆแต่ถึงอย่างงั้นความแข็งแกร่งของเขาก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับสองผู้ยิ่งใหญ่ของกองทัพเรืออยู่ดี ในตอนนี้เขาได้สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปจนหมดสิ้นแล้ว

 

“มันจบแล้วชิกิ!”

 

การ์ปได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

 

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า,ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวฉันจะมีวันนี้”

 

เขาได้หอบหายใจพร้อมกับมองลงไปที่เหล่าลูกเรือของเขาที่กําลังถูกพวกทหารเรือจับกุม

 

“น่าสนใจ,น่าสนใจจริงๆ!”

 

“ฉันไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่”

 

“กองทัพเรือฉันขอเตือนให้แกฆ่าฉันซะเพราะถ้าพวกแกไม่ทํามันละก็ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้งอย่างแน่นอน!”

 

เสียงของเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

 

“แกไม่มีทางได้ทําแบบนั้นหรอก!เพราะหลังจากนี้แกจะต้องไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในอิมเพลดาวน์!”

 

เซนโงคุนั้นได้ก้าวเดินเข้าไปหาชิกพร้อมกับกุญแจมือหินไคโร

 

แม้ว่าจะเห็นการกระทําของเซนโงคุแต่ชิกนั้นก็ไม่ได้คิดที่ตะหลบหนีแต่อย่างใดเขาทําเพียงแค่ฉีกยิ้มและกล่าวออกมาว่า

 

“หินไคโร,ฮ่า ฮ่า”

 

“เซนโงคุ,การ์ปพวกแกจําใส่หัวของพวกแกเอาไว้ซะว่ามันไม่มีอะไรที่สามารถหยุดโจรสลัดให้ไม่ออกทะเลได้,สักวันหนึ่งฉันจะกลับมาที่ท้องทะเลนี้อีกครั้ง!”

 

แม้ว่ากําลังจะถูกจับแต่เขาก็ยังคงความหยิ่งยโสของเขาเอาไว้

 

“ส่งตัวหมอนี้ไปที่อิมเพลดาวน์ซะ!”

 

เมื่อได้ยินคําสั่งของเซนโงคุทหารเรือจํานวนหนึ่งก็ได้วิ่งเข้ามาพาตัวของชิกิออกไปในทันที

 

“ในที่สุดก็จบสักที!”

 

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า,ดูเหมือนว่าหลังจบเรื่องนี้คงจะต้องสร้างศูนย์ใหญ่ใหม่ซะแล้ว”

 

“เลิกพล่ามได้แล้วการ์ป!”

 

เซนโงคุได้กล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด

 

“ นายไม่รู้สึกดีหรือไง?, แม้ว่าพวกเราจะสูญเสียศูนย์ใหญ่ไปแต่พวกเราก็สามารถจับตัวโจรสลัดระดับตํานานอย่างชิกได้เลยนะ นี่นับว่าเป็นชัยชนะของพวกเรา,ฮ่า ฮ่า ฮ่า! 

 

การ์ปได้หัวเราะออกมาอย่างเต็มที่

 

“อย่าลืมไปว่าพวกเราเองก็พ่ายแพ้เหมือนกันแถมในตอนนี้พวกเราก็ยังไม่รู้ด้วยว่าคิซารุกับคุซันเป็นหรือตาย”

 

เซนโงคุได้กล่าวออกมาด้วยความโกรธ

 

“เฮ้อ,น่าปวดหัวจริงๆ ไอ้เด็กนั้นมันไปเอาความแข็งแกร่งขนาดนั้นมาจากไหนกัน?”

 

“แต่มันก็คงไม่แข็งแกร่งไปกว่าชิกิหรอก”

 

การ์ปได้กล่าวออกมาพร้อมกับเกาหัวเล็กน้อย

 

“มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะว่าชิกิมีประสบการณ์ที่มากกว่าเด็กนั้นมาก”

 

เซนโงคุนั้นได้เงยหน้าขึ้นไปมองพวกโรแกนที่นั่งอยู่บนน้ําเต้า

 

“ไอ้หนูลงมาคุยกันหน่อยซิ”

 

เสียงของเขานั้นไม่ได้ดังมากแต่ทุกคนในที่แห่งนี้นั้นก็สามารถได้ยินมันอย่างชัดเจนในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้มองขึ้นบนท้องฟ้า

 

“ดูเหมือนว่าโชคของพวกนายจะหมดแล้วนะ”

 

เซเฟอร์ที่อยู่ภายในน้ําเต้าได้กล่าวออกมาด้วยความดูถูก

 

หัวใจของโรแกนนั้นได้ห่อเหี่ยวไปในทันที่เขารู้ดีถึงความหมายในคําพูดของเซเฟอร์ในตอนแรกเขาคาดการณ์เอาไว้ว่าชิกน่าจะไม่พ่ายลงง่ายๆและในตอนนั้นพวกเขาก็จะสามารถจากไปได้โดยที่ไม่ต้องตกเป็นที่สนใจของพวกกองทัพเรือ

 

เขาทําตามแผนทุกอย่างอย่างรอบคอบแต่ดูเหมือนว่าในตอนนี้เขาคงจะไม่สามารถจากไปจากที่นี่อย่างง่ายๆได้แล้ว,การคํานวณนับพันไม่เท่าโชคชะตากําหนดมันเป็นแบบนี้นี่เอง

 

“ พลเรือเอกเซนโงคุ พวกเรายุ่งมากในตอนนี้เพราะงั้นคุณช่วย ปล่อยพวกเราไปได้มั้ย”

 

โรแกนได้ตะโกนลงไปเสียงดัง

 

“ไอ้หนูลงมาข้างล่างดีกว่า เรื่องที่นายก่อในครั้งนี้มันหนักมากเลยนะรู้ไหม?”

 

การ์ปได้ถอนหายใจออกมาก่อนที่ร่างของเขาจะกระพริบและหายไปจากตรงนั้น

 

ในวินาทีต่อมา,ตรงปากของน้ําเต้านิลกาลก็ได้มีร่างใหญ่ปรากฏ ขึ้นมา

 

ต้องรู้ก่อนว่าตอนนี้น้ําเต้านิลกาลนั้นอยู่เหนือพื้นเบื้องล่างถึงหนึ่งร้อนเมตรแต่ผู้ชายคนนี้กลับสามารถโผล่ขึ้นมาตรงนี้ได้แทบจะในทันที

 

“การ์ป”

 

หัวใจของโรแกนนั้นกําลังเต้นแรง

 

ด้วยพลังของระบบเขามั่นใจว่าเขาสามารถสู้หรือแม้กระทั่งเอาชนะพวกพลเรือเอกในอนาคตได้อย่างแน่นอนแต่กับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้เขาไม่มั่นใจสักนิดเดียวว่าจะสามารถทําแบบนั้นได้มั้ย

 

ชายคนนี้คือใคร?,เขาคือวีรบุรุษแห่งกองทัพเรือแม้ว่าเขาจะดูเหมือนคนแก่ธรรมดาที่รักครอบครัวแต่เขาก็ยังไม่ใช่คนที่เขาจะสามารถเอาชนะได้ในตอนนี้

 

ในโลกวันพีชการ์ปนับว่าเป็นคนที่มีระดับความแข็งแกร่งอยู่ในจุดสูงสุดของโลกวันพีชแล้ว!

 

แม้ว่าเขาจะอัญเชิญตัวตนที่อยู่ในจุดสูงสุดของโลกอื่นมาเขาก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดีว่าเขาจะสามารถเอาชนะการปได้!

 

ในตอนนี้เขามีเงินเหลืออยู่ในระบบ 600 ล้าน,แม้ว่าเขาจะสามารถอัญเชิญตัวตนที่ทรงพลังมาได้เขาก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี!

 

“อยากไปคุยกันหน่อยมั้ย? มันเกี่ยวกับนายแล้วก็…”

 

การ์ปได้กล่าวออกมาพร้อมกับมองมาที่พวกโรแกน

 

“พรรคพวกของนาย!”

 

เมื่อได้ยินคําพูดของการ์ปรูม่านตาของเขาก็ได้หดแคบลงไปในทันที

 

“กัปตัน!”

 

“ตาแก่นี่แกพูดบ้าอะไร!”

 

เมื่อเจสันและคล็อกโคไดล์ได้ยินคําพูดของการ์ปพวกเขาก็โกรธในทันที่และเตรียมตัวที่จะปลดปล่อยการโจมตีออกมา

 

แต่การ์ปนั้นก็สามารถหลบหลีกการโจมตีของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

 

“ ฉันคิดว่าเซนโงคุน่าจะมอบทางเลือกอะไรบางอย่างให้กับนาย”

 

“แต่ถ้านายไม่ยอมลงไปคุย..ฉันก็คงต้องจัดการนายซะหรือไม่ก็ส่งพรรคพวกของนายไปที่อิมเพลดาวน์”

 

6 หรือนายจะยอมเสียสละตัวเองและปล่อยให้พวกเขาจากไป”

 

การ์ปได้จ้องมองมาที่โรแกนด้วยท่าทางที่จริงจัง

 

โรแกนกําหมัดแน่นพร้อมกับจ้องมองไปที่การ์ป

 

เขากําลังรู้สึกลังเล,ความกดดันนั้นกําลังกดทับลงมาที่เขาจนหายใจไม่ออก

 

“กัปตัน,อย่าไปฟังตาแก่นี้เราจะสู้กับพวกเขา!”

 

“ พวกเราจะต้องตายไปด้วยกัน!”

 

“พวกเราจะร่วมสู้ไปกับกัปตัน!”

 

ทันใดนั้นเองเสียงของเจสัน,คล็อกโคไดล์,และเทรนซุก็ได้หลั่งไหลเข้ามาในใจของเขา

 

โรแกนได้สูดหายใจเข้าพร้อมกับมองไปที่การ์ปก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า

 

“งั้นไปคุยกัน!”