The Soul Purchasing Pirate - บทที่ 260:เขาคิดที่จะทําอะไร?

The Soul Purchasing Pirate

บทที่260:เขาคิดที่จะทําอะไร?

S.P.P: บทที่ 260: เขาคิดที่จะทําอะไร?

 

ในตอนนี้โรแกนรู้สึกประหลาดใจมากเขาไม่คิดเลยว่าสัญชาตญาณที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายของเขาจะเป็นเก็ทซึกะ เท็นโช

 

แม้ว่ามันจะไม่ใช่เก็ทซึกะ เท็นโชที่ถูกสร้างขึ้นมาจากแรงดันวิญญาณแต่พลังของมันนั้นก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไม่กว่ากันเลย ข้อเสียเพียงอย่างเดียวของมันก็คือมันใช้พลังปราณเยอะมากในการปลดปล่อยออกมาหนึ่งครั้งและด้วยปริมาณลมปราณที่เขามีอยู่ในตอนนี้มันทําให้เขาไม่สามารถปลดปล่อยมันออกมาอย่างพร่ำเพรื่อได้

 

“ฟื้ววว!”

 

เก็ทซึกะ เท็นโชสีฟ้านั้นได้กระแทกไปที่กําแพงก่อนที่มันจะพุ่งผ่านไปและเหลือทิ้งเอาไว้เพียงช่องว่างที่เกิดขึ้น

 

ในตอนนี้ประตูในทิศตะวันออกเฉียงใต้ของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือนั้นได้เปิดออกมาอย่างสมบูรณ์แล้ว

 

โรแกนได้ฉีกยิ้มออกมาก่อนที่จะหันไปมองชิกิและผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆที่อยู่ในระยะไกล ในตอนนี้เขาได้ตัดสินใจแล้ว

 

“ไม่จําเป็นต้องลังเลอีกต่อไปแล้ว,ฉันจะใช้โอกาสนี้เข้าไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีจัวส์และไปหาพวกเจสัน”

 

ดาบเจ็ดดาวนั้นได้ขยายใหญ่ขึ้นมาอย่างรวดเร็วและมาหยุดอยู่ตรงหน้าของโรแกนก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนดาบเจ็ดดาว

 

โรแกนนั้นได้ปลดปล่อยวิชาดาบราชันย์ออกมาเพื่อทําลายกําแพงที่พวกเจสันเข้าไปอย่างรวดเร็ว

 

สนามรบหลักของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ

 

ชิกิที่เผชิญหน้ากับการปและเซนโงคุนั้นได้ถูกกดดันจนต้องถอยหลังกลับไปอย่างต่อเนื่องและถูกโจมตีเข้ามาอย่างหนักจนมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา

 

คนสองคนข้างหน้าเขาคนใดคนหนึ่งเขาลําบากที่จะเผชิญหน้าคนเดียวและทั้งสองคนรวมกันมันก็ยิ่งยากที่จะจัดการ

 

“ ชิกิยอมแพ้ซะเถอะ!”

 

เซนโงคนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

 

พระพุทธรูปทองคํายักษ์ได้พุ่งเข้ามาหาชิกิและกระแทกฝ่ามือเข้าใส่ชิกิไม่ยอมหยุด

 

ส่วนการ์ปนั้นก็ได้เคลือบฮาคิเกราะไว้ที่หมัดและต่อยเข้ามาที่ชิกิจนร่างกายของเขาสันสะท้าน

 

“ ยอมแพ้ซะเถอะชิกิ!”

 

การ์ปนั้นได้กล่าวออกมาอย่างเย็นชา

 

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

 

แม้ว่าจะถูกอีกฝ่ายไล่ต้อนแต่ชิกนั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือคิดที่จะยอมแพ้เลยแม้แต่น้อย,เขานั้นได้ลอยตัวขึ้นไปบนอากาศก่อนที่จะมองลงมาที่การปและเซนโงคุและกล่าออกมาว่า

 

“ ดูเหมือนว่าไอ้หนูที่พวกแกส่งไปจะทํางานไม่สําเร็จนะ!”

 

“ มันยิ่งทําให้ฉันอยากรู้จริงๆว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนแบบไหนถึงสามารถทําให้พวกแกสูญเสียได้มากขนาดนี้”

 

ชิกินั้นได้มองไปที่ทิศตะวันออกเฉียงใต้ที่เดิมไปด้วยซากปรักหักพังและเคยเต็มไปด้วยเสียงที่ดังสนั่นไปทั่วทั้งสนามรบเพียงแต่ในตอนนี้มันได้เงียบลงไปแล้ว

 

กองทัพเรือนั้นสงบสุขมานานเกินไป เพราะฉะนั้นการที่ทหารเรือที่มีความแข็งแกร่งระดับพลเรือเอกจะพ่ายแพ้มันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

 

ชิกินั้นได้แสดงใบหน้าดูถูกออกมาอย่างชัดเจน

 

ถึงแม้เซนโงคุและการปนั้นจะรู้สึกผิดหวังแต่ใบหน้าของพวกเขานั้นไม่ได้ดูน่าเกลียดหรือข่มขืนแต่อย่างใดมันมีเพียงแค่ความเย็นชา

 

” อยากรู้งั้นหรอ? อีกไม่นานพวกนายก็จะได้ไปเจอกันแล้ว!”

 

การ์ปได้ก้าวไปข้างหน้าที่ละก้าวก่อนที่ร่างของเขาจะกระพริบหายไป

 

พื้นที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขานั้นได้ทรุดตัวลงไปในทันทีพร้อมกับปรากฏรอยแตกร้าวขึ้นมา

 

ในเวลาเดียวกันเซนโงคุก็ได้ปลดปล่อยคลื่นกระแทกออกมาเช่นกัน

 

คิซารุและคุซันนั้นนับว่ามีค่ามากสําหรับกองทัพเรือ

 

เมื่อไหร่ที่พวกเขาเกษียณไปจากกองทัพเรือคุซันและคิซารุนั้นก็จะก้าวขึ้นมามีบทบาทแทนพวกเขาและยุคสมัยของกองทัพเรือนั้นก็จะยืดยาวออกไปอีกอย่างน้อย20 หรือ 30 ปี

 

พวกเขาคืออนาคตของกองทัพเรือ,พวกเขานั้นไม่ควรมาเจอกับอะไรแบบนี้

 

ทั้งสองนั้นได้กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้แรงกดดันที่ชิกเผชิญนั้นกําลังเพิ่มขึ้นมาอย่างมากมายมหาศาล

 

รูม่านตาของเขาได้หดแคบลงก่อนที่จะรับรู้ได้ถึงสายลมและแรงกดดันที่พัดผ่านมาที่ร่างกายของเขา

 

พลังรบของทั้งสองนั้นเป็นอะไรที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

 

“ชวิ้งง!”

 

ในวินาทีต่อมาชิกก็ได้ฟาดฟันดาบทั้งสองของเขาเขาออกไปต่อต้านการโจมตีที่กําลังพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

 

“บูมม”

 

อากาศนั้นถึงกับสั่นสะเทือนอาคารที่อยู่รอบๆตัวของพวกเขาทั้งสามนั้นได้พังทลายลงไปในทันที

 

ในตอนนี้ชิกที่ถูกล้อมอยู่นั้นมีใบหน้าที่ขาวซีดพร้อมกับเลือดที่ไหลรินออกมาจากปากของเขา

 

พลังที่ถาโถมเข้ามาที่เขานั้นมันมากมายเกินไป

 

“ คลื่นกระแทก!”

 

“ ฮ้า!”

 

เซนโงคุและการ์ปที่อยู่กลางอากาศนั้นได้ปลดปล่อยการโจมตีออกมาอีกครั้ง

 

ชิกิกลิ้งเท้าแล้วตะโกนออกมาดัง ๆ

 

“ ราชสีห์คําราม!”

 

บนพื้นดินได้ปรากฏเสือขนาดใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง,มันได้พุ่งเข้าไปตะปบกรงเล็บใส่เซนโงคุและการปอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากโจมตีเสร็จชิกิก็ได้ถอยกลับในทันทีพร้อมกับปล่อยให้สิงโตของเขาสู้กับทั้งสองไป

 

เซนโงคุและการปนั้นได้พุ่งเขาไปหาสิงโตนั้นและปลดปล่อยการโจมตีออกมา

 

“ ชิกิยอมแพ้เถอะน่าต่อต้านไปก็ไร้ประโยชน์!”

 

การ์ปได้กล่าวออกมาพร้อมกับปล่อยหมัดออกมา

 

“ บูมมม!”

 

บนท้องฟ้าสิงโตยักษ์นั้นได้ถูกหมัดของการปกระแทกลงมาบนพื้นก่อนที่เซนโงคุจะปล่อยคลื่นกระแทกเข้ามาซ้ำ

 

เมื่อทั้งสองได้ทําลายสิงโตนี้เรียบร้อยแล้วพวกเขาทั้งสองก็ได้ทิ้งตัวลงมาจากบนท้องฟ้าพร้อมกับหันหน้าไปมองที่ทิศตะวันออกเฉียงใต้

 

“ เด็กนั่นกําลังจะไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกมังกรฟ้า”

 

“ เขากําลังจะไปช่วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่งของเผ่ามังกรฟ้าที่ชื่อว่าอิลยา”

 

“ ก่อนที่จะจัดการกับชิกิฉันว่าเราไปจับตัวไอ้หนูนั่นกันก่อนดีกว่า!”

 

หลังจากการปและเซนโงคุลงมาบนพื้นพวกเขาก็ได้พูดคุยกันอย่างรวดเร็ว

 

“ ดูเหมือนว่าฉันจะอดดูไอ้หนูนั้นสร้างความวุ่นวายให้กับพวกมังกรฟ้าซะแล้ว”

 

การ์ปได้กล่าวออกมาพร้อมกับเคาะจมูก

 

“ อย่ามาพูดอะไรบ้าๆนะการ์ป!”

 

เมื่อได้ยินคําพูดของการ์ปเซนโงคุก็ได้ตะโกนออกมาในทันทีก่อนที่จะมองไปตรงโรแกน

 

และในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าและจ้องมองไปที่ร่างที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้า

 

ชิกนั้นได้สูดลมหายใจเข้าก่อนที่จะมองลงไปที่สนามรบเบื้องล่างในตอนนี้สิ่งที่เขาเห็นก็คือเหล่าลูกเรือของเขาที่กําลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต,พวกเขานั้นกําลังถูกไอ้หนูลาวาเล่นงานอย่างหนักแม้ว่าเขาจะโกรธแต่เขาก็ไม่สามารถลงไปช่วยอะไรพวกเขาได้เหมือนกัน

 

“ กองทัพเรือแม้ว่าฉันจะต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง,ฉันก็จะทําให้พวกแกได้รู้ว่าท่านชิกคนนี้หน่ะยิ่งใหญ่ขนาดไหน!”

 

“ เตรียมตัวให้ดีหล่ะไอ้พวกกองทัพเรือ!”

 

เขาได้บินขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะหยุดลง

 

ชิกินั้นได้หลับตาลงพร้อมกับร่างกายที่กําลังสั่นไหว

 

” เขาคิดที่จะทําอะไร?”

 

ทันใดนั้นเองลางสังหรณ์บางอย่างก็ได้ปรากฏขึ้นมาในใจของเซนโงคุ