The Soul Purchasing Pirate - บทที่ 181: อู่ต่อเรือของทอม

 

S.P.P: บทที่ 181: อู่ต่อเรือของทอม

 

วอเตอร์เซเว่น

 

เมืองที่มีลักษณะคล้ายพีระมิดแห่งนี้นั้นมีทางน้ําอยู่นับไม่ถ้วน ทางน้ําพวกนั้นไหลจากบนลงล่าง ภูมิประเทศและวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ควบคู่ไปกับความสามารถเฉ พาะด้านของคนบนเกาะทําให้เกาะเล็กๆแห่งนี้กลายเป็นเกาะที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก

 

และเมื่อไม่นานมานี้ วอเตอร์เซเว่นนั้นก็ยิ่งมีชื่อเสียงมากยิ่งขึ้นเนื่องมาจากวีรกรรมของทอมเวิร์คเกอร์สคอมปา นี้เพราะว่าทอมนั้นคือผู้สร้างเรือโอโรแจ็คสันซึ่งเป็นเรือของ ราชาโจรสลัดโกลดีโรเจอร์

 

ในช่วงเวลานี้เรื่องราวของทอมนั้นได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเกาะ

 

ภายในอู่ต่อเรือของทอม

 

ผู้คนนั้นต่างเดินเข้าออกอู่ต่อเรือแห่งนี้อย่างไม่ขาดสายซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเฟื่องฟูของอู่ต่อเรือแห่งนี้ ภายในสํานักงานในตอนนี้มีคนหลายคนกําลังเถียงกันอยู่

 

“ คุณทอม คุณควรจะรีบหนีไปรัฐบาลโลกต้องไม่ยอม ปล่อยคุณไปแน่!”

 

น้ําเสียงของโคโคโระนั้นจริงจังมาก ดูเหมือนว่าเธอจะกําลังโมโหอยู่

 

“ คุณทอม รีบหนีไปเร็วพวกเขากําลังจะมาถึงแล้ว!” 

 

ในตอนนั้นเองชายหนุ่มสองคนก็ได้กล่าวออกมาอย่างกังวล พวกเขานั้นคือแฟรงกี้กับไอซ์เบิร์ก

 

ต่อหน้าผู้คนที่เป็นกังวลต่อตัวเขา ทอมนั้นกับนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบเขาไม่ได้ตอบสนองอะไรกลับไปดูเหมือนว่าเขากําลังคิดถึงอะไรบางอย่างอยู่

 

แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้มองไปที่พวกเขา

 

และในตอนนั้นเองทอมก็ได้พูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น

 

“ ยัง ฉันยังไปไม่ได้”

 

“ การออกแบบรถไฟเดินทะเลนั้นสําเร็จแล้วและในอีกไม่กี่วันฉันก็จะเริ่มทดสอบมัน”

 

“ มันไม่มีอะไรสําคัญไปกว่านี้อีกแล้ว!”

 

คําพูดของเขาทําให้เหล่าคนที่เป็นห่วงเขานั้นรู้สึกโกรธมาก

 

“ ไม่อาจารย์ พวกเขาจะประหารชีวิตคุณเพราะฉะนั้นคุณต้องไป!”

 

ไอเบิร์กนั้นได้ตะโกนออกมา

 

แฟรงกี้ได้กําหมัดของเขาแน่นแล้วจ้องไปที่ทอม

 

ทอมได้ยิ้มออกมา

 

ลูกศิษย์ทั้งสองคนนี้คือความภาคภูมิใจในชีวิตของเขาและ ด้วยพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาอีกไม่นานพวกเขาจะต้องเป็นนักต่อเรือที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน

 

“ ไอซ์เบิร์ก แฟรงกี้ พวกเขาอาจจะจับฉันแต่พวกเขาไม่มีทางฆ่าฉันหรอก!”

 

เขาได้พูดออกมาด้วยความมั่นใจ

 

“ อาจารย์ แต่คุณ…”

 

แฟรงกี้นั้นได้พูดออกมาอย่างกังวล

 

การสร้างเรือให้ราชาโจรสลัดนั้นไม่ใช่อาชญากรรมจริง แต่ใครจะไปรู้ว่าคนพวกนั้นจะทําอะไรบ้าง มันมีข่าวลือว่าพวกเขานั้นจะส่งคุณทอมไปที่เกาะตุลาการเพื่อพิจารณาคดี

 

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไปที่นั้นใครก็ตามที่ได้เข้าไปข้างในนั้นก็จะไม่สามารถกลับออกมาได้อีกเลย

 

“ ฉันมีแบบของรถไฟเดินทะเลอยู่ในมือของฉันแล้วตราบใดที่ฉันมีสิ่งนี้รัฐบาลโลกก็จะไม่ทําอะไรโง่ๆแบบนั้น!”

 

“จริงอยู่ที่ว่าการมีชีวิตมันย่อมดีกว่าตาย”

 

“ แต่นี่มันคือความฝันในชีวิตของฉันถ้าฉันทํามันสําเร็จ แม้จะต้องตายฉันก็ไม่เสียดาย!”

 

เขาได้พูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

 

“ แม้ว่ารัฐบาลโลกจะต้องการฆ่าฉัน ฉันก็ต้องทําสิ่งนี้ให้สําเร็จ!”

 

ด้านข้างของโคโคโระไอซ์เบิร์กและแฟรงกี้ที่ได้ยินคําพูดของทอมนั้นถึงกับสั่นพวกเขากําลังรู้สึกกลัว

 

คุณทอมนั้นเป็นทั้งเพื่อน อาจารย์ และพ่อคุณทอมนั้นคือคนที่พวกเขาเคารพรักอย่างสุดหัวใจ

 

แม้ว่าเขาจะเป็นมนุษย์เงือกแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเป็นคนที่สุดยอดอยู่ดี

 

“ ไอซ์เบิร์ก แฟรงกี้พวกนายออกไปก่อนไปฉันมีบางอย่างที่จะคุยกับโคโคโระ!”

 

ทอมได้ส่งยิ้มให้พวกเขาอีกครั้ง

 

เมื่อเห็นความสงบของอาจารย์ อารมณ์ของแฟรงกี้และ ไอซ์เบิร์กนั้นก็ได้สงบลง หลังจากที่ได้ยินคําพูดของเขาพวกเขาก็ได้ล้มเลิกความพยายามลง

 

“ ถ้ารัฐบาลโลกพาตัวฉันไปทุกอย่างที่นี่จะต้องถูกส่งมอบให้กับไอซ์เบิร์ก!”

 

เมื่ออยู่กันแค่สองคนทอมก็ได้พูดออกมาในตอนที่พูดนั้น เขาดูสงบมาก

 

“ แต่ไหนคุณบอกว่า…”

 

ในขณะที่โคโคโระกําลังพูดนั้นทอมก็ได้พูดแทรกขึ้นมา

 

“ เรื่องที่พวกเขาจะประหารฉันหรือไม่นั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครสามารถรู้ได้!”

 

ทอมได้ส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่น

 

การสร้างเรือให้กับราชาโจรสลัดนั้นอาจจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอที่รัฐบาลโลกจะฆ่าเขาแต่พวกเขาก็ไม่น่าจะทําอะไรแบบนั้น

 

รถไฟเดินทะเลซึ่งเป็นความฝันของเขานั้นมันไม่มีใครสามารถทํามันให้สําเร็จได้เพราะนอกจากทอม เวิร์คเกอร์สแล้วก็ไม่มีทางที่ใครจะสามารถทํามันได้

 

เขาเลือกความฝันมากกว่าชีวิตของเขา

 

“ คุณทอม…” ใบหน้าของโคโคโระนั้นเต็มไปด้วยความซับซ้อน

 

เธออยู่กับเขามานาน,เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอและเธอนั้นก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ามันจะมีวันนี้

 

“ นอกจากนี้ก็ยังมีเรื่องของแฟรงกี้ที่ฉันยังรู้สึกเป็นห่วง เขาเป็นคนใจร้อนฉันกลัวว่าเขาจะทําอะไรออกมาโดยไม่คิด ฝากเธอดูแลเขาด้วยหล่ะ!”

 

เขาได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆและยืนขึ้นมา

 

เขาได้เดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปที่อู่ต่อเรือที่กําลังยุ่งพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

 

“ การได้สร้างเรือให้กับราชาโจรสลัดนั่นมันเป็นสิ่งที่ฉันภาคภูมิใจ!”

 

“ การที่ฉันได้สร้างมันให้กับเขามันก็เหมือนกับการช่วยชายคนนั้นให้เข้าใกล้ความฝันของเขามากขึ้น ชายคนนั้นได้แสดงให้ฉันเห็นแล้วว่าตัวเขาสามารถทําตามความ ฝันของตัวเขาเองได้!”

 

โคโคโระนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา

 

เธอกําลังรู้สึกลังเลเธออยากจะห้ามเขาแต่ในตอนนี้เธอกลับไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไรออกไป เธอรู้สึกลังเลเพราะว่าเธอไม่มีเหตุผลใดที่จะไปหยุดเขาไม่ให้ทําตามความฝัน

 

ท้องฟ้าที่สดใสของวอเตอร์เซเว่นพร้อมกับผู้คนบนถนนที่ได้เดินกันอย่างช้าๆและสบายพวกเขานั้นดูผ่อนคลายมาก

 

ที่ท่าเรือของเกาะวอเตอร์เซเว่นในตอนนี้ได้มีชายหนุ่มสองคนกําลังเดินมาพร้อมกับใบหน้าที่เศร้าหมอง 

 

“ นี่ไอซ์เบิร์ก คุณทอมจะปลอดภัยใช่มั้ย?”

 

“ เขาคงไม่เป็นอะไรหรอก”

 

ทันใดนั้นเองแฟรงกี้ก็ได้ถามเองตอบเองพร้อมกับเตะก้อนหินลงไปในทะเล

 

ในตอนที่ก้อนหินกระทบกับผิวทะเลมันก็ได้เกิดเสียงกระเพื่อมขึ้นมามันทําให้จิตใจของเขานั้นรู้สึกสงบขึ้น

 

“แน่นอน!”

 

ไอซ์เบิร์กได้ตอบกลับไปในทันที

 

“ เฮ้ นี่นายลอกคําตอบของฉันงั้นหรอ!” แฟรงกี้ได้พูดออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ

 

“ แฟรงกี้ ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนายเพราะฉะนั้นอย่ามากวนฉัน!”

 

ทันใดนั้นไอซ์เบิร์กก็ได้เงยหน้าขึ้นมาและพูดออกมาด้วยความโมโห

 

จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าและกําลังจะเดินจากไป

 

แฟรงกี้นั้นก็รู้สึกโมโหเหมือนกันเขาได้ตอบสนองกลับไปอย่างรวดเร็ว

 

“ เฮ้ นายจะไปไหน!”

 

“ ไอคนใจร้อนไร้เหตุผล เมื่อไหร่นายจะโตซักที!”

 

ไอซ์เบิร์กนั้นได้หันหลังกลับมาและตะโกนออกมา

 

ไอซ์เบิร์กนั้นเป็นเด็กที่ใจเย็นมาโดยตลอดแต่ในตอนนี้เขากลับกําลังระเบิดออกมาราวกับถังแก๊ซ

 

“ นี่นายกําลังดุฉันงั้นหรอ?”

 

ในตอนนี้แฟรงกี้รู้สึกตกใจมาก

 

“ จริงๆแล้วฉันอยากจะทุบนายให้ยับไปเลย!”

 

ไอซ์เบิร์กนั้นไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้อีกต่อไป เขาได้ก้าวไปข้างหน้าและต่อยไปที่แฟรงกี้

 

แฟรงกี้นั้นได้ล้มลงไปที่พื้นในทันทีแต่ช่วงเวลานี้นั้นเขาได้ลืมความเจ็บปวดนั้นไปในทันที เขาได้เงยหน้าขึ้นไปมองไอซ์เบิร์ก

 

ไอซ์เบิร์กในตอนนี้ไม่เหมือนไอซ์เบิร์กที่เขารู้จัก

 

“ ไอซ์เบิร์ก เกิดอะไรขึ้นกับนายเนี่ย?”

 

เมื่อได้ยินคําพูดและท่าทางของแฟรงกี้ไอซ์เบิร์กก็ได้ตะโกนออกไปในทันที

 

“ ไอ้โง่เอ้ย!”