The Soul Purchasing Pirate - บทที่ 176: สมาชิกใหม่

 

S.P.P: บทที่ 176: สมาชิกใหม่

 

ตั้งแต่เกิดพวกเขาทั้งหกคนนั้นต่างก็ช่วยเหลือกันและกันมาตลอด แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแค่เด็กกําพร้าที่ถูกรับมาเลี้ยงแต่พวกเขาก็ไม่ได้แยกจากกัน,พวกเขานั้นมีสายสัมพันธ์ที่เหนียวแน่น

 

แม้แต่ในตอนที่เขายังอยู่กับพ่อแม่บุญธรรมพวกเขาก็ช่วยทํามาหากันอยู่ในร้านของพวกเขา แต่ในตอนที่พวกเขาโตขึ้นและได้ยินคําพูดของโรเจอร์มันทําให้พวกเขาอยากออกไปตามหาสมบัติที่เขาพูดถึงและในที่สุดในตอนที่พวกเขาอายุสิบเจ็ดพวกเขาก็ได้ตัดสินใจออกทะเลเพราะว่าพ่อแม่บุญธรรมของพวกเขานั้นได้ตายลงจากโรคร้าย

 

ในเวลานั้นพวกเขานั้นได้ยินข่าวเกี่ยวกับกลุ่มโจรสลัดของคล็อกโคไดล์แล้วพวกเขาก็ได้ไปขอเข้าร่วมในทันที

 

คล็อกโคไดล์นั้นเป็นกัปตันที่เข้มงวดมากแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ดูแลลูกเรือได้ดีมากเช่นกัน,พวกเขานั้นรู้สึกชื่นชมกัปตันของพวกเขาอยู่อย่างลับๆในใจ แต่ในวันนั้นเองทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

 

กัปตันที่แข็งแกร่งของพวกเขานั้นพ่ายแพ้และถูกบังคับให้ไปเข้าร่วมกับอีกกลุ่มและด้วยเหตุนี้เองกลุ่มโจรสลัดที่มีอนาคตของพวกเขาก็ได้ล่มสลายในทันที, สมาชิกทั้งหมดนั้นต่างก็รู้สึกสับสนและไม่รู้ว่าควรจะทําอะไรต่อไปดี

 

จนกระทั่งในที่สุดพวกเขาก็ได้ตัดสินใจที่จะรออยู่ที่ท่าเรือ

 

พวกเขานั้นคือคนที่มีความหลงใหลและเชื่อมั่นในความฝันของพวกเขาเอง,เพราะฉะนั้นมันไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้

 

มันเป็นการตัดสินใจที่ทําให้พวกเขามีโอกาสได้กระโดดเข้ามาในชีวิตใหม่นี้

 

พวกเขาได้พบกับกัปตันคนใหม่และได้พบกับคล็อกโคไดล์ที่เปลี่ยนไป

 

เขาแตกต่างจากที่เคยเป็นในอดีต,เขากลายเป็นคนที่สุขุมและมีจิตใจที่ดี

 

แถมยังมีเจสัน,เขาคุยเล่นกับพวกเขาทุกวันเขามักจะหัวเราะไปกับพวกเขาเสมอและในบางครั้งเขาก็มักจะโชว์ความแข็งแกร่งของเขาให้พวกเขาดู,นอกจากนี้แล้วก็ยังมีเทรนซุที่ชอบตกปลาโดยใช้ปืนของเขาและคุยเล่นกับพวกอยู่ตลอดหรือแม้แต่อดีตกัปตันของพวกเขาคล็อกโคไดล์เขามักจะยิ้มให้กับพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง

 

กลุ่มๆนี้นั้นมันให้ความรู้สึกราวกับบ้าน

 

“เฮ้,พวกนายหน่ะ!”

 

เจสันได้มองไปที่เหล่าลูกเรือฝึกหัดและพูดออกมาว่า

 

“ ตั้งใจฝึกหล่ะและในอนาคตฉันจะสอนทักษะที่แข็งแกร่งกว่าให้พวกนาย!”

 

ในตอนนั้นเอง,คล็อกโคไดล์ก็ได้จุดซิการ์ของเขาและเดินเข้ามาหาพวกเขา

เล็อกโคไดล์!”

 

ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้มองมาที่เขา

 

“ เจสันนายนี่สุดยอดไปเลยนะ ฉันละยอมรับในตัวของนายจริงๆ”

 

คล็อกโคไดล์ได้พยักหน้า

 

“ เฮ้ แล้วฉันล่ะ!”

 

เทรนซุที่กําลังนั่งสมาธิอยู่นั้นจู่ๆก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาที่ประตูพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

 

เหล่าลูกเรือฝึกหัดนั้นรู้สึกตื่นเต้นมากและพวกเขาได้ตะโกนออกมาว่า “ลูกพี่เทรนซุ!”

 

“ เฮ้, พวกนายแก่กว่าฉันดังนั้นพวกนายต้องเรียกฉันว่าน้องชายเทรนซุ!”

 

เทรนซุได้พูดออกมาอย่างทําอะไรไม่ถูก

 

“ ฮ่า ฮ่าเก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง!”

 

เจสันได้หัวเราะออกมา

 

“ ผู้นําหนุ่ม,ฮ่า ฮ่า!”

 

คล็อกโคไดล์ก็ได้หัวเราะออกมาเช่นกัน

 

ประโยคนี้ทําให้ทั้งหกรู้สึกตื่นเต้นมาก

 

“ ฮ่า ฮ่า,ฉันเห็นด้วยกับนาย!”

 

เจสันก็ได้หัวเราะออกมาอีกครั้ง

 

“ ดูเหมือนว่าพวกนายจะลืมฉันไปแล้วงั้นสินะ!”

 

ในตอนนั้นเองเสียงของโรแกนก็ได้ดังขึ้นมา

 

เขาได้จ้องมองไปที่เหล่าลูกเรือฝึกหัดอย่างจริงจัง

 

“ พวกนายอาจไม่รู้ว่าเรากําลังทําอะไรกันอยู่ในเวลานี้

 

โรแกนได้สูดลมหายใจเข้าพร้อมกับการแสดงออกที่จริงจัง

 

“ ฉันขอบอกพวกนายก่อนเลยว่ามันอันตรายมากเพราะว่าพวกเราจะไปสู้กับพวกมังกรฟ้า!”

 

หลังจากได้ยินอย่างนั้นทั้งหกต่างก็สูดหายใจเข้าไปอย่างหนัก

 

“อะ-อะไรนะ?”

 

พวกเขาหันมามองหน้ากันในพริบตานั้นเองพวกเขาก็ได้มองไปที่โรแกนและพูดออกมาว่า

 

“ กัปตัน,เราตัดสินใจแล้วที่จะสู้ไปพร้อมกับคุณแม้ว่าเราจะต้องสู้กับโลกทั้งใบเราก็ไม่กลัว”

 

“ ใช่,พวกเรานะไม่รู้สึกกลัวเลยซักนิด!”

 

“ ใช่กัปตัน,เราจะไปกับคุณด้วย!”

 

“ สิ่งสุดท้ายที่พวกเราจะคิดถึงคือความกลัว,ได้โปรดพาพวกเราไปกับคุณ!”

 

เหล่าลูกเรือฝึกหัดต่างก็ร้องตะโกนออกมา

 

ความมุ่งมั่นของพวกเขานั้นทําให้โรแกนรู้สึกตกใจ,เขาได้แสดงรอยยิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้า

 

“ จากนี้ไปพวกนายคือพรรคพวกของฉัน!”

 

ในตอนนี้พวกเขารู้สึกดีใจมาก

 

ทั้งหกนั้นกําลังรู้สึกตื่นเต้น, พวกเขาได้สวมกอดกันอย่างมีความสุข

 

“ เจสัน,ไปเอาสาเกมา!”

 

“ เทรนซุเตรียมตัวให้พร้อมเรากําลังจะมีปาร์ตี้ต้อนรับสมาชิกใหม่ในกลุ่มของพวกเรา!”

 

โรแกนได้ตะโกนออกมา

 

“รับทราบ!”

 

ในไม่ช้าเสียงก็ได้ดังขึ้นมา,ในตอนนี้บนเรือนั้นกําลังเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข

 

โบการ์ดที่อยู่ตรงหางเสือนั้นเขารู้สึกสงสัยมากว่าเกิดอะไรขึ้นบนเรือ

 

“ พวกเขามีปัญหาอะไรกันรึป่าว? ถึงได้ตะโกนกันเสียงดังขนาดนี้!”

 

โดยไม่คํานึงถึงความคิดของโบการ์ด,โรแกนและลูกเรือของเขานั้นกําลังจัดโต๊ะพร้อมกับเครื่องดื่มอย่างรวดเร็ว

 

“ วันนี้พวกเรามีคนอยู่เยอะเพราะฉะนั้นมากินหม้อไฟกันเถอะ!”

 

โรแกนได้พูดออกมาพร้อมกับหัวเราะ

 

” หม้อไฟ?”

 

ทุกคนนั้นต่างก็รู้สึกสงสัย, หลังจากนั้นไม่นานโรแกนก็ได้เดินเข้าไปในครัว

 

“ มังกรคชสารหนึ่ง,สอง,และสามเข้ามาช่วยฉันหน่อย!”

 

หลังจากนั้นไม่นานทั้งสี่ก็ได้ยกอาหารมาที่โต๊ะ

 

หลังจากนั้นไม่นานทั้งโต๊ะนั้นก็เต็มไปด้วยอาหาร,บนโต๊ะนั้นมีอาหารอยู่หลากหลายประเภท

และในที่สุดในตอนที่อาหารจานสุดท้ายถูกวางลงตรงกลางโต๊ะนั้นโรแกนก็ได้นั่งลง

 

หลังจากที่ได้เอาอาหารเข้าปากนั้นแววตาของทุกคนนั้นต่างก็เปล่งประกายขึ้นมาอร่อย!”

 

เสียงของเจสันนั้นดังยิ่งใครเพื่อน

 

“ เฮ้โบการ์ดมากินด้วยกันสิ!”

 

โรแกนได้เรียกโบการ์ดให้มากินด้วยกัน

 

“ กัปตัน,เขาเป็นศัตรูกับพวกเราไม่ใช่หรอ?”

 

หนึ่งในมังกรคชสารได้ถามออกมาอย่างสงสัย

 

“เพี้ยะ!”

 

มังกรคชสารอีกคนนั้นก็ได้ตบไปที่หัวของเพื่อนเขาแล้วพูดออกมาว่า

 

“ ทําไมนายต้องไปตั้งข้อสงสัยด้วยในเมื่อกัปตันกําลังพูดอยู่นายก็อย่าไปขัดจังหวะเขา!”

โรแกนได้หัวเราะแล้วส่ายหัว “ เขาเป็นทั้งศัตรูและเพื่อน,แล้วก็มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยใครบอกว่าศัตรูนั้นไม่สามารถกลายมาเป็นเพื่อนกันได้เ”

 

“ ในสงครามนั้นพวกเราทั้งสองฝ่ายต่างก็ต้องการกันและกัน แล้วทําไมเราถึงไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้ล่ะ,พวกเราควรจะดื่มด้วยกันอย่างมีความสุขและร้องเพลงไปด้วยกัน”

 

“ เราทุกคนนั้นต่างก็ต้องการมิตรภาพ!”

 

เมื่อได้ฟังคําพูดของเขาแววตาของทุกคนนั้นก็เปล่งประกายขึ้นมา

 

“ใช่แล้ว!”

 

มังกรคชสาร 4 ได้ตะโกนออกมา

 

หลังจากนั้นโบการ์ดก็ได้เดินมานั่งลงที่โต๊ะพร้อมกับใบหน้าที่ซับซ้อน

 

คําพูดของโรแกนนั้นมันทําให้เขารู้สึกประหลาดใจมาก

 

ศัตรูและเพื่อนทั้งสองคํานั้นคือคําที่มีความหมายตรงข้ามกัน,แต่ชายคนนี้กลับมองความขัดแย้งนั่นเป็นสิ่งที่สามารถเข้ากันได้