[ได้แล้วค่ะนายหญิง…{ยื่นกระดาษให้}]

[{รับมา}…ขอบใจมาก]

ห้องสีขาวที่เต็มไปด้วยเอกสารเต็มไปหมด ห้องกว้างขนาดนี้กลับมีแค่คนทำงานแค่ 2 คน

[ไหนคนแรกเอามาดูหน่อยซิ…{หยิบกระดาษขึ้นมา}…เอ็มม่า ก็อดวิน อายุ 25 ปี สังกัด กองทัพรัสเซีย ไม่มีครอบครัวและญาติ สถานะ KIA] เสียชีวิตในการปฏิบัติหน้าที่

เธอได้มองดูแผ่นกระดาษแป๊บนึงและได้วางลงในที่ใส่เอกสาร…

[คนต่อไป…{หยิบกระดาษขึ้นมา}…วิสซาเรียน มาร์ค อายุ 26 ปี สังกัดเดียวกัน ไม่มีครอบครัวและญาติ สถานะ KIA]

[…{หยิบกระดาษขึ้นมา}…ฮาเมส โรดริเกซ สังกัดตำรวจเม็กซิโก อายุ 20 ปี มีครอบครัวและญาติ สถานะ KIA]

…และหลังจากนั้นเธอก็ได้หยิบเช็คเรื่อยๆ จนเจอชื่อหนึ่ง

[…{หยิบกระดาษขึ้นมา}…แฟนทอม ฟอร์ซ]

เธอเงียบไปสักพักนึง เธอก็ค่อยๆ ยิ้มออกมายังถูกใจ…หลังจากนั้นเธอก็เรียกเลขาของตัวเอง…

[G มานี่หน่อย…{กวักมือเรียก}]

หลังจากที่เจ้านายของเธอเรียกเธอก็พุ่งมาหาด้วยความรวดเร็ว…

[มีอะไรเหรอคะ….]

[…{ชี้}…ขอคนที่สังกัดอยู่หน่วยนี้ให้หน่อยเร็วเข้า…]

[…รับทราบค่ะ]

หลังจากที่ G ได้รับคำสั่งเธอก็หายไป…ไม่กี่วิต่อมาเธอก็กลับมาโผล่ต่อหน้าเจ้านายของเธออีกครั้ง

[…{วางลงอย่างเบามือ}…ได้แล้วค่ะมีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ…]

[…ไม่มีแล้วเธอกลับทำงานต่อได้]

หลังจากนั้น G เธอก็ได้หายไป เธอก็ได้ลุกขึ้นและได้หายตัวพร้อมกับเธอเอกสารบางอย่างไปด้วย…

…

[หัวฉันเจ็บเป็นบ้าเลย…{หันซ้ายหันขวา}…แล้วที่นี่มันที่ไหนเนี่ย แล้วทำไมเสียงของฉันแหลมจัง]

ผู้หญิงคนหนึ่งผมลอนตาฟ้าอายุประมาณ 20 ถึง 25 ใส่แค่เสื้อกับกางเกง ได้ค่อยๆลุกขึ้นจากโซฟา…

[…แล้วที่นี่มันที่ไหนเนี่ย มืดชิบเป๋ง…{ได้ลองจับไปที่เอวตัวเอง}…แล้วปืนกับไฟฉายของฉันไปไหนเนี่ย]

…ก็ค่อยๆ เดินออกจากห้องอย่างหวาดระแวง

[สภาพด้านในเหมือนโรงเก็บเครื่องบินเลย…เท้าก็เจ็บไม่คิดจะใส่รองเท้าให้หน่อยหรือไง]

เธอค่อยๆ เดินไปละทางบ่นไปด้วย…จนไปเจอกับห้องนึง

[นี่มันภาษาอะไรเนี่ย…อีกแล้วเจ็บหัวอีก]

เธอก็ได้ชะงักไปสักแป๊บนึงแล้วก็กลับมาตั้งหลักได้อีกครั้ง…

[ห้องคลังอาวุธ…เข้าไปหน่อยก็แล้วกัน]

เธอค่อยไปก่อนอย่างช้าๆ และเข้าไปอย่างระมัดระวัง

[ไหนดูซิ มีอะไรบ้าง…]

ระหว่างที่เธอกำลังสำรวจห้องก็เจอกับบางสิ่งบางอย่าง…

[เดี๋ยวก่อนนะ…นี่มันชุดเกราะรองเท้าแล้วก็ปืน M45A1 ของฉัน เจ๋ง…จะว่าไปทำไมชุดเกราะมันเล็กลงหรือเปล่า…ช่างมันใส่ไปก่อนแล้วกัน…{สวมใส่ ชุดเกราะรองเท้าและซองปืน}…]

[พวกบ้านี่มันโง่แค่ไหนเนี่ยจับคนไว้แถมไม่มีคนเฝ้า ห้องคลังอาวุธก็ไม่ได้ล็อคอีก…แต่อย่างน้อยก็เหลือกระสุนให้กูวะ]

เธอเช็คสภาพปืนของตัวเองและค่อยๆ ย่องออกไป…หลังจากที่เธอออกจากห้องไม่กี่วิก็ได้มีคน 5 คนพร้อมอาวุธเข้ามาในโกดัง…เธอที่เห็นแบบนั้นก็ได้รีบหากำบัง

[…เกือบไปแล้วคราวนี้อะไรอีก…{ชะโงกหัวออกไปดู}…]

สิ่งที่เธอเห็นก็คือผู้ชาย 5 คนถือปืน AK-74 และไฟลอย ลอย เดี๋ยวนั่นอะไรอ่ะ…

[ไปเปิดไฟให้หน่อยดิ…]

[…ครับๆ]

ได้มีชายคนหนึ่งตะโกนบอกเพื่อนของตัวเองทั้ง 4 คนก็เริ่มกระจายกำลังออกค้นหาอะไรบางอย่าง…

[พวกมันกลับมาแล้วหรอ มีอยู่ 2 แม็กแล้วก็มีดเล่ม 1 เป็นไงเป็นกันวะ…]

เธอค่อยๆ ย่องออกไปอย่างช้าๆ…เข้าไปด้านหลังชายที่กำลังเดินไปเปิดไฟ

[สวิตช์ไฟอยู่ไหน…อ๋อนี่ไงเจ–]

ชายที่กำลังจะเปิดไฟพูดไม่ทันเสร็จเขาก็ได้โดนกระสุนขนาด .45 เข้ากลางหลังหัวลงไปนอนกองกับพื้นทันที แต่ทันทีที่เธอยิงก็ได้มีห่ากระสุนวิ่งเข้ามาหาเธอ

[เกือบไปแล้ว…]

[…บอกมาซะดีๆ ใครอ่ะ]

[…มาดูสิอาจจะเป็นแม่มึงก็ได้]

พวกมันยิงมาสักชุดสองชุดแต่ก็ไม่โดนตัวของเธอเลย…

[…{ระหว่างที่ยิงอยู่นั้นปืนก็คาบปลอก}…ชิบหายละ…{แก้ปืนคาบปลอก}…โอเคมาเลย]

ครึ่งชั่วโมงต่อมา…เธอคนเดิมก็ค่อยๆ เดินออกมาจากโกดังพร้อมกับหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด เธอเห็นรถตู้จอดอยู่คันนึงก็เลยเดินไปเช็คก็พบกับเด็กผู้หญิง 8 คนนอนสลบอยู่ เธอแบบนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรก็ได้เดินไปล้างหน้ากลับมาขึ้นรถแล้วขับออกไป

…