THE OBLIVIOUS PRINCE : เจ้าชายผู้ลืมเลือน - ตอนที่ 13 บดขยี้เหล่ามอนเตอร์
ในเช้าของวันถัดมา
” ท่านเเฮมเชลคะ “
” ทำไมงั้นหรอ “
” อยู่ๆคริสตัลก็ใช้งานไม่ได้ค่ะ เหมือนมันจะพังไปเเล้ว “
” มันจะพังได้ยังไงกันล่ะ “
” ก็มีคนมาสมัครเป็นนักผจญภัยปกติเเต่จู่ๆภายในคริสตัลมันก็เเตกออกมาค่ะ “
” มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ” เเฮมเชลนั้นได้คิดอย่างสงสัย
” หรือว่า ! ”
” ค่ามานาของเรย์นั้นอยู่ที่เท่าไหร่นะ ” ธาตุไร้สีระดับ 1 คะ ….
เขาได้อึ้งไปซักพักเพราะเหมือนตอนนี้เขาได้รู้เเล้วว่าค่าพลังของเรย์ไม่ใช่ 1 เเต่มันมากกว่านั้นจนคริสตัลนั้นรับไม่ไหว
” มา..นา..ระดับ 10 งั้นหรอ เเละธาตุไร้สี ” เขาตกใจจนเเทบช็อค
” ข้าต้องกุมความลับนี้เอาไว้ไม่งั้นคงได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นในประวัติศาตร์เเน่นอน ”
” เรย์ เจ้าเป็นใครกันเเน่ “
” เหมือนจะอยู่ทางนั้นนะ ” เรย์เเละราเฟียได้เดินตามป้ายไปเรื่อยๆตอนนี้เขานั้นมาอยู่ที่ หน้าสำนักงานกิลด์เเล้ว
” พึ่มม ” เรย์ได้เปิดประตูเเละเดินตรงไปยังไปยังบอร์ดเควสของนักผจญภัย
” เจ้านั่นนี่นาคนที่ไม่กี่วันก่อนที่ได้ซัดพวกนักผจญภัยที่ชอบหาเรื่องคนซะน่วมเลย ” ทุกคนในที่นั่นต่างพุ่งเป้าไปยังเรย์
” อึดอัดเเหะ ข้าไม่ชอบเวลาที่มีคนมองมาเลย ” เรย์ได้พูดเเละไม่สนใจ
” สนใจรับเควสไหนหรอคะ ” หญิงสาวคนหนึ่งได้เดินมาถามเรย์
” ขอเป็นเควสนี้ นี้ ละก็นี้ ” เรย์ได้ดึงกระดาษเควสออกมา 4 เควสในทีเดียว
” เอ่อ..ทั้งหมดนี่เลยหรอคะ เเละเป็นเควสที่ยากที่สุดของ D เเละเเต่ละเควสนั้นยากเกินกว่าที่จะจัดการเเล้วขนาดนักผจญภัยระดับ C ยังยอมเเพ้ ” หญิงสาวได้พูดออกมาพร้อมด้วยสีหน้าที่กังวล
” ข้ารับทั้งหมดนี่เลย ”
” …ถ้าเควสล้มเหลวจะถูกชดเฉยต่อเควสนะคะ ” เรย์ได้พยักหน้าจากนั้นเธอได้ยืนยันเควสทั้งหมด
” หืมม ดูเหมือน เควสเเรกจะเป็น กำจัดก็อบลิน 100 ตัว ฮอร์บก็อบลิน20ตัว ออร์ค 10 ตัว เเละ โทรลล์ 5ตัว ตามลำดับ
” ก็อบลิน ฮอรบ์ก็อบลินเเละออร์คนั้นอยู่บริเวณพื้นที่ที่ใกล้เคียงกัน อยู่ในถ้ำ เเละบริเวณหุบเขา คงเป็นโทรลล์ที่สินะ รายละเอียดของ เควสบอกไว้เเบบนั้น
เรย์เเละราเฟียได้เดินทางออกมาจากเมืองเเละมุ่งตรงไปยังรังของเหล่าก็อบลินก่อนเป็นอันดับเเรก
” ราเฟียเจ้าพอจะรู้จุดที่พวกมันอยู่กันเป็นกลุ่มรึป่าว ” ตอนนี้เเผนที่ของเรย์นั้นได้ฉีกขาดออกไปบางส่วนจึงไม่เห็นพื้นที่ต่างๆได้หมด
” เอิ่มดูเหมือน จะต้องตรงไปยังทิศเหนือของเมืองเฮสเทียจุดนั้นจะเป็นที่อยู่ของพวกก็อบลินเเละออร์ค “
” ราเฟียขึ้นหลังข้าดูเหมือนพวกเราจะต้องไปไวกว่านี้หน่อย ” เรย์ได้พูดพร้อมกับให้ราเฟียขี่หลัง
” จับเเน่นๆนะราเฟีย “
” สายลมนำพา ไวดุจสายลม! ” เรย์ได้ร่ายเวทย์เขาได้เหยียบเท้าลงพื้นอยากรุนเเรง เเล้วพุ่งออกไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว ใบหญ้าได้ปลิวสบัด เขาใช้สมาธิเเละการหมุนเวียนมานาเเละการหายใจอย่างเป็นจังหวะ
” เหมือนเราต้องตรงไป 20 ไมล์นะกว่าจะถึงที่รังของพวกมันเขาได้วิ่งออกไปด้วยความเร็วสูง
พื้นที่รอบๆเขานั้นเป็นพื้นที่โล่งเเละทางซ้ายของเขานั้นเป็นทะเลที่กว้างใหญ่จนสุดสายตา เเละทางหน้าของเขาที่เป็นป่าเเละภูเขา
อีกไม่กี่ชั่วครู่ต่อมา
” ฟึ่ม ” ดูเหมือนตอนนี้จะมาถึงเเล้ว
” ข้างหน้าของเขาเป็นป่าขนาดใหญ่เเละมีภูเขาที่สูงชัน เขาได้มองไปทางขวาเขาเห็นถึงรอยเลือดของใครบางคน
” รอยเลือดของมนุษย์ เเถมเป็นรอยเลือดที่ใหม่อยู่ ” เรย์ได้พูดพร้อมกับวิ่งตรงเข้าไปในป่า
” ช่วยข้าด้วยยย!! เสียงของนักผจญภัยกลุ่มหนึ่งที่ได้ร้องขอความช่วยเหลือ
” พุ่มมม!! ” เสียงของเรย์ที่กระโจนขึ้นด้านบนสูง เขาเห็นชายคนหนึ่งกำลังหนีจากเหล่า ฮอร์บก็อบลินอีกหลายสิบตัว ชายอีก 2 คนนั้นได้ตายไปเเล้วร่างกายของเขานั้นถูกไม้ยักษ์ของ ฮอร์บก็อบลิน นั้นบดขยี้ทั้งตัวเเละหัวจนอวัยวะเเละเลือดกระจายออกเต็มพื้น
” อึกก! ” ราเฟียที่ตามมานั้น เธอเเทบจะอาเจียน
” ราเฟียไปหลบอยู่ข้างนอกเเละอย่ามองมา “
” ฟึ่มมมม!! ” เรย์ได้พุ่งออกไปอย่างเร็วสูง ฮอร์บก็อบลิน กำลังง้างไม้ยักษ์เเละจะฟาดลงที่ตัวของนักผจญภัยคนนั้น
” ครึ้มมม ” เรย์ได้ผลักชายคนนั้นกระเด็นออกไปไกล
” หนีไปซะ! ”
” อาราเชีย! ” เเสงสว่างได้เจิดจ้าออกมา สีผมสีเงินของเขากลายเป็นผมที่มีออร่าสีขาวสว่างไสว เเละตาสีฟ้าที่มีนัยน์ตามังกร
” เเสงสว่างจงกลายเป็นอาวุธให้ข้า ” ทันใดนั้นเเสงต่างหลอมรวมเป็นกริชคู่ที่เฉียบคมเเละเเสนงดงาม บนมือของเขา เขาได้โฟกัสเเละตั้งสมาธิของเขาการควบคุมพลังเเละการหมุนเวียนเขาไม่พยายามจะใช้พลังนี้เกินลิมิตเขาต้องรีบฆ่าพวกมันให้ได้
” ข้าไม่มีเวลาเล่นด้วยมากหรอกนะ ”
” ฟุ่มมม! ” เรย์ได้พุ่งออกข้างหน้าไปเเล้ววิ่งด้วยความไวสูง
” ข้าจะทำให้พวกเเกตายอย่างไม่ทรมาณเอง ” หลังจากสิ้นสุดเสียงของเรย์ใบมีดของเรย์ก็ได้ตัดทุกส่วนของร่างกายฮอร์บก็อบลินขาดสบั้น
” ฉึกก!! ฉึกก!! ฉึกก!! ฉึกก!! ” เรย์ได้ฟาดฟันกริชของเขาอย่างบ้าคลั่งคมดาบเลือดได้ไหลพุ่งกระจายตัวของเขานั้นเลอะไปด้วยเลือดสีเขียวเข้มของพวกฮอร์บก็อบลิน
” เอื้ยกก!! เจ้าพวกมนุษย์!! ” เสียงฮอร์บก็อบลินที่ร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง
” คมดาบเเห่งเเสง!! ” คมดาบสีขาวของเขาที่ได้ฟาดออกไปร่างกายฮอร์บก็อบลินจนขาดเป็นชิ้นๆอวัยวะภายในได้พุ่งกระเซ็นออกคนละทิศคนละทางเลือดได้ไหลนองพื้นไปทั่ว
” จะหนีไปไหน ” เสียงที่เลือดเย็นของเขาได้พูดออกมาพร้อมกับจับหัวของฮอร์บก็อบลินเเล้วทุบลงพื้นด้วยความเเรงหัวของฮอร์บก็อบลินนั้นเเตกละเอียดด้วยเเรงของเขา
กลิ่นของเลือดเเละซากศพก็อบลิน เลือดเเละอวัยวะของฮอร์บก็อบลินได้เลอะตัวเขาไปหมด
จากนั้นเรย์เเละราเฟียได้เดินตรงเข้าไปยังถ้ำของก๊อบลินเเละออร์ค
ตอนนี้เขาได้มาอยู่ในถ้ำนี้เเล้ว กลิ่นเหม็นเน่าของซากศพนักผจญภัยที่ได้ตายที่นี้มีมากไม่ถ้วน โครงกระดูกที่ระเนระนาดเต็มพื้น เรย์ได้เดินเข้าไปอย่างช้า กลิ่นอับชื้นเเละเสียงหยดน้ำภายในถ้ำบรรยากาศที่น่ากลัว
” เเสงสว่าง ” เรย์ได้ร่ายเวทย์เเสงเพื่อให้เเสงสว่าง ตอนนี้เขาได้เห็นก็อบลินนับร้อยเเละออร์คเต็มถ้ำ เขาต้องรีบจัดการมันให้มันตอนที่มันไม่ทันตั้งตัว
” อาราเชีย ” เเสงสว่างได้ปกคลุมเส้นผมของเขาได้กลายเป็นสีเงินสว่างอีกครั้ง
” เเสงสว่างจงกลายเป็นอาวุธให้ข้า ”
” ชั่วพริบตา! ” เขาร่ายเวทย์อย่างรวดเร็วตอนนี้เขาอยู่ท่ามกลางเหล่าหมู่ก็อบลินนับร้อยเเละออร์คหลายสิบตัว
” มรสุมคมดาบ ” เขาร่ายเวทย์เเละปล่อยคลื้นดาบออกมาทั่วทิศทางเหล่าก็อบลินที่อยู่ใกล้กับเขาร่างกายของพวกมันถูกฉีกกระชาก
” ฉึกก! ฉึกก! ฉึกก! ฉึกก! ฉึกก! “
ด้วยคมดาบเขาวิ่งเข้าไปเเละฟาดฟันเหล่าก็อบลินตายทีละตัวอย่างรวดเร็วภายในไม่กี่วินาทีเหล่าก็อบลินได้ตายลงทั้งหมดเลือดนั้นได้ไหลท่วมขาของเขา
” อั้คคคค!! เจ้ามนุษย์บังอาจ!” เสียงของออร์คที่ได้โมโหอย่างรุนเเรงมันฟาดฟันดาบยักษ์อยากรุนเเรงเเละได้ฟาดฟันดาบยักษ์ไปที่เรย์ เพื่อหวังบดขยี้เขาให้เละเป็นชิ้นๆ
เเต่เรย์นั้นใช้ฟุตเวิร์คในการหลบได้อย่างง่ายดาย
” ฟุ่บ ” เขาได้กระโดดใส่ไม้ยักษ์ที่ออร์คนั้นกำลังถือเขาได้กระโดดขึ้นบนหัวของมันเเละได้ขว้างกริชออกไปใส่ตาออร์คอีกตัว เขาได้ง้างกำปั้นของเขาขึ้น
” ปั้มมมมม!! ” เสียงของกำปั้นของเรย์ที่ได้ชกเข้าไปที่หลังคอของออร์คอย่างรุนเเรง ออร์คตัวนั้นทรุดลงกับพื้นเรย์ได้วาปไปยังมีดที่ปักอยู่ตรงตาของออร์คภายในเสี้ยววิ เขาฉีกกระชากใบมีดออกจากกันจะสมองของออร์คนั้นขาดออกจากกัน
” อั้คคคค!! เจ้า! ปีศาจ!” ออร์คได้พูดออกมาอย่างตะกักตะกัก
สายตาสีฟ้าเเละนัยน์ตามังกรของเขานั้นทำให้พวกออร์คนั้นกลัวกันหัวหด เขาได้บดขยี้เเละสังหารออร์คภายในนั้นทั้งหมดภายใน ไม่กี่นาที
เศษซากเเละศพของออร์คได้ตายไปทั่วบริเวณหัวที่ถูกตัดขาดเเละลำตัวเต็มไปด้วยรอยใบมีด เลือดที่ได้ไหลนองถ้ำ
เรย์ได้เดินออกมา ชุดเกราะของเขานั้นเลอะไปด้วยเลือดอีกเช่นเคย หากเขาได้เริ่มสังหารเเล้วล่ะก็เขานั้นจะกลายเป็นคนละคนอย่างสิ้นเชิง สายตาของเรย์นั้นน่ากลัวเขาไม่ปราณีคู่ต่อสู้เลยสักนิดเเม้ว่าพวกมันจะเเข็งเเกร่งหรืออ่อนเเอก็ตาม เขานั้นได้เก็บหูเเละอวัยวะที่ขายได้เพื่อนำไปขาย
” ตอนนี้เหลือเเค่ พวกโทรลล์ เรย์เเละราเฟียได้เดินทางกันต่อ อีก ประมาณ 10 ไมล์
อีกไม่กี่ชั่วครู่ต่อมา
เขาก็ได้มาถึงรังของพวกโทรลล์ ที่นี่เป็นพื้นที่บริเวณหุบเขา บรรยากาศที่วังเวงเเละสายลมอันเย็นยะเยือกได้พัดผ่าน สภาพอากาศนั้นมืดครึ่มเเละน่ากลัวเป็นอย่างมากเสียงร้องของมนุษย์ได้ร้องออกมาอย่างหวยหวน
เขาเห็นเหล่าโทรลล์ที่ตัวใหญ่ยักษ์กำลังสวาปาม มนุษย์อยู่อย่างช้าๆ
เรย์ได้ปลดปล่อยพลังของอาราเชียอีกครั้ง เหมือนตอนนี้การควบคุมพลังของเขาเริ่มดีขึ้นเขาปลดปล่อยออร่าเขาเเละร่ายเวทย์เสริมพลัง เรย์ไม่รอช้าเขาได้ใช้พลังของอาราเชียเเล้วได้พุ่งเข้าไปในทันที
” คมดาบเเห่งการสังหาร ” เขาได้เเทงกริชทั้งสองออกไปข้างหน้าใส่ตาทั้งสองของพวกมัน
” โฮกกกก!! พวกมนุษย์ต้องถูกสังหาร! ”
” ตุ้ม ตุ้ม ตุ้ม ตุ้ม ” โทรลล์นั้นได้เริ่มบ้าคลั่งหลังจากโดนการโจมตีของเขา มันกระทืบเท้าอย่างรุนเเรงเสียงได้สนั่นไปทั่วบริเวณตาของพวกมันเเดงก่ำเเสดงถึงความโกรธจัดของพวกมัน
เเต่เรย์นั้นไม่ได้กังวลเลยสักนิด สายตาเเละนัยน์ตาของเขานั้นกลับมองกลับไปยังพวกโทรลล์เขาโฟกัสพลังไปยังใบมีดเเละเพิ่มพลังการทำลายของการโจมตีให้มากที่สุด พลังของเเหวนที่เขาได้ซื้อมานั้นช่วยเขาได้ในประมาณนึงเเต่ ในตอนนี้เขาเริ่มจะได้รับผลกระทบของพลังเเล้วเขาเลยอยากที่จะจบให้ไวที่สุด พลังนี้นั้นกินมานาของเขาอย่างมหาศาล
เขาพุ่งออกไปข้างหน้าเเล้ววิ่งสลับทิศทางเพื่อพิ่ม Movement อย่างรวดเร็วเเละเขาได้ใช้กริชนั้นเฉียดเฉือนอย่างรวดเร็วเเละรุนเเรงตัดเอ็นข้อเท้าของเหล่าโทรลล์ทุกตัวขาดสบั้นภายในไม่กี่วินาที พวกโทรลล์ได้ล้มลงเเละเรย์กระได้กระโดดขึ้นใบบนตัวของพวกมันพร้อมกับฟาดฟันคมดาบเเละฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆเศษเนื้อของเเละเลือดของโทลล์ได้กระจัดกระจายไปทั่ว เขานั้นเหมือนปีศาจที่จุติลงมาเเละไล่สังหารพวกมันจนสิ้น ไม่มีมีคำว่าปราณีหรือเมตตาเเม้เเต่เล็กน้อย สายตาของเขาเป็นสิ่งบ่งบอกที่ดีที่สุด
เรย์ได้เดินออกมาอยากช้าๆในตอนนี้นั้นถุงที่เขาได้พกมามีเศษซากเเละชิ้นส่วนของพวกก็อบลินออร์คเเละโทรลล์ที่สามารถขายได้ทั้งหมด
” กลับกันเถอะราเฟีย ” เรย์ได้พูดออกมาขณะที่เลือดของมอนเตอร์นั้นเต็มตัวของเขา
” จงชำระล้าง ” ราเฟียได้ใช้เวทย์น้ำในการชำระล้างร่างกายของเรย์
” เจ้าใช้เวทย์ได้ด้วยหรอ “เรย์ถามด้วยความสงสัย เธอได้พยักหน้าเธอนั้นใช้เวทย์ไม่เก่งเลยไม่อยากที่จะใช้ซักเท่าไหร่
” เจ้าใช้มันปกป้องคนที่เจ้าอยากปกป้องเเค่นี้ก็เพียงพอเเล้ว ” เรย์ได้พูดพร้อมกับยิ้มให้ราเฟียอย่างเบาๆ
” อื้อ!! ”
เรย์เเละราเฟียได้มาถึงเมืองเขาได้เดินตรงไปยังสำนักงานกิลด์
เรย์ได้เปิดประตูเข้าไปตอนนี้นั้นมีนักผจญภัยอยู่จำนวนมากพวกเขาได้ดูเรย์เเละราเฟียที่กำลังลากอะไรบางอย่างที่เต็มไปด้วยเลือด
” เจ้าพวกนั้นไปทำอะไรมาถึงได้มีอะไรบางอย่างเต็มไปหมดเเบบนั้น “
เรย์ได้เดินตรงไปที่เเผนกพนักงาน
” ถ้าทำเควสไม่สำเร็จจะถูกปรับเป็นเท่าตัวของเควสนะคะ ” เธอพูดพร้อมกับได้ถอนหายใจออกมาอย่างหมดหวัง
” เเค่นี้พอมั้ย “
” พึ่บ! ” เรย์ได้พูดพร้อมกับยกถุงใหญ่ใบหนึ่งที่เต็มไปด้วยเลือดอันหนึ่งขึ้นมา หญิงสาวได้ตกใจเเละช็อคเพราะในนั้นมีหูของก็อบลินฮอร์บก็อบลิน ออร์ค เเละโทรลล์ เป็นจำนวนมาก เธอได้รีบเเจ้งผู้จัดการกิลด์ลงมา
สวัสดีข้าเป็นผู้จัดการกิลด์ ชื่อ คริมเเบนเนอร์ เจ้าได้ทำเควสระดับ E ที่ยากที่สุดทั้ง 4 เเล้วกำจัดพวกมันทั้งหมดในทีเดียวสินะ เรย์ไม่พูดมากพร้อมกับเทชิ้นส่วนเหล่านั้นระเนระนาดเต็มพื้น ผู้จัดการกิลด์ตกใจเพราะเขานั้นพึ่งเป็นนักผจญภัยเเรงค์ E เเละสามารถทำเเบบนี้ได้ยังไง
เเต่เรย์นั้นไม่ได้สนใจเเรงค์นักผจญภัยนั่นอยู่เเล้วในตอนนี้เขาต้องหาเงินเเละรีบหาข้อมูลของพ่อค้าทาสคนนั้นให้ไวที่สุด เรย์ได้รับเงินทั้งหมดมา 2000 เรเดี่ยมในทีเดียวตอนนี้เขานั้นมีเงินพอไปซักระยะเเล้ว
” เหมือนจะต้องไปหาช่างตีเหล็กคนนั้นอีกเเล้วสินะ ” หลังจากที่เขาได้เดินออกไปจู่ๆก็มีบางอย่างโชวขึ้นมากลางเมือง