” โครงสร้างร่างกายทุกส่วน รวมเข้าหากันเป็นจุดศูนย์กลางอย่างสมบูรณ์เเบบ “

เรย์พูดสิ่งที่ตัวเองมองเห็นพร้อมกับมองตัวอักษรข้อความที่สลักไว้รอบๆ ของภาพนั้น

 

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่อนเเอเเต่ทรงปัญญาเเละพัฒนาการมาอย่างเรื่อยๆ ผ่านการวิวัฒนาการทางด้าน ความคิด สติปัญญา เเละ สิ่งต่างๆ ทำให้มนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เเข็งเเกร่งจากการเรียนรู้ จนสามารถเรียนรู้ ศาสตร์ที่ซับซ้อนออกมาผ่านการคิดค้นเเละสรรค์สร้างด้วย

ร่างกายในทุกส่วนโดยใช้สมองที่เป็นกลไกหลักในการควบคุมสิ่งต่างๆ เเละหัวใจที่เป็นกลไกหล่อเลี้ยงร่างกายให้คงอยู่ มนุษย์พัฒนาสิ่งต่างๆ ออกมาได้อย่างมหัศจรรย์ ศาสตร์เเห่งเวทมนตร์ ศาสตร์เเห่งออร่า เเละสิ่งศาสตร์ต่างๆ ที่ไม่อาจรู้

 

” ร่างกายงั้นหรอ “

เรย์พูดพร้อมกับคิดบางอย่างออก

เรย์ได้หลับตาเเละสัมผัสถึงมานาของตัวเอง

” มานามันไม่ได้ถูกปิดกั้นโดยสมบูรณ์เเต่ถูกสกัดเอาไว้ด้วยบางอย่าง “

” ภาพสลักนั่นคือคำใบ้บางอย่างในการเปิดประตู “

 

เรย์พูดพร้อมกับค่อยๆ เดินไปหน้าประตูอย่างใกล้ๆ

ประตูที่ใหญ่นับสิบเมตรเเละโครงสร้างของประตูที่มีเส้นต่างๆ เหมือนกับเส้นเลือดใหญ่ที่คล้ายคลึงกับเส้นเลือดรอบๆ หัวใจมนุษย์ที่เลื้อยไปทั่วเเละมีจุดจบของเส้นต่างๆ อยู่บริเวณใจกลางของประตู เเละ อักษรทั้ง 5 จุดรอบประตูที่รวมเป็นประโยคบางอย่าง

 

” ประตูเเห่งเทรทีเรีย “

 

” เทรทีเรีย งั้นหรอ.. “

เรย์รู้สึกสงสัยถึงที่มาของตัวอักษรเเละชื่อที่เเปลกประหลาด

” เอาเถอะ คิดไปตอนนี้ก็ไม่ได้อะไร “

เรย์เดินเข้าไปใกล้ประตูพร้อมใช้มือเเตะบริเวณประตูเเต่ที่เเปลกคือประตูนั้นเหมือนเป็นประตูที่มีการต่อต้านมานาอยู่เล็กน้อย

 

” ไม่ลองก็คงไม่รู้ “

 

 

เรย์ค่อยๆ ส่งเเรงไปยังบริเวณขาหน้าเเละใช้เเขนในการผลักประตูไปข้างหน้าอย่างสุดเเรงพร้อมกับใช้ร่างกายทุกส่วนในการขับเคลื่อนเเรงไปยังข้างหน้าสุดความสามารถ

” ครืดดด “

เรย์ผลักประตูสุดเเรงเเต่ผลที่ได้คือตัวของถูกผลักออกเเทนที่จะเป็นประตู

 

” ..ประตูมันไม่ขยับเเม้เเต่นิดเดียว “

 

เเม้ว่าเรย์จะใช้เเรงทั้งหมดเเล้วก็ตามประตูยักษ์ก็ไม่มีทีท่าที่จะเปิดออกเลยสักนิด

เรย์พยายามคิดวิธีที่จะเปิดประตูเเต่ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปิดด้วยเเรงกายภาพล้วนๆ

เรย์พยายามเคลื่อนย้ายมานาเเบบปกติก็ไม่สามารถทำได้ เมื่อใดที่เรย์ได้ค่อยๆ เคลื่อนย้ายมานาจากหัวใจมานาของเรย์ก็สลายหายไปในทันที

” มานามันใช้งานได้เเต่วิธีการใช้มันไม่ถูกงั้นหรอ “

เหมือนในตอนนี้นั้นเรย์พยายามทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้น มานาของเรย์ที่เคลื่อนออกมาจากจุดศูนย์กลางนั้นเป็นมานาที่เคลื่อนที่ออกอย่างธรรมดาเลยถูกสลายออกโดยง่าย

 

ในการปลดปล่อยพลังเวทย์หรือการใช้เวทมนตร์ผู้ใช้จะเคลื่อนย้ายมานาด้วยร่างกายจากหัวใจไปยังเเขนเเละเเสดงผลด้วยคำร่ายหรือจิตนาการหรือการใช้เวทย์ตามศาสตร์เเห่งเวทย์ในด้านต่างๆ ถ้าเปรียบเทียบ นั้น มนุษย์จะค่อยๆ เคลื่อนย้ายมานาจากจุดกลาง เหมือนกับน้ำในเเอ่งน้ำขนาดใหญ่ที่ค่อยๆ ไหลไปตามร่องน้ำเล็กๆ ผ่านการเคลื่อนที่หรือเคลื่อนย้ายมานา

เเต่ในตอนนี้นั้น มานาที่เคลื่อนที่ออกมาก็ถูกอะไรบางอย่างมากันร่องของมานาเอาไว้เพื่อไม่ให้ออกไปเเละสลายมานาทิ้งออกไป

 

” ข้าต้องทำยังไงถึงจะใช้มานาได้ “

 

เรย์นั้นรู้ว่าประตูนั้นไม่สามารถเปิดได้ด้วยเเรงกายภาพอย่างเเน่นอนเเละมันต้องมีวิธีเปิดเเละคำใบ้ที่อยู่บนผนังด้านบนที่บ่งบอกอะไรบางอย่าง

” รูปภาพนั้นคือศาสตร์เเห่งการใช้เวทมนตร์ “

 

เรย์ได้สังเกตกระบวนการต่างๆ ในการเชื่อมโยงจุดต่างๆ เข้าด้วยกัน

 

” เเต่ทำไมถึงไม่สามารถใช้มานาได้ “

” หรือมันจะมีวิธีการใช้ของมัน “

 

เรย์ได้ครุ่นคิดพร้อมกับนั่งลงกลางภาพจิตกรรมฝาผนังนั่น

เรย์จ้องมองภาพบนฝาผนังซ้ำเเล้วซ้ำอีกเเละสังเกตให้ทั่วบริเวณเเผ่นจิตกรรมฝาผนังรอบตัวรูปภาพของโครงสร้างมนุษย์มีบางอย่างที่เหมือนกันเเหล่งพลังต่างๆ ที่มอบพลังให้เเก่มนุษย์

 

” ต้นกำเนิดพลัง “

 

นั่นคือนิยามของเหล่าต้นกำเนิดพลังเเละ ภายในตัวเราก็คือต้นกำเนิดนั่นก็คือมานา

ในโลกใบนี้นั้นผู้ที่ใช้เวทมนตร์ได้นั้นถือเป็นเรื่องปกติ เเต่ทว่าการใช้เวทมนตร์ของเเต่ละคนนั้นจะเหมือนๆ กันคือการหยิบยืมพลังจากธรรมชาติ

ในการใช้ชีวิตปกติหรือเเม้กระทั่งต่อสู้ก็นำเวทมนตร์มาประยุกต์ใช้เเละการต่อสู้ระยะประชิดต่างๆ ทำให้มนุษย์เป็นเผ่าพันธ์ที่เเข็งเเกร่งขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ ทศวรรษ

” การหมุนเวียนพลังเวทย์เเละการขับเคลื่อนพลังเวทย์ “

” ข้าต้องหมุนเวียนพลังเวทย์ในร่างกายให้ถูกวิธี “

เรย์พูดพร้อมกับจ้องมองภาพจิตกรรมฝาผนังนั้นซ้ำๆ มองทุกส่วนของร่างกายจุดหมุนเวียนเเละจุดรวมเเห่งต้นกำเนิด

เรย์ค่อยๆ หลับตาเพื่อสัมผัสถึงมานาเเละค่อยๆ หมุนเวียนพลังในร่างกายอย่างช้าๆ อย่างถี่ถ้วน

 

” เจ้าต้องสัมผัสถึงมานาสิเรย์ ค่อยๆ กำหนดการรับรู้ทั้ง 5 ในการสัมผัสถึงเเหล่งมานารอบตัวของเจ้า นึกถึงต้นกำเนิดของพลังของเจ้า “

เสียงของเฮมีเทสเเละเรื่องราวของเธอนั้นค่อยๆ เเล่นเข้ามาในหัวของเรย์

 

” เฮมีเทส “

 

เรย์ได้สถบคำพูดออกมา

 

” ข้าจะตามหาเจ้าไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ไหน “

 

เรย์นั้นได้ให้คำมั่นสัญญาไว้ว่าตนเองนั้นจะตามหาเฮมีเทสให้พบอีกครั้ง

 

” เเต่ก่อนอื่นข้าจะตามหา เฮเชล ฮาเรนเทีย “

 

” เเละสังหารมันซะ “

 

เรย์นั้นรู้ว่าเจ้าเฮเชลฮาเรนเทียนั้นได้กุมความลับบางอย่างเกี่ยวกับตัวเขาเอาไว้ เหตุการณ์ในอดีตเเละความทรงจำตอนที่เรย์เกิดนั้นสูญหายไป อีกทั้งเหตุการณ์โศกนาฏกรรมครั้งยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้น

ในขณะที่เรย์คิดไปพลางๆ เรย์ก็เริ่มเข้าสู่ขั้นตอนการหมุนเวียนมานาอีกครั้ง เรย์ค่อยๆ จินตนาการถึงตัวของเขาเอง ร่างกายทุกส่วน กระดูก

เส้นเลือด อวัยวะ กล้ามเนื้อ เเละจุดหล่อเลี้ยงทั่วร่างกายนับเเสนที่ต่อกันอย่างเป็นระบบ

ในปกติของการใช้มานากลายเป็นพลังเวทย์ที่ปลดปล่อยออกมาจะใช้วิธีการ หยิบยืมพลังจากภายนอกหรือธรรมชาติโดยใช้มานาในตัวเองในการขับเคลื่อน ถ้าพูดอย่างเข้าใจง่าย

พลังรอบตัวจากธรรมชาติคือ พลังดิบ ที่อยู่รอบตัวเรา เเละมานาภายในตัวเราคือพลังที่ถูกคัดกรองเเละสะสมจากพลังดิบ ผ่านการ ดูดซับ ซึมซับ หยิบยืม หรือวิธีอื่นๆ จน ก่อเกิดเป็นพลังมานาภายในตัวเอง ซึ่งมานานั้นสามารถ ขยายบ่อมานาได้อย่างไม่มี่ที่สิ้นสุดตามความสามารถพรสวรรค์ของผู้ใช้ จนสามารถกลับกลายเป็น มหาจอมเวทย์ หรือ นักปราชญ์ ผู้ที่มีความสามารถด้านเวทมนตร์ระดับสูง

เรย์นั้นยังสงสัยถึงสถานที่ที่เรย์อยู่ตรงนี้ว่าใครนั้นเป็นผู้สร้าง เเละสร้างมาเพื่ออะไร กับหลักการทางเวทย์มนตร์ที่เหมือนเป็นเเบบทดสอบผู้ที่เข้ามา

 

” คิดไปก็ไม่ได้อะไร “

 

ในขณะที่เรย์พูด ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ก็เริ่มทำงาน การมองเห็น การดมกลิ่น การได้ยิน การสัมผัส รสสัมผัส

มองเห็นภายในตัวเอง เเละกลิ่นของเเหล่งพลังมานาหรือธาตุต่างๆ การได้ยินเสียงจากต้นกำเนิด สายน้ำลำธาร การสัมผัสที่สัมผัสถึงสิ่งภายในตัวเเละรอบตัว เเละรสสัมผัสที่สัมผัสถึงรสชาติ เเม้ในสัมผัสรสชาตินั้นจะไม่สำคัญมากเเต่ก็เป็นกระบวนการที่ช่วยในประสาทสัมผัสทั้งหมด

 

” มันไม่ง่ายเลย “

 

เเม้ว่าเรย์จะเคยทำมาเเล้วเเต่การทำอย่างช้าๆ อย่างละเอียดอ่อนนั้นก็ยังยากอยู่ดี

เรย์ค่อยๆ การสัมผัส สัมผัสถึงเเหล่งมานาภายในตัวเอง

 

” อีกนิด อีกเเค่นิดเดียว.. “

 

เรย์สัมผัสเเละใช้การมองเห็นโฟกัสเข้าไปภายในจุดภายในสุดของมานาของตัวเอง ภายในเบื้องหน้าในจิตใจเรย์ค่อยๆ มองเห็นเเหล่งมานาเเละต้นกำเนิดพลังภายในร่างกายของตัวเอง

” ฟิ้วว “

เสียงของสายลมที่ค่อยๆ ดังเเว่วขึ้น ดังขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ ภาพร่างของต้นไม้ใหญ่เเละต้นกำเนิดพลังค่อยๆ ชัดเจนมากขึ้น มากขึ้นอีก

เเละค่อยๆ ปรากฎทุกสิ่งออกมาจนเห็นต้นไม้เขียวขจีที่สูงใหญ่ที่ตั้งเด่นสง่าท่ามกลางความว่างเปล่าที่มืดมิดรอบๆ ตัวของเรย์

 

” ดูสิใครมากันเอ่ย ” เสียงพูดเล็กบางอย่างได้ดังขึ้นมาจากต้นไม้ที่สูงใหญ่

” เสียงนี้มัน “

” วาเนสซ่างั้นหรอ ” เรย์พูดพร้อมกับหันหน้าไปมองต้นไม้ใหญ่นั้น

 

” ฮือ เจ้ายังไม่เปลี่ยนไปเลยนะ “

” เรย์ “

 

หลังสิ้นสุดเสียง สายลมจากทั่วทิศทางจากความมืดมิดรอบตัวก็มีเเสงสีเขียวเเละความเย็นของลมที่พัดพามาอย่างถาถมทั่วบริเวณ ปรากฎเป็นภาพของ หญิงสาวผมสีขาวดวงตาสีเขียวสดใสเเละหูที่ยาวเเหลม เเละใส่เสื้อผ้าเป็นชุดเดรสยาวสี เขียวขจี ที่ดูงดงามเหมือนกับราชีนีเเห่งธรรมชาติ

” เจ้า “

” คือวาเนสซ่างั้นหรอ “

เรย์เอียงคอถามด้วยความสงสัยงุนงง

” ….. “

” เรย์ เจ้านี่มันน.. “

วาเนสซ่าหน้าเหวี่ยงที่เรย์นั้นไม่เชื่อว่าตนเป็นวาเนสซ่า

” เอาเถอะ เเต่ว่าเจ้าหนะไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลยนะเรย์ “

 

เสียงของวาเนสซ่าที่พูดออกมาด้วยความเป็นห่วงที่มีความรู้สึกสบายใจอยู่ภายใน

 

” ในตอนที่ข้าเจอเจ้าก็คงเป็นเมื่อ 2 ปีที่เเล้วงั้นสินะ “

วาเนสซ่าพูดพร้อมมือไขว้ข้างหลังเดินไปมาพร้อมกับหมุนตัวไปมาอย่างสดใส

” เจ้าดูไม่ต่างจากตอนนั้นเลยนะเรย์ “

” ยังเป็นเด็กหนุ่มที่ดูเเข็งเเกร่งเเละมุ่งมั่นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน “

” ข้าละชอบจุดนี้ของเจ้าจริงๆ “

 

” ข้าก็ดีใจที่ได้เจอเจ้าอีกครั้ง “

” ว่าเเต่ วาเนสซ่า เจ้าอยู่ภายในตัวข้ามาตลอดเลยงั้นหรอ “

 

” ใช่เเล้วล่ะ ในตอนที่เจ้าเจอกับข้าเเละทำพันธสัญญากับข้าก็เมื่อ 2 ปีก่อนเเต่ตอนนั้นข้าเป็นภูติที่อยู่ในอีกโลกนึงต่างหากละ

ในโลกของเจ้านั้นมีผู้ที่ทำพันธสัญญาก็จริงเเต่ที่ภูตินั้นปรากฎตัวขึ้นมาได้ก็เกิดจาก การเชื่อมต่อหรือเชื่อมโยงของโลกทั้งสองเเละเจ้าเป็นผู้ที่เรียกข้ามาจากโลกเเห่งนั้น “

” เเต่เจ้าหนะรู้มั้ยว่ามีเพียงเเค่ไม่กี่คนที่สามารถอัญเชิญภูติเเละทำพันธสัญญาได้ “

 

” ทั้งที่เจ้าพูดเเบบนั้นเเล้วทำไมเจ้าถึงยอมทำพันธสัญญากับข้าละ “

” …… ” วาเนสซ่าได้ชะงักไปชั่วคราว

” ข้าเห็นถึงพรสวรรค์ในตัวเจ้าเเละบางอย่างภายในตัวเจ้า “

” ที่เหมือนกับข้า “

เสียงของวาเนสซ่าได้พูดออกมาอย่างเบาๆ

” ในตอนเเรกนั้นข้าเเค่จะทำพันธสัญญาเเค่ให้เจ้าสามารถหยิบยืมพลังได้เเค่บางส่วนหรือบางอย่างเเต่ทว่า ข้าตัดสินใจที่จะติดตามดูเจ้าอยู่ข้างในตัวเจ้าเอง “

 

” ในตัวข้าอย่างงั้นหรอ… “

” ใช่เเล้วล่ะ “

” เจ้าไม่สงสัยเลยงั้นหรอว่าทำไม เจ้าถึงสามารถใช้เวทมนตร์ได้โดยไม่ต้องเขียนอักขระหรือบทร่ายยาว “

” เจ้าทำเพียงเเค่ดึงพลังมานาออกมาเป็นพลังเวทย์เเละใช้คำร่ายสั้นๆ ในการสำเเดงออกมาซึ่งวิธีนั้นเหมือนกับบางอย่าง.. “

” ออร่างั้นหรอ “

” ใช่เเล้วล่ะ “

เรย์เริ่มเข้าใจเหตุผลถึงการใช้เวทมนตร์ของเรย์ว่าทำไมถึงเป็นเเบบนั้น

” ข้าจะสอนการร่ายเวทมนตร์เเบบปกติ เเละ เเบบเวทเเห่งภูติให้เจ้าก็เเล้วกัน “

 

” การใช้เวทมนตร์เเบบปกตินั้นผู้ใช้จะหยืบยืมพลังจากธรรมชาติหรือก็คือพลังดิบที่ ผ่านการซึมซับ ดูดซับเข้ามา ภายในตัวเเละปลดปล่อยมันออกมาโดยการใช้การเคลื่อนย้ายมานาเเละสำเเดงพลังออกมาผ่านการร่าย “

หลังสิ้นสุดคำพูด วาเนสซ่าก็ก้าวเท้าออกมาข้างหน้าพร้อมกับ ยื่นเเขนออกไปข้างหน้า

” เวทย์มนตร์เเห่งสายลมพัดพาที่โหมกระหน่ำ จงสำเเดงฤทธิ์เดช “

ในขณะที่วาเนสซ่านั้นร่ายเวทย์ วงเเหวนเวทย์ก็ค่อยๆ วาดเเละปรากฎขึ้นมาอย่างช้าๆ เเละรอบๆ วงเเหวนก็มีคำอักขระที่ค่อยๆ ประทับลงไป

” มรสุมโหมกระหน่ำ “

” ..! “

 

สิ้นสุดคำพูดสายลมก็ได้พุ่งออกจากวงเเหวนอักขระออกไปเป็นมรสมลมที่พุ่งกระหน่ำออกไปข้างหน้าอย่างรุนเเรง

 

” นี่เเหละคือเวทมนตร์ที่มนุษย์ปกตินั้นใช้กัน เเต่ความสามารถของผู้ใช้เเต่ละคนนั้นขึ้นอยู่กับระดับพลังมานาเเละความเข้าใจในศาสตร์ของเวทมนตร์ที่ซับซ้อน เเละไม่เพียงเเค่ซับซ้อนเเต่ต้องมีจินตนาการเเละสติสัมปชัญญะเเละระดับของผู้ใช้เวทย์ที่เเตกต่างกัน “

 

” ไหนเจ้าลองเเสดงเวทย์มนตร์ของเจ้าให้ข้าดูหน่อยสิ ว่าตลอด 2 ปีที่ผ่านมาเจ้าพัฒนาไปถึงขั้นไหน “

วาเนสซ่าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเอาจริง

 

เรย์ได้เงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะเเสดงเวทมนตร์ให้วาเนสซ่านั้นเห็น

 

เวทย์มนตร์เเห่งสายลม ระดับ 2

 

” สายลมโหมกระหน่ำ “

 

เรย์ยกกริชขึ้นมาพร้อมกับฟาดฟันออกไปยังวาเนสซ่าเเต่สายลมนั้นก็เเตกสลายหายไปอย่างง่ายดาย

” เจ้าใช้คำร่ายของเทคนิคออร่างั้นหรอ “

” ใช่เเล้วล่ะ.. “

 

เรย์นั้นใช้วิธีการร่ายเเบบออร่าจากเฮมีเทสผู้ที่เป็นผู้สอน เเต่ออร่านั้นมีขั้นของการใช้พลังหากจะใช้เเบบร่ายได้นั้นต้องบรรลุศาสตร์ของออร่าทั้ง 4 ขั้นในขั้นต้นเสียก่อน ก่อนที่จะเเปลงออร่าให้มาเป็นรูปเเบบการร่าย เหมือนกับนักสู้สายออร่า

 

” เเล้วทำไมเฮมีเทสถึงไม่บอกข้าว่าข้านั้นไม่ได้ใช้ทั้งเวทมนตร์อักขระหรือออร่า เเต่เป็นเวทย์เเห่งภูติกัน “

เรย์คิดสงสัยภายในจิตใจของตัวเอง

 

” เจ้านี่นะเรย์ ไม่พัฒนาความสามารถทางด้านเวทมนตร์เลย “

 

” ทั้งๆ ที่ภายในตัวเจ้านั้นเเหล่งมานาอันมหาศาลเเละธาตุที่บริสุทธิ์อยู่เเท้ๆ “

วาเนสซ่านั้นได้รู้ถึงความลับของเรย์มาตั้งเเต่ต้นเเละเข้าใจว่าเรย์นั้นเป็นเด็กที่พิเศษเเค่ไหน เเต่เเม้ว่าเรย์นั้นจะมีความสามารถมีความเก่งฉลาดเเละมีไหวพริบในเรื่องอะไรก็ตาม เเต่เรย์นั้นก็ไม่เข้าใจในบางอย่างเพราะขาดการเรียนรู้เเละฝึกฝน เหมือนกับเพชรที่ไม่เจียรนัยให้งดงาม

เเต่วาเนสซ่านั้นได้เห็นจุดนี้ของเรย์

 

” ข้าจะสอนเวทมนตร์ภูติให้เเก่เจ้าเอง “

วาเนสซ่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

 

” อึก.. “

เรย์รู้สึกเหมือนจะมีการฝึกสอนเเสนโหดหลังจากนี้เป็นเเน่

 

” อย่างเเรก เจ้าเเละข้านั้นคือผู้ที่ทำพันธสัญญาร่วมกันเพราะฉะนั้นการใช้พลังของภูตินั้นก็ขึ้นอยู่ความเเข็งเเกร่งของเจ้าเเละข้าด้วยเช่นกัน

” เอาล่ะ เรย์เอ่ยนามของข้าเเละเคลื่อนย้ายมานาของเจ้า ไปยัง ตราเเห่งพันธสัญญา “

 

เรย์นั้นคิดอะไรบางอย่างออกเเละยกเเขนตัวเองเป็นเเนวตรงพร้อมกับค่อยๆ เคลื่อนย้ายมานาไปยังตรงเเห่งพันธสัญญา

ตราเเห่งพันธสัญญาค่อยๆ ปรากฎเเละเปร่งเเสงออกมา

 

” เวทย์เเห่งภูติ วาเนสซ่า จงปรากฎ “

 

” เจ้าก็ทำได้นิ “

 

หลังสิ้นสุดเสียงวาเนสซ่านั้นก็ได้ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาหาพันธสัญญาพร้อมกับจุมพิตเรย์ได้ความอ่อนโยน

ภายในเสี้ยววินาที ร่างกายของเรย์เเละวาเนสซ่าได้หลอมรวมกันเเละได้ปรากฎปีกขวาสีเขียวสดที่ดูสง่าเหมือนกับปีกของผีเสื้อเเละดวงตาข้างขวาที่กลายเป็นสีเขียวสว่าง ปลายผมที่เป็นสีเขียวยาวที่ดูพริ้วไสว

” นี่มัน พลังของภูติงั้นหรอ “

” ใช่เเล้วล่ะ “

 

เสียงของ วาเนสซ่าที่ได้ดังซ้อนทับขึ้นมา

” เจ้าลองร่ายเวทยของเจ้าซะสิ “

เรย์พยักหน้าพร้อมกับยกเเขนขึ้นมาพร้อมกับเคลื่อนย้ายมานาไปยังฝ่ามือ ตราเเห่งพันธสัญญาก็ได้เปร่งออร่าออกมา

” สายลมโหมกระหน่ำ “

ภายในเสี้ยววินาที สายลมอันมหาศาลก็ได้หลอมรวมเเละบีบอัดเเละพุ่งออกไปด้วยความรุนเเรง

 

หลังสิ้นสุดการใช้เวทย์เเห่งภูติ เรย์ก็กลับสู่สภาพเดิมเเละวาเนสซ่านั้นก็ออกมาจากตัวของเรย์

 

” เเละนี่เเหละคือเวทมนตร์เเห่งภูติไงละเรย์ “

วาเนสซ่าพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น

 

” อ้อ ข้ายังไม่ได้บอกบางอย่างกับเจ้าไปว่า ทำไมเจ้าร่ายเทคนิคออร่าเเต่สามารถใช้เวทมนตร์ภูติได้ ก็เป็นเพราะเจ้านั้นนึกถึงต้นกำเนิดพลังของเจ้าซึ่งก็คือข้านั้นเอง ถึงจะเเตกต่างจากเเหล่งต้นกำเนิดมานาทั่วไป  ถ้าต้นกำเนิดพลังของคนปกติของผู้คนเป็นต้นสายลม ส่วนข้าก็คงเป็นผู้สร้าง สายลมละมั้ง “

วาเนสซ่าพูดพร้อมกับเดินไปมา

” ก็นั้นเเหละน้า เจ้าก็ต้องฝึกทั้งเวทมนตร์อักขระเเละเวทย์ภูติให้เเข็งเเกร่ง “

 

” เพราะนี่ คือ บททดสอบเเรกของเจ้าไงละเรย์ “

วาเนสซ่าพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

 

” บททดสอบเเรก? “

” เจ้าหมายความว่าไง “

เรย์นั้นสงสัยว่าในตอนนี้ทุกอย่างคือบททดสอบงั้นหรอ

” เจ้าจะติดอยู่ภายในนี้จนกว่าเจ้าจะบรรลุ พลังเเห่งจุดหลอมรวมต้นกำเนิดไงละ “